boot, sarcofaag, ark

"Daarna zei de HEERE tegen Noach: Ga in de ark, u en heel uw gezin, want Ik heb gezien dat u te midden van uw tijdgenoten voor Mijn aangezicht rechtvaardig bent." Genesis 7: 1

De Ark, Boot van Noach was dus eigenlijk een kist, een sarcofaag, en dat staat dan weer verschrikkelijk mooi model voor een cruciaal aspect van het Evangelie, nl dat de dood ons vrijmaakt.

Maar waar maakt het ons dan van vrij?

De wet beschuldigd en veroordeeld ons, plaatst ons in een strafwaardige positie en het enige antwoord daarop is: "want op de dag dat u daarvan eet, zult u zeker sterven." Genesis 2: 17. 

Dood had zijn intrede gedaan en was onontkomelijk voor de mens geworden, we moesten en moeten er allemaal aan geloven. De oplossing was deze: als een rechtvaardige voor een onrechtvaardige sterft, Hij zelf zal uit de dood terug geroepen worden. Het Evangelie in een notendop. Deze boodschap van verlossing komt zelfs voor in de film The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe uit 2005. 

Tot op de dag van vandaag, ervaren wij aan den lijve dat dood een onlosmakelijk, en voor mij persoonlijk nog steeds een onnatuurlijk onderdeel is geworden van ons leven met een uitzichtloze blik naar een beperkt toekomst. 

Als we de bijbel lezen dan komen we op een bepaald moment tot de conclusie dat er zonder wet geen veroordeling is en we dus niet strafwaardig zijn. Waarom heeft de Heer dan toch ingegrepen met een alles verwoestende vloed? Was er echt geen wet, was er maar één wet die ons eigenlijk niet meer kon veroordelen nl het niet mogen eten van de boom van kennis van goed en kwaad, waar Eva en Adam zich aan schuldig hadden gemaakt?

"Toch heeft de dood geregeerd van Adam tot Mozes toe, ook over hen die niet gezondigd hadden met eenzelfde overtreding als Adam, die een voorbeeld is van Hem Die komen zou." 
Romeinen 5: 14

Als er in die tijd van Noach geen wet was die hen kon veroordelen, waarom is er dan toch een oordeel over de wereld gegaan. Op dit moment dat ik schrijf heb ik maar één antwoord, en dat is dat het goede leed onder het slechte. Een zo´n groot verval in moraal heeft de aarde niet eerder gekend, sinds de dood letterlijk zijn intrede deed tussen de broers Kain en Abel. Kain vroeg niet om vergeving, vroeg niet om kracht, wijsheid, zegen, geduld, rust, vrede om de drang op zijn manier zijn gelijk te halen te kunnen beteugelen, nee hij vroeg om bescherming zodat hij niet direct gedood, of gewroken zou worden. Dat egoisme en die niet aanwezige behoefte om te herstellen, te hervormen, te vernieuwen was aanleiding tot een verschrikkelijk moreel verval.

De mens was tot een diepte punt in doen en laten, in denken en voelen gedaald en daarmee blijkbaar aangekomen op een point of no return, met als gevolg dat al het goede (Noach en zijn gezin) wat nog bestond op aarde mee gesleurd zou worden in die val.
Aangezien YHWH-Elohim een belofte had gedaan, die Hij hoe dan ook gestand zou doen houden, greep Hij op Zijn moment in. Hij greep in ten tijde van Noach, op chirurchise wijze. Hij greep in om de rechtvaardige Noach niet verloren te laten gaan, waarmee ook de belofte niet verloren zou gaan. Zijn liefde zorgde ervoor dat Noach en zijn gezin door de dood heen, in een grote boot, een doodskist, een sarcofaag, gered zou worden. Zijn waterkist tot behoud steeg boven de dood uit, dreef op het doodse en verderfse van de aarde, steeg boven het water uit waardoor nieuw leven, een nieuw begin een gestand doen aan de belofte verzekerd werd, en het was alszo.

Het Paradijs, was een afgesloten hoofdstuk in het leven van de mens en letterlijker dan we ons kunnen voorstellen. Een machtige Engel bewaakte de ingang van de Hof met een scherp en vurig Zwaard waardoor toegang tot de Hof van Ede een onmogelijkheid was gebleken. We weten dat de hof er al heel lang niet meer is. Ook dat was het effect van de zonde van de mens en onze planeet. Het beheren en heersen, het instandhouden, hadden zij zichzelf ontnomen door ongehoorzaamheid, en de zondvloed zal zeker de rest gedaan hebben waardoor de hof totaal van de aardbodem is verdwenen. 

Eens de plek waar de mens wandelde met de Allerhoogste, met YHWH-Elohim, een plek die we misschien wel mogen vergelijken met het heilige der heilige die we later in de bijbel tegenkomen als onderdeel, als een ruimte waar de Allerhoogste vertoefde, omdat Hij onder de mensen wilde zijn. 

De condities waren welliswaar veranderd, toegang tot G`d was zeer beperkt, maar door die beperking konden wij dicht bij G`d wonen en Hij bij ons. YHWH-Elohim wilde bij ons wonen en zorgde daarvoor door strikte verordeningen, Hij wilde zich met ons verzoenen en Hij wilde dat verzoening werd begrepen en een feit kon worden.

Waarom de hof van Ede niet gespaard werd tijdens de grote vloed die de Heer zond over de aarde, heeft naar mijn bescheiden alles te maken met het feit dat de Heer erzelf niet meer woonde. Zijn afwezigheid houdt altijd verval in, verval tot de dood, verval totdat het er niet meer is. Dat was ook ons lot, omdat de Heer uit onze harten werd verjaagd door de duisternis.

YHWH-Elohim woonde in de harten van de mens en toen de mens ervoor koos om een andere weg te kiezen dan de weg van de Heer, de weg van gehoorzaamheid en leven, verdween de Heer uit hun harten en nam zonde en dood zijn intrede. De wet van Geest en Leven moest wijken voor de wet van zonde en dood. Het was niet meer de Heer die regeerde in ons hart, maar een andere "man" een andere "heer". En zonder dat we het misschien direct door hebben zien we dat hier een wet aan ten grondslag lag. Jij kiest een andere weg, voor een andere heer en die andere heer krijgt alle rechten van de vorige Heer.

"Want de gehuwde vrouw is door de wet gebonden aan de man zolang hij leeft. Als de man echter gestorven is, is zij ontslagen van de wet die haar aan de man bond. Romeinen 7: 2

G'd onze Schepper verzoende de wereld met Zichzelf in Zijn Zoon Jezus Christus. Jezus stierf in onze plaats en kocht ons vrij van de zonde, de schuld, het strafwaardig zijn en van de dood. Als wij geloven in dat offer en in Hem sterven door bekering en doop, door het water gaan, dan zijn wij wedergeboren en is er buiten de wet om verlossing en redding. Ja wij moeten dood, maar G'd heeft onze plaats ingenomen en als Rechtvaardige de straf gedragen. Ja wij moeten nog steeds dood, maar de oplossing is dat wij sterven in Christus, door bekering en het watergraf (de doop) en mogen opstaan in Hem omdat Hij opgestaan is.

Noach's verlossing van die boze, slechte en ten eeuwige dood opschreven wereld was, de boot, nee de, nee de kist / sarcofaag, nee de Ark, de Ark die het verbond gesloten met Eva zeker stelde.
Noach moet dit verbond, deze Ark niet alleen bouwen Hij moet hem ook binnen gaan. Hij moet het eens zijn met G´d en Hij moet dit uit vrijewil bevestigen door binnen te gaan.

Noach en zijn gezin werden door G'd op een bijzondere wijze de "dood" ingejaagd. De dood ingejaagd  om gered te worden. Alle mensen, al het leven op aarde stierf, maar op een andere manier dan Noach. Noach en zijn gezin gingen het graf niet alleen in, maar er ook door, ze stierven als het ware, gaven hun leven daarmee in G'ds handen, door gehoorzaamheid, door vertrouwen, en het is hun tot redding en verlossing geworden het is hen tot rechtvaardigheid gerekend.

Deze sarcofaag, deze Ark van het verbond van Noach staat model voor Jezus, in Wie wij mogen sterven, wat meer is, mogen opstaan, als we geloven en vertrouwen dat we daarom opnieuw tot leven in harmonie met onze Schepper en hemelse Vader worden gewekt, voor eeuwig.

Noach geloofde, Noach vertrouwde en het is hem tot gerechtigheid gerekend. Het verbond met Eva de Ark van Noach, de Ark van het verbond waren klokkenluiders, klokkenluiders die ons de toekomst in hebben geleidt. Het waren schaduwen die ons wezen op het grote Levend gevend Licht Yeshua.