warme gevoelens

Psalm 23:1-3  De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren. Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid, omwille van Zijn Naam.

Dit zijn van die Psalmen die iets bij je op zouden moeten roepen van warme gevoelens. 

David, niet alleen een koning, maar ook een poëet, een dichter, musicus en een enorm gevoelsmens, is toch wel de aangewezen persoon waarvan je zijn werk gelezen zou moeten hebben.
De dichter en inspirator schiet vanuit diepe dalen naar grote hoogtes, en bewandeld in zijn denken, doen en gevoelens alle lagen er tussen.

Als er iemand is geweest die in de breedste zin van het woord beschrijft hoe een leven kan verlopen van dag tot dag dan is dat David wel, waarbij ik niets af of te kort wil doen aan de boeken Prediker, Spreuken en Klaagliederen, waarbij ook Hooglied een niet onbelangrijke posities inneemt als het gaat om, wat er in de man omgaat als hij diegene ziet van dichtbij of van verre, waarvan hij het gevoel krijgt dat zij de levenspartner is, de hulpe ziet of vindt die bij hem past voor de rest van zijn leven en op die manier zijn leven vult of invulling geeft zoals de grote Almachtige God en Vader in de hemel het bedoeld heeft. Ja ook de bijbel is gevuld met laten we het noemen one liners in spreuken, met adviezen in Prediker en met "gezeur" zoals in klaagliederen, hoe compleet kan je zijn als boek.

David beschrijft niet zomaar en alleen zijn leven met zijn enorme ups en downs, maar vooral een leven in het wel of niet verbonden zijn met zijn hemelse Vader, de God van zijn voorvaderen Abraham, Izaak en Jakob.
Psalm 23 wordt heel vaak ingezet als mensen door een nare periode van hun leven gaan, en vooral een leven waarbij ze hun levenspad die ze samen gingen met een partner nu verder alleen moeten afleggen. Als je ongevraagd, (en je hoopt dan in eerste instantie als het dan toch op je pad komt dat het pas na vele, vele jaren is) de weg alleen verder moet vervolgen, dan ga je door een diepe dal, een dal van duisternis, eenzaamheid, leegte, vol van onzekerheid, angsten, verdriet en pijn.
Het zijn deze psalmen die op een bijzondere manier troost bieden, houvast geven hoe fragiel in het begin dan ook, om met kleine onzekere schuifelende stapjes in staat wordt gesteld om vooruit te gaan in het leven, hoewel je gevoel je dicteert dat je compleet in de achteruit staat, in een neerwaartse spiraal zit, naar de donkere stegen van jouw levenspad.
Hoewel de eerste drie verzen een hele mooie ode is aan onze God, en deze verzen je als eerste indruk geven dat je boven op de berg zit, komt bij de vervolg teksten een getuigenis naar voren, waar ik persoonlijk mijn hele leven al naar op zoek ben, naar die zekerheid, die er is en dat zeg ik met volle overtuiging, maar waar ik zo vaak niet bij kan op het moment suprême.

Psalm 23:4 Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.

Ik ben een naoorlogs kind, geboren in het begin van de jaren zestig, en om die reden nooit een oorlog van dichtbij meegemaakt. Gek genoeg ben ik mij dat heel erg bewust, bewust van het feit hoe goed wij het hebben en ondanks het feit dat onze planeet buiten mijn eigen persoonlijke en letterlijke leefwereld groter is, en de media in toenemende mate en met enorme toenemende frequentie een groter en breder wereldbeeld voor onze ogen schotelt, weten we heel veel van en over oorlogen, over misstanden op grote schaal op deze toch wel piep kleine planeet.
Dat onze planeet op alle vlakken in grote nood verkeert is met de technieken van de afgelopen decennia wel heel erg helder geworden, je ontkomt er eigenlijk niet aan, het kan haast niet zijn, vooral in westerse landen dat je om het nieuws heen kunt, met een grote boog eromheen leven is bijna een onmogelijkheid.
Waar ik ben opgegroeid, en mijn jeugd heb doorgebracht das was een grensstad, direct verbonden met onze oosterburen die niet altijd onze vrienden waren en of ze dat ooit echt helemaal zullen worden vanwege ons gezamenlijk verleden is maar zeer de vraag.
Zeker nu ik er al een aantal jaren werk en ik regelmatig geconfronteerd wordt met minder fijne oosterbuurlingen, (het zijn nl ook net gewone mensen) merk ik in mijn denken en gevoelens, die door omstandigheden dan geprikkeld worden, dat er toch een soort van verleden is, een verleden die ik toch op afstand deel, en dan vooral deel met de generatie boven mij. Het is nog best redelijk subtiel te noemen, maar het is toch wel iets wat je deelt, wat je meedraagt, wat je gek genoeg en ondanks de lichte verbondenheid met dat specifieke verleden mij toch heeft aangeraakt. Ik moet er dan ook niet aandenken, en gek genoeg doe ik dat heel veel, wat een directe verbondenheid met dat verleden, een directe confrontatie met een dergelijk buur met je doet.

Hoewel ik geen joodse vrienden heb, beschouw ik hen toch meer als mijn vrienden, meer als mijn oosterburen. Dit komt door mijn actieve christelijke achtergrond, een verbondenheid die duizenden jaren teruggaat in de tijd en ook nu nog in het heden verbonden is, vanwege dezelfde God YHWH, die wij aanbidden, dezelfde bijbel en dan met name het Oudtestamentische gedeelte die wij delen en bestuderen.

Het volk Israel heeft vele oorlogen gestreden, en helaas tot op de dag vandaag, oorlogen die ik ten dele begrijp, oorlogen zoals vandaag de dag die ik totaal niet begrijp. Maar het heeft hun uiteraard onmiskenbaar gevormd en getekend, het zit in hun dna, en dat heeft bij de één geleidt tot waanhoop en bij de andere tot een verdiept en versterkte hoop, waarbij een Psalm 23 een geluid van hoop en vertrouwen heeft gegeven.

Zoals gezegd ken ik oorlog niet van zo dichtbij dat ik er zelf in heb gezeten, maar proef met het verstrijken van de jaren wel dat het steeds dichterbij lijkt te komen, en toch ben ik in een oorlog verwikkeld een oorlog die je niet aan de oppervlakte en dus met de ogen waarneemt in directe zin. 
Er is een oorlog gaande op onze planeet en in verschillende landen die voor de hele wereld en met name door de pers via media en multimedia zichtbaar wordt gemaakt en iedere dag je huiskamer wordt binnengebracht, maar er zijn naast die lijfelijke en fysieke oorlogen ook een geestelijke oorlog aan de gang, een oorlog die al woedt vanaf dat hemelse wezens in opstand kwamen tegen hun Maker, en voor ons als mens vanaf het moment dat ook wij als Zijn geschapen kinderen ook in opstand kwamen tegen Hem in het Paradijs, in Gods aardse heilige der heilige, een bijzondere mooie plek waar de eerste mensen God dagelijks ontmoette.

Deze oorlog raakt mij persoonlijk, beschadigd en verwond mij iedere dag. Het is een vieze oorlog een oorlog die ik niet graag maar noodzakelijkerwijze betitel als een guerrilla oorlog. Waarom een guerilla oorlog, omdat dat oorlogen zijn die het meest tot mijn verbeelding spreken, het zijn vieze hinterlästige (zouden de duisters zeggen), oorlogen, dus vrij vertaald, stiekeme oorlogen. 
Wat is de kracht en het vieze van guerilla´s, het zijn net Ninja´s het is een soort van spookoorlog, ze zijn er wel, slaan ongenadig toe, maar je ziet ze niet aankomen, en één van de reden dat je ze niet ziet aankomen is dat ze je het liefst in de rug aanvallen, waarbij het succes ongekend is. En dat is ook logisch, want als je je vijand niet kent, niet ziet aankomen, niet weet hoe hij precies opereert en iedere keer jou weet te verrassen, dan is het slecht kersen eten. 

Deze oorlog, deze geestelijke oorlog is zo`n vieze oorlog. Onze tegenstander is druk doende om ons iedere dag in een hinderlaag te laten lopen, en zijn creativiteit is ongekend en unlimited. De middelen die satan, de oude draak en slang, kenmerkt zich door een onnavolgbare spectrum aan mogelijkheden en opties, die onze fantasie ver te boven gaan. Een tegenstander die door de zonde val onze schoenmaat vele malen overtreft, niet alleen in het kwaad, in het slechte, maar ook in het "goede", in het ogenschijnlijk beste met je voorhebben. 

Ezechiël 28:11-15 Het woord van de HEERE kwam tot mij: Mensenkind, hef een klaaglied aan over de koning van Tyrus, en zeg tegen hem: Zo zegt de Heere HEERE:

U, toonbeeld van volkomenheid, vol wijsheid en volmaakt van schoonheid, u was in Eden, de hof van God. Allerlei edelgesteente was uw sieraad: robijn, topaas en diamant, turkoois, onyx en jaspis, saffier, smaragd, beril en goud. Het werk van uw tamboerijnen en uw fluiten was bij u. Op de dag dat u geschapen werd, waren ze gereed.

U was een cherub die zijn vleugels beschermend uitspreidt. Daarvoor heb Ik u aangesteld. U was op Gods heilige berg, u wandelde te midden van vurige stenen. Volmaakt was u in uw wegen, vanaf de dag dat u geschapen werd, totdat er ongerechtigheid in u gevonden werd.

Tot op het laatste stukje van deze tekst na, denk ik toch echt bij mij zelf, wat geweldig dat er zo een opperwezen bestaat, een wezen van deze statuur is toch bovenal te wensen. Dat is natuurlijk ook zo, daarom was de engel Lucifer er ook, niet voor niets geschapen, maar met een opmerkelijk verheven doel, met een uitzonderlijke taak, met een levensvervulling waar velen van zouden profiteren en dat ook een tijdlang gedaan hebben, maar het ging mis, en als je van een dergelijke statuur bent en je neemt bewust de verkeerde afslag, vervolgens een grote achterban met je meesleurt, een achterban die jouw visie op het leven en op de regerende macht en hoe daar mee om te gaan deelt, dan gaat er iets onherroepelijks veranderen, een verandering die je eigenlijk niet zou moeten willen. 

"U was een cherub die zijn vleugels beschermend uitspreidt". Daar was Lucifer voor aangesteld, dat was zijn levenstaak, vanuit een "werk" plek die eigenlijk niet goed in woorden is te vatten, "u was op Gods heilige berg". Ik kan mij er totaal geen voorstelling van maken, maar ik weet zeker dat het heel veel beter zal zijn geweest als zijn toekomstige "woonplaats". 

Lucifer is uiteindelijk uit de hemel geworpen en heeft zijn tijdelijke "woonplaats" hier op aarde gevestigd, en omdat wij als mens zijn meegegaan in zijn zucht naar macht en heerschappij, in de begeerte om net zo wijs te worden als God YHWH, en om die reden ook in opstand zijn gekomen tegen onze Schepper en God, is de aarde een "perfecte" plek voor hem om zijn strijd en oorlog tegen God en Gods kinderen door te voeren en voort te zetten.

De aarde was een mooie plek, een plek waar in het begin God samen met de eerste mens vertoefde, maar als je goed om je heen kijkt dan zie je dat deze plek langzaam en helaas de laatste honderd jaar steeds sneller meer en meer tot een hel aan het verworden is. De eens zo machtige en geëerde lichtdrager Lucifer is Gods "grote" tegenstander satan geworden, listig en bedrieglijk als de slang, en vernietigend als de grote draak.

1 Petrus 5:8-9 Wees nuchter en waakzaam; want uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden. Bied weerstand aan hem, vast in het geloof, in de wetenschap dat hetzelfde lijden ook aan al uw broeders in de wereld opgelegd wordt.

Van lichtdrager tot predator, je zou er een boek over kunnen schrijven. Een roofdier die niet alleen verslindt, want vele synoniemen zijn op hem van toepassing, en de middelen die hij daarvoor inzet maakt het niet altijd helder en eenduidig, hoe hij ons en op welk moment hij ons besluipt, je ziet het heel vaak niet aankomen.
Tenslotte was hij lichtdrager, en heeft hij nog steeds de gave en de macht om zich voor te doen als een engel des lichts, maar zijn motieven en doel is van een hele andere orde, hij is hier om te zoeken wie hij kan verslinden en zijn ogen zijn niet alleen gericht op Gods kinderen, maar zij worden wel meer gehaat dan zij die voor zijn kant verhaal, voor zijn het "for ever ending story" kiezen, want ook dat mogen een feit zijn, het verhaal van satans destructieve strooptocht komt tot een absolute en definitieve einde.

Deze oorlog deze strijdt, is een strijdt die ik dagelijks strijdt. Een strijdt wat zich vooral kenmerkt en manifesteert in schuldgevoelens, tekortschieten, depressiviteit, moedeloosheid, twijfel, ongeloof, krachteloosheid, angst, eenzaamheid, onrust, onvrede en liefdeloosheid.
En wat een zegen dat mijn levensplaat nooit daar blijven hangen, want als ik de psalmenbundel lees dan geeft mij dat toch vooral troost, en dan niet één psalm maar het hele scala. Het biedt mij een panorama van hoe het leven van een christen er dagelijks uit kan zien, dat geen aspect ervan wordt overgeslagen en waarbij troost en hoop het uiteindelijk winnen van de neerwaartse waan van iedere dag.

Hoewel het te betreuren is, en hoewel God onze liefdevolle hemelse Vader, Zijn liefdevolle Zoon en Zijn liefdevolle Heilige Geest, de drie Hoogheden, dit niet voor ogen hebben voor ons, heeft Hij uit voorzorg deze dagelijkse poëtische inkijk in het leven van David, deze ruim opgezette blik tav het leven van Gods kinderen, aan ons gegeven, omdat (als je het niet bij één Psalm houdt) Hij weet dat het ons troost, vrede, liefde, goedheid, trouw, barmhartigheid en genade biedt, waarbij je zegen en heling zult ervaren.

Ook door de psalmen, die een afspiegeling zijn van zomaar een dag in het leven van Gods kinderen, weten we dat er een fundament is gebouwd in Christus, die iedere keer weer de aanvallen van satan weten te weerstaan, omdat het ons uiteindelijk iedere keer weer staande weet te houden, ons kracht en moed geeft, om als we struikelen, als de moed ons in de schoenen zinkt, als we nadat we op het water hebben gestaan, geproefd hebben wat het is om bekleed te worden met macht en heerlijkheid en we toch weer kopje ondergaan het ons nooit zal ontbreken aan een helpende uitgestrekte hand, die ons opricht om weer voorwaarts te gaan.

We zijn in een strijdt verwikkeld we staan te midden van een onontkoombare oorlog tussen goed en kwaad, we zijn dagelijks het mikpunt van het grote conflict tussen satan en God, dan is niet ons gevoel, maar de wetenschap de basis om voorwaarts te gaan. Dan is het geloof in God en Zijn beloften dat Hij ons een andere Trooster heeft gegeven, die in eeuwigheid bij ons zal zijn (omdat Yeshua dit heeft mogelijk gemaakt), het fundament waarop wij bouwen, de basis vanwaar wij dagelijks vertrekken, de hoop waardoor wij iedere dag weer opstaan en ons in staat stelt om onze voeten weer stevig op het pad naar Gods troon te zetten. 

Efeze 2:4-10 Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen, met Christus levend gemaakt – uit genade bent u zalig geworden en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus, opdat Hij in de komende eeuwen de allesovertreffende rijkdom van Zijn genade zou bewijzen, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus.

Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen. Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.

De oorlog die wij voeren kunnen wij niet in ons eentje, het is een strijdt die Christus is aangegaan, moest aangaan, om ons te redden van de zonde en de dood en deze strijdt alleen kon winnen en God zij dank heeft gewonnen, door voor de volle 100% vervuld te zijn met de heilige Geest.

Hoeveel te meer hebben wij de heilige Geest nodig om ook een overwinnend leven te leiden?

Het geloof heeft mij zelden warme gevoelens gebracht, ik krijg (helaas) geen warme gevoelens bij de gedachten en het feit dat Jezus, Zijn Godheid heeft afgelegd, mens is geworden, voor mij geleefd, gestorven en is opgestaan, ik krijg geen warme gevoelens dat Jezus terug gegaan is naar de hemel en voor mij een plaats heeft bereid, en voor velen met mij, ik krijg geen warme gevoelens bij de gedachten dat God zichzelf met ons wilde verzoenen en dat Hij straks bij ons wil wonen, en dat zit mij wel eens behoorlijk in de weg, het roept gedachten bij mij op dat er misschien helemaal geen "echte" relatie is, dat ik alleen maar leef vanuit het weten en dat het mijn gevoel er niet bij kan.

Mijn relatie met God rammelt en heeft gerammeld aan alle kanten, mijn relatie met God manifesteert zich eerder door vecht dan door hecht, maar ik weet, ik weet dat ik het anders mag zien en dat de strijdt niet een vechten is tegen God maar een hechten is aan God, en dat het vooral een vechten is tegen de alles vernietigende draak, tegen de listen van de hielenbijtender maar ook hielenlikkende slang, tegen de boze verscheurende en brullende leeuw, en dat het dus een onthechten is aan mijn vleselijke natuur en vleselijk heerser.
Dat staat warme gevoelens bij mij vaak in de weg, en ik ben er nog niet over uit of dat mijn relatie met God uiteindelijk in de weg zal gaan zitten, ja dat zit het soms, maar of dat ook at the long run zo zal zijn, maar daar twijfel ik gelukkig steeds iets minder aan, omdat ik recentelijk met de grootsheid van de Heilige Geest ben geconfronteerd. Natuurlijk ken ik de heilige Geest, ik weet van Zijn aanwezigheid, ik weet dat Hij ipv Yeshua naar ons is gekomen, ik weet van Zijn overtuigende kracht, van de Vrucht, de Gave, de Wapenrusting, ik weet van Zijn scheppende macht, van Zijn helende kracht, Zijn zegenend werk, maar ik was me niet zo bewust van Zijn Grootsheid, van hoe dichtbij Hij werkelijk is, hoeveel meer God Hij is dan ik toeliet in mijn denken. Nu ben ik op het spoor gezet dat Hij God is, dat er maar één God is en dat God bestaat uit drie Persoonlijkheden, met verschillende taken, maar met hetzelfde doel, mij te overtuigen, de mens te overtuigen dat Hij van hen houdt, dat Zijn liefde onbegrensd groot is en voor ons, voor mij ononderbroken stroomt van uit de hemel in ons hart.

De Geest die Jezus in mij gestalte zal geven, de Geest die door vernieuwing en hervorming aan mij werkt, zodat ik straks herkent wordt bij de Wederkomst van mijn Heer en Heiland, Hij zichzelf in mij weerspiegelt ziet, omdat ook ik net als Hij vervult ben met dezelfde Heilige Geest, en dat als ik bij de bruiloftszaal sta Hij mij herkent en zal zeggen: 

Mattheüs 25:34 Dan zal de Koning zeggen tegen hen die aan Zijn rechterhand zijn: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld.

En als ik vraag Heer waarom mag ik binnenkomen, dat Hij dan zal zeggen:

2 Timotheüs 4:7 Theo jij hebt de goede strijd gestreden. Jij hebt de loop tot een einde gebracht. Jij hebt het geloof behouden.

en dat ik net als nu ik het lees, niet alleen vol ben van de heilige Geest, maar ook overstroom van warme gevoelens.