van lijden naar heerlijkheid

Hebreeën 2:10 Want het paste Hem, om Wie alle dingen zijn en door Wie alle dingen zijn, dat Hij, om veel kinderen tot heerlijkheid te brengen, de Leidsman van hun zaligheid door lijden zou heiligen.


De laatste tijd ben ik geïnspireerd geraakt door een van de grotere schrijvers van de laatste eeuw, een christelijk schrijver, een leraar, evangelist, een waarachtige getuigen van Jezus Christus, volgens mijn bescheiden mening, Andrew Murray. 
Het boek van deze schrijver heeft mij heel veel meer kennis en inzicht gegeven tav Gods woord maar met name juist meer inzicht gegeven in wie Jezus was als mens, door intensiever naar Hem te kijken, naar Zijn levenswandel op aarde, naar de dingen die Hij deed, wat belangrijker nog, voor wie Hij ze deed, en dus niet alleen voor ons, maar vooral voor God de Vader. 

Ik bespeur als nooit tevoren een bepaalde urgentie in deze brief aan de Hebreeën die de laatste tijd bijzonder sterk bij mij naar binnenkomt, omdat het mij op ongekende wijze meer inzicht verschaft in de grootsheid van God, de grootsheid van Zijn verlossingsplan en Zijn ongekende en ondoorgrondelijke, onbaatzuchtige liefde, die Hij de Vader, onophoudelijke in de harten van ons uitstort, en helaas te vaak onmerkbaar. 

Deze brief aan de Hebreeën is daarom niet meer alleen een brief aan de Hebreeën geschreven, maar sinds kort nu ook aan mij persoonlijk, en heeft voor mij kanalen geopend en inzichten gegeven, waardoor ik Jezus meer en meer in Zijn ware aard leer kennen, meer begrip begin te krijgen via deze brief, wie de Vader door Jezus, door de Heilige Geest, voor mij wil zijn en welke weg daarvoor afgelegd is.
De laatste tijd ben ik weer intensief aan het studeren geslagen, iets wat ik altijd wel graag deed, maar ook vaak best wel verwaarloosde, ik teerde een beetje erg op mijn parate kennis, en gebruikte Gods woord meer als insteek om antwoorden te vinden op allerlei zaken die mij teveel op een negatieve manier bezig hielden. 
Meer bezig was met het verzamelen van feitjes door boeken als Daniel en Openbaring, ipv God via deze schrijvers te ontmoeten.
Ik was niet meer bezig met het grote geheel, maar teveel aan het navelstaren door de hobbels die op mijn pad waren gekomen, waardoor van het actief bezig zijn met God en Zijn plan voor ons, Zijn plan voor mij persoonlijk, niet meer zoveel overbleef.

Afgelopen Januari legde de Heilige Geest een verlangen in mij wat ik vertaald heb naar ontmoeten. Dit jaar wil ik en ga ik God ontmoeten. Ja ook ik had al veel over Hem gehoord, veel over Hem gelezen, maar nog nooit echt ontmoet, ik miste de connectie, de aansluiting met Hem, en die hartenwens begon te groeien, waardoor het mij vanaf dat moment dagelijks bezighoudt. 
De oude dingen loslaten, de oude reflexen negeren, dat was en is vaak nog een hele toer, ik ben een strijder, en ik strijd onophoudelijke, maar niet altijd de goede strijd, te vaak nog met een hele dikke voet in het verkeerde kamp en dat geeft ook strijd, alleen niet die strijd, die wedstrijd, waar Paulus aan refereert.
Maar toch begon ik te merken dat God steeds dichter bij kwam, steeds meer sprak via allerlei zaken, dagelijkse zaken die mij normaal van God zouden afhouden ging ik steeds meer structureel een plek geven op de dag, waardoor er ruimte kwam voor Hem. Die coaching door Gods Geest bracht mij bij een heleboel studiemateriaal online met name op Youtube, maar ook bij een paar boeken, en nog een aantal andere boeken, (want ik lees het liefst 3 tot 5 boeken tegelijk) die ik al meer dan 25 jaar in mijn bezit had en blijkbaar om een hele duidelijke reden had aangeschaft. 
De boeken hadden meer van de buitenkant dan van de binnenkant tot mij gesproken, maar op de een of andere manier werd ik iedere keer weer subtiel bepaald bij deze boeken, ik sprak er soms ook over, maar nam ze nooit meer echt actief in de hand. Ik kende in grote lijnen de inhoud maar meer nog de strekking ervan en ik kwam er niet toe om ze toch weer te gaan lezen, tot de laatste maanden.

En wat blijkt, bizarre tijden kunnen tot zegen zijn, kunnen je inzicht geven, omdat de situatie waarin je terechtkomt zoals de rondwarende virus van het moment, in dit geval mij ruimte bood en rust om de urgentie van de tijd waarin wij leven helder voor de geest te krijgen.
Hoewel ik niet met overtuiging zou durven te beweren dat God deze virus heeft gestuurd, heeft Hij met overtuiging deze situatie weten te gebruiken om mij bij de weinige haren die ik nog heb weer bij de les te krijgen.

Ik kan nog niet zeggen dat ik God ontmoet heb, zoals ik God zou moeten ontmoeten, maar voor het eerst in mijn leven zie ik Hem op bereikbare afstand staan, een afstand die ineens overbrugbaar is waardoor een ontmoeting realiteit gaat worden. Ik weet niet wie van jullie dit lied nog kent: Ik zag Jezus op een kruispunt staan, waar veel wegen gaan, satan stond ook daar en zei kom hier............ 

Ik sta op het punt in mijn leven waarbij ik God voor de 2e keer ga ontmoeten. De eerste keer was rondom mijn doop, voor het nu dus veel te lang geleden en dus te ver voor mijn geest om daar nog goed bij te kunnen, de 2e keer is aanstaande en de Heilige Geest en vervuld zijn met de Heilige Geest, het wachten daarop, het wachten als een opdracht die ook de discipelen kregen, zal dat moment gaan markeren in mijn leven en dat geeft mij moed, hoop en vertrouwen op een goede toekomst. 

Zoals ik al aangaf ik strijd veel en ik heb veel gestreden, en dat heeft veel verdriet opgeleverd en helaas daardoor ook niet altijd alleen bij mijzelf. Het is met name deze strijd die aan het veranderen is, niet minder, juist heviger maar een strijd aan de goede kant van de streep, aan Gods kant, met steeds meer 2 benen aan Gods kant, dat geeft smart, pijn en lijden, maar gek genoeg van een geheel andere orde met ook een hele andere uitkomst.

Van Openbaringen het laatste boek van de bijbel wordt gezegd dat het een openbaring is van of over Jezus, en ik durf nu wel te zeggen dat ik Openbaring beter begrijp door de openbaring van de Hebreeën brief. Deze brief laat mij heel veel meer proeven en smaken en betrekt mij op een krachtige wijze bij wie Jezus is en waarom Hij is.
God zelf wilde zich met ons verzoenen, het episch centrum van de manier waarop God dit heeft bewerkstelligd komt in deze brief als in geen ander boek van de bijbel tot uiting en bij elkaar. Deze brief verbindt het belangrijke Oude Testament, de fundering van ons geloof, met het meer verhevene nieuwe Testament, de verwezenlijking van onze hoop. 
Dat de profeten tot ons gesproken hebben is van essentieel belang geweest, God heeft tenslotte in het verleden via hen tot zijn kinderen gesproken, maar in het nieuwe Testament spreekt Jezus zelf, is alles wat schaduw was, alles wat onder een soort van bedekking lag Werkelijkheid geworden, is de belofte waar ons geloof op steunde realiteit geworden. 

Daarvoor een is hele bijzondere weg afgelegd.

Het is vanaf het begin een lange weg van lijden en smart geweest, een weg gedreven door een voor ons onnaspeurlijke liefde, maar ook tegelijkertijd de weg gebleken naar volmaaktheid. Door de zonde is de mens, ik, zo diep afgedaald in de donkerste diepte en meest zinloze vorm van het leven, waar de dood als antwoord eigenlijk perfect bij past, maar waarbij ik nooit gerealiseerd heb dat het lijden wat voortgekomen is uit de zonde op weg naar de dood, tevens de weg omhoog is gebleken, omhoog naar de troon van de Allerhoogste.
Als het lijden mij de afgelopen tijd één ding heeft geleerd, is dat het de enige weg is naar volmaaktheid, en op die weg leer je God kennen zoals God is, de Ik ben, de Ik was, de Ik zal er altijd Zijn, de Ik ben diegene die ik jou beloofd hebt om te Zijn (voor jou).

Het lijden is een feit, het is de weg geweest die Jezus heeft af moeten leggen om tot volmaaktheid te komen, het was de weg die Hij moest afleggen om diegene voor mij te worden, die mij, die jou, die de hele mensheid tot redding kon brengen. 
En het heeft God behaagt, het was perfect in Gods ogen dat Jezus besloot om die weg te gaan, tot eer van Zijn Vader, tot vreugde voor Hemzelf, tot zegen voor ons en tot uitbreiding van Zijn koninkrijk.
Waar heeft deze weg Jezus gebracht, waar heeft deze weg Hem naar toe geleidt? Naar het graf, naar de dood, naar de opstanding, naar de hemelvaart, naar de Troon aan de rechterhand van de Vader? 
Ja dat heeft Jezus wel degelijk allemaal daar gebracht, maar verder en meer nog dan dat, het heeft Hem gebracht tot in het Heiligdom, tot in het Heilige der Heilige, tot op de plek waar Hij voor die tijd nog niet was geweest. 

De dood van Christus aan het kruis, heeft het volbracht. Het heeft het voorbereidend werk volbracht en Hem door het lijden, door de diepste dal van Zijn leven, van Zijn bestaan, gebracht tot grote Hoogte, het heeft Hem boven Zijn eigen Troon uit laten stijgen, boven de Troon van de Vader en gebracht op de plek waar Hij instaat is om ons te verzoenen met onze Bron, de Bron van: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Jezus ging heen van Zijn discipelen om het volbrachte werk op aarde tot een goed einde te gaan brengen, als onze Hogepriester als Diegene die gemachtigd was, omdat Hij het door het lijden heen het verkregen heeft. Door de weg van het lijden hebben wij een Hogepriester die ons begrijpt, die ons in dat lijden voor is gegaan, doorleeft heeft, die de duisternis en de diepte ervan geproefd heeft.
Deze weg heeft Jezus niet alleen tot een begrijpende vriend gemaakt, maar het stelde Hem instaat zich een naam te verwerven boven alle naam en heeft Hem waardig gemaakt om de boekrol te openen, het oordeel naar zich toe te trekken, om Zijn kinderen die Hem beloofd waren door de Vader, een veilig thuis te kunnen bieden.

God wil dat wij door de Heilige Geest, door dezelfde Geest die Jezus geleidt en gecoacht heeft door het lijden heen, dezelfde weg zullen afleggen, dat ook wij die in een verschrikkelijke geestelijke strijd tussen goed en kwaad verwikkeld zijn, tot volmaaktheid zullen komen, tot heerlijkheid, en dat wij door het lijden niet de diepe duisternis in gaan staren, er in afdalen of eronder gebukt gaan, maar juist daardoor ons hoofd kunnen oprichten naar Jezus onze Hogepriester. Jezus is ons voorgegaan en heeft ons laten zien, dat het lijden ons tot grote hoogten kan brengen, dat wij door het lijden hervormen en vernieuwen, de weg tot heiligmaking zullen afleggen en hoop vatten, omdat ook wij in Christus door de kracht van de inwonende Geest van Christus, met Hem en in Hem zullen zitten aan de rechterhand van de Vader, in Heerlijkheid.

Als we ook maar enig moment denken dat het doel van het lijden is om ons te neer te drukken, dat het alleen maar een weg is van satan om ons bij God weg te houden, dan mogen wij Zien op onze Heer en Heiland, dan mogen wij onzen ogen richten op Zijn heerlijkheid bij Zijn Vader in de Hemel waar Hij een plaats voor ons heeft bereid, en iedereen thuis zal halen die dezelfde weg is gegaan als Hij.
En die weg kunnen wij gaan, omdat Hij ons is voorgegaan en Hij ons bij Zijn afscheidt dezelfde Geest heeft gegeven. Deze Geest van God zal ook ons door het lijden heen, brengen tot grote hoogten, tot bij Gods troon en ons sterk maken, vervolmaken en tot heerlijkheid brengen, zoals dat ook gebeurd is bij ons grote Voorbeeld Jezus Christus, onze Heer en Heiland. Want Zijn heerlijkheid is onze heerlijkheid en Zijn lijden is ons lijden, Zijn dood is onze dood en Zijn opstanding tot leven is onze opstanding ten leven. 

En het is mijn wens voor jullie allemaal, dat wij niet te neer gedrukt raken, door de omstandigheden waarin wij verkeren, maar dat we ons hoofd, onze ogen, onze harten en onze handen opheffen omhoog naar Jezus onze Verlosser, onze Hogepriester, Hij die met heerlijkheid is gekroond, door het lijden met heerlijkheid is gekroond, waardoor ook wij straks met heerlijkheid bekleed zullen worden en de levenskroon in ontvangst zullen nemen, tegelijk met onze nieuwe naam, waarmee God ons zal roepen; waar ben je, want ik wil met jullie in de avond koelte de dag even doornemen. 
Dat wij straks door dat gene wat Jezus voor ons heeft gedaan, maar ook voor de Vader heeft gedaan, ons niet meer hoeven te verschuilen, maar Hem al van verre zullen zien staan en wij op Hem toe zullen gaan zodat Hij ons in Zijn armen kan sluiten, met de woorden: 

Mattheüs 25:34 ...Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld.

Gods zegen vooral in het lijden tot heerlijkheid, tot eer van Hem die hemel en aarde gemaakt heeft en nooit laat varen het werk van Zijn handen, en dat werk zijn wij. Amen. 

Reacties

Populaire posts