de bijbelse feestdagen

Lev. 23: 2 Spreek tot de kinderen Israëls en zeg tot hen: Betreffende de feesten van de HEERE, die gij tot heilige samenkomsten zult uitroepen, deze zijn Mijn feesten.

Wat heeft Ellen White te zeggen over de feestdagen?

Ellen White zegt een aantal interessante dingen over de feestdagen. Lees dit artikel dat ik heb samengesteld uit de Geest der Profetie en beslis dan voor jezelf wat het betekent.

"Vroeger droeg de Heer Zijn volk op om drie keer per jaar samen te komen voor Zijn aanbidding. Naar deze heilige samenkomsten kwamen de kinderen van Israël en brachten hun tienden, hun zondoffers en hun dankoffers naar het huis van God. Ze kwamen samen om Gods barmhartigheden te vertellen, om Zijn wonderbaarlijke werken bekend te maken en om Zijn naam te loven en te danken. En ze moesten zich verenigen in de offerdienst die wees op Christus als het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt. Zo moesten zij bewaard worden voor de verderfelijke macht van wereldsgezindheid en afgoderij. Geloof, liefde en dankbaarheid moesten levend gehouden worden in hun harten, en door hun samenzijn in deze heilige dienst moesten ze dichter bij God en bij elkaar gebracht worden.

"In de dagen van Christus werden deze feesten bijgewoond door grote groepen mensen uit alle landen; en als ze gehouden waren zoals God het bedoeld had, in de geest van ware aanbidding, dan had het licht van de waarheid door hen aan alle volken van de wereld gegeven kunnen worden.

"Voor hen die op een afstand van de tabernakel woonden, moet meer dan een maand van elk jaar in beslag zijn genomen door het bijwonen van deze heilige samenkomsten. De Heer zag dat deze samenkomsten noodzakelijk waren voor het geestelijk leven van Zijn volk. Ze hadden het nodig om zich af te wenden van hun wereldse zorgen, om met God te communiceren en om over ongeziene realiteiten na te denken.

"Als de kinderen van Israël in hun tijd het voordeel van deze heilige samenkomsten nodig hadden, hoeveel meer hebben wij ze dan nodig in deze laatste dagen van gevaar en conflicten! En als de mensen van de wereld toen het licht nodig hadden dat God aan Zijn kerk had gegeven, hoeveel te meer hebben ze het nu nodig!" {6T, 39-40}

Ellen White zei dat wij deze heilige samenkomsten nog meer nodig hebben dan het oude Israël! Ik was verbaasd toen ik dit citaat voor het eerst las. Ik wist niet dat ze dat zei! Het klinkt voor mij alsof deze heilige samenkomsten die God gaf heel belangrijk zijn! Wat denk jij?

Ik heb ook iets heel interessants geleerd toen ik dit citaat en veel soortgelijke citaten bestudeerde. Ellen White vergelijkt in haar geschriften vaak onze moderne kampbijeenkomsten met de feestdagen. Ze gebruikt dezelfde taal om naar beide te verwijzen. Ze zegt dat onze kampbijeenkomsten minstens een week moeten duren, net zoals Deuteronomium zegt; en ze heeft het over drie keer per jaar houden, net zoals God in het begin gebood. Is dat niet opwindend! Laten we meer lezen over wat ze zegt. We willen meer weten over deze dagen die aan het einde der tijden zo belangrijk voor ons zijn.

"Een groot werk moet worden volbracht door onze kampbijeenkomsten. De Heer heeft deze bijeenkomsten, die Hij "heilige samenkomsten" heeft genoemd, speciaal geëerd.""{6T 70}

Wanneer noemde God deze speciale samenkomsten "heilige samenkomsten"?

"Spreek tot de kinderen Israëls en zeg tot hen: Betreffende de feesten van de HEERE, die gij tot heilige samenkomsten zult uitroepen, deze zijn Mijn feesten." (Lev. 23:2)

"Dit zijn de feesten des HEEREN, heilige samenkomsten, die gij in hun jaargetijden zult uitroepen." (Lev. 23:4)

Is de term "kampbijeenkomst" slechts een modern woord voor de "feestdagen"?

Ik wil dat eerste citaat uit Testimonies for the Church, deel 6, zin voor zin doornemen en we zullen zien waarom we deze heilige samenkomsten in onze tijd nog meer nodig hebben dan Israël deed; en we zullen zien wat ze voor ons zullen doen. Je kunt teruggaan naar het citaat aan het begin om te zien waar elk van deze zinnen staat.

Wat deden ze op deze speciale tijden?

Ze kwamen samen om Gods barmhartigheden te vertellen.

Om Zijn wonderbare werken bekend te maken.

En om Zijn naam te loven en te danken.

En ze verenigden zich in de offerdienst die wees op Christus als het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt.

Iemand zou bezwaar kunnen maken tegen het laatste punt op de lijst, omdat we geen offers meer brengen. Maar laten we hier eens over nadenken. Hebben we nog steeds een Hogepriester? Ja, Jezus is onze Hogepriester. Hebben we nog steeds een offer dat ons reinigt van zonde? Ja, Jezus is "het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt". (Johannes 1:29) Hij werd eenmaal geofferd voor de zonden van de wereld.

Dus we moeten de betekenis hiervan niet weggooien alleen maar omdat we geen dierenoffers meer brengen. De dierenoffers waren slechts een symbool dat naar het echte ding wees. We hebben het echte werk - we hebben een Verlosser in de hemelse voorhoven die Zichzelf gaf als een offer om ons te reinigen van alle zonde (1 Johannes 1:17).

Laten we dus tijdens deze heilige samenkomsten onze harten openen voor het Lam van God, zodat Hij ons kan reinigen van alle zonde. Dat is waar het offer op wees. Deze heilige samenkomsten zijn vooral tijden voor ons om onze gewaden te wassen en wit te maken in het bloed van het Lam (Openb. 7:14). We zijn in de laatste dagen van gevaar en conflicten en dit is wat we moeten doen als we bij de 144.000 willen horen.

Laten we eens kijken wat deze speciale dagen nog meer voor ons zullen doen als we ze houden.

We zullen bewaard worden voor de corrumperende kracht van wereldsheid en afgoderij.

Geloof en liefde en dankbaarheid zullen in onze harten levend worden gehouden.

En door ons samen te verenigen in deze heilige dienst zullen we dichter bij God en elkaar komen.

Als we deze feesttijden houden zoals God het bedoeld heeft, kan het licht van de waarheid door ons aan alle volken van de wereld gegeven worden!

Waarom hebben we deze speciale heilige dagen nodig?

Ze zijn nodig voor het geestelijke leven van Gods volk.

Gods volk moet zich afwenden van zijn wereldse zorgen.

Om met God te communiceren.

En om na te denken over ongeziene realiteiten.

Oké, als deze heilige samenkomsten noodzakelijk zijn voor jouw geestelijk leven en mijn geestelijk leven, wat zal er dan gebeuren als we deze dagen niet meer houden? Wat gebeurt er dan met ons geestelijk leven? We leven aan het einde van de tijd! Daarom zegt Ellen White: "Als de kinderen van Israël in hun tijd het voordeel van deze heilige samenkomsten nodig hadden, hoeveel te meer hebben wij ze nodig in deze laatste dagen van gevaar en conflicten!"

Dus nu zien we dat de feestdagen niet willekeurig werden gegeven. God had een goede reden om ze te geven. Ze waren bedoeld om het geestelijke leven levend te houden.

Laten we eens kijken naar een andere paragraaf van dat bovenstaande citaat.

"Voor degenen die op een afstand van de tabernakel woonden, moet meer dan een maand van elk jaar in beslag zijn genomen door het bijwonen van deze heilige samenkomsten. De Heer zag dat deze samenkomsten noodzakelijk waren voor het geestelijk leven van Zijn volk. Ze hadden het nodig om zich af te wenden van hun wereldse zorgen, om met God te communiceren en om over ongeziene realiteiten na te denken."

"Als onze kampbijeenkomsten geleid worden zoals het hoort, zullen ze inderdaad een licht in de wereld zijn. Ze zouden gehouden moeten worden in de grote steden en dorpen waar de boodschap van de waarheid niet verkondigd is. En ze zouden twee of drie weken moeten doorgaan." (6T 33)

"Iedereen moet op de eerste dag van de samenkomst op de grond zijn, bereid om te blijven tot de slotdienst... Een volle week is niet te lang om uitsluitend aan de dienst van God te wijden, met de geest onttrokken aan wereldse belangen en geconcentreerd op geestelijke dingen; maar om die ene week in te korten tot twee of drie dagen is God beroven van de tijd die in Zijn dienst doorgebracht zou moeten worden." [RH 07-10-79] p. 137 [1879MS].

Waarom zou het God beroven van "tijd die in Zijn dienst doorgebracht moet worden" als we de week inkorten tot twee of drie dagen? Denk eens na over de volgende verzen:

"Gij zult het Loofhuttenfeest zeven dagen houden, nadat gij uw koren en uw wijn hebt ingezameld." (Deut. 16:13)

"Zeven dagen zult gij den HEERE, uw God, een plechtig feest houden, op de plaats, die de HEERE verkiezen zal; omdat de HEERE, uw God, u zegenen zal in al uw overvloed, en in al de werken uwer handen; daarom zult gij u zekerlijk verblijden." (Deut. 16:15)

Laten we nog wat citaten bekijken om te zien wat de Geest der Profetie Ellen White inspireerde om over deze speciale tijden te schrijven.

"Op deze jaarlijkse samenkomsten zouden de harten van oud en jong bemoedigd worden in de dienst van God, terwijl de vereniging van de mensen uit de verschillende delen van het land de banden zou versterken die hen met God en met elkaar verbond. Het zou goed zijn voor het volk van God om op dit moment een Loofhuttenfeest te houden - een vreugdevolle herdenking van de zegeningen van God voor hen. Zoals de kinderen van Israël de bevrijding vierden die God voor hun vaderen had gedaan, en Zijn wonderbaarlijke bewaring van hen tijdens hun reis uit Egypte, zo zouden wij dankbaar de verschillende wegen moeten gedenken die Hij heeft bedacht om ons uit de wereld en uit de duisternis van de dwaling te brengen in het kostbare licht van Zijn genade en waarheid." {PP 540.6}

Waarom zou het goed voor ons zijn om een Loofhuttenfeest te houden?

De harten van oud en jong zouden aangemoedigd worden in de dienst van God.

De vereniging van de mensen uit de verschillende delen van het land zou de banden versterken die hen met God en met elkaar verbond.

"Zou het niet goed voor ons zijn om feestdagen voor God in acht te nemen, wanneer we in onze gedachten de herinnering aan zijn handelen met ons kunnen doen herleven? Zou het niet goed zijn om zijn zegeningen uit het verleden te overwegen, om de indrukwekkende waarschuwingen te herinneren die tot onze zielen zijn doorgedrongen, zodat we God niet vergeten? De wereld kent vele feestdagen en mensen gaan op in spelletjes, paardenrennen, gokken, roken en dronkenschap. Ze laten duidelijk zien onder welke vlag ze staan. Ze maken duidelijk dat ze niet onder de banier van de Levensvorst staan, maar dat de vorst der duisternis over hen heerst en hen beheerst. Zou het volk van God niet vaker heilige samenkomsten moeten houden om God te danken voor Zijn rijke zegeningen?...". {SpTEd 80}

Wat moeten we doen tijdens deze heilige samenkomsten?

Denk aan Gods zegeningen uit het verleden.

Denk aan de indrukwekkende waarschuwingen die tot onze zielen zijn doorgedrongen.

Waarom zouden we dit doen? Zodat we God niet vergeten!

Wat zal er gebeuren als we deze heilige samenkomsten niet houden?

Zullen we God vergeten?

Zullen we de indrukwekkende waarschuwingen vergeten die tot onze zielen zijn doorgedrongen?

Zullen we uiteindelijk afdrijven en onder een andere vlag gaan staan?

Keer op keer gebruikt Ellen White de taal van de feesten om te beschrijven hoe we soortgelijke dagen van vreugde en het vertellen van Gods zegeningen moeten hebben.

"Steeds weer is de hemelse boodschapper naar de school gezonden. Wanneer zijn aanwezigheid werd erkend, verdween de duisternis, scheen het licht en werden harten tot God getrokken. De laatste woorden die Christus tot Johannes sprak waren: "En de geest en de bruid zeggen: Kom. En laat hij die hoort, zeggen: Kom. En wie dorst heeft, die kome. En wie wil, die neemt vrijelijk het water des levens." Als we God antwoorden en zeggen: "Heer, wij komen", dan zullen we met vreugde water putten uit de bronnen van verlossing. Zullen we geen heilige feesten voor God houden? Zullen we niet laten zien dat we enig enthousiasme hebben in Zijn dienst? Zullen we, met het grote, veredelende thema van verlossing voor ons, zo koud zijn als marmeren beelden? Als mensen zo opgewonden kunnen raken over een wedstrijd cricket, of een paardenrace, of over dwaze dingen die niemand goed doen, zullen wij dan onbewogen zijn als het plan van verlossing voor ons wordt ontvouwd? Laat de school en de kerk voortaan feesten hebben van vreugde voor de Heer." {SpTEd 82}

"Het zou goed voor ons zijn om een Loofhuttenfeest te houden, een vreugdevolle herdenking van de zegeningen van God voor ons als volk. Zoals de kinderen van Israël de bevrijding vierden die God voor hun vaderen deed, en Zijn wonderbaarlijke bewaring van hen tijdens hun reis van Egypte naar het beloofde land, zo zou het volk van God op dit moment dankbaar de verschillende wegen in gedachten moeten roepen die Hij bedacht heeft om hen uit de wereld te brengen, uit de duisternis van de dwaling, in het kostbare licht van de waarheid. We moeten vaak de afhankelijkheid van God in herinnering brengen van hen die voor het eerst dit werk deden. We moeten de oude wegwijzers dankbaar in ogenschouw nemen en onze zielen verfrissen met herinneringen aan de liefdevolle goedheid van onze genadige Weldoener." {RH, 17 november 1885}

"Broeders en zusters, het zou beter, veel beter voor u zijn om uw zaken te laten lijden dan de gelegenheid te verwaarlozen om de boodschap te horen die God op dit moment voor u heeft. U hebt elke lichtstraal nodig; want u kent de waarheid slechts gedeeltelijk en u moet beter gekwalificeerd worden om met zachtmoedigheid en vrees een reden te geven voor de hoop die in u is. Kom met je Bijbels in je handen. Je kunt het je niet veroorloven om zo'n voorrecht te verliezen als je nu hebt, en we verzoeken je dringend om ons niet teleur te stellen door weg te blijven van de [kamp]samenkomst. We zien deze tijd als een tijd waarin het voor iedereen belangrijk is om te komen tot de hulp van de Heer, tot de hulp van de Heer tegen de machtigen. De krachten van de vijanden versterken zich, en als volk worden we verkeerd voorgesteld; maar zullen we onze krachten niet verzamelen, en opkomen naar het Loofhuttenfeest?" (Bible Echo 12-08-93, p. 458, haakjes toegevoegd)

Deze Heilige Samenkomsten klinken steeds belangrijker naarmate we meer lezen, nietwaar? Voordat we verder gaan met andere dingen, laten we die zin uit het allereerste citaat dat we lazen nog eens bekijken.

"Als de kinderen van Israël in hun tijd het voordeel van deze heilige samenkomsten nodig hadden, hoeveel meer hebben wij ze dan nodig in deze laatste dagen van gevaar en conflicten!" {6T, 39-40}

Wat doen we met deze heilige dagen? Zullen we ze aan het kruis nagelen? Zullen we zeggen dat we ze niet meer nodig hebben omdat we nu onder het Nieuwe Testament leven?

"De Heer zag dat deze samenkomsten noodzakelijk waren voor het geestelijk leven van Zijn volk."

"God gaf de Israëlieten opdracht om op gezette tijden voor Hem samen te komen, op de plaats die Hij zou kiezen, en speciale dagen in acht te nemen waarop geen onnodig werk gedaan mocht worden, maar de tijd gewijd moest worden aan het overwegen van de zegeningen die Hij hen geschonken had. Op deze speciale tijdstippen moesten zij de Heer geschenken, vrije offers en dankoffers brengen, zoals Hij hen gezegend had. De knecht en de dienstmaagd, de vreemdeling, de vaderloze en de weduwe moesten zich verheugen over het feit dat God hen door Zijn wonderbaarlijke macht uit slavernij had gebracht tot het genot van vrijheid. En hun werd bevolen om niet leeg voor de Heer te verschijnen. Ze moesten tekenen van hun dankbaarheid aan God brengen voor Zijn voortdurende barmhartigheden en zegeningen die Hij hun had geschonken. Deze offers varieerden naar gelang de inschatting die de schenkers maakten van de zegeningen die zij mochten genieten... Zo werd hun hart geopenbaard. Naast deze speciale religieuze feestdagen van blijdschap en vreugde, moest het jaarlijkse Pascha door de Joodse natie worden herdacht. De Heer verbond dat als zij trouw waren in het naleven van Zijn eisen, Hij hen zou zegenen in al hun productie en in al het werk van hun handen. {2T 573}

"God eist in deze laatste dagen niet minder van Zijn volk, in offergaven en offerandes, dan Hij deed van de Joodse natie. Vooral zij die God voorspoed heeft geschonken, moeten Hem geven wat van Hem is...

"Laat iedereen die kan, deze jaarlijkse samenkomsten bijwonen. Allen moeten voelen dat God dit van hen verlangt. Als zij geen gebruik maken van de voorrechten die Hij hen heeft gegeven om sterk te worden in Hem en in de kracht van Zijn genade, zullen zij zwakker en zwakker worden en steeds minder verlangen hebben om alles aan God toe te wijden. Kom, broeders en zusters, naar deze heilige samenkomsten om Jezus te vinden. Hij zal naar het feest komen. Hij zal aanwezig zijn, en Hij zal voor jou doen wat jij het meest nodig hebt." {2T 575}

"De samenkomst in Marion was goed, zielen werden daar overtuigd en bekeerd tot de waarheid. We voelden ons verzekerd dat Jezus inderdaad naar het feest kwam en de harten van Zijn volk blij maakte." {RH, 19 juli 1870}

"We verlieten het terrein zeer vermoeid, maar opgewekt in God, wetende dat Jezus inderdaad naar het feest was gekomen, en onze samenkomst had opgeluisterd met zijn aanwezigheid." {RH, 22 juli 1875}

"De samenkomsten in Battle Creek waren beladen met een diepere belangstelling dan soortgelijke samenkomsten die ooit onder ons volk zijn gehouden. Vele gebeden waren opgestegen naar de hemel ten behoeve van deze zitting van de Algemene Conferentie; en we kunnen getuigen dat Jezus naar het feest kwam en een geëerde gast was op deze belangrijke bijeenkomst." [RH, 15 jan. 1884.] {LS 279}

"Wil je Jezus vinden? Hij is op het feest. Je kunt hem hier vinden. Hij is naar het feest gekomen. Er zijn mannen en vrouwen die hem met zich meegebracht hebben; en nu willen we dat jullie je erdoorheen drukken en de zoom van zijn kleed aanraken, opdat jullie ontvangen van de deugd die in hem gevonden wordt, en triomferen in de God van jullie verlossing." {RH, 17 augustus 1869}

"In onze kampbijeenkomsten is Jezus aanwezig met zijn genadige uitnodigingen; en als Hij op de laatste dag van het feest speciaal dichtbij is, en zijn barmhartigheden en zegeningen krachtiger tot ons doordringen, hoe groot is dan het verlies van hen die nalaten aanwezig te zijn! Juist op de dag dat alle anderen aanwezig zouden moeten zijn, haasten zij zich naar hun huizen; en door niet van het levende water te drinken, worden hun zielen niet verkwikt. ...

"Vroeger gebood God zijn volk om drie keer per jaar samen te komen, en uit elke stad van Dan tot Beersheba kwamen de mensen naar deze jaarlijkse feesten. Het feest aan het begin van het seizoen was om Gods zegen af te smeken over hun families, hun land, hun kuddes en hun schapen. Het feest aan het einde van de oogst was de bekroning van het feest, om hun offers aan God te brengen. Het land had zijn opbrengst gegeven, de oogst was verzameld in hun graanschuren, de eerstelingen waren opgeslagen, en de mensen kwamen met hun dankbetuigingen aan God, die hen zo rijk gezegend had. Vreugde en blijdschap werden daar gecombineerd met de plechtigheden van een heilige en gewijde samenkomst.

"God droeg Mozes op om tegen de kinderen van Israël te zeggen: "Gij zult het Loofhuttenfeest zeven dagen houden, nadat gij uw koren en uw wijn zult hebben ingezameld". "Zeven dagen zult gij een plechtig feest houden voor de Here, uw God, op de plaats die de Here verkiezen zal; want de Here, uw God, zal u zegenen in al uw bezit en in al het werk van uw handen, daarom zult gij u zeker verblijden."...

"Wij hebben jaarlijks onze samenroepingsbijeenkomsten en allen die deze kunnen bijwonen, zouden zich verplicht moeten voelen dit te doen. Als zij verzuimen om de gelegenheid te baat te nemen om een betere kennis van de waarheid te verkrijgen, en om meer serieus te worden in hun pogingen om het christelijke karakter te vervolmaken, zullen zij verantwoordelijk gehouden worden voor het licht, de voorrechten en de zegeningen die zij hadden kunnen hebben. Hun geval is bijna net zo slecht in de ogen van God als dat van hen die de samenkomsten bijwonen, maar er niet in slagen om beter te worden door het licht en de zegeningen die ze daar ontvangen. {RH, 10 juli 1879}

"Komen onze broeders niet naar het Loofhuttenfeest? Hoe ijverig moet iedereen de weg bewaken die naar de stad van God leidt! Als we het werk als een onverschillige zaak behandelen, en het leger van de Heer niet ter plaatse is om de zaak en het werk in Nieuw-Zeeland te vertegenwoordigen, zal God niet tevreden zijn met uw verwaarlozing. Zult u zich verontschuldigen, en op zo'n moment?" {11MR 9}

"Elke kampbijeenkomst zou een voorbeeld moeten zijn van netheid, orde en goede smaak... Alles zou zo geregeld moeten zijn dat zowel onze eigen mensen als de wereld onder de indruk zijn van de heiligheid en het belang van het werk van God. De regels die in acht werden genomen in het kampement van de Israëlieten zijn een voorbeeld voor ons. Het was Christus die deze speciale instructies aan Israël gaf, en Hij bedoelde ze ook voor ons, op wie de einden der wereld zijn gekomen. We moeten de specificaties van Gods woord zorgvuldig bestuderen en deze aanwijzingen in praktijk brengen als de wil van God..." {6T 34}

Dus het klinkt alsof onze moderne heilige samenkomsten, of kampbijeenkomsten, het equivalent zijn van de heilige samenkomsten gegeven aan het oude Israël - de feestdagen. En we moeten niet verzuimen om ze bij te wonen! We zullen een groot geestelijk verlies lijden door weg te blijven! Wil je Jezus vinden? Ga dan naar het feest. Hij zal er zijn!

Wanneer zullen we onze heilige samenkomsten houden?

Toen God ons gebood om de Sabbat op de zevende dag van de week te houden, meende Hij toen echt wat Hij zei, of kunnen we het op een andere dag vieren als we dat willen?

Nee, we kunnen geen andere dag kiezen. God is specifiek in wat Hij zegt en we moeten Zijn eisen precies gehoorzamen. Hoe zit het dan met die heilige samenkomsten; wanneer moeten we die vieren?

Nou, wanneer heeft God ons gezegd dat we ze moeten vieren toen Hij de wet gaf? Zullen we al het andere wat God heeft gezegd gehoorzamen, maar besluiten dat we onze eigen data willen kiezen om Zijn heilige samenkomsten te vieren?

Het is waar dat de vroege Adventisten hun kampbijeenkomsten niet altijd hielden op de tijden van de feesten. Soms deden ze dat wel - zoals de Algemene Conferentie van 1888, die plaatsvond op het Loofhuttenfeest; maar we weten niet of dat gepland was of niet. Het lijkt erop dat ze waarschijnlijk nog geen duidelijk licht op deze zaak hadden. En voor zover ik weet herhaalde Ellen White niet Gods gebod om onze kampbijeenkomsten op de in de wet bepaalde dagen te houden. Maar zullen we iets verwerpen omdat God het niet herhaald heeft? Vergeet niet dat het sabbatsgebod nooit wordt herhaald in het Nieuwe Testament. Maar God verwachtte van ons dat we teruggingen naar het Oude Testament en het daar lazen. Soms zegt God dingen maar één keer.

Ook is waarheid progressief. Het is niet omdat Ellen White en de vroege Adventisten hun kampbijeenkomsten niet op de tijden van de feesten hielden, dat wij niet meer te leren hebben. Ellen White zei dat er meer licht zou komen na haar dood. En ze waarschuwde ons sterk om het niet af te wijzen als het zou komen.

De waarheid is progressief en we moeten blijven leren naarmate de tijd vordert. Adventisten wisten bijvoorbeeld ooit niet hoe laat ze met de sabbat moesten beginnen. Jarenlang begonnen en eindigden zij de sabbat om 18.00 uur in plaats van bij zonsondergang, zoals God had bevolen; en het is interessant om op te merken dat God Ellen White al die jaren geen visioen gaf om deze fout te corrigeren. Maar verschillende mensen begonnen vragen te stellen en het onderwerp te bestuderen om te zien of hun aloude geloof juist was. Ouderling J.N. Andrews was één van die mensen. Tijdens zijn studie kwam hij tot de conclusie dat de sabbat bij zonsondergang moest beginnen. Hij schreef een artikel dat hij op 17 november 1855 op de conferentie in Battle Creek, Michigan, presenteerde. Het resultaat was dat bijna iedereen ervan overtuigd was dat de sabbat van zonsondergang tot zonsondergang gehouden moest worden. Maar enkelen twijfelden nog en twee dagen later gaf God Ellen White een visioen dat de waarheid bevestigde van wat ouderling Andrews had verteld. Hieronder volgt het relaas van het visioen dat zij kreeg twee dagen nadat Andrews zijn toespraak had gehouden op de conferentie in Battle Creek:

"Ik zag dat het zo is: "Van de avond tot de avond zult gij uw sabbat vieren." Zei de engel: "Neem het woord van God, lees het, begrijp het, en gij kunt niet dwalen. Leest aandachtig, en gij zult daar vinden wat gelijk is, en wanneer het gelijk is. Ik vroeg de engel of de toorn van God over Zijn volk was geweest voor het beginnen van de Sabbat zoals zij hadden gedaan. Ik werd teruggeleid naar de eerste opkomst van de sabbat en volgde het volk van God tot op dit moment, maar zag niet dat de Heer ontstemd was of zijn wenkbrauwen over hen had geheven. Ik vroeg waarom het zo was, dat wij op deze late dag de tijd van het begin van de sabbat moesten veranderen. Zei de engel: "Gij zult het begrijpen, maar nog niet, nog niet." Zei de engel: "Als het licht komt, en dat licht wordt terzijde geschoven of verworpen, dan komt veroordeling en de afkeuring van God; maar voordat het licht komt, is er geen zonde, want er is geen licht voor hen om te verwerpen." Ik zag dat het in de gedachten van sommigen was dat de Heer had laten zien dat de sabbat om zes uur begon, terwijl ik alleen had gezien dat hij om "even" begon, en daaruit werd afgeleid dat het om zes uur "even" was. Ik zag dat de dienaren van God moesten samenkomen, samendringen." {1T 116}

Is het niet interessant dat God tien jaar wachtte tot Zijn volk dit onderwerp begon te bestuderen en de waarheid uit de Bijbel leerde, voordat Hij Ellen White een visioen gaf om de waarheid te bevestigen van wat zij hadden ontdekt? Wacht Hij misschien ook op ons om meer te studeren, voordat Hij ons meer licht geeft?

Er is nog iets interessants aan het bovenstaande citaat. Waar komt die zin vandaan, "van de avond tot de avond zult gij uw sabbat vieren"? Het staat niet in het vierde gebod. Waar staat het dan? Laten we eens kijken naar de context van die zin in de Bijbel:

"Ook op de tiende dag van deze zevende maand zal er een verzoendag zijn; het zal voor u een heilige samenroeping zijn... Het zal voor u een sabbat van rust zijn, en gij zult uw ziel bedroeven; op de negende dag van de maand, des avonds ten avond, van des avonds tot des avonds, zult gij uw sabbat vieren." (Lev. 23:27, 32)

Dit vers heeft het over de sabbat van de Verzoendag, één van Gods andere heilige samenkomsten. Maar de instructies over hoe de verzoendag-sabbat gevierd moet worden, vertellen ons ook wanneer we de sabbat van de zevende dag moeten vieren.

Zou het mogelijk zijn lieve lezer, dat we op dit late tijdstip, door zorgvuldige studie, erachter komen dat God andere heilige afspraken heeft die we naast de zevende-dag sabbat zouden moeten houden? God gaf Israël zeven andere sabbatten; waarom houden wij deze heilige samenkomsten niet op de tijd die God heeft bepaald? Laten we het volgende eens heel zorgvuldig bekijken:

"Een groot werk moet bereikt worden door onze kampbijeenkomsten. De Heer heeft deze samenkomsten, die Hij "heilige samenkomsten" heeft genoemd, speciaal geëerd. {6T 70} (Opmerking: deze zin komt maar drie keer voor in de Bijbel. Elke keer verwijst het naar de feesten).

"Dit zijn de feesten van de HEERE, heilige samenkomsten, die gij in hun jaargetijden zult uitroepen." (Lev. 23:4)

"Als de kinderen van Israël in hun tijd het voordeel van deze heilige samenkomsten nodig hadden, hoeveel te meer hebben wij ze nodig in deze laatste dagen van gevaar en conflicten!" {6T 39-40}

Kom, broeders en zusters, naar deze heilige samenkomsten, om Jezus te vinden. Hij zal naar het feest komen." {2T 575}

God wil dat wij Zijn heilige samenkomsten houden! Zullen we ze houden op de tijd die God heeft aangewezen? Of zullen we onze eigen data kiezen?

Hebben we al die jaren iets verkeerd gedaan en corrigeert God nu onze fout? Ellen White vertelde ons duidelijk dat er meer licht zou komen, zelfs na haar dood. Ze zei dat God ons meer dingen zal blijven leren als we bereid zijn om te leren. Overweeg de volgende citaten zorgvuldig:

"...Er zou speciaal licht komen voor Gods volk toen zij de laatste scènes van de aardse geschiedenis naderden. Een andere engel zou uit de hemel komen met een boodschap en de hele aarde zou verlicht worden met zijn heerlijkheid. Het zou voor ons onmogelijk zijn om precies aan te geven hoe dit extra licht zou komen. Het zou op een heel onverwachte manier kunnen komen, op een manier die niet overeenkomt met de ideeën die velen hebben opgevat. Het is helemaal niet onwaarschijnlijk, of in strijd met de wegen en werken van God om op onverwachte manieren licht naar Zijn volk te sturen..." {1888 239}

"De vraag is mij gesteld: "Denkt u dat de Heer nog meer licht voor ons als volk heeft?" Ik antwoord dat Hij licht heeft dat nieuw voor ons is, en toch is het kostbaar oud licht dat moet schijnen uit het woord van de waarheid. We hebben slechts de glimp van de stralen van het licht dat nog tot ons moet komen. We maken niet het beste van het licht dat de Heer ons al gegeven heeft, en zo falen we om het toegenomen licht te ontvangen; we wandelen niet in het licht dat al over ons is uitgestort." [RH 06-03-90 p. 300 [1890 MS].

"Wanneer Gods mensen op hun gemak zijn en tevreden met hun huidige verlichting, kunnen we er zeker van zijn dat Hij hen niet gunstig zal stemmen. Het is Zijn wil dat zij steeds voorwaarts bewegen om het toegenomen en steeds groter wordende licht te ontvangen dat voor hen schijnt. De huidige houding van de kerk is God niet welgevallig. Er is een zelfvertrouwen gekomen dat ertoe heeft geleid dat zij geen noodzaak voelen voor meer waarheid en groter licht. Wij leven in een tijd waarin Satan aan het werk is aan de rechter- en aan de linkerhand, voor en achter ons; en toch slapen wij als volk. God wil dat er een stem gehoord wordt die Zijn volk tot actie oproept." {5T 708}

"Er zal steeds nieuw licht worden geopenbaard over het Woord van God aan hem die in levende verbinding staat met de Zon der Gerechtigheid. Laat niemand tot de conclusie komen dat er geen waarheid meer geopenbaard kan worden. De ijverige, biddende zoeker naar waarheid zal kostbare lichtstralen vinden die nog moeten schijnen uit het Woord van God. Er zijn nog vele edelstenen verstrooid die verzameld moeten worden om het eigendom te worden van het overblijvende volk van God." [Sabbath School Worker 03-01-92] p. 520 [1892 MS].

"We moeten geen moment denken dat er geen licht, geen waarheid meer is die ons gegeven kan worden. We lopen het gevaar achteloos te worden, door onze onverschilligheid de heiligende kracht van de waarheid te verliezen, en de gedachte in ons op te nemen: "Ik ben rijk en vermeerderd met goederen, en heb niets nodig." Openb. 3:17. Terwijl we moeten vasthouden aan de waarheden die we al hebben ontvangen, moeten we niet met argwaan kijken naar elk nieuw licht dat God kan zenden." p. 310 [GW 15]

Wanneer schreef Ellen White het bovenstaande citaat, te vinden in het boek Gospel Workers?

Ze schreef het in 1915, het jaar van haar dood. Ze vertelt ons dus dat we zelfs in het jaar van haar dood nog niet al het licht hadden ontvangen dat God ons wilde geven - er was nog veel meer te leren! Op een gegeven moment zei ze dat we alleen nog maar de glimp hadden van de stralen van het licht dat nog tot ons moest komen. Dat betekent dat God ons nog veel meer wil leren. Laten we niet zeggen: "Ik ben rijk en vermeerderd met goederen, en heb niets nodig." (Openb. 3:17)Vergeet niet dat de engel tegen Ellen White zei: "Als er licht komt en dat licht wordt terzijde geschoven of verworpen, dan komt er veroordeling en de afkeuring van God." {1T 116} Laten we het licht niet verwerpen en veroordeling ontvangen!

Welk bewijs hebben we dan dat we Gods heilige samenkomsten moeten houden op de tijden die Hij bepaald heeft?

Vaak citeren we in onze evangelisatiebijeenkomsten verzen uit het Nieuwe Testament die ons vertellen dat Paulus de Sabbat hield. Dit is heel belangrijk dat Paulus de Sabbat hield. Hij hield het niet op zondag, hij hield het op de zevende dag, precies zoals God had bevolen. En hij ging op de sabbat niet alleen naar de synagoge om te getuigen voor de Joden, hij ging God aanbidden, precies zoals God had bevolen.

Er staan ongeveer vijf verzen in de Bijbel die ons vertellen dat Paulus op de zevende-dag sabbat naar de synagogen ging om te aanbidden. Wat de meeste mensen zich niet realiseren is dat er ook ongeveer vijf verzen in de Bijbel staan die ons vertellen dat Paulus ook de feestdagen hield. En hij hield ze ook op de tijden die God in de wet had geboden. En twee van de vijf keer zien we dat hij de feestdagen hield met zijn heidense bekeerlingen in heidense steden. Waarom zou hij dat doen? Nou, eenvoudigweg omdat God deze dagen heeft aangewezen als heilige samenkomsten, zoals we eerder hebben gelezen.

Paulus vierde de feesten op de tijden die God had vastgesteld. En uit historische verslagen weten we dat de kerken die hij in Klein-Azië stichtte zijn voorbeeld volgden en de feesten de volgende 250 jaar na zijn dood hielden, ondanks de dreiging van vervolging en excommunicatie door de kerk in Rome - ze hielden ze totdat keizer Constantijn en de Romeinse kerk ze in de 4e eeuw afschaften en vervingen door Pasen, Kerstmis, Halloween, de vastentijd, enz.

(Voor meer over de geschiedenis van de Feesten zie "Great Empires of Prophecy," door A.T. Jones; de Appendix van de Great Controversy uit 1888; de SDA Bible Commentary, vol. 9, page, 362; en "Sabbath to Sunday" door Samuel Bacchiocchi).

Wat zullen we concluderen?

Zegt God ons dat we zelfs op dit late tijdstip in de geschiedenis van de aarde nog iets te leren hebben? Probeert Hij ons te laten inzien dat we het voorbeeld van Paulus moeten volgen en de feesten van de Heer moeten vieren op de tijden die Hij aangaf toen Hij de wet gaf?

Ik denk dat het antwoord ja is!