ik overtrad toch maar één gebod?

"Want wie de hele wet in acht neemt, maar op één punt struikelt, die is schuldig geworden aan alle geboden." Jakobus 2: 10

Het vliegt mij soms aan, het idee dat je er nooit aan toe komt om het goed te doen. Het gevoel wat er mee gepaard gaat, bevestigd dan alleen maar wat je al dacht. Natuurlijk heeft de wetenschap, in dit geval G'ds woord gelijk. We gaan daarover niet in discussie over het woord, hoewel het advies natuurlijk altijd deze is: wat betekend het, wat is de context en wat betekend het voor mij nu. Wat claimt deze wetenschap dan?

"Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen." Psalm 51: 7

Ik lees dit dan ook als een voldongen feit, let wel, niet als excuus, maar wel als een feit waar ik sta en waar ik niet om heen kan. Hoe vertaalt zich dit vervolgens naar de praktijk?

"zoals geschreven staat: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één, er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Allen zijn zij afgedwaald, samen zijn zij nutteloos geworden. Er is niemand die goed doet, er is er zelfs niet één. Hun keel is een open graf, met hun tong plegen zij bedrog, addergif is onder hun lippen. Hun mond is vol vervloeking en bitterheid, hun voeten zijn snel om bloed te vergieten. Vernieling en ellende is op hun wegen, en de weg van de vrede hebben zij niet gekend. De vreze Gods staat hun niet voor ogen." Romeinen 3: 10-18

Geboren, uit zondige ouders om te leven als mensen. Mensen waar weinig goeds over valt te zeggen en om die reden zouden ze nou niet bepaald op mijn uitnodiging lijstje terecht komen om een feestje mee te vieren.
Het troost mij wel dat ik mag lezen dat ik niet alleen sta in deze, en dat ook Paulus ervan durft te getuigen dat hij net als ik, daarover in een strijd verwikkeld is.

"Wat ik namelijk teweegbreng, doorzie ik niet, want niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik." Romeinen 7: 15

Het geeft op het eerste oog niet echt moed aan de burger, laat ik daar vooral heel eerlijk in zijn,  en ik zal proberen te duiden dat, dat terecht is, maar niet om het negatief te laten zijn of te laten eindigen, maar juist om het positieve eruit te halen en te onderstrepen.

We worden geboren, met een wet in ons die ons dwingt op slaafse wijze, om te denken, te voelen en te handelen zoals beschreven in de brief van Paulus aan de Romeinen, hoofdstuk drie. Nu heb ik niet direct het idee dat ik in aanmerking kom voor een dergelijke kwalificering, maar ook nu geldt denk ik, dat de schijn wel eens meer zou kunnen bedriegen dan mij lief is.

Hier een voorbeeld uit het leven van alle dag, maar dan op een bijzondere dag van de week, nl de Shabbat. Voor mij persoonlijk een feestdag om aardse maar vooral ook om hemelse/geestelijke redenen.

De aardse reden, (hoewel hemels gefundeerd), is de rust die deze dag met zich meebrengt of op z`n minst beoogd. Lekker niets doen, geen gevlieg naar je werk of boodschappen doen, geen drukke dag om je brood te moeten verdienen en je uit de naad te werken. De NBG vertaling schrijft het iets mooier ook al is het niet eigentijds geformuleerd:

Genesis 3: 19 In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen". 
Door het poëtisch karakter van deze tekst zou je er bijna zin in krijgen om het ook op deze dag toch weer te gaan doen, maar de Allerhoogste, YHWH Elohim heeft anders besloten.

De hemelse reden is: aanbidding, meditatie, vrede, rust, vreugde, zegen, samen zijn, met en in Christus verenigd, in harmonie. Feest dus, een dag om naar uit te zien, een dag om te ondergaan, je in om te wentelen, in onder te te dompelen.

Het feit dat het de Shabbat is, geeft geen garanties dat er zaken zijn die niet fout kunnen gaan, in die zin lijkt ook deze dag in alle opzichten op de andere dagen. Alle opties om het fout te doen, om de mist in te gaan, om tekort te schieten, gelden ook voor deze dag. Hoe naïef soms ook gedacht, maar er is voor deze dag geen uitzondering gemaakt, ondanks het feit dat wij deze dag compleet anders moeten, mogen, willen en gaan invullen als de zes dagen ervoor.

Het was dus zo'n feestdag, het was Shabbat, en het ging dus fout. Een onnozel conflict was de aanleiding, what else. Het moment brak aan dat de dag als het ware strandde en de onderlinge relaties weer even schudde. 

Je zou kunnen denken, ach een meningsverschil die lichtelijk escaleert, waarom daar zo zwaar aan tillen? Er is ook niets mis mee met die gedachte alleen, maar als ik zelf in het geding ben, dan is het relativeren niet mijn sterkste punt op dat moment. Het relativeren komt dan wat later, wat ook gebeurde toen de dag verstreek, en overging in de nacht, ondanks de waarschuwing die Paulus aan ons geeft.

Efeze 4:26 Word boos, maar zondig niet; laat de zon niet ondergaan over uw boosheid,

Het relativeren kwam in de nacht, om precies te zijn in de hele vroege ochtend erna. Let wel en laat je verrassen, het relativeren bij mij kan wel eens een ander karakter of gezicht hebben dan wat er in eerste instantie of standaard bij gedacht wordt.

Het volgende onttrok zich aan mijn geestesoog, toen ik in alle rust mocht overdenken wat er gebeurd was. Ik werd bewogen door de Geest van God hoe ik het gebeurde moest bezien, wat ik er mee moest en welk gewicht ik eraan moest hangen.

Wat mij duidelijk werd was de omvang van wat er gebeurd was.

Het was dus op het eerste oog niet een klein incidentje of een negerenswaardig onderdeel van onze dagelijkse gang, van het moment, van het nu, het was eigenlijk veel meer en groter dan dat.
Wat gaat er mis bij een conflict of een incident van dat "formaat". Niet dat het nou een verschrikkelijk verhaal is, maar in de kleine zaken schuilt het grotere net zo goed, en dat werd mij duidelijk, het werd mij duidelijk dat het kleine niet zomaar achteloos weg gebagatelliseerd kan en mag worden.

Wat ging er mis? Niet echt van alles ging mis, maar toch eigenlijk ook wel. De oosterburen roepen dan vaak Jein, ja und nein, ja en neen, jeen zou in het nederlands wel passen denk ik.
Dit is wat een conflict doet met de mens, en wat het uiteindelijk bij mij uitwerkte in dit geval, en voor het eerst. Dit is de positie waarin hij of zij, en in dit geval ik dus, en mijn mede slachtoffers werden geplaatst.

Door het conflict, wat bij mij resulteerde in boosheid, gevoed door mijn verkeerde gevoelens, vervolgd door mijn verkeerde woorden, ondersteunt door mijn verkeerde lichaamstaal, geflankeerd door mijn afwijzing, overtrad ik niet één gebod, maar eigenlijk allemaal wel zo'n beetje.

Waarom? Omdat:

1. ik kies voor de leiding en de heerschappij van satan, ik heb dus een andere god voor ogen.
2. ik kies voor een podium voor mijn boosheid, woorden en gedachten, ik maak dus een afgod en buig mij daarvoor neer.
3. ik kies voor een ander gedrag dan de naam die ik draag (christen), en misbruik dus Zijn naam (Christus).
4. ik kies voor het verstoren van de rust, zonder in het zweet des aanschijns mijn brood te verdienen, waardoor ik de Shabbat niet gedenk.
5. ik kies ervoor om mijn kind, mijn partner, mijn hemelse Vader, Broer en Trooster onheus te bejegenen, waardoor ik mijn kind en mijn hemels gezin en mijzelf niet eer en hen verbitter.
6. ik kies er voor om anderen op dat moment monddood te maken, lelijke dingen te gaan zeggen, en zielen te kwetsen, waardoor ik in de breedste zin van het woord doodslag pleeg.
7. ik kies er voor om alles wat echt is aan elkaar en aan onze relaties, te beschadigen, stuk te maken en te breken, waardoor ik (echt)breuk pleeg.
8. ik kies er voor om de ander te beroven, van liefde, geluk, vrede, rust en harmonie, waardoor ik wat van die ander is maar ook van mijzelf, steel.
9. ik kies ervoor om verkeerde woorden te spreken, verwijten te maken, te bekritiseren, te oordelen en te misleiden, waardoor ik leugens verspreidt, onwaarheden verkondig en lieg.
10. ik kies ervoor om mijn gelijk te hebben en te halen, om macht te hebben en uit te oefenen, om de waarheid van de andere de mijne te laten zijn, waardoor ik wat ik niet moet willen en waar ik zeker niet altijd of altijd niet, recht op heb, begeer.

Dit is wat mij voor ogen kwam, toen ik bewogen werd door de Geest van G'd om die kant op te kijken, in die onbuigzame, maar zeer liefdevolle spiegel. Ik mocht kijken met de ogen van de Heer, om te mogen leren zien wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd op dat moment als een conflict hoe klein ook zich voordoet en dus aan de haal gaat met ons, met mij.

Misschien niet in eerste instantie een vrolijk plaatje, omdat het niet gebleven is bij een relatief kleine overtreding, maar in de ogen van de Heer is geworden tot een overtreding die grotere proporties heeft aangenomen, nl het overtreden van eigenlijk wel zo een beetje alle geboden. Het is zoveel groter geworden dan mijzelf. Het is geworden tot iets wat buiten mijn mogelijkheden van oplossingen is komen te liggen.

Toch is het ook en bovenal, tot een zegen gebleken. Door mijn eigen balk in mijn eigen ogen heel scherp te zien, maakt het mij klein, en nederig, het maakt me zwak, maar ook sterk, het maakt mij vooral sterk in afhankelijkheid. Hij is een spiegel gebleken die mijn denken doet veranderen en mijn leven doet hervormen.

"HEERE, zet een wacht voor mijn mond, behoed de deur van mijn lippen." Psalm 141: 3

Het maakt van mij niet een beter mens, want dat ben ik al in Christus, het maakt van mij wel een mooier mens, een mens die meer gaat lijken op God, een God die Liefde is, Barmhartig, groot van Goedertierenheid en Trouw. Hierdoor leer ik weer een stapje te zetten in de richting van de ander, in de richting van mijn God, en ze dus allemaal, ongeacht, afkomst, huidskleur, cultuur, geloof en positie, weer hoger te achten dan mijzelf. 

Door het conflict ontstaat er ook iets moois, nl ruimte voor vergeving, ruimte voor vrijheid, ruimte voor groei, ruimte voor vreugde, ruimte voor vrede, ruimte voor liefde en harmonie. Daardoor mogen wij leren niet te zien op de krassen en de deuken die wij veroorzaken of oplopen, maar op de helende kracht van de liefde van de Allerhoogste. Iedere kras en deuk getuigd van onze "grote" Heelmeester en wijst in Zijn richting als de oplossing voor ons diep geworteld probleem, zonde. 

"HEERE, neem mijn woorden ter ore, let op mijn zuchten. Sla acht op mijn stem als ik roep, mijn Koning en mijn God, want tot U bid ik. 's Morgens hoort U mijn stem, HEERE; 

's morgens leg ik mijn gebed voor U neer en zie ik naar U uit. Want U bent geen God Die vreugde vindt in goddeloosheid, de kwaaddoener zal bij U niet verblijven. De dwazen blijven niet staande
voor Uw ogen. U haat allen die onrecht bedrijven, U brengt de leugenaars om. Van de man van bloed en bedrog heeft de HEERE een afschuw. Ik echter zal door Uw grote goedertierenheid Uw huis binnengaan, mij buigen naar Uw heilig paleis in vreze voor U." Psalm 5: 2-8