God heeft lief en God haat

"Ik heb u liefgehad, zegt de HEERE, maar u zegt: Waarin hebt U ons liefgehad? Was Ezau niet de broer van Jakob? spreekt de HEERE. Toch heb Ik Jakob liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat. Ik heb zijn bergen gemaakt tot een woestenij, en zijn erfelijk bezit prijsgegeven aan de jakhalzen van de woestijn." Maleachi 1: 2,3

Niets van wat wij doen of nalaten kan ons scheiden van de liefde van God. Toch heeft God Jakob lief gehad en Ezau gehaat. Liegt God, houdt Hij ons voor de gek?

De Heer vraagt een keuze van ons en die keuze kunnen wij maken omdat Hij er alles aan doet en heeft gedaan om ons een keuze mogelijkheid te bieden. Zodra wij geboren worden, worden wij geboren onder de wet van zonde en dood. Wij worden in ongerechtigheid geboren en in zonde ontvangen Psalm 51. Niets wat wij doen kan daar verandering in brengen. Lees Rom. 3 hoe zich dat verhoudt tot de praktijk. Zo zijn wij en zo leven wij.

Als de Geest ons overtuigd van zonde, van gerechtigheid en van oordeel, worden wij (en dat geldt iedereen) in de gelegenheid gesteld, door die overtuiging en door de kracht van de Geest om een keuze te maken. Helaas leert de bijbel ons dat velen zijn geroepen (lees allemaal) maar weinigen uitverkoren (lees idd weinig). Het zaad wordt niet alleen gezaaid op goede grond (lees het woord wordt niet alleen gebracht aan hen die ja zeggen nadat ze overtuigd zijn) het wordt ook gezaaid waar

het uiteindelijk geen goed resultaat oplevert. De parabel mogen bekend zijn.

"Luister! Zie, een zaaier ging eropuit om te zaaien. En het gebeurde bij het zaaien dat het ene deel van het zaad langs de weg viel; en de vogels in de lucht kwamen en aten het op. En een ander deel viel op steenachtige grond, waar het niet veel aarde had, en het kwam meteen op, doordat het geen diepte van aarde had. Maar toen de zon opgegaan was, verschroeide het, en doordat het geen wortel had, verdorde het. En een ander deel viel in de dorens, en de dorens kwamen op en verstikten het, en het gaf geen vrucht. En nog een ander deel viel in de goede aarde en gaf vrucht; het kwam op en groeide, en het ene droeg dertig-, en het andere zestig-, en het andere honderdvoudig. En Hij zei tegen hen: Wie oren heeft om te horen, laat hij horen." Markus 4: 3-9

Bovendien leert de bijbel ons, dat er een einde komt aan de tijd dat je kiezen kunt. Voor iedereen komt het moment dat de deur van genade dicht gaat, en dan is bepalend of we ja hebben gezegd en in het boek des levens staan of nee hebben gezegd en dus buiten gesloten zullen worden. Als we geloven dat er na de genade tijd, en de Heer terug is gekomen nog een moment van bekering zal zijn, dan geloven wij in de leugen die satan al verkondigde in het paradijs. Dan is het offer tevergeefs geweest en heeft de Geest tevergeefs mensen overtuigd om op tijd, voordat het oordeel zal plaatsvinden hun hart te hebben geven aan Jezus. Nu is het de tijd om te kiezen, als we gestorven zijn voor Zijn wederkomst is het te laat, Hij vraag van ons een keuze in dit leven, niet als Hij klaar is met het onderzoekend oordeel en dit werk heeft afgerond en het oordeel definitief is. God is een God van liefde, van recht en gerechtigheid.

Het verhaal van Noach en de Ark, leert ons dat de Heer heel veel geduld heeft met de ontspoorde mens. Dat Hij vanaf het begin bezig is om de mens terug te krijgen op het spoor liefde, gelukt en zondeloosheid, waarin hij onlosmakelijk verbonden was met Hem, zijn Bron van liefde en leven.

Na dik honderd jaar gepredikt te hebben, dat de mensen moesten stoppen met een leven die niet in overeenstemming was met Gods wil, hebben ze dag in dag uit, week in, week uit, maand in, maand uit en jaren in en jaren uit geweigerd te luisteren naar de liefdes roep van God om zich om te keren van een leven zonder moraal, zonder respect voor God en zijn medemens. Tot op de laatste dag werd de mens in de gelegenheid gesteld om de juiste keus te maken, om het onheil, de oordeelsdag van totale verwoesting die gegarandeerd zou komen te kunnen ontvluchten. De geschiedenis heeft ons geleerd dat genoeg dieren, maar een handje vol mensen, acht om precies te zijn geloofden wat God gezegd had, en Zijn wil volgden niet alleen in het doen van Zijn wil voor het dagelijks leven, maar ook het doen van Zijn wil in de voorbereiding op het komende oordeel.

Het oordeel is gekomen en de mens heeft door zijn eigenwijze keuze haar eigen doodvonnis getekend. Ja hij houdt van iedereen, en toch heeft Hij moeten ingrijpen om het kwaad wat als een sluipmoordenaar als ziekte, dood en verderf zaaide de kop in moeten drukken. Ook na dit ingrijpen zien we dat de Heer door liefde gedreven, vaak op chirurgische wijze in moet grijpen om het goede wat er nog is te beschermen en te bewaren.

Ja God heeft de mens lief en toch heeft Hij Ezau gehaat. Heeft Hij werkelijk Ezau gehaat of omdat Ezau spotte met Zijn redding en verlossing. Ik denk dat de Heere zijn handel en wandel gehaat heeft en dat Hij haat wat mensen in het ongeluk doet storten. Hij haat het dat mensen zichzelf bewust scharen aan de kant van de boze, aan de kant van de vader van de leugen, aan de kant van het verderf en dood. Hij haat hun werken, het zijn werken die voortkomen uit hun geloof. Als we G`d geloven zullen onze werken, met al onze beperkingen en tekortkomingen liefde zijn, liefde door de Allerhoogste in ons gepland. Als we satan geloven zullen onze werken overeenkomstig zijn.

Houdt God van mensen zoals Ezau, ja natuurlijk, hoe ondoorgrondelijk het ook moge zijn, maar Ezau en Kain etc.... sluiten zichzelf buiten door de Heer en zijn verlossing te verwerpen.

En dat geldt door de eeuwen heen en dat geldt ook nu nog. Ook nu wijzen de mensen de boodschap van redding af, omdat ze zogenaamd zo blij zijn met een leven zoals het is. Ze zijn zogenaamd vrij, maar is dat zo. De bijbel leert ons dat wij geboren worden met een wet die ons aanzet tot verkeerd doen, tot egoïsme, tot haat en nijd, tot machtsvertoon, een gedrag wat staat voor het recht van de sterkste, wat weer heel er overeenkomt met het satanisch geloof genaamd evolutie.

God heeft de wereld lief en wil haar redden, maar ze verwerpt het licht, ze verwerpt haar Beschermer, haar Bewaarder, haar Schepper, haar Bron van leven, liefde en geluk.

Ze rollen zich liever in lust en genot wat van tijdelijke aard is en zoekt als een bezetenen naar de sleutel om de ouderdom en ziekten tegen te gaan, terwijl de sleutel zo dichtbij is. De sleutel tot vernieuwing en eeuwige geluk.

Alles wat uit de mens voortkomt kunnen we scharen onder de noemer destructief. Het lijkt alsof we het beste met elkaar en onze planeet voorhebben, maar alles wat we uiteindelijk ondernemen, zal ons nog dieper het ravijn in storten en zal de mens en Moeder Aarde alleen verder uitputten. Zelfs buiten de dampkring ligt al meer puin dan de Provincie Utrecht herbergen kan.

En het ergste van dit alles is nog dat ze spotten met alles wat ons leven en geluk kan geven. We spotten met God en Zijn gebod. We wijzen zijn uitgestrekte hand van redding en verlossing af, en omarmen, angst, verderf en dood. En wie krijgt de schuld die "zogenaamde" God van liefde, want waar is die liefde dan? De mens vraagt zich af, waar is die God die ik afwijs en waar ik geen rekenschap aan af wil leggen, waar is die liefde dan?

Het is daar waar jij het afgewezen hebt, daar waar je het hebt lagen liggen. Het is daar gebleven waar je het zo achteloos hebt verkwanseld voor die paar seconden genot, want op de eeuwigheid is het leven nog geen seconde in de tijd waard, het is een zuchtje wind gebleken.

Onze Schepper houdt van ons, maar is absoluut niet blij met wat wij doen, hoe wij het doen, en waarom wij het doen. En alles wat wij doen heeft te maken met ons Gods beeld. Geloven we ja of nee? En als we geloven, waarin geloven we dan. Geloven wij in de evolutie, in afgoden zoals wodan, donar, zeus, shiva, boedha of geloven wij in de enige Schepper en Rechtmatige Wetgever van alles wat geschapen is. Ons geloof en willen geloven bepaald hoe wij leven en waar we onze identiteit aan ontlenen.

Ja ten overvloede, God houdt van ons, maar Hij haat het dat wij onszelf op zo`n verschrikkelijke manier in de afgrond storten en velen in onze val meenemen. De Heer haat het dat wij: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing afwijzen.

De Heer houdt van mij, maar haat de werken van het vlees en die zijn:

Overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke.

De Heer houdt van de mensen, van de wereld, maar er komt een moment dat wij rekenschap moeten afleggen voor Zijn troon en omdat de Heer de zonde haat zal Hij zich uiteindelijk van die zonde ontdoen. Bij Noach was dat het geval. Na 120 jaar prediken over de aankomende rampspoed, bleef de mens de waarschuwingen in de wind slaan, wezen ze God en de oproep tot het omkeren van hun kwade en boze weg af. Toen de watervloed kwam, en de deur van genade die meer dan 100 jaar heeft opengestaan dicht was gedaan door God zelf, was het te laat om nog je heil en toevlucht te zoeken tot het enige middel om je huid te redden, de Ark!

Als wij bij de zonde blijven dan zal Hij zich ook van ons moeten ontdoen. Wij worden in de gelegenheid gesteld om Zijn aanbod van verlossing, redding en verzoening aan te nemen. Wat gaat het worden? Scharen we ons onder Zijn vleugels van liefde, verlossing en redding, of onder Zijn woorden van vuur, zwavel en verdelging?

"Maar als het in uw ogen kwalijk is de HEERE te dienen, kies voor u heden wie u zult dienen: óf de goden die uw vaderen, die aan de overzijde van de rivier woonden, gediend hebben, óf de goden van de Amorieten, van wie u het land bewoont. Maar wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de HEERE dienen!" Jozua 24: 15