leven en sterven

Genesis 3:17 En tegen Adam zei Hij: Omdat u geluisterd hebt naar de stem van uw vrouw en van die boom gegeten hebt waarvan Ik u geboden had: U mag daarvan niet eten, is de aardbodem omwille van u vervloekt; met zwoegen zult u daarvan eten, al de dagen van uw leven; 18. dorens en distels zal hij voor u laten opkomen en u zult het gewas van het veld eten. 19. In het zweet van uw gezicht zult u brood eten, totdat u tot de aardbodem terugkeert, omdat u daaruit genomen bent; want stof bent u en u zult tot stof terugkeren.

Waarom worden we ziek en waarom sterven wij en dan niet alleen op “hoge” leeftijd?

We zijn bekend met het gegeven geboorte, leven en sterven. Met een beetje "geluk" hebben we een "goed" leven, een leven zonder al teveel obstakels, een fijn, warm en liefdevol gezin, een gezonde geest in een gezond lijf, brood op de plank, voldoende tijd om te ontspannen, een prettige dosis geluk, liefde op ons pad en leggen uiteindelijk onze hoofd ten ruste op een acceptabele en respectabele leeftijd.
Hoewel we bekend zijn met dit gegeven zijn we het tot diep in onze vezels er niet mee eens dat dit het verloop is van ons vluchtig bestaan.
De zoektocht, naar gezonder en langer, maar vooral ook een gelukkiger leven blijft onverminderd. We moeten accepteren dat het tot op heden gaat zoals het al duizenden jaren gaat, maar in wezen accepteren we dat niet omdat we de reden van het waarom en het antwoord erop hebben losgelaten en soms zelfs verachten.
Dat heeft de mens een drive gegeven om hoe dan ook boven wet en regelgeving proberen uit te stijgen en tot op het bot het heft in eigen handen te nemen, er alles aan te doen om het leven te verlengen uit eigen kracht en door eigen middelen boven de dood uit te stijgen, waarbij het oordeel van Magere Hein eens en voor altijd een halt wordt toegeroepen.

Dit doet me denken aan een voorbeeld uit de bijbel waarbij een zekere Koning Nebukadnezar, een grote koning met veel macht, wijsheid, militair inzicht en met een hart voor zijn volk, op een gegeven moment een droom had die hem zeer onrustig maakte en die droom graag uitgelegd wilde hebben. 

Nebukadnezar had iemand aan zijn hof nl Daniel uit Israel, die instaat was door tussenkomst van zijn God, de God van Abraham, Isaak en Jakob, dromen uit te leggen en zodoende in de toekomst te kijken. Niet op een voorspellende manier, maar op een voorzeggende manier. Het onderscheidt laat zich raden. Voorspellen heeft gokken als basis en voorzeggen heeft waarheid en zekerheid als basis. 

Deze Daniel stond in contact met de goden, om in de woorden te blijven van de lokale "waar"zeggers, bezweerders en tovenaars.

Daniel legt Nebukadnezar uit dat hij heeft gedroomd hoe de toekomst zich zal voltrekken. Dat zijn koninkrijk eindig is en dat er na hem een een ander koninkrijk zal komen en daarna weer een ander, dan weer een ander, net zo lang totdat de aardse koninkrijken op houden te bestaan.
In de droom van Nebukadnezar manifesteert zich in een groot beeld, bestaande uit diverse metalen, en hij koning Nebukadnezar zelf stelde het gouden hoofd voor, na hem kwam zilver, dan koper/brons dan ijzer en dan een "koninkrijk wat bestond uit ijzer en leem, niet bepaald een stevig goedje.

Het meest bijzondere Koninkrijk komt aan het einde van de aardse koninkrijken, een Koninkrijk die niet voort zou komen uit de inspanningen van de mens, uit aardse koningen, maar het betreft hier een verheven, een niet aards, een Goddelijk Koninkrijk die geen einde zal kennen maar wel een definitief einde zal brengen aan alle aardse koninkrijken.
Dit einde zal plaatsvinden, daar waar onze geschiedenis is aangekomen in de periode van de voeten.

Nebukadnezar heeft even tijd nodig om dit te verwerken en komt een paar jaar later met zijn antwoord op deze droom, met zijn antwoord op zijn eigen eindigheid, een antwoord die niet mis te verstaan aangeeft dat hij het er alles behalve mee eens is dat dat het verloop van zijn geschiedenis, van zijn leven gaat worden. 

Hij laat in antwoord op deze droom en zijn uitleg, een beeld maken die qua uiterlijk verdacht veel lijkt op het beeld uit zijn droom, met dit verschil dat het beeld niet uit diverse metalen bestaat, maar uit één soort metaal, en je raadt het natuurlijk al, "gij o koning zijt dat gouden hoofd", bij dit beeld was niet alleen het hoofd van goud, maar het hele beeld was gemaakt uit puur goed, inclusief de voeten die bestond uit twee soorten materiaal wat een beeld oproept van geen houvast, geen samenhang, gedeeltelijk krachtig en hard, maar ook zwakheid uitstraalt, en als het ware als los zand aan elkaar hangt.

Het antwoord van Nebukadnezar op zijn eindigheid was helder: niks einde, niks na mij zal een ander koninkrijk komen, geringer dan het mijne. Zijn statement met dat beeld was duidelijk,  Ik blijf, Ik ben niet eindig, Ik ben er voor eeuwig en altijd en na mij komt niemand anders, helemaal niemand anders en al helemaal niet een koninkrijk wat niet van deze aarde is en een definitief een einde denkt te maken aan mijn grote Babylon, welke ik gebouwd hebt.

Meer dan 2500 jaar geleden kreeg Nebukadnezar deze droom en zijn uitleg te horen, en we mogen toch wel stellen dat de geschiedenis het tegendeel van zijn eigen antwoord op deze toekomst voorzeggen meer dan rijkelijk bewezen heeft. Ja Nebukadnezar leeft voort in onze gedachten, maar met hem praten, overleggen en oorlog strategische doelen zetten is echt niet meer mogelijk. Het grote Babel is vergane glorie, Nebukadnezar is niet meer. Hij is geboren, hij heeft geleefd, hij is gestorven en tot stof teruggekeerd.

Er zijn natuurlijk vele antwoorden te geven op de vraag waarom leven en sterven we.
Vragen zoals hoe en wat we eten, waar zijn we geboren en onder welke omstandigheden, te noemen zijn; stress, oorlog, watersnood, droogte en vele andere natuurrampen, waarbij de Tsunami ons nog vers in het geheugen staat.
Maar meer vragen spelen hun rol in het zoeken naar antwoorden. Hoe gaan we om met ons milieu, invloed van straling, gebruik van chemische middelen, het dumpen van onze welvaartsafval, explosief laten groeien van onze veestapel door onze excessieve vraat en hebzucht.

Maar misschien is het een idee om ook eens te denken in termen van degeneratie.

Schepping of evolutie, ik zou zeggen zoek de verschillen.
We hollen achteruit qua fysiek ondanks het feit dat we langer leven, wat een addertje is onder het gras omdat we technische vorderingen maken en daarmee onze onafwendbare lot denken te keren, waarmee we tevens graag en op "zekere" wijze Magere Hein nog even de deur kunnen wijzen.
Maar het is ook tevens die technische vooruitgang die tegelijkertijd en onmiskenbaar ons de das omdoet en onze ondergang heeft ingeluid, in de manier waarop wij met elkaar en met moeder aarde omgaan.

We plegen op alle fronten roofbouw, waarbij één menselijk veroorzaakte reden niet zomaar is aan te wijzen als oorzaak voor onze afglijdende levenssituatie, in de zin van ziek en vaccins, ziek en oorlog, ziek en straling etc... dat zou echt te eenzijdig zijn.

Net zoals racisme niet komt door volksverhuizingen om welke reden dan ook, blijkt het (kwaad) gewoon in ons te zitten en is het een kwestie van kiezen gebleken.
Aan alle wetten wordt gerommeld, zowel de morele als de natuur wetten, omdat we door de eeuwen hebben geleerd en ervoor gekozen hebben onze afkomst te verloochenen, en de gevolgen daarvan zie je in toenemende mate om je heen voltrekken. Net als in 1792-1794 de godsdienst was afgeschaft in Frankrijk en men leefde als als God in Frankrijk. Een leven zonder zorgen leven; leven zoals jezelf wilt, waarbij het moraal tot een diepte punt zou zakken.

De leugen regeert, de verwarring is groot en groeiende, waarbij onze identiteit het meer en meer verliest van de dagelijkse waan.

De bron van ons bestaan staat op instorten en we blijven maar navelstaren.
We blijven maar bezig met het maken van onze eigen gouden beelden, misschien wel een gouden kalf met vervalste hoop om te mogen blijven leven of overleven, wat iedere dag toch weer eindig blijkt te zijn.

Volgens de bijbel en zijn scheppingsverhaal zijn we hier nog maar een kleine tienduizend jaar en hebben het nu al zover geschopt dat de planeet aarde tot een onmogelijkheid  is geworden voor een verblijf voor nog een hele lange tijd, een sombere beperkte toekomst komt helaas eerst.

Volgens de evolutie is de aarde een klein beetje ouder, en dan praten we pi mal daum (ongeveer) over een slordige 4,5 Biljard jaartjes waarvan in de staart laten we zeggen de laatste 400 a 500 miljoenen jaren hier leven rond schuift, en daarvan weer de laatste 5-6 miljoen jaar de mens zich gevoegd heeft door evolutie bij al het andere leven.
Over de volle lengte genomen hebben we toch in ras tempo, gezien deze "evolutionaire levenslijn" de aarde behoorlijk naar z`n gallemiezen geholpen.

Het antwoord op al onze zorgen en ploeteren, is heel eenvoudig, nl terug naar de Bron van ons bestaan, terug naar de bron van onze dagelijkse gang, terug naar wet en regelgeving, terug naar Liefde en Leven.

Niets toevallig, niets perrongelijk, niets een gok, niets onzeker, niets recht van de sterkste of de slimste, maar terug naar design en planning en gewenst, gewild en geliefd. 

Het antwoord op eindigheid, op ziekte en dood is niet het zelf, is niet het eigen gouden beeld, maar vertrouwen op diegene die de regie heeft, die het verleden en de toekomst in de hand heeft.

Het antwoord, het echte antwoord is Jezus die de enige Weg, Waarheid en Leven is, waarbij resultaten uit het verleden garanties hebben geboden voor de toekomst.
Eindigheid door ziekte en sterven heeft niet het laatste woord, het laatste Woord is en heeft Jezus.

Openbaring 21:1 En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan. En de zee was er niet meer.

2. En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is.

3. En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.

4. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

5. En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zei tegen mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en betrouwbaar.

6. En Hij zei tegen mij: Het is geschied. Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde. Wie dorst heeft, zal Ik voor niets te drinken geven uit de bron van het water des levens.

7. Wie overwint, zal alles beërven, en Ik zal voor hem een God zijn en hij zal voor Mij een zoon zijn.