Kerst(mis)boom, boom van Mithras!?

"Hoor het woord dat de HEERE tot u spreekt, huis van Israël. Zo zegt de HEERE: U mag u de weg van de heiden volken niet aanleren, en u niet ontstellen door de tekenen aan de hemel, omdat de heiden volken zich daardoor ontstellen. Want de gebruiken van die volken zijn onzinnig: het is immers een stuk hout, iemand heeft het uit het bos gekapt, vakwerk met de bijl. Met zilver en met goud maken ze het mooi, met spijkers en met hamers zetten ze het vast, zodat het niet kan wiebelen.
Ze zijn als een vogelverschrikker op een komkommerveld, want spreken kunnen ze niet. Ze moeten helemaal gedragen worden, want ze kunnen geen stap verzetten.
Wees niet bevreesd voor hen, want kwaad kunnen ze niet doen, maar ook goeddoen is er bij hen niet bij. Niemand, HEERE, is U gelijk, groot bent U en groot is Uw Naam in sterkte. Wie zou U niet vrezen, Koning van de heiden volken? Want dat komt U toe. Immers, onder al de wijzen van de heiden volken en in heel hun koninkrijk is niemand U gelijk. In één ding zijn zij toch dom en dwaas: onderwijs in onzinnigheid, hout is het! Geplet zilver wordt uit Tarsis gebracht en goud uit Ufaz; werk van een vakman, en van de handen van een edelsmid, – blauwpurper en roodpurper is hun gewaad – alles is het werk van kundige mensen.
De HEERE God is echter de Waarheid, Hij is de levende God, een eeuwig Koning. Voor Zijn grote toorn beeft de aarde, de heiden volken kunnen Zijn gramschap niet verdragen. Dit moet u tegen hen zeggen: De goden die de hemel en de aarde niet gemaakt hebben, die zullen van de aarde en van onder deze hemel vergaan." Jeremia 10: 1- 11

Tja daar gaan we weer, waar komt onze kerstboom vandaan en wat moeten we ermee, wat willen we eigenlijk duiden. Is het voor een christen een goede getuigenis waar hij staat in zijn geloof en in zijn eerbied en respect naar de Allerhoogste toe?

We staan als het goed is met beiden benen in de wereld, maar zijn we ook van de wereld?
Vroeger, heel vroeger, zelfs ver voor Christus, was het volk van Israel een theocratisch volk. Ze stonden onder direct bestuur van YHWH. Daarom stond er in het vierde gebod over de shabbatviering terecht deze zinsnede: ...."gij, noch de vreemdeling die in uw stede woont".
De shabbat was een rustdag, een dag door de Heere gegeven aan ons als een gebod om die te eerbiedigen. Een dag waarop gerust werd en mocht niet voorzien in zaken die met ons levensonderhoud te maken hadden. Op de shabbat mocht je alles behalve "in het zweet des aanschijns je brood verdienen". Het was niet toegestaan om handel te drijven of om die dag zo in te vullen dat de heiligheid, de zegen en de rust die eraan verbonden was verloren zou gaan.

Al heel, heel erg lang, leven we niet meer onder die theocratie en hebben koningen, keizers, en andere vormen van overheden de heerschappij overgenomen op verzoek van de mens zelf. Ik kan dus niet in de stad waar ik woon iemand iets verbieden wat binnen mijn geloof niet past, omdat geloven iets heel erg unieks en persoonlijks is. Maar ondanks het feit dat geloof ook wel een gemene deler kent, nl Gods woord, is het niet meer mijn stede waar u woont. Dat zou wellicht nog in Israel kunnen, maar in de meeste westerse landen voorlopig nog niet.

Ik sta dus nog meer in de wereld dan het volk Israel in die tijd stond en dan bedoel ik met name, ik als individu, omdat de gemeenschap waar men toen in woonde, laten we kort door de bocht zeggen, allemaal met de neus dezelfde kant op stonden.
Tegenwoordig sta je dus als éénling wat dichter bij het begrip "van de wereld zijn", waardoor het gevoel je bekruipt je dat je toch een veel groter gevaar loopt om wat sneller ook van de wereld te worden. Dat je makkelijker deelt in de dingen die zij doen en nalaten wat ik zou moeten doen, en meer zou moeten nalaten wat zij doen die volgens de bijbel not done zijn.

Alles wat onze maatschappij te bieden heeft staat heel weinig tot niet, in dienst van de Allerhoogste, De Schepper en Wetgever van hemel en aarde. Het volk Israel moes de rondom liggende volken verdrijven om geen deel te hebben aan hun goddeloos, afvallig en aan afgoden geweid leven. Dat ligt dus tegenwoordig een heel stuk complexer, en is het ten eerste mijn persoonlijke opdracht en taak om dat heidens, niet op YHWH, maar op onszelf en onze lusten en begeerten gericht leven, buiten de deur te houden.

Kerstfeest is bijvoorbeeld zo'n traditie die zijn grondslag niet vindt in de bijbel, maar in een puur heidense traditie, voortkomend uit de aanbidding van afgoden, en als de Allerhoogste iets een gruwel vindt dan is het wel afgoderij. Er is nl. maar één God en buiten Hem is er geen andere, ieder vorm van aanbidding aan iemand of iets anders dan aan Hem is ongehoorzaamheid, en het verachten van de wetten van de Bron van ons leven, is dus met grote stappen snel thuis richting de afgrond van ons bestaan.

"Toen sprak God al deze woorden: Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land Egypte, uit het slavenhuis, geleid heeft. U zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben. U zult voor uzelf geen beeld maken, geen enkele afbeelding van wat boven in de hemel, of beneden op de aarde of in het water onder de aarde is. U zult zich daarvoor niet neerbuigen, en die niet dienen, want Ik, de HEERE, uw God, ben een na-ijverig God, Die de misdaad van de vaderen vergeldt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht van hen die Mij haten," Exodus 20: 1-5
Natuurlijk wordt er geknipoogd naar de bijbel met dit feest en daarmee proberen we te rechtvaardigen dat er met onze behoeften, lusten en begeerten niets mis is toch? Ach wat kan het kwaad? Tenslotte willen we met z'n allen gedenken dat de Zoon van YHWH geboren is en als dat is met een gewijde steen, een gewijde paal, of een gewijde boom, wat maakt het uit het gaat om de intentie toch?

Let wel als de Allerhoogste, de God van Abraham, Izak en Jakob, de Bron van alles wat ademt en leeft, het een gruwel vindt en je niet onschuldig zal laten als je demonen aanbidt in directe of minder directe vorm dan gaat het niet goed komen met je. De Wet spreekt, de Wetgever spreekt en het zwaard van "Damocles" hangt daarom boven ons hoofd, geflankeerd met het advies, stop en bekeer je, keer je terug naar jouw Bron van leven, jouw Schepper en rechtmatig Wetgever. Hij die je liefheeft en een betere toekomst met je voorheeft. De keus is aan jou; Zijn wil of jouw wil.

"Op het moment dat u het geluid hoort van de hoorn, fluit, citer, luit, lier, panfluit, en allerlei muziekinstrumenten, moet u neervallen en het gouden beeld aanbidden dat koning Nebukadnezar heeft opgericht. Wie niet neervalt en aanbidt, zal op hetzelfde ogenblik midden in de brandende vuuroven worden geworpen." Daniel 3: 5, 6 

Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om op een goed getimed moment gewoon net te doen alsof, alsof je (in dit geval) je schoenen moet strikken, toevallig. Dat de massa dan denkt dat je gewoon hetzelfde doet als zij, mag geen naam hebben toch? 

Lees dus gerust hieronder na, of het gepast is om een boom in jouw huis te halen.

In onze samenleving wordt kerst uitbundig gevierd. Het feest is niet meer weg te denken, maar toch hebben christenen het eeuwenlang zonder Kerstmis moeten doen. Hoe werd de 25e december een officiële feestdag? En waar komen onze kerstboom en ballen vandaan?

De christenen die in de eerste eeuwen na Christus leefden, kenden kerst niet. Iemands verjaardag vieren deden alleen de Romeinen en die waren toen nog voor het merendeel heiden. Zo’n feest was daarom taboe.

Pas in het jaar 137 maakte paus Hyginus in Rome de geboorte van Christus tot een plechtig feest. In 221 stelde de Romeinse stafofficier Julius Africanus als eerste voor om de verjaardag van Christus op 25 december te vieren. Hij kreeg bijna iedereen over zich heen omdat de 25e december de dag was waarop de heidense Romeinen de geboorte (uit een maagd) van de uit Perzië afkomstige zonnegod Mithras vierden.

Waar komt de kerstboom vandaan?

                                                       Mithras op een reliëf in Persepolis

Mithras, die vaak werd afgebeeld met een groenblijvende boom, genas tijdens zijn leven in Perzië zieken en "voor zijn opstijging naar de hemel" had hij een laatste avondmaal met 12 volgelingen. Mithras kreeg in 274 onder keizer Aurelianus de status van rijksgod. Vlak voor de verjaardag van Mithras vierden de Romeinen op de zonnewende van 21 december de saturnaliën, een feest dat was ingericht ter ere van de god Saturnus.

Uiteindelijk werden beide heidense feesten omgedoopt tot één groot feest, op 25 december. Kerstmis is het ‘lichtfeest’ dat verwijst naar de geboorte van de zonnegod Mithras. In de 16e eeuw nam het aantal kerststallen in Europa fors toe, eerst in kerken en pas in de 18e eeuw binnenshuis.

Een kerstboom in huis halen is een uit de 16e eeuw daterend Duits gebruik dat zich geleidelijk over de rest van Europa verbreidde. In 1840 werd de eerste kerstboom in Nederland in huis gehaald, en wel in het Gelderse Hemmen. Men hing ballen in de boom om boze geesten te weren. De kerstboom werd ook gezien als symbool van de boom in het paradijs. Tweede kerstdag hebben we eveneens aan de Duitsers te danken.

In Engeland en de koloniën in Noord-Amerika was er veel verzet tegen de ‘heidense’ kerstviering. Het kerstfeest werd zelfs lange tijd verboden en pas tegen het einde van de 19e eeuw begon men kerst in Engeland weer te vieren. In de Verenigde Staten werd 25 december door het verzet van kerken pas in 1870 een nationale feestdag.

"U moet al de plaatsen waar de volken van wie u het land in bezit neemt, hun goden gediend hebben, volledig vernielen, op de hoge bergen, op de heuvels en onder elke bladerrijke boom." Deuteronomium 12: 2

"U mag bij het altaar van de HEERE, uw God, dat u voor uzelf zult maken, geen gewijde paal plaatsen van wat voor geboomte dan ook. .....want dat haat de HEERE, uw God." Deuteronomium 16: 21, 22

ps: 👉 zijn de overeenkomsten tussen het christendom en heidense afgoderij terecht? 

Mithras

De vermeende overeenkomsten tussen Mithras en Jezus worden vaak gepresenteerd als feit, maar zonder gedegen bronvermelding. Het verhaal van de geboorte van Jezus in een kribbe in de buurt van herders in Bethlehem zou overeenkomen met het verhaal over de geboorte van Mithras in een grot. Het geboortefeest van Mithras werd gevierd op de dag van de winterzonnewende, indertijd 25 december. Het symboliseerde de wedergeboorte van Mithras als de sol invictus, de onoverwinnelijke zon. Ook Mithras zou na zijn geboorte bezoek van herders en wijzen uit het Oosten hebben gekregen. Het Nieuwe Testament stelt echter niet dat Jezus op 25 december werd geboren in een grot. Mithras werd niet altijd geboren in een grot, maar ook wel uit een rots. De vermeende herders en wijzen uit het oosten komen niet in de Mithrasiconografie voor. Gary Lease concludeert dat er geen bewijs is dat mithraïsme en christendom directe invloed op elkaar uitoefenden.[6] De classicus Walter Burkert wijst er op dat er vrijwel niets bekend is van de Mithrasliturgie.[7]