maak je niet dik!?

U heeft mij gemaakt, mij in de buik van mijn moeder gevormd. Ik prijs U, want het is een wonder
hoe U mij heeft gemaakt. Alles wat U heeft gemaakt, is bijzonder. Ik weet dat heel goed.
U zag me al toen U mij daar in het donker vormde waar nog niemand anders mij zag. U zag me al toen ik nog helemaal geen vorm had. Al mijn dagen stonden al in uw boek toen ik nog niet één dag daarvan had geleefd.
Wat heeft U prachtige gedachten, God! En zo ontelbaar! Ze zijn zo ontelbaar als het zand. Telkens als ik wakker word, denk ik aan U. Psalm 139: 13-18

Voor mij staat het vast, wij zijn hier niet toevallig, wij zijn hier niet omdat er niets was en door omstandigheden, toevallige omstandigheden, tot iets geworden is, wat er toe geleidt heeft dat wij er nu zijn. Tijd zou dan onze beste vriend zijn want dat bepaald onze interpretatie van laboratorium onderzoeken. Interpretatie doet wat wetenschappelijke onderzoeken nl niet kunnen, bepalen waar het leven vandaan komt. Komt het uit de koker van het evolutionair denken of komt het leven van een hogere Entiteit, van een Almachtige G`d die hemel en aarde en alles wat erop en eraan is geschapen heeft.

Voor mij staat het vast, ik ben geen rest product van een toevallig samenloop van omstandigheden, maar ik ben hier omdat het de bedoeling was dat ik hier zou zijn. Ik ben hier niet omdat het recht van de sterkste toevallig aan mijn kant staat, ik ben hier omdat ik gewenst, gepland en geliefd ben.

Nergens kan ik mijn rechten aan ontlenen, er is niets wat mij verheft boven de anderen, die anderen die hier ook zijn, ook niet toevallig maar ook gewenst, gepland en geliefd. 7, 6  Miljard mensen, allemaal uniek, allemaal dus verschillend, in denken en doen, in spreken en zwijgen, in uiterlijk en innerlijk. 

Wat maakt het dat de één zich verheft boven de ander, wat maakt die ene superieur tav de ander, wat heeft ons denken zo beinvloed dat het zelfs een verworven recht schijnt te zijn. Ik weet wel een krachtig argument voor dat denken neer te schrijven, maar dat laat ik vanwege mijn onderwerp, daar waar ik het uiteindelijk over hebben willen even achterwege, maar het vormt de basis voor het volgende uit het leven gegrepen vervolg.

Koningsdag zevenentwintig april tweeduizend achttien:

We hebben het allemaal kunnen lezen, helaas hebben we het allemaal kunnen lezen, de schaduwzijde van social media wordt weer eens pijnlijk duidelijk. Amalia die “gewogen” werd door deze en gene en te dik bevonden.

Soms haat ik het, haat ik het zelfs heel erg, dat “recht” op vrijheid van meningsuiting, wat mij betreft mag dat aan banden worden gelegd, hoe complex het ook mogen zijn. Het vraagt een breed en sociaal denkvermogen om mensen te beschermen tegen onbeperkte, schaamteloze, haatzaaiende en destructieve vormen van meningsuitingen. 

Is het echt zo gesteld met ons dat alles gezegd mag worden als het maar waarheid is? We hebben een tool in handen, een gerechtvaardigd, wettelijk en juridisch vastgelegd stukje gereedschap die ons beschermd tegen bovenwettelijk gedrag, wat gaat hier in vredesnaam mis? Het recht om te schofferen, het recht om te beledigen, het recht om te demoniseren, het recht om iemand te kwetsen, tot wanhoop te drijven, het recht om iemand zo hard en gemeen op zijn of haar ziel te trappen dat het steeds meer leidt tot voor mensen vaak de “ultieme” vorm van verlossing en bevrijding, nl zelfmoord.

Rechten zijn goed, onze mening mag verkondigd, daar ben ik een groot voorstander en voorvechter van, maar waar is de grens en voorziet ons recht ons ook van grenzen? 

Sociaal media heeft vaak het zelfde effect op mensen als rijden in een auto. Het genereert in ons hoofd een soort van onaantastbaarheid, wat op zijn beurt weer leidt tot “gerechtvaardigd” associaal gedrag. We spreken ineens een andere taal, onze gedragingen daarin volgen onlosmakelijk en geheel automatisch, alsof we door iets buiten ons om gedreven worden. 

Je kent wellicht wel deze overbekende vraag: “ Wat zou je met je leven doen, als geld geen probleem was”? Je krijgt dan meestal prachtige antwoorden. Mooie dromen zouden ineens werkelijkheid kunnen worden, doelen gehaald, en fantastische oorden bezocht. 

Maar wat zou je met je leven doen als je het gevoel zou hebben overal mee weg te komen. Het is nou net dat waarvan ik het gevoel krijg wat bijvoorbeeld autorijden of “social” media en dus het recht op vrijheid van meningsuiting met ons doet. Die misplaatste gedachte dat je als het ware onaantastbaar bent, dat je je kunt verschuilen achter de makers en aanbieders van een bepaald forum, achter de leveranciers van het www. Dit lijdt veel te vaak tot een heel erg en juist niet social gedrag. 

Mijn mede mensen, mijn naasten, mijn mede aardbewoners, mijn mede globaltrotters doen dit elkaar aan, en vinden het gerechtvaardigd omdat het waar is wat zij zeggen. 

Als ik mij vergelijk met een kropsla of een eendagsvlieg dan ben ik stok en stok oud. Als ik mij vergelijk met de Mount Everst dan ben ik piep en piepjong, dat noemen we perceptie. Hoe kijk je, wat is je invalshoek en waardoor wordt die gevormd. Maar los van dat alles, wat doe je ermee, hoe bepaald dit je gedragingen en spreken. 

Is het: ik vind jou lelijk en daarom heb ik het recht om jou toe te dichten dat je beter met een emmer op je lelijke harses in de klas moet gaan zitten. Je stem is ook nog eens te hoog dus hou aub je waffel want je verkracht niet alleen je eigen bek, maar ook nog eens de buurt. 

Ja ik ken de grappen van toen en toen waren het ook nog grappen, althans dat vond ik. Nu vind ik dat niet meer, en niet omdat het niet meer grappig is, maar het lijkt ineens niet meer grappig bedoeld omdat er een verhuftering heeft plaastgevonden en een verharding die bijna elke “grap” guur en ongaangenaam maakt. 

In mijn perceptie waren we als kidz onder elkaar ook best hard, en of dat per definitie goed of slecht is kan ik niet goed bepalen, maar er zaten slechte grappen bij die ook best kwetsend konden zijn en naast het feit dat je ook echte rotzakken had die zich ook bedienden van slechte grappen, boden wij vaker dan tegenwoordig onze excuses aan en speelden we weer verder met elkaar en ook dat kon ook best wel eens een dagje extra duren. Als de rotzakken dat deden, de pesters en de echte etters, dan legt dat toch een heel ander gewicht in de schaal. 

Dit geldt zeker als de “geweldenaar” ouder was dan het “slachtoffer”. 

Amalia is geslachtoffert door verschillende aspecten van ons democtratisch en “sociaal” gefundeerde maatschappij. Een ouder iemand met ervaring binnen het onderwijs, bedient zich van een recht als vrijheid van meningsuiting op een hufterige, beschamende en verharde manier. Het mag gezegd worden zegt ons verworven recht want het is waarheid wat ik verkondig. Maar met wie vergelijkt hij haar om dit zo te poneren, met zichzelf, met Dionne Stax van het nieuws, met Esmée van Kampen? Ik heb het hier over 2 prachtige mensen die ik met name even noem, ik heb het even niet over de hier niet genoemde “geweldenaar” die wat mij betreft de enige is die met RECHT op zijn bek gaat.

Waarom heeft deze “geweldenaar” het er überhaupt over, wat is er in zijn leven gebeurd dat dit onderwerp van gesprek moet zijn, en wat ook nog eens gedeeld moet worden met de wereld. Is dit de stroom waar we met z´n allen in terecht zijn komen, moet we dan ook nog trots zijn, op het recht wat we hebben verworven. Op dat soort momenten schaam ik mij voor mijn naaste mederlanders, voor ons sociaal en democratisch bestel en voor de rechterlijke macht die zelf heeft gekozen voor het recht van nakijken, het kijken, kijken en niets doen.

Ik hoop dat heel Nederland blijft afrekenen op een respectvolle maar niet mis te verstane heldere vorm van repliek, waarbij dit soort uitingen van gepersonaliseerde terreur, luid en duidelijk en met recht om hier tegen in opstand te komen, iedere keer weer gretig en stevig omarmd wordt.

Daarnaast hoop ik van harte dat we terug keren naar de Bron van Liefde, daar waar het leven, en de liefde zijn begin vindt, nl in de Schepper, die scheppen van hemel en aarde tot een kunst heeft verheven, met name door het scheppen van het kroonstuk van de schepping; de mens, de mens die helaas zijn eigen weg is gegaan zonder rekening meer te houden met G´d en zijn geboden en daarmee de liefde de rug heeft toegekeerd. Maar G´d is een G´d die wel rekening houdt met ons en het beste met ons voorheeft, ook als wij er een pijn- en puinhoop van maken.

Johannes 3:16 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.