genesis 2: de schepping van de mens (1)
Hier krijgen wij een resumé te lezen over de schepping.
Het scheppen van de mens wordt op dag zes een feit. Bijna aan het einde van de schepping, komt de mens pas in beeld, helemaal al laatste, en de vraag die je zou kunnen stellen is deze; zijn we nu belangrijk, of zijn we nu belangrijk voor G'd?
Zoals ik er tegenaan kijk, zeg ik we zijn heel belangrijk voor G'd en wel om de volgende redenen: alles is klaar, alles is in gereedheid gebracht, een compleet gespreid bedje is klaar om de mens toe te voegen aan de schepping. Nu alles gereed is vraagt al het geschapene om leiding en heerschappij.
Dus ja de mens is belangrijk in G'ds ogen. Adam op dag één op deze planeet neer te zetten, lijkt me zelf wetenschappelijk niet verantwoord, vanwege het feit dat er nog geen bomen waren om de aarde te voorzien van zuurstof en dat element in je leven mag je niet onderschatten toch?
G'd is klaar en heeft een koning, een heerser nodig die alles beheert, onderhoud en verzorgt.
Als je leest hoe G'd alles tot aanzien heeft geroepen dan is dat best bijzonder. G'd zei..... en het was er. Die gave gun ik mijzelf ook best wel als ik zo vrij mag zijn. Maar wat nog meer tot de verbeelding spreekt is het gegeven dat G'd Adam (de mens) niet tot aanzien roept, hij formeert Adam uit het stof der aarde. G'd maakt, G'd schept, G'd formeert Adam. Hij roept hem niet, het zegt niet; laat er een Adam zijn, nee G'd formeert Adam. Ik zie een bijna nederige en misschien zelfs wel oneerbiedige houding van G'd op aarde voor mij. G'd knielt en formeert, (kleit) Adam uit het stof (klei) van de aarde. Nee het lijkt in de verste verte niet op het stof wat bij jouw op de kast ligt. Dit stof kent een hele andere samenstelling, waardoor en waaruit de mens gebouwd kon worden.
Maar de mens is ondanks zijn vorm nog gewoon stof, hoewel hij lijkt op zijn Schepper is het een leeg omhulsel, tot op het moment dat zijn Schepper levensadem in zijn neus blaast. G'ds Geest geeft leven en daarom wordt dit stoffelijk overschot, deze lege omhulsel ineens door de adem van G'd een levende ziel. Geest in een lichaam creëert ziel zou ik willen zeggen. We hadden een lichaam, daar is een geest in geblazen, (een krachtbron? een persoonlijkheid?) en toen kwam de ziel tot leven.
G'd roept alles tot aanzien, maar de mens formeert Hij uit het stof knielt daarvoor zelfs in het stof neer om vervolgens ook nog eens geest van Hem in te blazen. Los van het feit dat ik mij tot op de dag van vandaag afvraag waarom deze in mijn ogen complexe exercitie plaatsvond en het antwoord moet ik je idd schuldig houden, mag ik er wel in iets anders uit lezen en wel dit; G'd heeft zorg voor ons, extra zorg, extra aandacht en geeft zich extra moeite om de mens tot een levend wezen te maken.
Later in de bijbel zullen we een heel aantal stevige statements krijgen van G'd hoe belangrijk wij zijn in Zijn ogen, maar als dit het al niet genoeg zegt, dan weet ik het niet meer.
Hier begint mijn zoektocht naar wie ik ben, hier mag ik het fundament aanschouwen waaraan ik mijn identiteit mag ontlenen.
Ik ben een kind van G'd de Almachtige, van de Schepper van hemel en aarde, Hij is mijn Vader, Hij vindt mij belangrijk genoeg om veel aandacht aan te besteden, Hij heeft mij niet geroepen, Hij heeft mij gemaakt en tijdens het maken zijn al mijn haren geteld, geen detail is aan Zijn liefdevolle oog verloren gegaan.
Hij is voor ons op de knieën gegaan en later een aantal duizenden jaren later, is Hij, mijn Schepper en mijn G'd nog dieper gegaan en heeft zelfs uit liefde voor mij de de diepste donkerste buiging, nl de dood niet geschuwd.
Jahweh ~ Ik ben die Ik ben
Het scheppen van de mens wordt op dag zes een feit. Bijna aan het einde van de schepping, komt de mens pas in beeld, helemaal al laatste, en de vraag die je zou kunnen stellen is deze; zijn we nu belangrijk, of zijn we nu belangrijk voor G'd?
Zoals ik er tegenaan kijk, zeg ik we zijn heel belangrijk voor G'd en wel om de volgende redenen: alles is klaar, alles is in gereedheid gebracht, een compleet gespreid bedje is klaar om de mens toe te voegen aan de schepping. Nu alles gereed is vraagt al het geschapene om leiding en heerschappij.
Dus ja de mens is belangrijk in G'ds ogen. Adam op dag één op deze planeet neer te zetten, lijkt me zelf wetenschappelijk niet verantwoord, vanwege het feit dat er nog geen bomen waren om de aarde te voorzien van zuurstof en dat element in je leven mag je niet onderschatten toch?
G'd is klaar en heeft een koning, een heerser nodig die alles beheert, onderhoud en verzorgt.
Als je leest hoe G'd alles tot aanzien heeft geroepen dan is dat best bijzonder. G'd zei..... en het was er. Die gave gun ik mijzelf ook best wel als ik zo vrij mag zijn. Maar wat nog meer tot de verbeelding spreekt is het gegeven dat G'd Adam (de mens) niet tot aanzien roept, hij formeert Adam uit het stof der aarde. G'd maakt, G'd schept, G'd formeert Adam. Hij roept hem niet, het zegt niet; laat er een Adam zijn, nee G'd formeert Adam. Ik zie een bijna nederige en misschien zelfs wel oneerbiedige houding van G'd op aarde voor mij. G'd knielt en formeert, (kleit) Adam uit het stof (klei) van de aarde. Nee het lijkt in de verste verte niet op het stof wat bij jouw op de kast ligt. Dit stof kent een hele andere samenstelling, waardoor en waaruit de mens gebouwd kon worden.
Maar de mens is ondanks zijn vorm nog gewoon stof, hoewel hij lijkt op zijn Schepper is het een leeg omhulsel, tot op het moment dat zijn Schepper levensadem in zijn neus blaast. G'ds Geest geeft leven en daarom wordt dit stoffelijk overschot, deze lege omhulsel ineens door de adem van G'd een levende ziel. Geest in een lichaam creëert ziel zou ik willen zeggen. We hadden een lichaam, daar is een geest in geblazen, (een krachtbron? een persoonlijkheid?) en toen kwam de ziel tot leven.
G'd roept alles tot aanzien, maar de mens formeert Hij uit het stof knielt daarvoor zelfs in het stof neer om vervolgens ook nog eens geest van Hem in te blazen. Los van het feit dat ik mij tot op de dag van vandaag afvraag waarom deze in mijn ogen complexe exercitie plaatsvond en het antwoord moet ik je idd schuldig houden, mag ik er wel in iets anders uit lezen en wel dit; G'd heeft zorg voor ons, extra zorg, extra aandacht en geeft zich extra moeite om de mens tot een levend wezen te maken.
Later in de bijbel zullen we een heel aantal stevige statements krijgen van G'd hoe belangrijk wij zijn in Zijn ogen, maar als dit het al niet genoeg zegt, dan weet ik het niet meer.
Hier begint mijn zoektocht naar wie ik ben, hier mag ik het fundament aanschouwen waaraan ik mijn identiteit mag ontlenen.
Ik ben een kind van G'd de Almachtige, van de Schepper van hemel en aarde, Hij is mijn Vader, Hij vindt mij belangrijk genoeg om veel aandacht aan te besteden, Hij heeft mij niet geroepen, Hij heeft mij gemaakt en tijdens het maken zijn al mijn haren geteld, geen detail is aan Zijn liefdevolle oog verloren gegaan.
Hij is voor ons op de knieën gegaan en later een aantal duizenden jaren later, is Hij, mijn Schepper en mijn G'd nog dieper gegaan en heeft zelfs uit liefde voor mij de de diepste donkerste buiging, nl de dood niet geschuwd.
Jahweh ~ Ik ben die Ik ben
Reacties
Een reactie posten