genesis 9: de zonen van noach

Noach, heeft honderd jaar hard gewerkt, maar ook honderd lang geduldig gepredikt en geprofeteerd over het feit dat er een grote rampspoed zat aan te komen. Ik probeer me dat voor te stellen, honderd jaar een boodschap verkondigen met als dagelijks resultaat, hoongelach, bespotting, negeren en uitgejouwd worden. Heb je dan geduld of heb je dan geduld. Of moet ik zeggen, wandel je dan echt met G'd of wandel je dan echt met G'd? Als je dit lukt onder de druk van de tijd, met al zijn slechtheid en tegelijk hard moet werken aan een boot dan ben je een rots in de branding. Hij bouwde aan een schip waarvan hij zelf zijn gelijke nog nooit had gezien. Komt nog bij dat hij bouwt in de wetenschap dat het zijn enige escape is voor straks als de ramp zich voltrekt.

Daarom lijkt Noach mij een geduldig en rustig mens. En natuurlijk zijn we niet op zoek naar de minpuntjes, we passen niet altijd onnodig dit oer Hollands principe toe: er is geen koe bont of er zit wel een vlekje aan. Maar het tot dusver onbesproken leven van Noach krijgt een barst, een kras, een deuk zo je wilt. Noach gaat uit de ark en als eerste bouwt hij een altaar tot eer van G'd, wat een man, wat een bijzonder mens, maar dan, ja dan, na een tijdje gaat het mis. De eerste barstjes in het glasheldere raam waardoor ze een geweldige uitkomst op de toekomst hadden, vertoont ineens uitzicht belemmerende sporen van disrespect, een boosheid.

"En Noach werd landbouwer en plantte een wijngaard". Als Hij van de eerste persing te veel gedronken heeft wordt hij teut en gaat hij dronken, geheel ontkleed in zijn tent liggen om de plotselinge aangevlogen roes uit te slapen. Zijn jongste zoon Cham ziet dat en vindt het blijkbaar hilarisch en laat dit op een respectloze manier zien, blijkbaar verdient dit ook nog eens een roddelachtig vervolg en deelt hij dit op een minachtende manier met zijn broers. Zijn broers zien daar blijkbaar de humor niet echt van in, gaan daarom op een hele andere manier hier mee om, en met respect bedekken ze hun vaders naaktheid met een deken.

Nadat Noach zijn roes heeft uitgeslapen, komt hij erachter wat er is gebeurd en wordt hij blijkbaar zo furieus dat hij zijn bloed eigen zoon vervloekt. "Laat hij voor zijn broers een dienaar van dienaren zijn"!.

Hallo Noach even een stapje terug, jij besluit om dronken te worden, vervolgens ga je hele rare dingen doen en je zoon ziet daar blijkbaar de humor van in, oké gaat daar niet al te respectvol mee om en dat verdient dan een vervloeking?

Mijn Noach beeld valt hier een beetje in duigen, tezamen met mijn toekomst visie die ik kreeg toen ik samen met hem de ark uit stapte. Een nieuwe wereld, we kunnen het beter gaan doen, we hebben alle narigheid, vuiligheid, zonde en ellende, haat en nijd en al het slechte achter ons kunnen laten, letterlijk weggespoeld. We zijn nog geen paar jaar verder, getuigen het aanplanten van een wijngaard en het genieten van zijn vrucht, plus het feit dat Cham een zoon heeft. En dan zien we de eerste stuiptrekkingen van de zonde die blijkbaar ook weer voet aan wal heeft gekregen.

Wat gebeurd er tot mijn ontsteltenis, of moeten we misschien de vraag stellen wat is hier aan vooraf gegaan dat dit is ontstaan? We lachen elkaar uit, we zetten elkaar voor schut en vervolgens is er vergelding en wraak. Vervloeking aan het adres van Kanaän, dus over de rug van Kanaän wordt Cham een vloek opgelegd. Het begrijpen is mij te wonderbaar te verheven ik kan er niet bij. Moet het hele nageslacht last hebben van wat pa heeft uitgevreten? Of raakt de invloed, de vervloeking van pa, Cham zo diep in zijn bestaan en zo ver, dat het per definitie inhoudt dat de kinderen en de klein kinderen volgen in dit voetspoor? Dit soort vragen houden mij bezig als ik dit lees.

Laten wij eruit leren, zodat de waakzaam zullen zijn en blijven om ons zelf te behoeden voor dit soort vergaande misstappen. Waar begint ons respect voor elkaar, waar eindigt dit? En als we respectloos zijn behandeld, wat is ons antwoord daarop?

Ik ben van mening dat Noach dit nooit zo had mogen beantwoorden. Alles wat in G'ds woord staat is ter lering, wat niet inhoudt dat wij alles doen wat beschreven staat. Dit was geen actie die getuigde van liefde en respect van een vader, voor een zoon die hier even een ontspoor momentje demonstreert. Of stond dit momentje model voor wie Cham was, maar waar we verder niets over lezen kunnen?

In ieder geval is dit alles behalve een andere wang toekeren, maar een reactie op een actie, met boosheid als fundament voor wraak. Hier zien we twee mensen die mijns inziens van elkaar houden een vader en een zoon. Hier zien we ook hoe kwetsbaar een dergelijke relatie kan zijn en dat een respectloze actie van een kind om welke reden dan ook een enorme kloof kan veroorzaken in een gezin, met verstrekkende en misschien wel blijvende gevolgen voor de toekomst.

Pas op, wees alert, wees waakzaam, let op met wat je doet en wat je zegt.

Paulus heeft hier een heel mooi antwoord op in Efeziers 4: "Wordt boos maar zondig niet".

YHVH Shalom - De HEER Van Vrede.