de vervulling van de wet

"Want de hele wet wordt in één woord vervuld, namelijk hierin: U zult uw naaste liefhebben als uzelf." Galaten 5: 14

"Wees niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld." Romeinen 13: 8

Mijn inziens is het zo dat de vervulling van G'ds wet zijn oorsprong idd heeft in Christus en na Zijn hemelvaart in de Geest, de Trooster die Hij zenden zou in Zijn naam.

De manier waarop Christus de vervulling van de wet zag, duid hij in Matteus 5 :
"Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen."

Waarbij je de terecht vraag zou mogen stellen, als het geen kwestie is van afschaffen wat houdt dat vervullen dan nu precies in, en wat houdt het zeker niet in?

Dit houdt het niet in:"Want, voorwaar, Ik zeg u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota of één tittel van de Wet voorbijgaan, totdat het alles geschied is. Wie dan een van deze geringste geboden afschaft en de mensen zo onderwijst, zal de geringste genoemd worden in het Koninkrijk der hemelen; maar wie ze doet en onderwijst, die zal groot genoemd worden in het Koninkrijk der hemelen."

Het is niet afschaffen, niets van de wet van Christus mag verloren gaan, nog niet eens een komma, maar het is dus ook niet het ziften van de munt en de dille. Het moet op z'n minst overvloediger zijn dan wat de farizeeërs en de schriftgeleerden de mensen voor hielden en voorleefden.: “Want Ik zeg u: Als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.”

Farizeeërs en schriftgeleerden waren meesters in het verbouwen van het origineel. G'ds wet was zo overspoeld met hun eigen regeltjes dat het leven en de liefde van G'ds wet eruit geperst was. Niets van G'd lief hebben boven alles en uw naaste als uzelf, was overgebleven of beter gezegd nog goed terug te vinden in hun totale pakket aan maatregelen, wetjes en verordeningen.

Wat mij betreft komt dit overeen met wat Paulus zegt: "de letter dood"

Wat houdt het dan wel in:
"U hebt gehoord dat tegen de ouden gezegd is: U zult niet doden; en: Wie doodt, zal door de rechtbank schuldig bevonden worden. Maar Ik zeg u: Al wie ten onrechte boos is op zijn broeder, zal schuldig bevonden worden door de rechtbank. En al wie tegen zijn broeder zegt: Raka! zal schuldig bevonden worden door de Raad; maar al wie zegt: Dwaas! die zal schuldig bevonden worden tot het helse vuur".......

Samenvattend zou ik dan willen zeggen, dat Jezus duidelijk verwoordt dat de wet meer is dan een opsomming van een aantal gedragsregels.
Paulus zegt ook dat de wet heilig is en goed, er is dus niets mis met de wet, volgens mij zijn het ijkpunten in ons leven die ons helpen een gericht leven te leiden tot eer en meerdere glorie van G'd en wat ons helpt door de kracht van de inwonenden Geest om een G'de welgevallig offer te zijn.
We kunnen gelukkig alles afschuiven op de Geest, en dat is prima omdat dat ook het uitgangspunt moet zijn. Dan zou een terechte vraag zijn; wat is het uitgangspunt van de Geest, wat is Zijn handvat wat recht doet aan het mandaad welke Hij van Christus heeft gekregen? Samengevat zou het denk ik hier op neer komen: Hij leert ons de wil te doen van de Vader, en de wil van de Vader lijkt mij uitgedrukt in de wet van de tien geboden.

Als we het Scheppingsverhaal en daarmee de scheppingsweek in Genesis "verkleinen" tot een schaduw dan ben ik bang dat ons geloof, en onze houding naar onze Schepper toe, zich begeeft op een hellend vlak van wetsverachting.
Ik kan door de wet te houden niet zalig worden, punt! Maar de wet is wel gegeven om de zonde aan de oppervlakte te brengen en die overtuiging "van zonde" komt van de Geest. De Geest leeft de wet van G'd, en Leeft die wet dus ook in mij uit, wat onverlet laat dat ik het zelfde doe als ik leef vanuit de Geest.

De vraag die ik mijzelf stel is: wie is die G'd die van mij vraagt om geen andere goden te aanbidden? Dan wil ik ook wel graag antwoord op die vraag en dat die G'd zich kenbaar maakt. 

Het vierde gebod, haalt G'd uit de anonimiteit, niet alleen als Schepper maar ook als enige Rechtmatige wetgever van en voor hemel en aarde. Het is wat mij betreft een eeuwige wet omdat het een afdruk, een afspiegeling is van G'ds karakter.

Mijn karakter zal naar die wet gevormd worden, zodat ik als man een afspiegeling ben van de heerlijkheid van G'd. Wij worden vernieuwd en hervormd door het werk wat de Heilige Geest in ons verricht. De nieuwe testament periode, het nieuwe verbond, gesticht en gefundeerd in en door het evangelie is niet een wetteloze periode, het is en blijft een verbond, Christus is het begin en het einde van dat verbond.

Als ik nu dagelijks getuig van G'ds liefde en G'ds goedheid, van Zijn naam: "barmhartig, groot van goedertierenheid en trouw", dan lijkt mij dat mijn getuigenis zichtbaar moet zijn. Het is dus niet een kwestie van geloven alleen en langs de kantlijn gaan staan door van alles te roepen, maar dan is mijn geloof levend en dan moet het geloof werken zoals Jakobus dat beschrijft in zijn brief. Als geloof niet werkt is het dood. En tegelijkertijd zegt Paulus, dat als wij werken willen voor onze zaligheid dan slaan we de plank kompleet mis.

Geloof dat werkt in een christen die leeft vanuit de Geest van Christus, zal geen andere goden voor G'd aangezicht hebben, geen "gesneden" beelden maken, Zijn naam niet ijdel gebruiken, Zijn heilige en gezegende dag vieren als een teken van het verbond van schepping en verlossing, het zegel tussen G'd en Zijn kinderen. Als een getuigenis van Zijn Scheppingswerk en kracht en als getuigenis van de Schepper als wetgever.
Geloof dat werkt in een christen is ook: ouders eren, niet liegen, niet stelen, niet begeren, niet doodslaan (een andere niet negeren of uitschelden) en niet echtbreken.

In dit licht bezien, zal ons leven tijdens ons leven, overeen moeten komen met deze afdrukken van G'ds wezen, anderzijds ben ik in overtreding, strafwaardig en heb ik vergeving nodig. Een berouwvol hart krijgt dat, krijgt per definitie die vergeving, omdat we in wezen al vergeven zijn in Christus aan het kruis. Misschien hoef ik niet te vragen om vergeving, maar mag ik bij het belijden van mijn fouten G'd danken voor het feit dat hij mij vandaag mijn verkeerde gedachten, verkeerde gevoelens, verkeerde daden, mijn nalatigheid etc... al vergeven heeft.

De inwonende Geest houdt mij op het recht pad, en het recht pad is: wandelen met G'd, omdat G'ds wet in ons hart is geschreven, idd niet meer van buitenaf op stenen tafelen maar van binnenuit in ons hart door de Geest. Als ik zo leef, dan zal ik bij zijn wederkomst op deze manier aangesproken worden door Jezus: "Hier zien we de volharding van de heiligen. Hier komen openbaar die de geboden van God en het geloof in Jezus in acht nemen" Openbaring 14: 12

"Zalig zijn zij die Zijn geboden doen, zodat zij recht mogen hebben op de Boom des levens, en opdat zij door de poorten de stad mogen binnengaan." Openbaring 22: 14
Voor mij komt op deze manier de afspiegeling, de afschaduwing, en de vervulling tot zijn recht, tot leven en tot werkelijkheid in mijn leven, en ik hoop en bid ook in jouw leven.

"Weest u dan volmaakt, zoals uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is." Matteus 5: 48