G'ds gemeenschap bevat veel G'ds genadetrainers
"En de menigte van hen die geloofden, was een van hart en een van ziel; en niemand zei dat iets van wat hij bezat, van hemzelf was, maar alles hadden zij gemeenschappelijk."
Een tijdje geleden heb ik een boek gekocht bij David in Enschede. Dit is een evangelische boekwinkel. De titel sprak me enorm aan, wat uiteraard te maken had met een fase in mijn persoonlijk leven, maar waar wij ook als gezin in waren beland. Door die fase en door die omstandigheden gaan we voor onbepaalde tijd niet meer naar de kerk. Altijd opzoek naar geestelijk voedsel viel mijn oog dus op het boek: "Dus je wilt niet meer naar de kerk?"
Gek genoeg dacht ik, dit boek gaat mij helpen de zaak weer in perspectief te zien en zal er voor zorgen dat ik weer op korte termijn trouw naar de kerk zal gaan. Wat schets mijn verbazing, niets blijkt minder waar te zijn. De titel van dit boek was alles behalve wat ik verwachte van wat dus de inhoud mij zou brengen. Laat ik zeggen dat het boek ons bevestigde en steunde in onze keus om niet meer naar de kerk te gaan. Hoe gek is dat?
Ik had veel verwacht van dit boek gegeven de titel, maar een bevestiging tav ons besluit, die we nu inmiddels meer dan een jaar geleden hebben gemaakt, en voor ons meer dan een juiste keus bleek te zijn geweest, was niet in mijn christelijke droom om een sabbatical in te lassen, op gekomen.
Afstand en rust heeft veel ruimte gegeven om na te denken over hoe nu verder. Ik kan niet zeggen dat we nu na dik een jaar concrete stappen hebben of plannen, maar hoe mooi dat ook soms kan zijn, was onze insteek in eerste instantie om te zien waar G'd ons wilde brengen. Op dit moment bevinden wij ons zoals het hoort op het niveau van; Zijn wegen zijn niet onze wegen en Zijn gedachten zijn niet onze gedachten, maar wel in het volste vertrouwen dat Hij de weg Voorbereider is en dat we ons daarop mogen verlaten, ook zonder te zien en zonder waar te nemen. Gek genoeg ervaren we wel degelijk dat het een kant uitgaat omdat Hij met ons de bron van waarom wij niet meer naar de kerk wilde, aan de slag is gegaan.
Dit "gezegd" hebbende wil ik het voorgaande verwijzen naar de wereld van de inleidende tekst, omdat een ander boek die ik recentelijk in diezelfde boekwinkel op de kop heb weten te tikken, aanleiding is van deze blog. De titel van dat boek luidt: "G'd speelt geen enkele rol in mijn leven..."
Natuurlijk kleeft het aan mij, en is dat dus verweven met mijn persoonlijkheid, dat ik me weer aangetrokken voel tot, laten we zeggen het recalcitrante aspect van het leven. Het zal uiteraard in mijn natuur verweven zijn, maar ook de opvoeding die ik heb "genoten" heeft wel het rebelse, en het mijzelf ontworstelen aan een bepaalde manier van autoriteit bedrijven, enorm in mij versterkt.
Met de jaren wordt mijn zijn niet minder, maar wel het laten gelden van mijn zijn, en worden de huidige steeds minder wordende uitzondering op de regel gelukkig ervaren als een vervagende afspiegeling van wat vroeger, dagelijkse schering en inslag was.
Als je als mens door G'd geroepen wordt via Zijn Geest, en de Heilige Geest overtuigd je van een betere weg, een weg die naar het Licht, Leven en Liefde leidt, en dat het offer van Jezus, G'ds Zoon daar de Verlossende en Reddende Hoofdrol in speelt, en jij met je hele wezen amen zegt op G'ds verlossend aanbod, dan krijg je een nieuwe geest, dit is de wedergeboorte. Als mens kom je dmv die nieuwe geest weer in contact met G'd. Je lichaam die (nog) niet veranderd is, wordt ondanks dat, toch een tempel van de Geest en vanaf dat moment begint G'ds Geest een goed werk in je. Je veranderd in je denken, je hervormd en vernieuwd. Het is een Exodus gebleken, een uittocht uit een verdorven "leefomgeving", en ga je op weg gaat naar het "beloofde land". Voordat je dat land mag binnenwandelen moet je een reis afleggen door de woestijn. Afhankelijk van je groei, wat heel erg te maken heeft met je karakter, je beeldvorming van G'd etc... is het bepalend hoelang je in die bewuste woestijn mag vertoeven. Het is een "woestijn" reis welke je geschikt maakt om daarna ten volle het leven in het beloofde land te doorleven.
Het boek: "G'd speelt geen enkele rol in mijn leven" heeft mij weer heel erg op weg geholpen om in de buurt van de grens te geraken van dat beloofde land. Tevens heeft het mij geholpen om de vraag voor mijzelf te beantwoorden, waarom ik überhaupt nog naar de kerk zou gaan. De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de reden waarom ik normaliter naar de kerk ging, heel erg vervaagd was door de ervaringen die wij daar op deden. G'd wil Zijn gemeente stichten en het is niet mijn gemeente maar G'ds gemeente. Persoonlijk heb ik op verschillende momenten in mijn leven andere gemeente in Nederland mogen dienen en dan bekruipt je onbewust het gevoel dat het toch een beetje jouw gemeente is, en dat de gemeente op de een of andere manier heel snel onder jouw verantwoording valt en dat ze jouw zorg nodig heeft.
Niets is minder waar gebleken. Het is G'ds gemeente en G'd wil dat wij in gemeenschap en als het kan in grote getale bij elkaar komen om Hem te dienen, te loven te prijzen en te aanbidden in vreugde en dankbaarheid. Wat niet per definitie inhoudt dat we een liturgie nodig hebben, het houdt in dat wij naar elkaar omzien, er voor elkaar zijn en met elkaar willen delen in dat geloof van liefde, in de G'd van liefde, en het helende, zegenende en heiligende werk van de aanwezige Geest van G'd.
Ondanks het feit dat we dat gelukkig niet volledig uit het oog waren verloren, hadden wij heel sterk het gevoel dat er niet echt een hartelijke en liefdevolle gastvrije plek meer voor ons was weggelegd in de "herberg".
Ligt het aan ons of ligt het aan de ander is een vraag die je wel of niet kunt beantwoorden. Ik durf het wel aan om een antwoord te formuleren die in mijn beleving recht doet aan de situatie. Het lag nl aan ons, we waren blijkbaar nog niet klaar voor deze gemeente, en het lag aan de gemeente die niet en misschien wel nooit helemaal klaar zal zijn in de volle betekenis van het woord, om voor ons een levende in beweging zijnde G'ddelijke, liefdes "herberg" te zijn.
De grote fout, als ik het al zo mag noemen, die wij daarin gemaakt hebben, had heel erg te maken met het feit dat wij onze gevoelens, visie, gedachten, ideeën en verwachting daarover, een te grote rol hebben laten spelen in de beleving van het geloof en dus ook ons geloof, maar vooral hoe wij dachten dat het hoorde te zijn. We waren gefocussed op de omstandigheden ipv op onze G'd, onze Vader, onze Burcht en Rots. We werden te veel afgeleid door de storm, de hoge golven, het wassende water en de toenemende duisternis, ipv ons oog gericht te houden op onze Heer en Heiland, die altijd zichtbaar, maar blijkbaar helaas nog veel te vaak voor ons onzichtbaar aan ons voorbij ging.
De grote fout, als ik het al zo zou mogen noemen, die de kerk, de gemeenschap daarin gemaakt heeft is dat ze er steevast vanuit gaat dat ze het zo goed doen. Natuurlijk geven ze in algemeenheid wel toe dat ze ook fouten maken, dat ze ook maar mensen zijn en hun tekortkomingen hebben, maar je mag ze niet benoemen, want dan komt er een soort basis reflex de kop opsteken van ontkenning en afwijzing.
Kom zoals je bent is een gevierde uitspraak binnen de kerk, maar als wij (als kerk) geconfronteerd worden met wie jij bent en dan met name die minder leuke kant van wie wij zijn, je weet wel de beschadigde, gebroken, gekwetste en zieke kant, die kant die lasten met zich mee brengt, die kant die ons geloof, liefde en overtuiging op de proef stelt, tja dan blijken onze woorden en daden een wereld van verschil te zijn en maar al te vaak net zo onverenigbaar als licht met duisternis.
Wat de toekomst ons zal brengen weet niemand en dan bedoel ik op het persoonlijk vlak. Buiten het persoonlijk vlak heeft G'd in Zijn woord genoeg helder en niet mis te verstaan geduid wat zich in de nabije toekomst tav de wereldgeschiedenis gaat afspelen. Op het persoonlijk vlak weet ik niets dan datgene wat zich in het nu voor mijn ogen afspeelt, dat ik per dag moet kijken en mij geen zorgen hoeft te maken voor de dag van morgen.
"G'd speelt geen enkele rol in mijn leven" is zoals gezegd een titel die mij aansprak vanwege de recalcitrante ondertoon die ik er in las en dat is bewaarheid gebleken. Het boek gaat nl niet over het feit dat G'd een rol in mijn leven wil spelen, G'd behoort nl ook geen rol te spelen in mijn leven, maar dat Hij de Regisseur is. G'd is de grote Regisseur in mijn leven en blijkbaar ben ik gekomen in een fase in mijn leven dat ik het ook graag zo wil. Beter gezegd, dat ik een weg ben ingeslagen waardoor ik dat groeiend wil. Ook dit is uiteraard een proces, en dit proces begint bij Elohim die het werken en het willen in mij bewerkstelligt, het gaat verder met een overtuiging, overtuiging gaat verder met een besluit en dat besluit komt dus voort uit voortschrijdend inzicht. Dit bewuste boek helpt mij naar de toekomst toe de juiste plaats in te nemen binnen de gemeenschap van gelovigen, los van plaats en tijd.
Ter afsluiting wil ik daarom een stukje uit die boek hier neerschrijven om te duiden waarom ik dit nu als mijn overtuiging zie en ingelijfd heb in mijn leven.
G'DS GENADETRAINERS:
G'd plaatst mij in Zijn opleidingsschool om de scherpe kantjes bij mij eraf te halen. In Spreuken 27:17 staat: "Zoals men ijzer met ijzer scherpt, zo scherpt de ene mens de ander." Het Hebreeuwse woord voor ijzer mag je ook vertalen met ruwheid. G'd roept mij in mijn ruwe staat om mij te slijpen. Hiervoor gebruikt Hij genadetrainers, mensen die door hun ruwheid de ruwheid in mij naar boven roepen. Zodat ik met de negatieve gevoelens en zondige karaktereigenschappen die naar boven komen kan afrekenen.
Hoe kijk ik naar mensen die het mij lastig maken? IJzer scherpt ijzer. Ik mag hen leren zien als door G'd geschonken genadetrainers die de scherpe kantjes van mijn karakter helpen eraf te halen. Zo heb ik geleerd heel anders te gaan kijken naar "lastige" en "vervelende" of "irriterende" mensen. Hoe ik hier op reageer bepaalt op één of andere wijze hoeveel genadetrainers ik nog nodig heb om mij te doen veranderen, naar de wil van G'd.
G'ds opleidingsschool begint in de kerk, de plaats waar G'ds kinderen samenkomen en samenleven. G'd plaatst zijn kinderen heel bewust in onvolkomen gemeenschappen, de plaats waar Hij hen wil veranderen. Veel christenen die tegen andere christenen in de kerk zijn opgelopen, lopen hier juist voor weg. Zij vragen zich af hoe een onrechtvaardige behandeling van christenen hen beter kan maken. Het antwoord is dat het helpt om ons karakter te ontwikkelen. Als ik ervoor kies hen goed te doen, ook al zegt mijn gevoel wat anders, dan zal mijn karakter positief gevormd worden. Mijn intelligentie, mijn temperament, mijn talenten en mijn karakter zijn een geschenk van G'd. In tegenstelling tot de eerste drie is mijn karakter iets dat gevormd moet worden en dat begint in de kerk, het Lichaam van Christus. Omgaan met conflicten wordt zo een van G'd gegeven kans om mijn onderhuidse gevoelens en gedachten boven tafel te krijgen en te laten vormen naar G'ds beeld.
G'ds genadetrainers dragen meer dan wie ook bij aan de vorming van mijn karakter en identiteit! Omarm hen (ja, je leest het goed) en dank G'd voor hun aandeel in je leven! Voor G'd is jouw hart belangrijker dan jouw succes of positie.
Bron: God speelt geen enkele rol in mijn leven
Auteur: Wilkin van de Kamp
Een tijdje geleden heb ik een boek gekocht bij David in Enschede. Dit is een evangelische boekwinkel. De titel sprak me enorm aan, wat uiteraard te maken had met een fase in mijn persoonlijk leven, maar waar wij ook als gezin in waren beland. Door die fase en door die omstandigheden gaan we voor onbepaalde tijd niet meer naar de kerk. Altijd opzoek naar geestelijk voedsel viel mijn oog dus op het boek: "Dus je wilt niet meer naar de kerk?"
Gek genoeg dacht ik, dit boek gaat mij helpen de zaak weer in perspectief te zien en zal er voor zorgen dat ik weer op korte termijn trouw naar de kerk zal gaan. Wat schets mijn verbazing, niets blijkt minder waar te zijn. De titel van dit boek was alles behalve wat ik verwachte van wat dus de inhoud mij zou brengen. Laat ik zeggen dat het boek ons bevestigde en steunde in onze keus om niet meer naar de kerk te gaan. Hoe gek is dat?
Ik had veel verwacht van dit boek gegeven de titel, maar een bevestiging tav ons besluit, die we nu inmiddels meer dan een jaar geleden hebben gemaakt, en voor ons meer dan een juiste keus bleek te zijn geweest, was niet in mijn christelijke droom om een sabbatical in te lassen, op gekomen.
Afstand en rust heeft veel ruimte gegeven om na te denken over hoe nu verder. Ik kan niet zeggen dat we nu na dik een jaar concrete stappen hebben of plannen, maar hoe mooi dat ook soms kan zijn, was onze insteek in eerste instantie om te zien waar G'd ons wilde brengen. Op dit moment bevinden wij ons zoals het hoort op het niveau van; Zijn wegen zijn niet onze wegen en Zijn gedachten zijn niet onze gedachten, maar wel in het volste vertrouwen dat Hij de weg Voorbereider is en dat we ons daarop mogen verlaten, ook zonder te zien en zonder waar te nemen. Gek genoeg ervaren we wel degelijk dat het een kant uitgaat omdat Hij met ons de bron van waarom wij niet meer naar de kerk wilde, aan de slag is gegaan.
Dit "gezegd" hebbende wil ik het voorgaande verwijzen naar de wereld van de inleidende tekst, omdat een ander boek die ik recentelijk in diezelfde boekwinkel op de kop heb weten te tikken, aanleiding is van deze blog. De titel van dat boek luidt: "G'd speelt geen enkele rol in mijn leven..."
Natuurlijk kleeft het aan mij, en is dat dus verweven met mijn persoonlijkheid, dat ik me weer aangetrokken voel tot, laten we zeggen het recalcitrante aspect van het leven. Het zal uiteraard in mijn natuur verweven zijn, maar ook de opvoeding die ik heb "genoten" heeft wel het rebelse, en het mijzelf ontworstelen aan een bepaalde manier van autoriteit bedrijven, enorm in mij versterkt.
Met de jaren wordt mijn zijn niet minder, maar wel het laten gelden van mijn zijn, en worden de huidige steeds minder wordende uitzondering op de regel gelukkig ervaren als een vervagende afspiegeling van wat vroeger, dagelijkse schering en inslag was.
Als je als mens door G'd geroepen wordt via Zijn Geest, en de Heilige Geest overtuigd je van een betere weg, een weg die naar het Licht, Leven en Liefde leidt, en dat het offer van Jezus, G'ds Zoon daar de Verlossende en Reddende Hoofdrol in speelt, en jij met je hele wezen amen zegt op G'ds verlossend aanbod, dan krijg je een nieuwe geest, dit is de wedergeboorte. Als mens kom je dmv die nieuwe geest weer in contact met G'd. Je lichaam die (nog) niet veranderd is, wordt ondanks dat, toch een tempel van de Geest en vanaf dat moment begint G'ds Geest een goed werk in je. Je veranderd in je denken, je hervormd en vernieuwd. Het is een Exodus gebleken, een uittocht uit een verdorven "leefomgeving", en ga je op weg gaat naar het "beloofde land". Voordat je dat land mag binnenwandelen moet je een reis afleggen door de woestijn. Afhankelijk van je groei, wat heel erg te maken heeft met je karakter, je beeldvorming van G'd etc... is het bepalend hoelang je in die bewuste woestijn mag vertoeven. Het is een "woestijn" reis welke je geschikt maakt om daarna ten volle het leven in het beloofde land te doorleven.
Het boek: "G'd speelt geen enkele rol in mijn leven" heeft mij weer heel erg op weg geholpen om in de buurt van de grens te geraken van dat beloofde land. Tevens heeft het mij geholpen om de vraag voor mijzelf te beantwoorden, waarom ik überhaupt nog naar de kerk zou gaan. De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de reden waarom ik normaliter naar de kerk ging, heel erg vervaagd was door de ervaringen die wij daar op deden. G'd wil Zijn gemeente stichten en het is niet mijn gemeente maar G'ds gemeente. Persoonlijk heb ik op verschillende momenten in mijn leven andere gemeente in Nederland mogen dienen en dan bekruipt je onbewust het gevoel dat het toch een beetje jouw gemeente is, en dat de gemeente op de een of andere manier heel snel onder jouw verantwoording valt en dat ze jouw zorg nodig heeft.
Niets is minder waar gebleken. Het is G'ds gemeente en G'd wil dat wij in gemeenschap en als het kan in grote getale bij elkaar komen om Hem te dienen, te loven te prijzen en te aanbidden in vreugde en dankbaarheid. Wat niet per definitie inhoudt dat we een liturgie nodig hebben, het houdt in dat wij naar elkaar omzien, er voor elkaar zijn en met elkaar willen delen in dat geloof van liefde, in de G'd van liefde, en het helende, zegenende en heiligende werk van de aanwezige Geest van G'd.
Ondanks het feit dat we dat gelukkig niet volledig uit het oog waren verloren, hadden wij heel sterk het gevoel dat er niet echt een hartelijke en liefdevolle gastvrije plek meer voor ons was weggelegd in de "herberg".
Ligt het aan ons of ligt het aan de ander is een vraag die je wel of niet kunt beantwoorden. Ik durf het wel aan om een antwoord te formuleren die in mijn beleving recht doet aan de situatie. Het lag nl aan ons, we waren blijkbaar nog niet klaar voor deze gemeente, en het lag aan de gemeente die niet en misschien wel nooit helemaal klaar zal zijn in de volle betekenis van het woord, om voor ons een levende in beweging zijnde G'ddelijke, liefdes "herberg" te zijn.
De grote fout, als ik het al zo mag noemen, die wij daarin gemaakt hebben, had heel erg te maken met het feit dat wij onze gevoelens, visie, gedachten, ideeën en verwachting daarover, een te grote rol hebben laten spelen in de beleving van het geloof en dus ook ons geloof, maar vooral hoe wij dachten dat het hoorde te zijn. We waren gefocussed op de omstandigheden ipv op onze G'd, onze Vader, onze Burcht en Rots. We werden te veel afgeleid door de storm, de hoge golven, het wassende water en de toenemende duisternis, ipv ons oog gericht te houden op onze Heer en Heiland, die altijd zichtbaar, maar blijkbaar helaas nog veel te vaak voor ons onzichtbaar aan ons voorbij ging.
De grote fout, als ik het al zo zou mogen noemen, die de kerk, de gemeenschap daarin gemaakt heeft is dat ze er steevast vanuit gaat dat ze het zo goed doen. Natuurlijk geven ze in algemeenheid wel toe dat ze ook fouten maken, dat ze ook maar mensen zijn en hun tekortkomingen hebben, maar je mag ze niet benoemen, want dan komt er een soort basis reflex de kop opsteken van ontkenning en afwijzing.
Kom zoals je bent is een gevierde uitspraak binnen de kerk, maar als wij (als kerk) geconfronteerd worden met wie jij bent en dan met name die minder leuke kant van wie wij zijn, je weet wel de beschadigde, gebroken, gekwetste en zieke kant, die kant die lasten met zich mee brengt, die kant die ons geloof, liefde en overtuiging op de proef stelt, tja dan blijken onze woorden en daden een wereld van verschil te zijn en maar al te vaak net zo onverenigbaar als licht met duisternis.
Wat de toekomst ons zal brengen weet niemand en dan bedoel ik op het persoonlijk vlak. Buiten het persoonlijk vlak heeft G'd in Zijn woord genoeg helder en niet mis te verstaan geduid wat zich in de nabije toekomst tav de wereldgeschiedenis gaat afspelen. Op het persoonlijk vlak weet ik niets dan datgene wat zich in het nu voor mijn ogen afspeelt, dat ik per dag moet kijken en mij geen zorgen hoeft te maken voor de dag van morgen.
"G'd speelt geen enkele rol in mijn leven" is zoals gezegd een titel die mij aansprak vanwege de recalcitrante ondertoon die ik er in las en dat is bewaarheid gebleken. Het boek gaat nl niet over het feit dat G'd een rol in mijn leven wil spelen, G'd behoort nl ook geen rol te spelen in mijn leven, maar dat Hij de Regisseur is. G'd is de grote Regisseur in mijn leven en blijkbaar ben ik gekomen in een fase in mijn leven dat ik het ook graag zo wil. Beter gezegd, dat ik een weg ben ingeslagen waardoor ik dat groeiend wil. Ook dit is uiteraard een proces, en dit proces begint bij Elohim die het werken en het willen in mij bewerkstelligt, het gaat verder met een overtuiging, overtuiging gaat verder met een besluit en dat besluit komt dus voort uit voortschrijdend inzicht. Dit bewuste boek helpt mij naar de toekomst toe de juiste plaats in te nemen binnen de gemeenschap van gelovigen, los van plaats en tijd.
Ter afsluiting wil ik daarom een stukje uit die boek hier neerschrijven om te duiden waarom ik dit nu als mijn overtuiging zie en ingelijfd heb in mijn leven.
G'DS GENADETRAINERS:
G'd plaatst mij in Zijn opleidingsschool om de scherpe kantjes bij mij eraf te halen. In Spreuken 27:17 staat: "Zoals men ijzer met ijzer scherpt, zo scherpt de ene mens de ander." Het Hebreeuwse woord voor ijzer mag je ook vertalen met ruwheid. G'd roept mij in mijn ruwe staat om mij te slijpen. Hiervoor gebruikt Hij genadetrainers, mensen die door hun ruwheid de ruwheid in mij naar boven roepen. Zodat ik met de negatieve gevoelens en zondige karaktereigenschappen die naar boven komen kan afrekenen.
Hoe kijk ik naar mensen die het mij lastig maken? IJzer scherpt ijzer. Ik mag hen leren zien als door G'd geschonken genadetrainers die de scherpe kantjes van mijn karakter helpen eraf te halen. Zo heb ik geleerd heel anders te gaan kijken naar "lastige" en "vervelende" of "irriterende" mensen. Hoe ik hier op reageer bepaalt op één of andere wijze hoeveel genadetrainers ik nog nodig heb om mij te doen veranderen, naar de wil van G'd.
G'ds opleidingsschool begint in de kerk, de plaats waar G'ds kinderen samenkomen en samenleven. G'd plaatst zijn kinderen heel bewust in onvolkomen gemeenschappen, de plaats waar Hij hen wil veranderen. Veel christenen die tegen andere christenen in de kerk zijn opgelopen, lopen hier juist voor weg. Zij vragen zich af hoe een onrechtvaardige behandeling van christenen hen beter kan maken. Het antwoord is dat het helpt om ons karakter te ontwikkelen. Als ik ervoor kies hen goed te doen, ook al zegt mijn gevoel wat anders, dan zal mijn karakter positief gevormd worden. Mijn intelligentie, mijn temperament, mijn talenten en mijn karakter zijn een geschenk van G'd. In tegenstelling tot de eerste drie is mijn karakter iets dat gevormd moet worden en dat begint in de kerk, het Lichaam van Christus. Omgaan met conflicten wordt zo een van G'd gegeven kans om mijn onderhuidse gevoelens en gedachten boven tafel te krijgen en te laten vormen naar G'ds beeld.
G'ds genadetrainers dragen meer dan wie ook bij aan de vorming van mijn karakter en identiteit! Omarm hen (ja, je leest het goed) en dank G'd voor hun aandeel in je leven! Voor G'd is jouw hart belangrijker dan jouw succes of positie.
Bron: God speelt geen enkele rol in mijn leven
Auteur: Wilkin van de Kamp
Reacties
Een reactie posten