de wijding van vrouwen
Handelingen 13:2 En terwijl zij de Heere dienden en vastten, zei de Heilige Geest: Zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb. 3. Toen vastten en baden zij, en nadat zij hun de handen opgelegd hadden, lieten zij hen gaan.
"De Schrift is duidelijk over de verhouding en de rechten van man en vrouw (1T 421).
Wijding is Bijbels:
Marcus 3:14; Handelingen 13:2-3; 1 Tim 4:14; 2 Tim 1:6; Titus 1:5; DA 293.2. Gemaakt/aangesteld = gewijd (incl. valse wijdingen: 1 Kon. 12:31; 13:33). Wijding is niet katholiek in oorsprong of functie; er wordt geen genade of virtuele kwalificatie aan toegevoegd (LP 43).
"De wijding was een publieke erkenning van hun goddelijke aanstelling om de blijde tijding van het evangelie aan de heidenen te verkondigen. De apostelen "werden plechtig aan God gewijd door vasten en gebed en door handoplegging. Aldus werden zij door de kerk gemachtigd, niet alleen om de waarheid te onderwijzen, maar ook om het doopritueel uit te voeren en kerken te organiseren, waarbij hun het volledige kerkelijke gezag werd toegekend" (AA 160).
De wijding is geslachtsspecifiek:
"Zoals in het Oude Testament de twaalf patriarchen staan als vertegenwoordigers van Israël, zo moesten de twaalf apostelen staan als vertegenwoordigers van de evangeliegemeente" (DA 291).
Door "geschikte mannen te wijden om als functionarissen op te treden, hielden de apostelen zich aan de hoge normen van leiderschap die in de oudtestamentische geschriften worden geschetst" (AA 95; Ex 18:25: "bekwame mannen ... hoofden").
"Zij die het zendingsveld betreden moeten mannen en vrouwen zijn die met God wandelen en spreken". Maar "zij die als ambtsdragers in het heilige bureau staan, moeten mannen van onberispelijke reputatie zijn" (5T 598).
"God heeft de harten van jonge mannen bewogen om zich toe te wijden aan het ambt" (5T 85).
"Het voornaamste doel van ons college was om jonge mannen de gelegenheid te geven om te studeren voor het ambt en om jonge mensen van beide geslachten voor te bereiden om werkers te worden in de verschillende takken van de zaak" (5T 60).
God is "net zo bijzonder als Hij altijd is geweest. Zij die beweren de dienaren van Jezus te zijn, moeten mannen met ervaring en diepe vroomheid zijn" (EW 102; zie ook 5T 617; 6T 135; 4T 406; 5 MR 449-450).
Jezus ons voorbeeld:
"Jezus werd gegeven om aan het hoofd van de mensheid te staan, door zijn voorbeeld om te leren wat het betekent om te bedienen." Hoewel "Christus, niet de bedienaar, het hoofd van de kerk is" (ST 1/27/1890; MR 21:274; zie ook DA 817; GC 51),
"houdt het grote Hoofd van de kerk toezicht op Zijn werk door middel van de instrumentaliteit van mannen die door God verordend [geslachtsspecifiek] zijn om als Zijn vertegenwoordigers op te treden." "In de plaats van Christus moeten zij mannen en vrouwen smeken zich met God te verzoenen. Ellen White noemt predikanten "geestelijke bewakers" en "wachters" (AA 359-360).
Allen dienen, maar niet allen zijn dienaren: "Het werk van God op deze aarde kan nooit worden voltooid totdat de mannen en vrouwen die lid zijn van onze kerk zich bij het werk aansluiten en hun inspanningen verenigen met die van de predikanten en kerkfunctionarissen" (GW 352).
God spreekt Adam het eerst aan na de zondeval (Gen 3:9).
Paulus geeft Adam de volle verantwoordelijkheid (Rom 5,12-14; 1Kor 15,22), hoewel Eva als eerste zondigde. Adam en Eva voelen hun naaktheid pas nadat Adam gezondigd heeft (Gen 3:7).
Eva veroorzaakte een tragische omkering van de rol: Adam is nu "bij haar" (Gen 3:5) in plaats van Eva bij Adam. "Alleen in volmaakte gehoorzaamheid waren zij veilig"; Eva "dwaalde eerst van haar man weg" (1SG 20).
In tegenstelling tot wat sommigen beweren, was Eva geen priesteres in Eden.
"Eva was volmaakt gelukkig geweest aan de zijde van haar man ... maar, zoals rusteloze moderne Eva's, werd zij gevleid met de hoop een hoger gebied te betreden dan dat wat God haar had toegewezen. In haar poging om boven haar oorspronkelijke positie uit te stijgen, zakte zij er ver onder. Een soortgelijk resultaat zal worden bereikt door allen die niet bereid zijn hun levenstaken opgewekt op zich te nemen in overeenstemming met Gods plan. In hun pogingen om posities te bereiken waarvoor Hij hen niet geschikt heeft, laten velen de plaats vrij waar zij tot zegen zouden kunnen zijn. In hun verlangen naar een hoger ambt hebben velen de ware vrouwelijke waardigheid en edelheid van karakter opgeofferd, en hebben juist het werk dat de hemel hun heeft opgedragen, ongedaan gelaten" (PP 59).
Debora noemde zichzelf "een moeder van Israël" (Jdg 5:7) en was een profetes (DG 37). De Schrift vermeldt geen tijdsduur voor haar rechtspreken, in tegenstelling tot mannelijke rechters. Haar rol vestigde geen uitzonderingen op de bijbelse wet of kerkelijke organisatie. Zij zetelde niet in de stadspoort ( Ruth 4:9-11; 1 Sam 9:18; 1 Kgs 22:10; Jer 38:7), maar onder een palmboom (Jdg 4:5). "Bij afwezigheid van de gebruikelijke magistraten had het volk zich tot haar gewend voor raad en recht." Niettemin was Barak "door de Heer zelf aangewezen als degene die uitverkoren was om Israël te verlossen" (DG 37; Heb 11:32).
Koningschap - een model voor Gods uitzonderingen? Nee. "Hij liet het volk hun eigen keuze volgen, omdat zij weigerden zich door Zijn raad te laten leiden. Hosea [13:11] verklaart dat God hun in Zijn toorn een koning gaf. Wanneer mensen hun eigen weg willen gaan, zonder God om raad te vragen, of in strijd met Zijn geopenbaarde wil, schenkt Hij dikwijls hun verlangens" zodat "door de bittere ervaring ... zij ertoe gebracht kunnen worden hun dwaasheid te beseffen en berouw te hebben over hun zonde. Menselijke trots en wijsheid zullen een gevaarlijke gids blijken te zijn. Wat het hart begeert tegen de wil van God in, zal uiteindelijk eerder een vloek dan een zegen blijken te zijn" (PP 605).
Is het weigeren van de wijding van vrouwen hetzelfde als slavernij? Nee. Geslachtsonderscheid is een deel van Gods prachtige schepping, verwoord in zowel het Oude als het Nieuwe Testament (Gen 1,26-27; 1Tim 2,12-13); slavernij is menselijke onderdrukking, geen goddelijk idee.
"Roep luid, spaar niet ... toon mijn volk hun overtreding" (Jes. 58, 1).
Nieuwe Testament
Handelingen 1-2: De Heilige Geest werd uitgestort op een door mannen geleide kerk.
Rom 16:1-2: Was Phoebe een diaken? Niet noodzakelijkerwijs. Diakonos is mannelijk en vrouwelijk en betekent vaak dienaar (Jezus: Rom 15:8; Paulus: Ef 3:7; Kol 1:24-25; Timoteüs: Fil 1:1; 1 Tim 4:6). Wijding is geen vereiste om een ambt te kunnen uitoefenen.
Rom 16:7: Was Junia een vrouwelijke apostel? Nee. We weten niet eens of Junia(s) een vrouw was (-ias namen kunnen mannelijk zijn: Ananias, Zacharias), en het Nieuwe Testament noemt haar of Andronicus nooit onder de Twaalf. Junia was gewoon bekend bij de apostelen, die mannen waren: "De apostelen en oudsten, mannen van invloed en oordeel" (AA 196).
1 Kor 11:3: "Het hoofd van de vrouw is de man." "Hoofd' betekent niet bron. Hoofdschap bestond al voor de zondeval (1 Kor 11:7-9) en gaat door in het Nieuwe Testament (1 Kor 16:15-16; 1 Thess 5:12-13; 1 Tim 5:17; Tit 2:15; Heb 13:7,17). "Zij die aan het hoofd van het werk staan" (1T 572; 5T 672; 7T 283-284; Ev 342; CT 522; FE 208; MM 164-165; 2SM 390; RH 25 mei 1905). Stefanus stond "aan het hoofd" van de 7 diakenen (SR 260). De echtgenoot is "hoofd van het gezin" (1T 307). Bijbels hoofdschap is nooit misbruik (AH 215).
1 Kor 14:34: "Laat uw vrouwen zwijgen" om eerbied en decorum in de eredienst te handhaven. God "eist dat orde en regelmaat in acht worden genomen bij het leiden van kerkelijke zaken vandaag de dag, niet minder dan in de dagen van weleer" (AA 96).
Gal 3:28: "Noch mannelijk noch vrouwelijk": De context van de verlossing heeft betrekking op onze verticale status voor God, niet op de rolverdeling tussen man en vrouw in het ambt. Gal 3:28 heft het geslacht van mannen en vrouwen niet op.
Ef 5:21-33: Christelijke onderwerping varieert per relatie (man/vrouw; meester/slaaf; ouder/kind). De vrouw onderwerpt zich aan een Christus-achtige echtgenoot. "Wij vrouwen moeten onthouden dat God ons ondergeschikt heeft gemaakt aan de man. Hij is het hoofd en ons oordeel en onze opvattingen en redeneringen moeten, indien mogelijk, met de zijne overeenstemmen. Zo niet, dan wordt in Gods Woord de voorkeur gegeven aan de echtgenoot wanneer het niet om een gewetenskwestie gaat. Wij moeten toegeven aan het hoofd" (Brief 5, 1861).
1 Tim 2-3: Paulus' raad over de "gezonde leer" (1 Tim 1:10) aan alle gemeenten (1 Tim 3:15). "Ik sta niet toe dat een vrouw onderwijst of gezag heeft over een man, maar dat zij zwijgt" (1 Tim 2:12; niet vocaal zwijgen, maar houding - zie vers 2 en 1 Pet 3:4). Reden: Adam werd als eerste geschapen, terwijl Eva als eerste werd misleid (1 Tim 2:13-14). Man van één vrouw is geslachtsspecifiek (vooral in het licht van 1 Tim 5:9, "vrouw van één man"). Goddelijk mannelijk leiderschap in het gezin is een voorwaarde voor leiderschap in de kerk (1 Tim 3,5).
1Petr. 2,9: Het priesterschap van alle gelovigen: Geciteerd uit Ex 19:6-7, waar niet iedere Israëliet priester was. Petrus bedoelt dat er nu geen menselijke voorsprekers meer nodig zijn. Allen kunnen geestelijke offers brengen van gehoorzaamheid (1 Sam 15:22), gerechtigheid in het vertrouwen op de Heer (Ps 4:5), dankzegging (Ps 107:22), totale overgave van lichamen (Rom 12:1), en voortdurende lofprijzing (Heb 13:15).
Adventistische Geschiedenis: Geen vrouwelijke ouderlingen of voorgangers
"Uit de Schrift leren wij niet dat vrouwen ooit tot apostel of ouderling zijn gewijd; wij geloven ook niet dat zij als zodanig moeten onderwijzen. Toch kunnen zij een belangrijke rol spelen in het spreken van de waarheid tot anderen" (D. T. Bourdeau, RH 12/2/1862, vol. XXI, p. 6).
Vrouwelijke ouderlingen? "Wij zouden onmiddellijk zeggen: Nee. Maar er zijn ambten ... die vrouwen op aanvaardbare wijze kunnen vervullen. Vaak "zijn zusters in de kerk hiervoor beter gekwalificeerd dan broeders" (kerkbode, penningmeester, literatuur, diaconessen) en om "de diakenen bij te staan in het zorgen voor de armen". "De kwalificaties voor kerkelijk ouderling staan vermeld in 1 Tim. 3:1-7 en in Titus 1:7-9. Wij geloven niet dat het in Gods plan ligt om aan vrouwen de gewijde ambten van de kerk te geven. ... Wij bedoelen niet hun arbeid, dienstbaarheid of toewijding te devalueren. Het gebied van de vrouw is gelijk aan dat van de man. Zij is gemaakt tot een geschikte hulp voor de man, maar dat betekent niet dat haar werkterrein identiek is aan dat van de man. De belangen van de kerk en van de wereld in het algemeen zouden beter gediend worden als het onderscheid dat in Gods woord wordt gemaakt, in acht zou worden genomen." M. C. Wilcox (ST 1/24/1895, vraag 176). Paulus "was de vriend, niet de tegenstander, van vrouwen in het werk van de Christelijke kerk. Het is waar dat hij erop aandringt dat Gods orde bewaard blijft. Hij maakt bezwaar tegen die abnormale toestand van de dingen waarin een vrouw heerst over een huishouden, of waar hinderlijke [moeilijke] vrouwen de kerk leiden." Dit "is niet Gods plan" (G. C. Tenney, RH 5/24/1892).
Ellen White: In haar geloofsbrieven van 1885 was "gewijd" doorgestreept; in haar bio was "nee" doorgestreept (1909). "Zij is nooit door mensenhanden gewijd, noch heeft zij ooit een huwelijk voltrokken, een kerk georganiseerd of een doop verricht" (DG 248). Profeten verschillen van priesters: "Zelfs de voeten van de profeet mogen het heilige der heiligen niet binnengaan" (PK 30). White beweerde niet dat zij "leider van de denomi-natie" was (8T 236). Vrouwen kregen wel vergunningen om te prediken (b.v. Sarah Lindsay, RH 10/12/1869, p. 126). "Vrouwen in de bediening" (RH 12/12, 19/1878; 1/2/1879) spreekt over sabbatschool, literatuurverspreiding en evangelisatie, niet over ouderlingschap of pastoraal leiderschap.
Motie om vrouwen te wijden? "Vastbesloten: Vrouwen die de noodzakelijke kwalificaties bezitten om die positie te vervullen, kunnen, met volmaakte gepastheid, apart gezet worden door wijding voor het werk van de Christelijke bediening" (GC, RH 12/20/1881, p. 392, col. 2). Deze motie sneuvelde; er werd geen besluit genomen om vrouwen te wijden. Artsen werden apart gezet (door handoplegging) als medische zendelingen, niet als ouderlingen of predikanten (Ev 546).
Goddelijke Orde: "Het was de hoogste zonde om tegen Zijn orde en wil in opstand te komen" (EW 145; zie ook SR 13-15; Num 12; 16; CC 108). Uiteindelijk "zal er verdeeldheid in de kerk komen. Er zullen twee partijen ontstaan" (LDE 172). Israël zal gezift worden (Amos 9:9; Ezech 38:19), maar "wanneer u denkt dat het werk in gevaar is, bid dan: 'Heer, sta aan het roer. Draag ons door de verwarring. Breng ons veilig in de haven. Hebben wij geen reden om te geloven dat de Heer ons er triomfantelijk doorheen zal brengen?" (2SM 391).
Vraagstukken en perspectieven
Vrouwen in het Ministerie: De Heilige Geest "bereidt arbeiders, zowel mannen als vrouwen, voor om herders te worden voor de kudde van God" (6T 322). Dit pastorale werk is van toepassing op het werven van potentiële kandidaten (zie ook 5T 60, 598). Ellen White heeft nooit de term "herder" gebruikt in de zin van leider van een kerk wanneer zij het over vrouwen had. Echter, "er liggen vele wegen voor u open. Spreek de menigte toe wanneer u kunt." Ellen White aan Zuster Henry (Ev 473). "Hoewel de handen van de wijding niet op hen zijn gelegd" (GW 452), kunnen vrouwen "in gezinnen een werk doen dat mannen niet kunnen doen, een werk dat het innerlijke leven bereikt. Zij kunnen dicht bij de harten komen van hen die mannen niet kunnen bereiken. Hun werk is nodig" (ChS 27; MS 22, 1892; Ev 471-473; Ed 264; 491-493; 12MR 160; 19MR 56; DG 20, 110; GW 452; 9T 128-129; zie ook Titus 2:3-5; Handelingen 18:26). "Door verschillende lijnen van thuis zendingsinspanningen kunnen zij een klasse bereiken die niet door onze predikanten wordt bereikt" (RH 12/10/1914).
Kerkgroei, Waarheid en Eenheid: "Als de mensen de Bijbel maar zouden nemen zoals die er staat, als er geen valse leraren zouden zijn om hun geest te misleiden en te verwarren, zou er een werk worden volbracht ... dat duizenden en duizenden in de kudde van Christus zou brengen", nu in dwaling (GC 598). "De mensen zouden een eenheid tot stand brengen door zich aan te passen aan populaire meningen, door een compromis te sluiten met de wereld. Maar de waarheid is Gods basis voor de eenheid van zijn volk" (GW92 391). "We kunnen geen vrede en eenheid nastreven ten koste van de waarheid. Het conflict kan lang en pijnlijk zijn, maar tegen elke prijs moeten we vasthouden aan het Woord van God" (HS 197).
De samenhang tussen homoseksualiteit: "Op ecclesiologisch niveau, zo niet op bijbels hermeneutisch niveau, zijn de kwestie van de wijding van vrouwen en de wijding van homoseksuelen homologisch [hetzelfde]. Daarom debatteert elk kerkgenootschap dat voorheen vrouwen wijdde, nu over de geldigheid van de wijding van homoseksuelen. Jenson & Wilhite, De Kerk: A Guide for the Perplexed (Kindle 1966-1974).
"De strijd over seksuele geaardheid is persoonlijk en ingewikkeld ... de Bijbel zelf staat terecht." "Het huwelijksdebat ... gaat over de Bijbel zelf. ... De wortels van het conflict zijn diep theologisch." "Het is geen toeval dat de vrouwenbeweging voorafging aan de homobeweging. Discriminerende houdingen en behandeling van holebi's is geworteld in het patriarchaat, en om homo's te omarmen en te bevestigen zullen evangelischen hun eigen patriarchaat en seksisme moeten aanpakken." "Tot nu toe is geen enkele christelijke traditie in staat geweest de LGBT-gemeenschap te omarmen zonder eerst haar opvattingen over vrouwen te veranderen. Dezelfde redenering die concludeert dat homo-seksualiteit zonde is, zit ook achter de ... opvatting dat echtgenoten de geestelijke leiders van huwelijken zijn en mannen de leiders in kerken." In E. Dias, "Inside the Evangelical War Over Gay Marriage," Time 1/26/2015 (46-48).
"Ik werd verwezen naar Romeinen 1:18-32, als een ware beschrijving van de wereld voorafgaand aan de tweede verschijning van Christus" (CG 440).
Het Woord, niet de Wereld
"Voordat we een doctrine aanvaarden, moeten we een duidelijk 'Zo zegt de Heer' eisen (GC 595).
De Bijbel "werd niet geschreven voor de geleerde alleen; ... hij werd ontworpen voor het gewone volk." Niemand zal "de weg kwijtraken behalve zij die hun eigen oordeel volgen in plaats van de duidelijk geopenbaarde wil van God. Wij moeten niet het getuigenis van een mens aannemen over wat de Schriften leren, maar wij moeten de woorden van God zelf bestuderen" (SC 89; 5T 388; Prov 8:8-9; 30:5-6; Mt 4:4; 2 Tim 3:16-17; Heb 4:12). "Laat de Bijbel zijn eigen uitspraken verklaren. Accepteer het zoals het er staat, zonder de woorden te verdraaien om ze aan te passen aan menselijke ideeën" (LLM 55). "Eén zin uit de Schrift is van waardevoller dan tienduizend ideeën of argumenten van mensen" (7T 71).
Mensen "zouden geen moeite hebben om hun plicht te begrijpen als die in overeenstemming was met hun neigingen. Het wordt duidelijk voor hen uiteengezet in de Bijbel of wordt duidelijk aangegeven door omstandigheden en rede. Maar omdat deze bewijzen in strijd zijn met hun verlangens en neigingen, schuiven zij ze vaak terzijde. ... Maar met God wordt niet gesjoemeld" (PP 440). "Zij die de eisen van God in dit leven negeren, zouden Zijn gezag niet respecteren als zij in de hemel waren" (4T 311). "God kan geen gedeeltelijke gehoorzaamheid aanvaarden, geen lakse manier om met Zijn geboden om te gaan" (CC 176).
"We moeten voorzichtig zijn dat we de Schriften niet verkeerd interpreteren. De duidelijke leer van het Woord van God mag niet zo vergeestelijkt worden dat de werkelijkheid uit het oog verloren wordt. Overdrijf niet de betekenis van zinnen in de Bijbel. ... Neem de Schriften zoals ze luiden" (1SM 170). "Zijn woorden zijn geen vergunningen, geen suggesties, maar de besluiten van een onfeilbare Rechter. Het zijn goddelijke stelregels, de zeer gespecificeerde wetten die ons in de laatste dagen zullen oordelen. Geen mens kan zich verontschuldigen als hij doet alsof hij het recht heeft om de beslissingen van God te annuleren, Zijn aanwijzingen en bevelen te negeren, ze te herzien, te bekritiseren, om te keren zoals hem goeddunkt." "De woorden van God ... worden vreemd genoeg niet gehoord. Als de mensen Zijn woorden niet naar hun hand kunnen zetten, wijken zij af van Zijn aanwijzingen en overtreden Zijn geboden." "De mens kan niet afwijken van Gods plannen, behalve op het gevaar af van zijn ziel." "De godsdienst van ieder mens moet in harmonie zijn met de Bijbel. Geen mens kan één woord van God veronachtzamen, of in strijd met Zijn uitgesproken wil wandelen, het ontvangen of verwerpen zoals hij wil, en onschuldig zijn in het oordeel. Hij zal oog in oog komen te staan met het proces-verbaal, en zal zich moeten verantwoorden voor de aanklacht tegen hem" (4MR 450; zie ook GC vii, 268, 521, 598f.; Ed 227; 7T 71; MB 146).
"De mensen zijn onvermoeibaar geweest in hun pogingen om de duidelijke, eenvoudige betekenis van de Schriften te verduisteren, en om ze in tegenspraak te brengen met hun eigen getuigenis; maar ... het woord van God trotseert de stormen die het met vernietiging bedreigen" (GC 69). De strijd gaat "tussen de wetten van de mensen en de voorschriften van Jehovah, tussen de godsdienst van de Bijbel en de godsdienst van fabels en traditie" (GC 582).
Eenvoudige waarheid: "De waarheid is recht, duidelijk, helder, en staat vrijmoedig voor haar eigen verdediging; maar dat is niet zo met dwaling" (EW 96).
"Geen enkele ware leer zal iets verliezen door nauwkeurig onderzoek" (RH 12/20/1892).
Bron: 👉© Ingo Sorke 2015 rev 053115 Verwijzingen kunnen verschillen tussen print/digitale edities.
Reacties
Een reactie posten