Hebreeën 10:10 Op grond van die wil zijn wij geheiligd door het offer van het lichaam van Jezus Christus, eens en voor altijd gebracht. 11. En iedere priester stond wel dagelijks te dienen en bracht vaak dezelfde slachtoffers, die de zonden toch nooit zouden kunnen wegnemen, 12. maar deze Priester is, nadat Hij één slachtoffer voor de zonden geofferd had, tot in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand van God.
Wat was die andere eredienst door de antichristelijke macht ingesteld en hoe werd het dagelijks offer ontnomen?
In de oude bedeling had Israël de tempeldienst als een aanschouwelijk beeld van het verlossingswerk door Christus. Het dagelijks offer, bestaande uit avond- en morgenoffer, en ook de verschillende feestdagen met hun offer waren symbool van Jezus Christus. De hogepriester, als vertegenwoordiger van het volk bij God, was een type van de waren Hogepriester Jezus Christus, van Wie gezegd werd:
1 Tim. 2: 5 "Want er is één God en ook één Middelaar tussen God en de mensen, de Mens Jezus Christus".
Het eigenlijke wezen van de ware godsdienst in het Oude en in het Nieuwe Testament is de bestendige gemeenschap met God door het gebed op grond van de verdienste van het offer van Christus. Ofschoon de Oudtestamentische ceremoniën in het offeren van dieren en het brengen van wierook met de dood van Christus hadden opgehouden, onderging het wezen van de godsdienst geen verandering. Het wezenlijke is gebleven: de voortdurende gemeenschap met God door onze gebeden die door Jezus Christus - sedert Zijn hemelvaart de Bedienaar des waren tabernakels - op het gouden altaar worden gelegd dat vóór Gods troon is. Openb. 8: 3. In Hem zien wij het enig en waarachtige offer; want Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven, en niemand komt tot de Vader dan dóór Hem.
In dit wezen van de ware godsdienst is door de pauselijke kerk een ingrijpende verandering gebracht. Christus is niet meer de enige Weg en de enige Voorspraak. Reeds in de eerste eeuwen van de christelijke kerk werden grote afwijkingen in de eredienst zichtbaar. Werd eerst vóór de heiligen gebeden, zo begon met spoedig de heiligen aan te roepen om voorspraak en bemiddeling. Men verhief Maria tot Moeder Gods, die aanbeden moest worden. Het eenmalig en algenoegzaam offer van Christus werd niet voldoende geacht. Men stelde daarvoor het misoffer in, dat steeds voor de levenden en voor de doden werd herhaald. Zo raakte het offer van Christus op de achtergrond. De Hogepriester Jezus Christus kreeg een plaatsvervanger in de kerk - de priester! De verzoening geschiedde niet meer "alleen door genade" op grond van het geloof, maar werd verdiend door de goede werken.
Op het Concilie van Trente van 1545 tot 1563 werd het volgend besluit genomen: "Zo iemand zegt dat mensen gerechtvaardigd worden alleen door toerekening van Christus´ rechtvaardigheid...... of dat de genade waardoor ze gerechtvaardigd worden slechts een gunst van God is, die zij vervloekt"!
De priester en Jezuïet P.W. Doyle schreef in: "Moet ik een priester worden?" op blz. 16 en 25: "In Gods oog en in de ogen van het hemels hof is de priester niet meer een mens, een zondig kind van Adam, maar ,een tweede Christus".
Mis en Eucharistie zeg hij verder: "De priester heeft ieder ogenblik de macht om de Here der Heerlijkheden met heilige woorden naar de aarde te roepen, Hem in zijn handen te nemen en aan de gelovigen te reiken; terwijl engelen in eerbiedige vrees er omheen staan om Hem te eren, Die geofferd werd. De macht van de priester is groter dan de macht van de heilige maagd. Maria bracht slechts één keer de Zoon van God in de wereld, maar de priester kan het dagelijks doen"!
Voorwaar, er werd een gruwel der verwoesting ingesteld!
👉hoofdstuk 1
Reacties
Een reactie posten