straf of oorzaak en gevolg

"En de HEERE God gebood de mens: Van alle bomen van de hof mag u vrij eten, maar van de boom van de kennis van goed en kwaad, daarvan mag u niet eten, want op de dag dat u daarvan eet, zult u zeker sterven." Genesis 2: 16, 17

De vraag die bij mij opkomt, als ik de tekst naar het nu verplaats is deze: Als ik door het rood rijdt, en ik word aangereden door een vrachtwagen die van rechts komt en ik overlijdt of raak zwaar gehandicapt, is dat dan straf of oorzaak en gevolg?

Als ze in Pakistan om welke reden dan ook grote bossen wegkappen en bij het losbarsten van natuur geweld als regen en storm, hele dorpen en steden door modderstromen worden weggevaagd, is dat dan straf of oorzaak en gevolg?

Als de mens, morele en natuurwetten overtreedt en de gevolgen daarvan moet ondervinden is dat dan straf of oorzaak en gevolg?

Is het G'd die straft als wij liegen, stelen, Zijn naam te pas en te onpas gebruiken, onze ouders niet eren of de shabbat overtreden?

G'd is niet aflatend bij ons betrokken, G'ds ogen houden ons voortdurend in de gaten. En natuurlijk doe Hij dat met een doel. Maar let op, het doel zou wel eens een andere kunnen zijn dan waar wij voortdurend en met name ook vaak in de kinderjaren binnen christelijke gezinnen mee geconfronteerd werden, nl dat G'd op ons let om vinger wijzend ons dagelijks te confronteren met onze fouten en gebreken, met de misstappen die wij zetten in ons leven om ons daar vervolgens daar uiteindelijk ook voor te straffen. Niets is minder waar gebleken, G'ds reden om ons voortdurend in de gaten te houden heeft uiteraard te maken met het kwaad wat heerst op en over deze aarde. 

G'd wil dat het goed met ons gaat: "Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEREN, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven." Jeremia 29:11

Als het dus aan G'd ligt dan gaat het goed met ons, als het aan G'd had gelegen dan hadden Adam en Eva niet van de boom gegeten. Ze waren tenslotte gewaarschuwd; op het moment dat jullie van die boom eten zullen jullie sterven, dat is zeker en dat is onontkoombaar. 

We weten allemaal welk een ellende er allemaal weg is gekomen achter hun foute en eigenwijze keuze om G'd niet te geloven en G'd ongehoorzaam te zijn. Dood, verderf, pijn, verdriet, haat, nijd, ziekte, tranen, zorgen, angst, twijfel, depressie, stress, burnout, homoseksualiteit, vertwijfeling, kanker, psychose, ebola, honger, oorlogen, terrorisme etc....

Moeten we hier G'd de schuld van geven, moeten wij G'd aansprakelijk houden, omdat Hij ons spoor van geweld en verderf die wij achter ons trekken niet continu tegenhoudt? Omdat wij satan door onze keuzes, gebaseerd op het hebben van een vrije wil, verschrikkelijk veel voet geven om zijn verwoestend werk te doen?

Als wij slecht denken, dan gaan we ook slecht handelen, als we slecht over iemand denken, dan gaan we ook slecht over diegene praten en hem/haar ook slecht behandelen. Als wij voorkeur en voorrang geven aan onze behoeften en lusten en daarmee ongecontroleerd en ongenuanceerd de natuur beschadigen, te veel bomen kappen, onze oppervlakte water vervuilen, de oceanen en zeeën volstorten met afval en gif, vrouwen, mannen of kinderen misbruiken, liegen en bedriegen, dan kunnen wij niemand anders de schuld geven dan onszelf. Het drinken van vervuild water en het ziek worden daardoor is geen straf maar oorzaak en gevolg. Het lichamelijk en geestelijk ziek worden van een misbruikt meisje is geen straf van G'd maar oorzaak en gevolg. 

Luister naar G'd; wat als wij Zijn naam te pas en te onpas gebruiken: "U zult de Naam van de HEERE, uw God, niet ijdel gebruiken, want de HEERE zal niet voor onschuldig houden wie Zijn Naam ijdel gebruikt." Exodus 20: 7. 
Wij worden ter verantwoordelijk gehouden voor onze daden, dat is geen straf.

Luister naar G'd; wat als wij onze ouders eren: "Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de HEERE, uw God, u geeft." Exodus 20: 12

G'd waarschuwt ons als we een verkeerde weg in slaan, maar adviseert ons ook welke weg we beter wel kunnen afleggen. 

Als we de verkeerde afslag kiezen dan is het niet aan ons om Hem verantwoordelijk te houden voor wat er met ons gebeurd. G'd is wijsheid, en als wij in (G'ddelijke) wijsheid te kort schieten dan kunnen wij G'd daarom vragen, en Hij zal geven zonder aanziens des persoons, mogen we lezen in de brief aan Jacobus.

Als we G'ds adviezen volgen dan is er zegen in overvloed, als we G'ds wetten en verordeningen niet volgen dan is er vloek, ellende en dood. In mijn perceptie is het niet G'd die ons straft, maar brengen wij onszelf iedere keer weer in de positie waarin wij onszelf blootstellen aan de verwoestende greep van het kwaad. Dat is zeker te weten niet G'ds weg voor ons. Een slangenkuil inlopen ondanks de waarschuwingen is heel erg dom en dodelijk, en kun je alleen maar jezelf verwijten.

"Hij zei: Als u aandachtig luistert naar de stem van de HEERE, uw God, en doet wat juist is in Zijn ogen, als u Zijn geboden gehoorzaamt en al Zijn verordeningen in acht neemt, dan zal Ik geen enkele van de ziekten over u brengen die Ik over Egypte gebracht heb, want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester." Exodus 15: 26

Ouders hebben hun kinderen lief. Ouders die hun kinderen lief hebben zorgen ervoor dat ze een goede opvoeding krijgen, dat ze weten wat normen en waarden zijn, maar natuurlijk ook voldoende te eten, goede kleding, en een heerlijk bed hebben, om hun hoofd neer te kunnen leggen als ze 's avonds  moe en voldaan naar bed gaan. Let wel ik wil niet onnadenkend voorbij gaan aan het feit dat er heel veel ouders zijn in Nederland en in de rest van de wereld die dit ideaal helaas helemaal niet waar kunnen maken door omstandigheden waar ze vaak zelf nooit om gevraagd hebben, zoals in landen waar oorlog heerst of bezuinigen in een welvarend land zo ver worden doorgevoerd dat mensen die het financieel al niet breed hadden, daarmee niet onder de armoede grens komen te zitten, maar heel ver onder de armoede grens komen te zitten.

Hoe klein je kinderen ook zijn, als ouder voel je al heel snel en inderdaad vaak veel te snel al, dat je ze niet overal voor kunt beschermen, dat wat rest vaak alleen nog maar onder de noemer waarschuwen valt, en dat het lijkt alsof kinderen al vanaf dag één hun eigen(wijze) keuzes willen maken met alle gevolgen van dien. Moet ik mijn kind straffen als ze toch met één hand haar limonade wil drinken, en dus toch, zoals voorspeld haar glas per ongeluk laat vallen? Of is het laten vallen, (oorzaak en gevolg) al straf genoeg? 

Als ouders moeten we op het niveau van G'd zien te komen, dat wij als onze kinderen verkeerde keuzes maken wij ze niet onnodig extra straffen, maar dat de uitkomst van de verkeerde keuze, straf genoeg is. Adam en Eva werden niet extra gestraft omdat ze ongehoorzaam waren. Het was geen straf van G'd dat Hij tegen Adam zei: " Omdat u geluisterd hebt naar de stem van uw vrouw en van die boom gegeten hebt waarvan Ik u gebood: U mag daarvan niet eten, is de aardbodem omwille van u vervloekt; met zwoegen zult u daarvan eten, al de dagen van uw leven; dorens en distels zal hij voor u laten opkomen en u zult het gewas van het veld eten. In het zweet van uw gezicht zult u brood eten, totdat u tot de aardbodem terugkeert, omdat u daaruit genomen bent; want stof bent u en u zult tot stof terugkeren." Genesis 3: 17- 19.

G'd wilde helemaal niet dat door of om Adam de aardbodem vervloekt zou zijn en dat Eva haar zwangerschap als een zware last zou moeten ervaren, of dat de mens tot stof zou wederkeren. Dat behoorde niet tot G'ds plan.

Natuurlijk bouwde G'd in het scheppen van de mens en het geven van een vrije wil een groot risico in, het risico van het maken van andere keuzes dan het  luisteren naar Zijn adviezen, raadgevingen, wetten en verordeningen. Is het feit dat de mens niet gehoorzaamt, een andere weg kiest dan G'ds weg, zijn eigen wil volgt ipv G'ds wil, daarom verwijtbaar aan het adres van G'd? Is G'd verantwoordelijke voor het feit dat Hij ze niet tegenhield en is het daarom Zijn schuld dat de wereld in zonde is gevallen en zich daarmee in diepe dodelijke ellende heeft gestort? Is het G'ds schuld als ik gesneden wordt op de snelweg door een "idiote" weggebruiker, is het G'ds schuld dat ik op een "idiote" manier verhaal ga halen, met alle gevolgen van dien, en is het gevolg van deze idioterie dan ook nog eens G'ds straf of is het eerder de van te voren ongeziene wet van oorzaak en gevolg?

Heeft G'd dan geen antwoord op onze eigenwijze en verkeerde keuzes? Natuurlijk wel, een heel goed antwoord zelfs. Hij wil het probleem oplossen, Hij wil de harmonie en de relatie tussen de mens en Hem weer herstellen, Hij wil zichzelf met ons verzoenen en heeft daar het leven van Zijn Zoon voor overgehad. Hij straft niet extra, Hij vraagt van ons geen extra tot de dood toe offers. G'd geeft, Hij geeft zichzelf en heeft de dood niet geschuwd om ons te redden en te verlossen. Door het sterven, opstaan en naar de Hemel teruggaan heeft Hij ons Zijn Geest gegeven, en Zijn Geest is onze bron van liefde, kracht en wijsheid in ons, waardoor wij hervormen en vernieuwen kunnen.

De spoor van dood en verderf die wij dagelijks door ons leven heen trekken, heeft heel veel aandacht bij G'd, met als enig doel om te waken over ons, om ervoor te zorgen dat wij er niet aan ten ondergaan, dat het plan wat Hij met ons heeft, zijn doel bereikt. Daarom kijkt G'd niet aflatend naar deze aarde, naar zowel het goede als het kwade. Is Hij bij ons, om ons voortdurend te beschermen tegen het alles verwoestende werk van satan, en waar wij satan nog steeds te vaak zelf voor uitnodigen. Wij zetten te vaak onze deur op een kier, of gooien hem zelfs wijd open om satan toe te laten in ons leven zodat hij te keer kan gaan als een alles verslindende en helaas ook niet aflatende bron van verwoesting, en dodelijke ellende zoals het een briesende leeuw betaamt.

En daarom let G'd op de aarde nl om maar één reden: "Want de ogen van de HEERE trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem." 2 Kronieken 16: 9

De weg die G'd wil dat wij gaan is een weg van zelfverloochening, een weg waarin het niet gaat om onszelf maar om de ander, nl G'd lief te hebben met heel ons hart, ziel en verstand, en onze naasten, onze medemens als onszelf.