Vaderdag
Hij zal Mij zijn Vader noemen. Ik zal zijn God zijn en de rots waar hij zijn redding vindt. Psalm 89: 27
Ieder jaar vieren we Vaderdag en Moederdag. De tweede zondag van de maand mei Moederdag, de derde zondag van de maand juni Vaderdag.
Voor gezinnen is het iedere dag Vader en Moederdag, maar één keer per jaar willen we daar op een bijzondere en feestelijke manier bij stil staan. Wat mij betreft een goede traditie, om diverse redenen. Economisch is het een slimme zet als je leeft in een welvaartsland als Nederland en voor de onderlinge band ouder en kind is het een goede actie, omdat het eens te meer weer eens helder maakt waar je staat als ouder, en dat buiten de verjaardagen om.
De reden dat we verjaardagen vieren is natuurlijk van een geheel andere orde. We zijn blij en vooral dankbaar dat we het afgelopen jaar weer af hebben mogen leggen, en dat we mogen terug zien op een enerverend jaar, met ups en downs, met fijne momenten, uitdagende momenten, met pijn, verdriet, zorgen, angst, twijfel, en vele gedenkstenen.
Vaderdag vieren we omdat het juist die momenten zijn die ons prikkelen een gedurfde invulling te geven aan het vaderschap. Het vraagt van je waar je staat als jouw kind(eren) een beroep doen op je gaven, talenten, vrucht en wapenrusting. Wat heb je ze te bieden, naast zorg en inkomen, wat tegenwoordig al een hele toer is om dat op voldoende niveau te leveren. Naast creativiteit, wassen, koken, naar school brengen, wonden verzorgen en ze op tijd in bed weten te manoeuvreren, mag je ook liefde geven, aandacht, complimenten, correcties, adviezen, troost, rustig stemmen en over hen waken als een adelaar over haar jong. En vooral bij dat waken komt het neer op je wapenrusting.
Neen je kunt hen niet overal tegen beschermen en dat is ook niet goed, althans je kan hen niet opsluiten in een glazen kooi om ze op die manier te behoeden voor de grote boze wereld. Ze zullen er op zeker niveau van vervreemden en met een b.k vol tanden komen te staan, of met lege handen, als ze de vele mogelijke, maar zeker en gewis ook de onmogelijke aspecten van het leven gedwongen worden te ontdekken. Die straat zal tenslotte een keer overgestoken moeten worden, en dat gesprek met die vervelende klasgenoot of meester moet ook een keer zelf aangegaan worden. Dit soort beproevingen en uitdagingen maakt dat ze zich op een gezonde manier ontwikkelen tot zelfbewuste en tot het toelaatbare weerbare mensen.
De vraag is deze: kunnen wij dat als ouders en in dit geval als vader?
De waarheid verdient altijd om aan het licht te komen en die zal ik dan ook hier niet achterwege laten. De bijbel, en voor mij is dat absolute waarheid, zegt hierover het volgende: "Het staat zo in de Boeken: "Voor God is niemand rechtvaardig, werkelijk niemand. Er is niemand verstandig. Er is niemand die echt zijn best doet om God te vinden. Alle mensen hebben zich van God afgekeerd; zij zijn met elkaar de verkeerde weg opgegaan! Niemand doet wat goed is, zelfs niet één. De mensen slaan walgelijke, gemene taal uit. Zij gebruiken hun tong voor leugen en bedrog. Hun lippen spuwen dodelijk vergif. Hun mond is vol vloeken en hatelijkheden. Zij staan meteen klaar om te doden; waar zij geweest zijn, laten zij een spoor van verwoesting en ellende achter. Zij weten niet hoe zij in vrede moeten leven. Zij houden geen rekening met God. Van enig ontzag voor Hem is geen sprake." Romeinen 3: 10-18
Het heeft er alle schijn van dat ik een verkeerde tekst citeer, maar dat is niet zo en dat zal ik uitleggen. Deze tekst laat zien wie ik ben als geboren mens op planeet aarde. Dit is mijn uitgangspunt en op die manier ziet de de Allerhoogste ons in de context van zonde en wet.
Niet een bepaald hoopgevend uitgangspunt, maar let op, zoals eerder geschreven is de bijbel voor mij absolute waarheid en mijn uitgangspunt voor het leven. Nu de waarheid waar ik uiteindelijk naar toe wilde. "Bid en u zult ontvangen wat u bidt. Zoek en u zult vinden wat u zoekt. Klop en de deur zal voor u worden opengedaan. Want ieder die bidt, ontvangt. Wie zoekt, vindt. En voor wie klopt, gaat de deur open. Als uw zoon u om een brood vraagt, geeft u hem dan een steen? En als hij u om een vis vraagt, geeft u hem dan een slang? Natuurlijk niet! Al bent u slecht, u geeft uw kinderen wat goed is. Hoeveel te meer zal uw hemelse Vader het goede geven aan wie Hem erom vragen. " Matteus 7: 7-11
Hier zien we een sprankje hoop aan de horizon verschijnen. Ja we zijn dan van nature slecht, maar we kunnen goede dingen geven aan onze kinderen. We zijn dus instaat om dmv de opvoeding onze kinderen een goede basis mee te geven voor hun verdere leven. En natuurlijk hopen we dat ook zij dat weer zullen doen aan onze kleinkinderen etc...
Dus we zijn slecht, maar dat goede moet dan toch ergens vandaan komen? Ook daar heeft de bijbel een antwoord op."Alles wat goed en volmaakt is, wordt ons door God gegeven; Hij is de bron van alle licht. Hij is een en al licht en verandert nooit." Jacobus 1: 17
Daar komt het goede vandaan wat wij weer mogen delen en met name met onze kinderen.
Dit willen we één keer per jaar met elkaar vieren, dat je vader zich moeite getroost om dat goede wat aan hem gegeven is, door de Allerhoogste, te delen met jou. Met als doel om van jou een mooi mens te maken en al het goede in jou volledig tot zijn recht te laten komen, waardoor ook jij van je overvloed kunt geven aan anderen.
Persoonlijk vier ik dus gegeven de context iedere week Vaderdag. Iedere week heb ik een dag die in het teken staat van mijn Hemelse Vader. Het bijzondere is dat deze dag voor mij als mens, als individu, of ik nu vader ben of niet, gemaakt is. Iedere week mag ik een dag vieren die in het teken staat van mijn bestaan, en dus van mijn enige echte Hemelse Vader, de Schepper van hemel en aarde.
Toen Elohim klaar was met het scheppen van hemel en aarde, en dat in zes dagen tijd, heeft Hij een dag rust genomen. Niet omdat Hij moe was, maar om in de rust de afgelopen week te overdenken, te genieten van de schoonheid, volheid, rijkdom en pracht van die hemel en aarde. Dit alles had deze Vader aan de mens gegeven en ook de mens mocht uitrusten en deze dag gebruiken om stil te staan bij het goede en bij de Bron van het goede.
De Heer van de hemelse Legermachten heeft ons na een week werken, druk zijn en vele activiteiten, een moment van rust en aanbidding gegund, waardoor ons leven elke keer een verdieping en een verrijking ondergaat. Iedere week worden wij bepaald door deze bijzondere dag uit de hand van Elohim, dat wij bijzonder zijn, geliefd en gewild. We hebben dus de opdracht gekregen om van de zeven dagen, één dag pas op de plaats te nemen en stil te staan bij Hem die hemel, aarde, zee en waterbronnen gemaakt heeft. Er is geen andere dag te vinden in Zijn woord de bijbel, die op een dergelijke manier apart is gezet, geheiligd is en gezegend. Het is de rust waar we tegenwoordig zo verschrikkelijk te kort van hebben en die ons bepaald bij onze afkomst, bij het goede en dus bij onze Vader. Volgens mij is het niet raar om daar iedere week bij stil te staan. Natuurlijk is het wijs en verstandig om daar iedere dag een moment of meerdere voor te gebruiken, maar één dag heeft Elohim zelf apart gesteld en Hij wil graag dat wij dmv het volgen van Hem daarin, Hem die eer toe laten komen die Hem waardig is, als onze Vader en Maker.
De Shabbat is een dag van rust, zegen en heiliging en dat mogen we vieren. Hier spreek je over de enige echte Vaderdag en mijn gezin en ik, vieren dit iedere week.
"Onderhoud de sabbat als een heilige dag. Zes dagen moet u werken, maar de zevende dag is de sabbat van de HERE, een rustdag. Op die dag mag u niet werken. En dat geldt ook voor uw zonen, dochters, slaven (man of vrouw), vee en gasten. Want in zes dagen heeft de HERE de hemel, de aarde, de zee en alles wat daarin leeft, gemaakt en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HERE de sabbat en maakte er een bijzondere, heilige dag van." Exodus 20: 8-11
Voor gezinnen is het iedere dag Vader en Moederdag, maar één keer per jaar willen we daar op een bijzondere en feestelijke manier bij stil staan. Wat mij betreft een goede traditie, om diverse redenen. Economisch is het een slimme zet als je leeft in een welvaartsland als Nederland en voor de onderlinge band ouder en kind is het een goede actie, omdat het eens te meer weer eens helder maakt waar je staat als ouder, en dat buiten de verjaardagen om.
De reden dat we verjaardagen vieren is natuurlijk van een geheel andere orde. We zijn blij en vooral dankbaar dat we het afgelopen jaar weer af hebben mogen leggen, en dat we mogen terug zien op een enerverend jaar, met ups en downs, met fijne momenten, uitdagende momenten, met pijn, verdriet, zorgen, angst, twijfel, en vele gedenkstenen.
Vaderdag vieren we omdat het juist die momenten zijn die ons prikkelen een gedurfde invulling te geven aan het vaderschap. Het vraagt van je waar je staat als jouw kind(eren) een beroep doen op je gaven, talenten, vrucht en wapenrusting. Wat heb je ze te bieden, naast zorg en inkomen, wat tegenwoordig al een hele toer is om dat op voldoende niveau te leveren. Naast creativiteit, wassen, koken, naar school brengen, wonden verzorgen en ze op tijd in bed weten te manoeuvreren, mag je ook liefde geven, aandacht, complimenten, correcties, adviezen, troost, rustig stemmen en over hen waken als een adelaar over haar jong. En vooral bij dat waken komt het neer op je wapenrusting.
Neen je kunt hen niet overal tegen beschermen en dat is ook niet goed, althans je kan hen niet opsluiten in een glazen kooi om ze op die manier te behoeden voor de grote boze wereld. Ze zullen er op zeker niveau van vervreemden en met een b.k vol tanden komen te staan, of met lege handen, als ze de vele mogelijke, maar zeker en gewis ook de onmogelijke aspecten van het leven gedwongen worden te ontdekken. Die straat zal tenslotte een keer overgestoken moeten worden, en dat gesprek met die vervelende klasgenoot of meester moet ook een keer zelf aangegaan worden. Dit soort beproevingen en uitdagingen maakt dat ze zich op een gezonde manier ontwikkelen tot zelfbewuste en tot het toelaatbare weerbare mensen.
De vraag is deze: kunnen wij dat als ouders en in dit geval als vader?
De waarheid verdient altijd om aan het licht te komen en die zal ik dan ook hier niet achterwege laten. De bijbel, en voor mij is dat absolute waarheid, zegt hierover het volgende: "Het staat zo in de Boeken: "Voor God is niemand rechtvaardig, werkelijk niemand. Er is niemand verstandig. Er is niemand die echt zijn best doet om God te vinden. Alle mensen hebben zich van God afgekeerd; zij zijn met elkaar de verkeerde weg opgegaan! Niemand doet wat goed is, zelfs niet één. De mensen slaan walgelijke, gemene taal uit. Zij gebruiken hun tong voor leugen en bedrog. Hun lippen spuwen dodelijk vergif. Hun mond is vol vloeken en hatelijkheden. Zij staan meteen klaar om te doden; waar zij geweest zijn, laten zij een spoor van verwoesting en ellende achter. Zij weten niet hoe zij in vrede moeten leven. Zij houden geen rekening met God. Van enig ontzag voor Hem is geen sprake." Romeinen 3: 10-18
Het heeft er alle schijn van dat ik een verkeerde tekst citeer, maar dat is niet zo en dat zal ik uitleggen. Deze tekst laat zien wie ik ben als geboren mens op planeet aarde. Dit is mijn uitgangspunt en op die manier ziet de de Allerhoogste ons in de context van zonde en wet.
Niet een bepaald hoopgevend uitgangspunt, maar let op, zoals eerder geschreven is de bijbel voor mij absolute waarheid en mijn uitgangspunt voor het leven. Nu de waarheid waar ik uiteindelijk naar toe wilde. "Bid en u zult ontvangen wat u bidt. Zoek en u zult vinden wat u zoekt. Klop en de deur zal voor u worden opengedaan. Want ieder die bidt, ontvangt. Wie zoekt, vindt. En voor wie klopt, gaat de deur open. Als uw zoon u om een brood vraagt, geeft u hem dan een steen? En als hij u om een vis vraagt, geeft u hem dan een slang? Natuurlijk niet! Al bent u slecht, u geeft uw kinderen wat goed is. Hoeveel te meer zal uw hemelse Vader het goede geven aan wie Hem erom vragen. " Matteus 7: 7-11
Hier zien we een sprankje hoop aan de horizon verschijnen. Ja we zijn dan van nature slecht, maar we kunnen goede dingen geven aan onze kinderen. We zijn dus instaat om dmv de opvoeding onze kinderen een goede basis mee te geven voor hun verdere leven. En natuurlijk hopen we dat ook zij dat weer zullen doen aan onze kleinkinderen etc...
Dus we zijn slecht, maar dat goede moet dan toch ergens vandaan komen? Ook daar heeft de bijbel een antwoord op."Alles wat goed en volmaakt is, wordt ons door God gegeven; Hij is de bron van alle licht. Hij is een en al licht en verandert nooit." Jacobus 1: 17
Daar komt het goede vandaan wat wij weer mogen delen en met name met onze kinderen.
Dit willen we één keer per jaar met elkaar vieren, dat je vader zich moeite getroost om dat goede wat aan hem gegeven is, door de Allerhoogste, te delen met jou. Met als doel om van jou een mooi mens te maken en al het goede in jou volledig tot zijn recht te laten komen, waardoor ook jij van je overvloed kunt geven aan anderen.
Persoonlijk vier ik dus gegeven de context iedere week Vaderdag. Iedere week heb ik een dag die in het teken staat van mijn Hemelse Vader. Het bijzondere is dat deze dag voor mij als mens, als individu, of ik nu vader ben of niet, gemaakt is. Iedere week mag ik een dag vieren die in het teken staat van mijn bestaan, en dus van mijn enige echte Hemelse Vader, de Schepper van hemel en aarde.
Toen Elohim klaar was met het scheppen van hemel en aarde, en dat in zes dagen tijd, heeft Hij een dag rust genomen. Niet omdat Hij moe was, maar om in de rust de afgelopen week te overdenken, te genieten van de schoonheid, volheid, rijkdom en pracht van die hemel en aarde. Dit alles had deze Vader aan de mens gegeven en ook de mens mocht uitrusten en deze dag gebruiken om stil te staan bij het goede en bij de Bron van het goede.
De Heer van de hemelse Legermachten heeft ons na een week werken, druk zijn en vele activiteiten, een moment van rust en aanbidding gegund, waardoor ons leven elke keer een verdieping en een verrijking ondergaat. Iedere week worden wij bepaald door deze bijzondere dag uit de hand van Elohim, dat wij bijzonder zijn, geliefd en gewild. We hebben dus de opdracht gekregen om van de zeven dagen, één dag pas op de plaats te nemen en stil te staan bij Hem die hemel, aarde, zee en waterbronnen gemaakt heeft. Er is geen andere dag te vinden in Zijn woord de bijbel, die op een dergelijke manier apart is gezet, geheiligd is en gezegend. Het is de rust waar we tegenwoordig zo verschrikkelijk te kort van hebben en die ons bepaald bij onze afkomst, bij het goede en dus bij onze Vader. Volgens mij is het niet raar om daar iedere week bij stil te staan. Natuurlijk is het wijs en verstandig om daar iedere dag een moment of meerdere voor te gebruiken, maar één dag heeft Elohim zelf apart gesteld en Hij wil graag dat wij dmv het volgen van Hem daarin, Hem die eer toe laten komen die Hem waardig is, als onze Vader en Maker.
De Shabbat is een dag van rust, zegen en heiliging en dat mogen we vieren. Hier spreek je over de enige echte Vaderdag en mijn gezin en ik, vieren dit iedere week.
"Onderhoud de sabbat als een heilige dag. Zes dagen moet u werken, maar de zevende dag is de sabbat van de HERE, een rustdag. Op die dag mag u niet werken. En dat geldt ook voor uw zonen, dochters, slaven (man of vrouw), vee en gasten. Want in zes dagen heeft de HERE de hemel, de aarde, de zee en alles wat daarin leeft, gemaakt en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HERE de sabbat en maakte er een bijzondere, heilige dag van." Exodus 20: 8-11
Reacties
Een reactie posten