holy night, heiligen abend

"Zo zijn de hemel en de aarde voltooid, en heel hun legermacht. Toen God op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, want daarop rustte Hij van al Zijn werk, dat God schiep door het te maken." Genesis 2: 1-3

Als het einde van het jaar nadert, dan zien we wereld wijd hoe gek wij met z'n allen zijn op feesten. Persoonlijk denk ik dat het niet verkeerd is om iedere gelegenheid ten baat te nemen om een feestje te bouwen. Het is tenslotte iets wat van oorsprong de bedoeling was, het is zelfs het doel van Allerhoogste voor de mens om te genieten van het leven.

"Ik immers, Ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven." Jeremia 29: 11

Het ligt dus niet aan onze Schepper en hemelse Vader, die wil dat het goed met ons gaat en dat vrede en vreugde een essentieel onderdeel vormen van ons leven. Strek je armen, open je handen en ontvang datgene wat je van harte gegund wordt. 

Je zou dan denken een feestje meer, wat kan het schelen, dus doen!

Misschien kent het ook wel zijn beperkingen, laten we eens kijken naar de volgende feestjes:

"Toen het volk zag dat het lang duurde voor Mozes van de berg afdaalde, kwam het volk bijeen bij Aäron, en zij zeiden tegen hem: Sta op, maak voor ons goden die vóór ons uit gaan, want die Mozes, de man die ons uit het land Egypte geleid heeft – wij weten niet wat er met hem gebeurd is. En Aäron zei tegen hen: Ruk de gouden ringen die uw vrouwen, uw zonen en uw dochters in hun oren hebben, af, en breng ze bij mij. Toen rukte heel het volk de gouden ringen die ze in hun oren hadden, af en zij brachten ze bij Aäron. Hij nam ze van hen aan, hij bewerkte ze met een graveerstift en maakte er een gegoten kalf van. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden, Israël, die u uit het land Egypte geleid hebben. Toen Aäron dat zag, bouwde hij er een altaar voor, en Aäron kondigde aan: Morgen is er een feest voor de HEERE! Zij stonden de volgende dag vroeg op, brachten brandoffers en brachten ook dankoffers. Het volk ging daarna zitten om te eten en te drinken; vervolgens stonden zij op om uitbundig feest te vieren." Exodus 32: 1-6

Koud uit Egypte en even uit het oog, direct ook uit het hart, niets menselijks is ons vreemd toch?

Het volk Israel verlost uit slavernij door de overheersing van Egypte, schiet als vanuit een kramp in een totale staat van paniek en zoekt naar houvast en leiding. Oude reflexen steken de kop op men grijpt naar iets vertrouwds, naar iets bekends om het onbekende, (hun reis met die "nieuwe" God) naar het beloofde land te flankeren met wat meer "stabiliteit" en "zekerheid". De schijn en de leugen regeert helaas in de harten en hoofden van deze mensen.

Het verhaal leert ons verder dat de Allerhoogste, hun Verlosser en Redder, de God van Abraham, Izak en Jakob not amused is. De raddraaiers, de oproerkraaiers, de afvalligen, zij die het volk aanzetten tot afgodische diensten en handelingen, tot geestelijke hoererij, zullen het oordeel snel over zichzelf uitgestort krijgen. Het zwaard van Damocles dat boven hun hoofd hangt wordt bewaarheid en op diezelfde dag dat het "feestje" zijn hoogtepunt kent, grijpt de Allerhoogste met chirurgische precisie in.

"...ging Mozes bij de ingang van het kamp staan en zei: Wie bij de HEERE hoort, moet bij mij komen. Toen verzamelden al de Levieten zich bij hem. Hij zei tegen hen: Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ieder moet zijn zwaard aan zijn heup doen, het kamp van poort tot poort door gaan, en ieder moet zijn broeder doden, ieder zijn vriend en ieder zijn naaste. De Levieten deden overeenkomstig het woord van Mozes en er vielen op die dag van het volk ongeveer drieduizend man." Exodus 32: 26-28

Ik denk dat wij waken moeten voor de manier waarop wij vinden dat de Allerhoogste gediend en aanbeden wil worden. Volgens mij is niet elke feestje geschikt tot eer van Zijn grote naam.

En de Allerhoogste neemt ons de maat, laten we daar helder over zijn, en aangezien Hij ons wil bewaren daarvoor stelt Hij dit kader voor ons:

"Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God." 1 Korinthe 10: 31

Is datgene wat jij aan het doen bent of van plan bent te gaan doen, tot eer van de Allerhoogste? Het gaat in deze tekst niet om iets of een beetje maar om alles.

"Maar toen de verjaardag van Herodes gevierd werd, danste de dochter van Herodias in hun midden, en zij behaagde Herodes. Daarom beloofde hij haar met een eed dat hij haar zou geven wat zij ook maar vragen zou. En daartoe opgestookt door haar moeder, zei ze: Geef mij hier op een schotel het hoofd van Johannes de Doper. Matteus 14: 6-8

Niet iedere verjaardag kent blijkbaar een happy end, en het lijkt mij absoluut niet overbodig om eens ernstig na te denken of sommige aspecten van datgene wat wij met elkaar doen of de manier waarop wij met elkaar omgaan en zelfs feesten, wel het beoogde effect sorteert.

Dit gezegd hebbende, hier hebben we een feest dat met "varkensvet" of "kalkoenvet" zo u wilt, en dik menselijke arrogantie overgoten is. 

Wij mensen denken ons het recht aan te moeten meten om een dag heilig te verklaren voor God, en dat ook nog eens wereldwijd op een wereldse manier, maar natuurlijk wel met een christelijk sausje overgoten en dit hemelsbreed te vieren.

Het is op z'n minst bijzonder te noemen dat de enige dag die heilig wordt genoemd door de Allerhoogste, die dag zelfs zegent, en de mens gebied te rusten op die dag nl de shabbat, zo heel gemakkelijk terzijde schuiven. De reden die we daarvoor verzonnen hebben wordt samen gevat in deze 'er staat geschreven': 

"Mattheüs 5:17 Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen."

Dus onder het mom dat Christus de wet vervuld heeft schaffen wij op basis van onze eigen kennis, inzicht, wijsheid en autoriteit de wet zelf maar af, tenslotte zegt een ander 'er staat geschreven': 

"Want de zonde zal over u niet heersen. U bent namelijk niet onder de wet, maar onder de genade." Romeinen 6: 14

Dat vervullen, niets te maken heeft met afschaffen, en dat diegene die leert dat Christus de wet afgeschaft zou hebben zeer klein geheten zal worden in Gods koninkrijk, leggen we voor het gemak maar even naast ons neer.

Dat onder de genade zijn, niet een vrijbrief betekend om te mogen zondigen, moge verder geen naam hebben.

Als we door onze Voorspraak Christus Jezus, onze Hogepriester in het hemels Heiligdom, iedere dag verlost worden van de schuld die wij dagelijks op ons laden, omdat Hij dat kan en mag op basis van Zijn verrichte werk aan het kruis van Golgotha meer dan twee duizend jaar geleden, laten we om diverse redenen liever rusten?

Volgens velen is al het werk aan het kruis volbracht, en heeft daar alles wat met verlossing en redding van doen heeft plaatsgevonden, wat absoluut niet op waarheid berust, maar dat even geheel terzijde. Het kruis was het begin van het verzoenend werk die Hij nu in het hemels heiligdom aan het verrichten en afronden is, dagelijks vierentwintig uur, zeven dagen lang, nog maar te zwijgen van het moment dat Hij het heilige der heilige binnen ging om het in rechtenstaat te herstellen (te reinigen), tot aan Zijn wederkomst. Deze periode noemen we op basis van wat we kunnen leren uit het oude testament: de periode van de grote Verzoendag, ook wel het onderzoekend oordeel genoemd.

Het was niet voor niets dat Mozes op aarde een schaduwdienst moest inrichten en een tabernakel, met de Ark des Verbonds (Ark ter verzoening), moest namaken, exact zoals God hem dat in de hemel had laten zien. Wat betekend dat er dus ook een Tabernakel in de hemel moest zijn, daar waar Christus dagelijks zijn verzoenend dienstwerk verricht. 

Hebreeën 8:5 Deze priesters doen dienst in een afbeelding en schaduw van de hemelse dingen, overeenkomstig een aanwijzing van God die Mozes ontving bij het voltooien van de tabernakel. Want zie erop toe, zegt Hij, dat u alles maakt overeenkomstig het voorbeeld dat u op de berg getoond is.

We vieren aan het einde van ieder jaar een feestje, wereldwijd. We vieren kerst, de geboorte van Christus toch?

Vieren we kerst omdat Christus naar deze aarde is gekomen en op basis van welke autoriteit? En als we het al vieren, vieren we het dan op de manier zoals de Allerhoogste het van ons gevraagd heeft of beter nog, gevraagd zou hebben, en zoals het Hem behaagt? 

Volgens mijn bescheiden mening druipt de afgoderij van dit feest af, heeft het totaal geen bijbelse grondslag, ligt er geen opdracht van de Allerhoogste aan ten grondslag en wordt ons buitensporig te goed doen aan eten en drinken afgedaan met vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.

Komt dit welbehagen dan voort uit vrede, of uit het vol (gevreten) zijn?

Wij leven in deze wereld en we staan met twee benen vol in de maatschappij, maar leven we in deze wereld of zijn we van deze wereld? 

We ontkomen niet aan alles wat op ons afkomt in deze wereld, dat moge duidelijk zijn, want dan zouden we ons terug moeten trekken op de hei, in de bergen of in een klooster. Dat is niet wat God van ons vraagt. Hij wil dat wij Zijn getuigen zijn, Zijn ambassadeurs zijn in deze wereld. 

Dat kunnen wij ook, die mogelijkheid heeft Hij ons gegeven zowel binnen de kerk, binnen zijn gemeente als buiten de gemeenschap van gelovigen. Hij heeft ons van alles voorzien, om dit belangrijk werk goed uit te kunnen voeren. Hij heeft ons de Vrucht van de Geest gegeven, zoals liefde, geloof en geduld, maar ook Gaven, zoals wijsheid, kracht, leraarschap, profetie, en niet te vergeten een Wapenrusting om boze demonische en duivelse krachten te weerstaan, met Zijn eigen woord de Bijbel dat als een twee snijdend zwaard onderscheid kan maken tussen goed en kwaad, waarheid en leugen.

Kerstmis is volgens mij zo'n leugen. Kerstmis vindt zijn oorsprong in afgoderij. Demonische en wereldse krachten gaan schuil achter dit feest en het heeft op de één of andere manier het christendom in zijn greep. Is het verkeerd om de geboorte van Christus te vieren, dan denk ik persoonlijk van niet. Is het verkeerd om dat te doen op een niet Bijbelse maar satanische manier dan zeg ik ja!

Moet de Allerhoogste dan gecharmeerd zijn dat wij hand in hand met satan geld noch middelen schuwen en inzetten om iets te vieren wat niets heeft te maken met de Schepper van hemel en aarde?

Zou de Allerhoogste niet met dezelfde afschuw kijken naar het vereren van kerstavond, heiligabend, holy night, als dat Hij gekeken heeft naar hoe Israel in de woestijn het gouden kalf vereerde? Zijn we als kinderen van de Allerhoogste zover meegegaan dat we het hellend vlak waarop wij ons zijn gaan begeven richting de afgrond, steeds verder van God weg, niet hebben waargenomen? Hebben we ons met zoveel gemak door satan in de luren laten leggen en onze kerken en huizen wijd opengezet voor gebruiken en riten die een gruwel zijn in de ogen van God?

Is het niet een doorn in de ogen van de Allerhoogste dat we met hetzelfde gemak Zijn wetten verachten, de enige heilige dag van week tot week aan ons gegeven als moment van rust, bezinning, overdenking, eer en aanbidding ter zijde schuiven, en daarvoor een werkdag, de eerste dag van de week, de Zon dag, daarvoor in de plaats terug hebben gegeven aan de Allerhoogste, en dat Hij dat maar heeft te accepteren, want wij bedoelen het zo goed, of is het eerder een, wij weten het beter?

Zijn wij aanbidders van de Allerhoogste, de Schepper van hemel en aarde, de Schepper van de zon of zijn wij aanbidders geworden van de zon, van de bomen, de gewijde palen, de obelisken, de kerstboom? Zijn we dwaze maagden, in slaap gevallen en wakker geworden in een demonisch sprookje, nog los van het feit dat we iedere dag ontwaken in een foute film, terwijl het licht van de Geest in ons is gedoofd?

"Luister, Israël! (luister christenen) De HEERE, onze God, de HEERE is één! Daarom zult u de HEERE, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht." Deuteronomium 6: 4, 5

Er is ons maar één manier gegeven om de Allerhoogste die eer te brengen die Hem toekomt en dat is Gods manier. Zijn wetten en regelgeving zijn aan ons gegeven om ons te helpen met heel ons wezen in de kracht van de Geest het spoor te houden, en Zijn wet is heilig en goed. Zijn wet is een afdruk van Zijn wezen en een vertaling van Zijn wil, en Zijn wil is wet en Zijn wet is liefde. En als we geen lust hebben aan die wet die in ons hart is geschreven, dan vraagt dat ernstig gebed met een hart en hoofd gericht naar de rechtmatige Wetgever die deze wetten en verordeningen heeft gegeven, opdat het ons goed zal gaan.

Getuigen dat een kindeke is geboren, door de Heilige Geest uit de maagd Maria is een gecreëerde kans. Om dit te duiden met heidense gebruiken is denk ik niet de eerste keus van onze Heer, en moeten we ver buiten de muren van onze kerk houden. Maar zoals gezegd, als zijn kinderen niet spreken dan maar de stenen ("kerstbomen")? 

Ligt er dus een Goddelijk verbod op het vieren van kerst, of ligt er een Goddelijke wens op het vieren van kerst?

Persoonlijk grijp ik dit moment aan het einde van ieder jaar graag aan om mijn bijbels zegje te doen. Vier ik kerst? Neen. Doe ik mee met kerst? Ja. Waar ik ook kijk ik ontkom er niet aan, het is donker en kil en ik geniet van alle lichtjes en versieringen, ook in mijn huis.

Niet mijn middel om dankbaar te zijn en te gedenken dat Hij naar deze verloren wereld kwam, nog dit te eerbiedigen met welke vorm van aanbidding dan ook, maar wel de gelegenheid ten baat nemen het op een bijbelse manier te bestoken en al het werelds vermaak tegen het Licht van de bijbel te houden.

Ik heb een herdersster hangen, wat mij betreft verwijst hij toch stiekem naar het markeerpunt in de wereldgeschiedenis, naar het grootste geschenk aller tijden. Het was de eerste tomtom die Herders en Wijzen brachten bij de Beloofde, en ik vind het prachtig om aan het einde van mijn westerse jaar stil te staan bij het moment dat de wereld veranderde en dat door de Beloofde, de hoop, handen, voeten en een gezicht kreeg, en wel een Majestueus, reddend en verlossend gezicht.

Om dezelfde reden heb ik een Tzitzit in mijn auto aan de binnenspiegel hangen. Voor mij een herinnering aan Gods geboden en dat het houden ervan de weg is om Hem de allerhoogste eer te brengen. Is deze Tzitzit of de kerstboom gemaakt om te aanbidden, zoals het gouden kalf, het beeld van Nebukadnezar of Yogiman? Nee de kerstboom is geen boom die aanbeden wordt, niet onder christenen en ook niet onder niet christenen. Dit neemt niet weg dat we gedachteloos en zonder overleggingen of overwegingen iets na-apen wat wel eens een hele foute handeling zou kunnen zijn. 

Gebed en Bijbelstudie helpt ons, ons hart en hoofd te bewaren voor struikelen, zoals Gods woord ons behoed voor het vieren van een door de mens ingestelde dag, ipv de dag te vieren die God heeft ingesteld.

Het helpt ons, niet in de war te raken als het gaat om bijvoorbeeld wel of niet laten dopen en op welk moment, het helpt ons dus antwoorden te vinden op vraagstukken als kinderdoop, waar blijven onze doden en mag een vrouw het ambt van Priester/Ouderling vervullen, en is de sabbat ondanks het feit dat het een onderdeel is van de 10 Woorden die God zelf geschreven heeft, nog steeds de dag des Heeren en wil God nog steeds dat wij deze geheiligde dag, gedenken, vieren in aanbidding en ere, of is deze dag door Christus afgeschaft en vieren wij daarvoor in de plaats de dag van opstanding, een dag die denk ik best wel een feestje waard is, maar geen bijbels fundament kent? 
Krijgen niet bijbels zaken voorrang boven Gods eigen zaken, en welke plaats nemen wereldse zaken in ons leven in? Krijgt een eerste dag van de week voorrang boven de dag die God heeft ingesteld?
Gods woord helpt ons om het kaf van het koren te scheiden, om heilig vuur nooit en te nimmer te mengen met onheilig vuur. Gods woord helpt ons om niet ieder jaar met carnaval een geboorte golf te veroorzaken waarvan achteraf niemand meer weet wie de vader is.

Gods woord helpt ons om een zo goed en rein mogelijk leven te leiden waarmee we de God van dit universum kunnen dienen, zoals Hij het verdient gediend te worden, als de enige waarachtige en Allerhoogste God van liefde.

"Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." Jes. 9: 5