geen zorgen
Filippenzen 4:6 Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
Als je deze tekst tot je laat doordringen dan valt mij ondanks dat het niet zo'n hele lange tekst is, het volgende op, iets wat heel expliciet vermeld staat en wat wel degelijk tot de verbeelding spreekt nl het "in geen ding" bezorgd zijn.
Je hoeft je nergens druk over te maken, nergens zorgen om, alles wat je bezig houdt, alles waar je naar verlangd, waar je hart naar uit gaat, waar wellicht je mond van overloopt, mag je via het gebed of ook wel praten met, en zelfs door het smeken, dus in alle nederigheid, aan God voorleggen.
Je mag Hem op de hoogte brengen van alles, met als uiteindelijke doel, dat het je zorgen wegneemt, of dat Hij je zorgen wegneemt.
Ik denk dat we allemaal wel het effect kennen van wat het met je doet, dat als je ergens mee zit en je hart kan uitstorten bij een vriend of vriendin, leraar of lerares op school, je ouders of iemand anders die je goed kent en kunt vertrouwen, dat het oplucht, de druk van wat je zoveel zorgen baart een beetje of soms helemaal wegneemt, en gek genoeg nog los van het feit of datgene waar je mee zit en je zo in beslag neemt ook daadwerkelijk weg is. De ervaring leert denk ik toch wel dat, dat vaak niet eens het geval is, maar er is lucht ontstaan, ruimte in je hoofd, de ruis is een heel stuk afgenomen, je hebt moed gevat, wat het meest voortkomt uit het feit dat het gevoel dat je er helemaal alleen voor stond naar de achtergrond is gedrongen.
Zou dit de betekenis kunnen zijn van bovenstaande tekst, je verhaal, je zorgen, je verdriet en pijn kwijt kunnen bij iemand en in dit geval bij God, jouw hemelse Vader, die boven alles te vertrouwen is, altijd een luisterend oor heeft en ondanks de zevende dag van de week rust, wat wij ook mogen en zelfs zouden moeten doen, altijd online is, niet sluimert noch slaapt, omdat:
2 Kronieken 16:9 Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen wier hart volkomen naar Hem uitgaat.
Gods ogen gaan altijd over de aarde om krachtig en met een sterke arm diegene bij te staan die Hem zoeken in gebed en smekingen?
Zou dat de betekenis kunnen zijn, zonder je gedachten en verwachtingen per definitie te richten op een mogelijke uitkomst?
Als ik naar mij zelf kijk en naar het beeld wat ik van mijzelf heb, van mijn medemens en van mijn God en Vader, die "toevallig" ook de God en Vader is van Abraham, Izak en Jacob, dan is dat altijd kijken met een bril die alles op een bepaalde manier kleurt, en soms is dat ook letterlijk zo.
Kijk eens naar de regenboog, die heeft voor veel christenen en joden een betekenis, wat niet alleen gerelateerd is aan regen en zon, waardoor dit fenomeen aan het firmament ontstaat.
De regenboog is een teken van hoop, van liefde, van leven en toekomst, van opnieuw mogen beginnen met de belofte dat, wat de wereld tijdens de grootste (zonde) pandemie is overkomen, nooit meer zal overkomen, nl een alles vernietigende Tsunami, een vloed die alle uithoeken van de wereld trof en een einde maakte aan bijna al het leven, waarbij aangemerkt moet worden dat het leven van toen een leven was, wat door zijn doen en laten zichzelf al op de rand van de afgrond had geplaatst en waar men zich blijkbaar ook nog niet eens van af wilde keren. Helaas zien we anno 2020, geen verandering in het doen en laten en in het denken van de mens, weer stevenen we af op een alles beslissende afgrond, en ondanks het feit dat een grote watervloed dit keer geen essentieel onderdeel zal zijn van de voltrekking van een oordeel, zal het oordeel wel de terugkerende factor zijn, maar dan door vuur en zwavel. De grote watervloed had een schoonmakend en reinigend aspect in zich, waarbij herstel hier op aarde een ingecalculeerde optie was. Vuur daarentegen zal ook reinigen maar zo diep en zo definitief dat niets van wat is nog zal kunnen herstellen noch wederkeren, hier op deze oude aarde.
Herstel zal er zijn maar van een totaal andere orde en onder totaal andere omstandigheden, maar daarover op een ander moment meer.
De regenboog heeft zeven kleuren, voor iedere dag van de week een kleur, en zo kijk ik ernaar, met mijn bril op zie ik niet alleen hoop, leven, liefde en toekomst, maar ook zeven kleuren, soms dus toch gewoon niet meer en niet minder dan wat is, maar toch.Er zijn bewegingen in onze maatschappij en dat gaat de hele wereld over, die zien geen zeven maar zes kleuren, en dat is heel bijzonder. Niet dat de regenboog an sich veranderd is, want dat lijkt mij een onmogelijkheid, maar toch mist het een kleur in hun denken en door hun doen.
De regenboogvlag heeft een aantal wijzigingen ondergaan door de tijd heen, waarbij zowel de oorsprong als de inspiratie uit een hele andere hoek kwam waaien. De regenboogvlag is niet ontstaan en geïnspireerd vanuit de natuur, maar vanuit de indianen uit de Amazone, en droeg de naam Wiphala. Deze vlag was ook niet volgens het origineel ontwerp en miste zodoende de kleur groen en daar was wit voor in de plaats. Doet mij gek genoeg gelijk denken aan het vierde gebod van God, over de Shabbat die ingeruild is voor de viering van de eerste dag van de week de dag van de zon, zondag, maar dat even terzijde.
De regenboogvlag van de LGBT bewegingen kreeg in 1978 acht kleuren waarbij dus roze was toegevoegd, de kleur roze stond voor sex, maar vandaag de dag heeft de vlag 6 kleuren waarbij de kleur roze er weer is uitgehaald en paars is weggelaten.
De betekenis en mijn kijk daarop graag in een ander blog, maar zo zie je maar dat je door wat dan ook anders leert kijken naar bepaalde aspecten van het leven.
Waar het mij om te doen is, is het geen zorgen hebben, delen of zelfs af kunnen geven, en daar zou de regenboog, vanuit zijn oorspronkelijke oorsprong bij kunnen helpen. Zodra deze boog zich manifesteert aan het firmament, kan het je zomaar bepalen bij de grote God, Schepper van hemel en aarde die van Zijn schepsels houdt, van alles wat Hij gemaakt heeft en voorzien heeft van Zijn levenskracht, en die vanaf het begin bezig is uit liefde om de grote misstap, en alle misstappen daarna en wat het veroorzaakt op te vangen, te redden, te verlossen, te helen, en te vernieuwen, zoals met name te noemen onze natuur, waardoor wij weer toegang kunnen krijgen en in contact kunnen komen met de Allerhoogste God.
Ik geloof niet in de regenboog, maar ik geloof wel in de Maker van de boog en de belofte die Hij eraan verbonden heeft.
De regenboogvlag is ook een waarde toegekend, een waarde die moet "verbroederen" verbinden, door liefde, sex en hoop, hoewel van een totaal andere orde lijkt het op het eerste oog overeenkomsten te hebben met het origineel, en dan nog even los van het feit dat ik iets anders lees door mijn "roze" bril.
Geen zorgen maken, gaat wat mij betreft toch wel een stukje verder, dan alleen te geloven in de Maker die boven alle partijen staat, die als Wezen, als Entiteit ver van de mens afstaat, maar als Persoon weer heel dichtbij is en Die de verloren mens, wil redden van zonde en dood.
Geen zorgen maken in geen ding vind ik lastig, omdat ik er met een bril naar lijk te kijken dat mij niets kan overkomen en als mij wat overkomt, dan breng ik dat in gebed bij God en Hij lost het wel even op. De praktijk ziet er door mijn bril toch iets grilliger uit, wat natuurlijk te maken heeft met de bril waarmee ik de bijbel lees en datgene wat ik lees, lieer aan mijn dagelijks leven, wat mede mijn Godsbeeld heeft bepaald.
Ik zie ook onder gelovigen, en zelfs onder mijn eigen broeders en zusters, ziekten, verdriet, ellende, kwalen en zorgen in de breedste zin van het woord. Op materieel en geestelijk vlak, zie ik naasten die kampen met financiële zorgen, die vechten tegen geestelijke ziekten zoals depressie, te maken hebben met burnouts en aanverwante zaken, waarbij ook de weg naar de voedselbank onontbeerlijk lijkt.
God is liefde, maar dat is toch wel een liefde die mij persoonlijk ver boven mijn pet gaat, David de koning en psalmist zou deze woorden hebben gebruikt:
Psalm 139: Het begrijpen is mij te wonderbaar, te verheven, ik kan er niet bij.
David die zo'n beetje door alle stormen van het leven is gegaan, hoogte punten en diepte punten heeft gekend, en in alles altijd God heeft gezocht, maar waarvan je niet bepaald kunt zeggen dat het een zorgeloos leven was of een leven waarin hij zich geen zorgen maakte.
Als ik de tekst waarmee ik begonnen ben aanvul met de volgende teksten dan worden mijn vraagtekens tav dit onderwerp niet veel kleiner, eerder het tegenovergestelde.
Lukas 9:1 Hij riep Zijn twaalf discipelen bijeen en gaf aan hen kracht en macht over alle demonen, en om ziekten te genezen,
2. en Hij zond hen op weg om het Koninkrijk van God te prediken en de zieken te genezen.
3. En Hij zei tegen hen: Neem niets mee voor onderweg: geen staf, geen reiszak, geen brood, geen geld. Ook mag niemand van u twee stel onderkleren bij zich hebben.
Markus 16:15 En Hij zei tegen hen: Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen.
16. Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden, maar wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden.
17. En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven; in vreemde talen zullen zij spreken;
18. slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen gezond worden.
Als ik bovenstaande teksten lees, dan zou je toch bemoedigd moeten worden en voelen, het zou je toch moeten sterken en bevestigen in de hoop die je al koesterde sinds je op weg bent gegaan achter Jezus aan in de kracht van de heilige Geest.
Of ik mij echt schaam weet ik niet, maar ondanks het feit dat ik geloof in God, weet ik niet of ik alles geloof wat ik lees, omdat ik waarschijnlijk twijfel aan de manier waarop ik lees, door de bril waardoor ik lees.
We hebben onze kerk dicht gedaan, we worden als het ware verplicht om de onderlinge samenkomsten te verzaken vanwege een wereldwijd probleem, een ziekte, een virus gaat de wereld over, we hebben te maken met een pandemie, we leven dus wereldwijd in tijden van crisis, waarbij voor iedereen de dreiging van een totale lockdown als het zwaard van Damocles boven het hoofd hangt.De belangrijkste vraag die het bij mijzelf oproept is deze: is de virus de pandemie of is de angst die regeert de pandemie?
Het "gezonde" verstand wat wij hebben volgens mijn broeders en zusters moet ik gebruiken om hier op een "verstandige" manier mee om te gaan. Maar mijn "gezonde" verstand, zegt toch ook dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat het eventuele gif van de "slang", van de satan, wat deze huidige virus zo maar zou kunnen zijn, die wij ondergaan en te drinken hebben, ons niet zal deren, omdat we een trouwe God hebben, een God van wonderen.
Mijn ziekte is niet het Sars virus, mijn ziekte is, twijfel, wantrouwen ongeloof en zorg. Is mijn verstand nog wel gezond als ik mijn leven laat inrichten en bepalen door een ziekte die de wereld over raast, is mijn gezonde verstand door satans gif zo aangetast dat ik hem geloof ipv mijn hemelse Vader, de Almachtige, de Heere de Heerscharen, Verlosser, Zaligmaker, Leraar en Trooster, Bron van kracht, leven, liefde, trouw, barmhartigheid genezing en genade?
Heeft het RIVM het laatste woord?
Wat ik zeker weet is dit: Eva en Adam hebben geluisterd naar de woorden van de grootste bedrieger ooit, de vader van de leugen, en we zien het niet alleen, maar ondergaan iedere dag de gevolgen ervan. Blijkbaar worden wij hier ook nu weer voor een keuze gesteld, geloven wij de woorden van satan, zijn variant op er staat geschreven of geloven wij de woorden van de Heer die rechtstreeks uit Zijn eigen mond kwam:
Markus 16:18. ,slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden
Als je deze tekst tot je laat doordringen dan valt mij ondanks dat het niet zo'n hele lange tekst is, het volgende op, iets wat heel expliciet vermeld staat en wat wel degelijk tot de verbeelding spreekt nl het "in geen ding" bezorgd zijn.
Je hoeft je nergens druk over te maken, nergens zorgen om, alles wat je bezig houdt, alles waar je naar verlangd, waar je hart naar uit gaat, waar wellicht je mond van overloopt, mag je via het gebed of ook wel praten met, en zelfs door het smeken, dus in alle nederigheid, aan God voorleggen.
Je mag Hem op de hoogte brengen van alles, met als uiteindelijke doel, dat het je zorgen wegneemt, of dat Hij je zorgen wegneemt.
Ik denk dat we allemaal wel het effect kennen van wat het met je doet, dat als je ergens mee zit en je hart kan uitstorten bij een vriend of vriendin, leraar of lerares op school, je ouders of iemand anders die je goed kent en kunt vertrouwen, dat het oplucht, de druk van wat je zoveel zorgen baart een beetje of soms helemaal wegneemt, en gek genoeg nog los van het feit of datgene waar je mee zit en je zo in beslag neemt ook daadwerkelijk weg is. De ervaring leert denk ik toch wel dat, dat vaak niet eens het geval is, maar er is lucht ontstaan, ruimte in je hoofd, de ruis is een heel stuk afgenomen, je hebt moed gevat, wat het meest voortkomt uit het feit dat het gevoel dat je er helemaal alleen voor stond naar de achtergrond is gedrongen.
Zou dit de betekenis kunnen zijn van bovenstaande tekst, je verhaal, je zorgen, je verdriet en pijn kwijt kunnen bij iemand en in dit geval bij God, jouw hemelse Vader, die boven alles te vertrouwen is, altijd een luisterend oor heeft en ondanks de zevende dag van de week rust, wat wij ook mogen en zelfs zouden moeten doen, altijd online is, niet sluimert noch slaapt, omdat:
2 Kronieken 16:9 Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen wier hart volkomen naar Hem uitgaat.
Gods ogen gaan altijd over de aarde om krachtig en met een sterke arm diegene bij te staan die Hem zoeken in gebed en smekingen?
Zou dat de betekenis kunnen zijn, zonder je gedachten en verwachtingen per definitie te richten op een mogelijke uitkomst?
Als ik naar mij zelf kijk en naar het beeld wat ik van mijzelf heb, van mijn medemens en van mijn God en Vader, die "toevallig" ook de God en Vader is van Abraham, Izak en Jacob, dan is dat altijd kijken met een bril die alles op een bepaalde manier kleurt, en soms is dat ook letterlijk zo.
Kijk eens naar de regenboog, die heeft voor veel christenen en joden een betekenis, wat niet alleen gerelateerd is aan regen en zon, waardoor dit fenomeen aan het firmament ontstaat.
De regenboog is een teken van hoop, van liefde, van leven en toekomst, van opnieuw mogen beginnen met de belofte dat, wat de wereld tijdens de grootste (zonde) pandemie is overkomen, nooit meer zal overkomen, nl een alles vernietigende Tsunami, een vloed die alle uithoeken van de wereld trof en een einde maakte aan bijna al het leven, waarbij aangemerkt moet worden dat het leven van toen een leven was, wat door zijn doen en laten zichzelf al op de rand van de afgrond had geplaatst en waar men zich blijkbaar ook nog niet eens van af wilde keren. Helaas zien we anno 2020, geen verandering in het doen en laten en in het denken van de mens, weer stevenen we af op een alles beslissende afgrond, en ondanks het feit dat een grote watervloed dit keer geen essentieel onderdeel zal zijn van de voltrekking van een oordeel, zal het oordeel wel de terugkerende factor zijn, maar dan door vuur en zwavel. De grote watervloed had een schoonmakend en reinigend aspect in zich, waarbij herstel hier op aarde een ingecalculeerde optie was. Vuur daarentegen zal ook reinigen maar zo diep en zo definitief dat niets van wat is nog zal kunnen herstellen noch wederkeren, hier op deze oude aarde.
Herstel zal er zijn maar van een totaal andere orde en onder totaal andere omstandigheden, maar daarover op een ander moment meer.
De regenboog heeft zeven kleuren, voor iedere dag van de week een kleur, en zo kijk ik ernaar, met mijn bril op zie ik niet alleen hoop, leven, liefde en toekomst, maar ook zeven kleuren, soms dus toch gewoon niet meer en niet minder dan wat is, maar toch.Er zijn bewegingen in onze maatschappij en dat gaat de hele wereld over, die zien geen zeven maar zes kleuren, en dat is heel bijzonder. Niet dat de regenboog an sich veranderd is, want dat lijkt mij een onmogelijkheid, maar toch mist het een kleur in hun denken en door hun doen.
De regenboogvlag heeft een aantal wijzigingen ondergaan door de tijd heen, waarbij zowel de oorsprong als de inspiratie uit een hele andere hoek kwam waaien. De regenboogvlag is niet ontstaan en geïnspireerd vanuit de natuur, maar vanuit de indianen uit de Amazone, en droeg de naam Wiphala. Deze vlag was ook niet volgens het origineel ontwerp en miste zodoende de kleur groen en daar was wit voor in de plaats. Doet mij gek genoeg gelijk denken aan het vierde gebod van God, over de Shabbat die ingeruild is voor de viering van de eerste dag van de week de dag van de zon, zondag, maar dat even terzijde.
De regenboogvlag van de LGBT bewegingen kreeg in 1978 acht kleuren waarbij dus roze was toegevoegd, de kleur roze stond voor sex, maar vandaag de dag heeft de vlag 6 kleuren waarbij de kleur roze er weer is uitgehaald en paars is weggelaten.
De betekenis en mijn kijk daarop graag in een ander blog, maar zo zie je maar dat je door wat dan ook anders leert kijken naar bepaalde aspecten van het leven.
Waar het mij om te doen is, is het geen zorgen hebben, delen of zelfs af kunnen geven, en daar zou de regenboog, vanuit zijn oorspronkelijke oorsprong bij kunnen helpen. Zodra deze boog zich manifesteert aan het firmament, kan het je zomaar bepalen bij de grote God, Schepper van hemel en aarde die van Zijn schepsels houdt, van alles wat Hij gemaakt heeft en voorzien heeft van Zijn levenskracht, en die vanaf het begin bezig is uit liefde om de grote misstap, en alle misstappen daarna en wat het veroorzaakt op te vangen, te redden, te verlossen, te helen, en te vernieuwen, zoals met name te noemen onze natuur, waardoor wij weer toegang kunnen krijgen en in contact kunnen komen met de Allerhoogste God.
Ik geloof niet in de regenboog, maar ik geloof wel in de Maker van de boog en de belofte die Hij eraan verbonden heeft.
De regenboogvlag is ook een waarde toegekend, een waarde die moet "verbroederen" verbinden, door liefde, sex en hoop, hoewel van een totaal andere orde lijkt het op het eerste oog overeenkomsten te hebben met het origineel, en dan nog even los van het feit dat ik iets anders lees door mijn "roze" bril.
Geen zorgen maken, gaat wat mij betreft toch wel een stukje verder, dan alleen te geloven in de Maker die boven alle partijen staat, die als Wezen, als Entiteit ver van de mens afstaat, maar als Persoon weer heel dichtbij is en Die de verloren mens, wil redden van zonde en dood.
Geen zorgen maken in geen ding vind ik lastig, omdat ik er met een bril naar lijk te kijken dat mij niets kan overkomen en als mij wat overkomt, dan breng ik dat in gebed bij God en Hij lost het wel even op. De praktijk ziet er door mijn bril toch iets grilliger uit, wat natuurlijk te maken heeft met de bril waarmee ik de bijbel lees en datgene wat ik lees, lieer aan mijn dagelijks leven, wat mede mijn Godsbeeld heeft bepaald.
Ik zie ook onder gelovigen, en zelfs onder mijn eigen broeders en zusters, ziekten, verdriet, ellende, kwalen en zorgen in de breedste zin van het woord. Op materieel en geestelijk vlak, zie ik naasten die kampen met financiële zorgen, die vechten tegen geestelijke ziekten zoals depressie, te maken hebben met burnouts en aanverwante zaken, waarbij ook de weg naar de voedselbank onontbeerlijk lijkt.
God is liefde, maar dat is toch wel een liefde die mij persoonlijk ver boven mijn pet gaat, David de koning en psalmist zou deze woorden hebben gebruikt:
Psalm 139: Het begrijpen is mij te wonderbaar, te verheven, ik kan er niet bij.
David die zo'n beetje door alle stormen van het leven is gegaan, hoogte punten en diepte punten heeft gekend, en in alles altijd God heeft gezocht, maar waarvan je niet bepaald kunt zeggen dat het een zorgeloos leven was of een leven waarin hij zich geen zorgen maakte.
Als ik de tekst waarmee ik begonnen ben aanvul met de volgende teksten dan worden mijn vraagtekens tav dit onderwerp niet veel kleiner, eerder het tegenovergestelde.
Lukas 9:1 Hij riep Zijn twaalf discipelen bijeen en gaf aan hen kracht en macht over alle demonen, en om ziekten te genezen,
2. en Hij zond hen op weg om het Koninkrijk van God te prediken en de zieken te genezen.
3. En Hij zei tegen hen: Neem niets mee voor onderweg: geen staf, geen reiszak, geen brood, geen geld. Ook mag niemand van u twee stel onderkleren bij zich hebben.
Markus 16:15 En Hij zei tegen hen: Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen.
16. Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden, maar wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden.
17. En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven; in vreemde talen zullen zij spreken;
18. slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen gezond worden.
Als ik bovenstaande teksten lees, dan zou je toch bemoedigd moeten worden en voelen, het zou je toch moeten sterken en bevestigen in de hoop die je al koesterde sinds je op weg bent gegaan achter Jezus aan in de kracht van de heilige Geest.
Of ik mij echt schaam weet ik niet, maar ondanks het feit dat ik geloof in God, weet ik niet of ik alles geloof wat ik lees, omdat ik waarschijnlijk twijfel aan de manier waarop ik lees, door de bril waardoor ik lees.
We hebben onze kerk dicht gedaan, we worden als het ware verplicht om de onderlinge samenkomsten te verzaken vanwege een wereldwijd probleem, een ziekte, een virus gaat de wereld over, we hebben te maken met een pandemie, we leven dus wereldwijd in tijden van crisis, waarbij voor iedereen de dreiging van een totale lockdown als het zwaard van Damocles boven het hoofd hangt.De belangrijkste vraag die het bij mijzelf oproept is deze: is de virus de pandemie of is de angst die regeert de pandemie?
Het "gezonde" verstand wat wij hebben volgens mijn broeders en zusters moet ik gebruiken om hier op een "verstandige" manier mee om te gaan. Maar mijn "gezonde" verstand, zegt toch ook dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat het eventuele gif van de "slang", van de satan, wat deze huidige virus zo maar zou kunnen zijn, die wij ondergaan en te drinken hebben, ons niet zal deren, omdat we een trouwe God hebben, een God van wonderen.
Mijn ziekte is niet het Sars virus, mijn ziekte is, twijfel, wantrouwen ongeloof en zorg. Is mijn verstand nog wel gezond als ik mijn leven laat inrichten en bepalen door een ziekte die de wereld over raast, is mijn gezonde verstand door satans gif zo aangetast dat ik hem geloof ipv mijn hemelse Vader, de Almachtige, de Heere de Heerscharen, Verlosser, Zaligmaker, Leraar en Trooster, Bron van kracht, leven, liefde, trouw, barmhartigheid genezing en genade?
Heeft het RIVM het laatste woord?
Wat ik zeker weet is dit: Eva en Adam hebben geluisterd naar de woorden van de grootste bedrieger ooit, de vader van de leugen, en we zien het niet alleen, maar ondergaan iedere dag de gevolgen ervan. Blijkbaar worden wij hier ook nu weer voor een keuze gesteld, geloven wij de woorden van satan, zijn variant op er staat geschreven of geloven wij de woorden van de Heer die rechtstreeks uit Zijn eigen mond kwam:
Markus 16:18. ,slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden
Reacties
Een reactie posten