Verlosser

Jesaja 9:5 Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.

Op het moment dat ik deze blog schrijf, schrijf ik hem nav het feit dat ik geïnspireerd raakte door de op één na laatste uitzending van de wereld draait door die met name in het teken stond van Abdelhak Nouri.

Een oer, oer oud thema komt hier weer ruimschoots voor het voetlicht, nl de bijzonderheid van één persoon. Appie wat zijn koos naam is, bleekt veel meer te zijn dan alleen maar een begenadigd voetballer, hij was veel meer dan dat, en zijn legacy op dit moment volgt hem nu al na.

Abdelhak Nouri (geboren te Amsterdam op 2 April 1977, voormalig voetballer bij Ajax.
Nouri komt uit een gezin met zeven kinderen (vier meisjes en drie jongens) en is de zoon van een Marokkaanse slager uit de Amsterdamse wijk. Al op dertienjarige leeftijd werd hij in de krant Het Parool al geroemd om zijn voetbalkwaliteiten. Ook werd Nouri in 2014 opgenomen in de lijst van de Britse krant The Guardian als een van de 40 grootste voetbaltalenten.

In juli 2017 liep hij na een hartstilstand die hij kreeg tijdens een oefenwedstrijd ernstige en blijvende hersenschade op. En wat daarna gebeurde is geschiedenis. Zijn populariteit heeft eigenlijk alleen maar een vlucht genomen, en is tot op de dag vandaag gestegen tot grote hoogte. 

Appie was een warm mens, een mens met mooie eigenschappen die tot verbinding leide, mede gevormd door de opvoeding die hij genoten had van een vader die ook vanwege zijn geloof, altijd bereid was de ander een helpende hand toe te steken. 

Dit soort mensen geven signalen van hoop af, stemmen een maatschappij in nood positief, en bieden mogelijkheden voor een betere toekomst, want daar zijn we naar op zoek. 

Houvast naar beter wordt door dit soort mooie medemensen als het ware binnen handbereik gebracht en geven de burger moed, moed om barricades te slechten, bruggen te slaan, problemen het hoofd te bieden en met licht in de ogen naar de toekomst te kijken.
Nouri betekend in het Arabisch: Mijn Licht, en dat is toch op z'n minst bijzonder te noemen dat een jongen van dit kaliber deze naam goed weet uit te dragen, zowel in de sport als in zijn "gewone" dagelijks leven.

Namen hebben een betekenis en dat vinden we ook terug in de bijbel, dus het is niet raar dat men met de namen in het midden oosten een richting wilde aangeven voor het leven van de drager van die naam, gegeven het feit en kijkend naar hoe de wereld over deze jonge man die helaas nog steeds gekluisterd aan zijn bed zit denkt, gedenkt en herdenkt, blijkt ook de naam van deze jonge man zijn doel niet bepaald voorbij te zijn geschoten.

Wat ook hier weer tot de verbeelding spreekt is het feit hoe men omgaan met dit soort "fenomenen" in de maatschappij. Als we de geschiedenis van de film over de jaren heen onder de loep nemen, dan gaat het vaak om rampspoed van grote omvang, om het kwaad die niet beheersbare vormen aanneemt en waarbij de roep naar verlossing of een verlosser, een soort Theone, de Prins op het witte paard, the chosen One, of the golden Child de boventoon voert. Iemand die ten tijde van grote nood als een held, als problem solver de zaak op zich neemt, de klus klaart, de mist laat optrekken en ademruimte biedt, waarbij weer zicht op een hoopvolle toekomst bijna altijd de uitkomst is.

De afgelopen jaren zijn voor de mens een aantal zeer belangrijke personen overleden. Mensen vanuit de muziek, zoals Aretha Franklin of Micheal Jackson, of in de voetbal wereld te noemen Johan Cruiyf die met name de bijnaam de verlosser kreeg, en op dit moment dat ik dit schrijf is Appie sterk in de media vertegenwoordigd. Iemand waar we tegenop kijken of keken, iemand die hoop afstraalt, eigenschappen die wij nodig hebben om een bepaalde houvast te vinden in een wereld die op vele gebied op drift lijkt te zijn geraakt. 

Het gedenken heeft haast spirituele vormen aangenomen met disproportionele uitingen van idolatrie. Hoop doet leven, maar de vraag lijkt mij zeer terecht of dit soort idolen ons iets kunnen bieden wat verder gaat dan ons vluchtig bestaan, en of het werkelijk een toegevoegde waarde heeft voor het nu en voor de toekomst die voor de wereld een schim van duisternis oproept.

We hollen niet alleen onze planeet in de meest letterlijke zin uit, maar ook ons leven, en hoewel we ons daar steeds meer van bewust zijn, en zoeken naar ankers om dit op z'n minst een halt toe te kunnen roepen of als het enigszins kan te keren, blijven we onverminderd en met toenemende intensiteit zoeken naar de zin van het leven, wat zich steeds meer uit, en dat al duizenden jaren lang, in een onstuitbare drang om het leven te verlengen, op een gezonde, gelukkige, vredige en harmonieuze manier.
Onze leven is blijkbaar zo oppervlakkig dat we hebben geaccepteerd dat kwetsbare mensen, mensen met dezelfde eindigheid als wij ons hoop kunnen geven, maar waarop vraag ik mij dan toch in alle ernst af.
De beelden van de mensenmassa voor het ouderlijk huis van Appie staat me nog helder voor ogen, maar wat denk je van een Andre Hazes, of de extreme mensen massa die bij elkaar kwam toen Lady Di ten grave werd gebracht. Het gevolg van Prinses Diana van Wales was niet alleen koninklijk maar bracht de hele wereld bij elkaar en verenigde ons. Nu anno 2020, 23 jaar later, herinneren we ons haar nog steeds maar al tegoed, maar wat is er van haar verbindende factor overgebleven, wat heeft het ons gebracht, blijvend gebracht, welke hoop heeft zij ons kunnen bieden in haar leven en bij haar met duisternis omgeven overlijden?

We zoeken houvast, de rollercoaster waar we met z´n allen in zitten heeft dat nodig, dwingt dat af, maar het is allemaal zo kwetsbaar gebleken, en wat nog erger is, we vergeten ook best wel snel.

We zijn er heel goed in om ook best wel weer heel snel over te gaan tot de orde van de dag. Het beste voorbeeld wat ik daarbij geven kan is, dat landen die in oorlog zijn met elkaar, de moeite willen nemen om met kerst een paar dagen "een staakt het vuren" in te lassen, om na een paar dagen van vrede op aarde, en in de mensen een "welbehagen" elkaar weer van diezelfde aardebodem af te knallen.

Heel wat jaren geleden, om precies te zijn 1987 jaren geleden werd Jezus van Nazareth gekruisigd vanwege het feit dat Hij een boodschap van liefde, verlossing en redding had voor de wereld. Hij verkondigde een hoopvolle toekomst, waarbij zonde en dood, geen ziekte en tranen meer zouden zijn. Vrede, harmonie, liefde en leven waren was de cocktail waaruit de nieuwe maatschappij zou bestaan. Hij leefde dat leven voor, Hij liet de weg zien die dat leven kon geven en wat heeft Hem dat gebracht, wat hebben ze met Hem gedaan?
Hij stierf een verschrikkelijke dood, gedreven door haat. Zijn gevolg kon niet voor Hem inspringen, want ze waren met weinigen, en waren tijdens zijn sterven, dood en begrafenis met nog minder mensen mensen die Hem eerden met hun aanwezigheid en hem uiteindelijk naar Zijn laatste tijdelijke rustplaats hebben begeleidt. Ik schrijf uiteraard met opzet tijdelijke rustplaats omdat de bijbel ons leert en we ook mochten vernemen van ooggetuigen ter plaatste dat Zijn graf leeg is, omdat Hij de belofte aan de mens ook hierin waar heeft gemaakt, nl dat Hij na drie dagen zou opstaan uit de dood.

Een handjevol mensen toen, en wat is daarvan overgebleven?

Grote verschillen, toen en grote verschillen nu. Jezus had een klein gevolg toen, en dat tekende zich heel sterk af bij zijn leiden en sterven, in groot contrast bij bijvoorbeeld Aretha Franklin, daar was het gevolg zo exceptioneel groot, dat je op z'n minst dacht dat God zelf was gestorven, maar dat was niet zo, want we weten inmiddels hoe dat plaatje eruit zou zien als zij werkelijk God was geweest, weinig navolging tijdens haar leven en weinig bij haar ter aarde bestelling. Haar boodschap voor de mensen en voor de toekomst was van een totale andere orde als de boodschap de Jezus had voor de wereld. 

Weer plopt bij mij de vraag op, wat is er uit voortgekomen, wat heeft het ons gebracht, wat heeft dat veranderd voor de toekomst, van blijvende of te wel eeuwigheidswaarde, en dan moet ik tot hun spijt zeggen, helemaal niets, op de korte termijn heeft het ons een vleugje hoop gegeven, maar de vluchtigheid van alcohol is niets vergeleken bij de vluchtigheid van het najagen van een hoop die wellicht een bijzonder mens ons heeft kunnen geven. En laat ik dan nog even Maarten Luther King in herinnering brengen. Een groot gevolg, mensen hingen aan zijn lippen, volgden hem na, zelfs op de voet en hij heeft een verschil kunnen maken, maar totalitair gezien heeft het weinig opgeleverd voor een toekomst met perspectief van eeuwigheidswaarde. Wat ik van Maarten Luther King moet zeggen is dat hij een grotere hoop koesterde dan alleen de gelijkheid tussen blank en zwart, zijn hoop had een beter Fundament en als iets de burger moed geeft dan is het die andere hoop van Maarten Luther King.

"I have a dream that one day every valley shall be exalted, and every hill and mountain shall be made low, the rough places will be made plain, and the crooked places will be made straight; "and the glory of the Lord shall be revealed and all flesh shall see it together.”

Kijkend naar de toekomst zie ik vanuit mijn gezichtspunt niets dat het leven van deze mensen een wezenlijk verschil heeft gebracht. De veranderingen en de hoop is altijd van korte duur gebleken en het effect wat het heeft gesorteerd op onze samenleving op de lange termijn is nooit minder destructief geweest.

Ik neem je even mee, naar een grote stap terug in de tijd, rond 600 voor Christus, ten tijde van Koning Nebukadnezar heerser over het grote Babylonische rijk. Dit is wat ervan hem gezegd werd, nav een droom die hij had waarin een groot beeld voorkwam bestaande uit allerlei metalen:

Daniël 2:37 U, o koning, bent een koning der koningen, want de God van de hemel heeft u het koningschap, macht, sterkte en eer gegeven.

38. Overal waar de mensenkinderen wonen, heeft Hij de dieren van het veld en de vogels in de lucht in uw hand gegeven. Hij heeft u aangesteld tot heerser over dit alles. U bent dat gouden hoofd.

Na dit koninkrijk zou het alleen maar bergafwaarts gaan met de wereld, de bijbel noemt dat een dagelijkse gruwel die alleen maar toe zou nemen.
Kijk om je heen, kijk jouw wereld van vandaag de dag in en zie of we beter afzijn dan duizenden jaren geleden.

Zoals gezegd, het contrast met Jezus van Nazareth is in alle opzichten groot, maar Zijn leven en Zijn dood hebben iets waardevols achtergelaten, het heeft ons nl leven achtergelaten, eeuwig leven. Jezus bevestigde niet alleen met Zijn dood, dat de dood realiteit is, maar dat er leven, dat er leven is na de dood.

Jezus was hier op aarde als mens de zoon van een Timmerman, en Zijn invloed op die beroepsgroep heeft geen wereld veranderende sporen achtergelaten, van die legacy moeten we het niet hebben.
In tegenstelling tot Zijn levenslessen, Zijn lering en onderwijs heeft dat juist wel grote gevolgen gehad voor de wereld tot op de dag van vandaag.
Voor de moordende en onontkoombare wurggreep van de dood kwam een opening, de letterlijke doodlopende weg van ons leven, kreeg een vergezicht en werd een weg van hoop en leven. 

Jezus was die Weg, en leerde ons de Waarheid tot het Leven, en vele hebben hun eigen leven opgegeven om die aan Jezus te geven. Hij was instaat om van ons onbeduidend leven een waardevol leven te maken, een leven in dienst van de God van liefde, de Zijn Zoon niet heeft gespaard om ons te redden, maar ook een leven in dienst van elkaar.

Gods weg is kenmerkt zich door het volgende:

Mattheüs 22:37 Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

38. Dit is het eerste en het grote gebod.

Mattheüs 22:39 En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Hoewel de dood van Jezus veel belangstelling had, omdat velen waren opgeroepen te komen kijken en te komen schreeuwen, kruisigt Hem, kruisigt Hem, had zijn ter aarde bestelling in tegenstelling tot Lady Di, heel weinig belangstelling.
Maar Jezus is na drie dagen weer opgestaan en heeft die hoop dat de dood geen eindstation is, door zijn kleine gevolg laten verkondigen over de hele wereld. Ze hebben niet alleen getuigd van Zijn, liefde, Zijn leven, Zijn lessen, en onderricht, maar ook dat er leven, dat er leven is na de dood.

Het grootste contrast tussen onze aardse helden en Jezus is wel deze: Hij is opgestaan.

Het leven van Jezus, Zijn dood, Zijn sterven, en Zijn opstanding is het antwoord op onze leven en dood, en dat leven mogen wij aannemen, dat mogen wij ontvangen, als we leven willen in die overtuiging. Leven in die overtuiging is een leven dat zich openbaart in het doen van de wil van God.
We kunnen dat leven krijgen voor niets, gratis en voor nop, wat God van ons vraagt is dat leven dan ook te leven, Hem lief te hebben boven alles en je medemens lief te hebben als je nieuwe zelf, waarbij de dood van Jezus, Zijn bloed en Zijn leven ons daartoe in de gelegenheid stelt.

Dat is verlossing, dat is verlossen, dat is een Verlosser.

Johannes 3:16-21 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden. Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God. En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liefgehad, meer dan het licht, want hun werken waren slecht. Want ieder die kwaad doet, haat het licht en komt niet tot het licht, opdat zijn werken niet ontmaskerd worden. Maar wie de waarheid doet, komt tot het licht, opdat van zijn werken openbaar wordt dat ze in God gedaan zijn.

Mijn Verlosser is gestorven en opgestaan, mijn Verlosser leeft!