kan ik nog wel vergeving krijgen?

En Kaïn zei tegen de HEERE: Mijn misdaad is te groot om vergeven te worden. Genesis 4: 12

Zo af en toe hoor ik de vraag voorbij komen van gelovigen of ze misschien opnieuw gedoopt moeten worden. Een vraag die voortkomt uit een overpeinzing van hun leven, en die voor hun gevoel bol lijkt te staan van fout op fout, gebrek op gebrek, miskleun op miskleun. We noemen dit ook wel een leven met vallen en opstaan. Aangezien ik tegen het woord vallen ben, wil ik deze graag inruilen voor het woord struikelen. Je kunt struikelen zonder te vallen, zoals velen doen, maar als we het voorbeeld van satan volgen dan kiezen we voor struikelen en vallen, en dan zou het wel eens einde oefening kunnen zijn. 

Adam en Eva zijn gestruikeld maar niet gevallen, Kain is gestruikeld en gevallen, David is gestruikeld en niet gevallen, Ananias en Safira zijn gestruikeld en gevallen. 

Dit allemaal op basis van hun eigen keuze, en ik hoop dat ik dat helder heb gemaakt bij het einde van deze blog.

Kain vermoord zijn broer omdat hij gedreven door jaloezie niet kon accepteren dat zijn (graan) offer, niet door Elohim aangenomen werd en het (dierlijk) offer van Abel wel. Dit voorbeeld suggereert op z´n minst dat de mens, heldere instructies van Elohim ontvangen hadden tav het offers brengen aan Hem. Abel respecteert de verordeningen van zijn Schepper en eert Hem door het brengen van het juiste offer en Kain vindt blijkbaar dat Hij de Allerhoogste ook wel kan dienen op zijn manier en dat Elohim dit moet aannemen als een gerechtvaardigd offer. 

De Thora geeft niet mis te verstaan dat graan offers ook vallen onder de voorschriften van de Heer, en dat het een offer is wat de Allerhoogste zal aannemen. Maar waarom hier niet?

Toen Adam en Eva hadden gezondigd, maakte zij voor zichzelf een kleed ter bedekking van hun naaktheid. Ze wilden op geheel eigenwijze hun zonde bedekken. Elohim wees deze door de mens zelf verzonnen bedekking van de hand en maakte voor hen een betere en meer duurzame variant. Een variant met een hoopvolle boodschap, een bedekking die toekomst perspectief zou bieden en bol stond van liefde, genade en rechtvaardigheid. Elohim wilde hen dit leren. Hij wilde hen leren dat er een oplossing kwam voor deze tot de dood toe lijdende situatie. De Heer had gezegd, dat op het moment dat ze ongehoorzaam zouden zijn aan Zijn voorschriften ze voorzeker zouden sterven. Dit sterven kwam voort uit hun daad van ongehoorzaamheid, het scheidde hen scheidde van hun Bron van leven. Zonder deze permanente verbintenis was de mens, en ieder geschapen wezen geen lang leven beschoren. De dood had zijn intrede gedaan en zijn vernietigend werk was een feit. 

Door het eerste (slacht)offer, het doden van een dier, om van zijn huid kleden ter bedekking te maken, werd de boodschap van herstel en hoop gegeven aan de mens. Kain en Abel zouden moeten volgen in dit voorbeeld ook in de verkondiging en het verspreiden van dit evangelie.

Vijgenbladeren kon de mens niet redden, graan kon de mens niet redden, alleen een levend wezen, die onze plaats in zou nemen kon ons redden. Natuurlijk kon een dier die plaats ook niet innemen, maar het was een les, een voorbeeld die recht zou doen als schaduw, aan het echte Offer, aan de Werkelijkheid die zou komen om voor ons te sterven en ons te bedekken met zijn kleed van liefde, genade en gerechtigheid. 

Kain ging eraan voorbij, en deed iets wat zijn ouders ook al gedaan hadden, nl zelf een oplossing creëren, maar met dit verschil dat Adam en Eva inmiddels het betere offer hadden geaccepteerd. Kain deed dat niet, en dat ondanks het feit dat hij de lering van zijn ouders in acht had moeten nemen. Hij ging voorbij aan die ervaring van zijn ouders, hij ging voorbij aan de lering, maar hij ging ook voorbij aan de verordening van de Heer. Niets menselijks is ons vreemd toch?

Als ik dit met menselijk ogen bekijk dan valt zijn daad aan het adres van de Allerhoogste, (nl de Heer eren en dienen door het brengen van een offer), in het niet tegenover de daad van Ananias en Safira die niet helemaal eerlijk waren tav de verkoop van hun bezittingen en niet alles gaven aan de gemeenschap van gelovigen. Dat was ook niet nodig en wellicht niet eens de bedoeling, maar ze logen er over, met desastreuze gevolgen. Als ik het gebaar van Kain zet tegenover de daad van David die een mooie vrouw ziet baden op het platte dak tegenover zijn eigen koninklijke dakterras bekruipt mij het zelfde gevoel. Betseba was een uitzonderlijke mooie vrouw en daar had David wel oog voor. Maar zijn ogen verleiden hem tot zonde en die zonde begaat hij dan ook. David gaat zelfs een grove stap verder, hij laat de man van Betseba, nadat blijkt dat hij haar zwanger heeft gemaakt. 

Is dit meer of minder erg dan het brengen van een offer aan de Allerhoogste vraag je je toch op z´n minst af?

Als we de totale context uit het oog verliezen, als we niet op ons netvlies hebben hoe het ene in verhouding staat tot het andere, als we geen inzage hebben in wat er gebeurd is, waarin wij zijn terecht gekomen en op welke manier, en wat er voor nodig is om weer tot herstel te komen, dan zou ik ook zeggen dat de daden van David, verschrikkelijker waren als de daad van Kain.

Kain wijst door middel van zijn offer, het offer van de Allerhoogste af. Eva kreeg de belofte dat uit haar uiteindelijk Iemand voort zou komen Die tot zegen zou zijn voor de gehele mensheid. Iemand die waardig zou bevonden worden om in onze plaats te sterven, de toorn van de Allerhoogste te ondergaan en daarmee ons zou loskomen van de zonde, de schuld en de dood. Kain wees dit dmv zijn type offer volledig van de hand. Zijn offer, zijn oplossing moest voldoende zijn en de Allerhoogste moest dit maar accepteren. 

We lezen in Genesis het vierde hoofdstuk dat Elohim het offer van Kain afwijst en het juiste offer van Abel aanneemt. Dat maakt Kain zo woedend dat hij op een later moment zijn broer de hersens inslaat. Elohim zoekt Kain op en spreekt hem aan op wat hij gedaan heeft, en hier is zijn respons:

 "Mijn misdaad is te groot om vergeven te worden"

Even nog een stapje terug. We kennen satan allemaal als de vader van de leugen, als een demonische dodelijke bron van ellende. Hij kent vele gezichten en bedient zich van ontelbare methodieken om de kinderen van Elohim, die Yeshua Hem heeft kunnen geven door Zijn offer, ten gronde te richten.

Een beproefde methode die hij hanteert is het zaaien van twijfel, met alle gevolgen van dien. Hij schuwt het niet om het woord van Elohim in te zetten om twijfel te zaaien, waardoor angst en wantrouwen de regie krijgen in ons hart en derhalve ook binnen en buiten de gemeenschap van de Heer. Elohim heeft zeker wel gezegd, of er staat geschreven. 

Kain was op een hellend vlak gaan staan, toen hij de eerste stap zette om de Allerhoogste te dienen op zijn eigen voorwaarde. De ruimte die er toen ontstond in zijn hart werd opgevuld met jaloezie die hij toeliet en aan toegaf. Zijn jaloezie leidde tot moord en doodslag.
Laten we helder stellen dat: "Het staat zo in de Boeken: "Voor God is niemand rechtvaardig, werkelijk niemand. Er is niemand verstandig. Er is niemand die echt zijn best doet om God te vinden. Alle mensen hebben zich van God afgekeerd; zij zijn met elkaar de verkeerde weg opgegaan! Niemand doet wat goed is, zelfs niet één. De mensen slaan walgelijke, gemene taal uit. Zij gebruiken hun tong voor leugen en bedrog. Hun lippen spuwen dodelijk vergif. Hun mond is vol vloeken en hatelijkheden. Zij staan meteen klaar om te doden; waar zij geweest zijn, laten zij een spoor van verwoesting en ellende achter. Zij weten niet hoe zij in vrede moeten leven. Zij houden geen rekening met God. Van enig ontzag voor Hem is geen sprake." Romeinen 3: 10-18

Dit is hoe de wereld er bijstaat vanaf het moment dat Adam en Eva kozen om de Allerhoogste te wantrouwen, en zich door hun daad van ongehoorzaamheid boven de Allerhoogste wilde stellen. Twijfel, en ontevredenheid waren voldoende ingrediënten gebleken om de mens ten val te brengen.

Maar ondanks dat, was G´ds plan allang een feit en wilde Elohim ons redden uit liefde voor ons.

"God echter bevestigt Zijn liefde voor ons daarin dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren." Romeinen 5: 8

"Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." Johannes 3: 16

Welke zonde zou te groot kunnen zijn, om niet vergeven te kunnen worden. Is er één zonde te vinden als we kijken middels de ogen van Elohim, en gegeven de conditie waarin wij ons bevinden?
"Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid." 1Johannes 1: 9

Net als bij Adam en Eva komt de Allerhoogste ons opzoeken, met de vraag; "Waar zijt gij".

Het antwoord is heel simpel, er is geen zonde te groot die niet vergeven kan worden. Er zit een gevaar in die visie van Kain. Misschien zou je het niet direct zeggen, maar deze bewering houdt expliciet in dat we tegen Yeshua zeggen, dat het offer welke Hij gegeven heeft om de mens te redden, niet groot genoeg, niet krachtig genoeg en niet waardig genoeg is gebleken. 

Kain opende de deur voor de twijfels die satan zaaide en geloofde daardoor dat Yeshua niet in staat was om zijn zonde op zich te nemen en weg te doen. Dat is pure G´dslastering.

Als we dit geloven dan is het terecht dat we zoeken naar eigen oplossingen en compleet voorbij gaan aan dat gene wat de Allerhoogste in Zijn Zoon voor ons heeft gedaan. Afgoderij is het enige antwoord op de verwerping van het offer van Yeshua. Als we dat geloven dan is de missie van satan geslaagd en G´d verhoede dat. Beter nog, de Allerhoogste heeft het verhoed, amen en geprezen is Zijn grote naam, Barmhartig, Groot van Goedertierenheid en Trouw. 

De bijbel heeft het niet over de zonde en de fouten die wij elkaar en onszelf aandoen en plegen, die ons kunnen scheiden van Elohim. Moord en doodslag, liegen en bedriegen en begeren of overspel is niet machtig genoeg gebleken om boven het offer van Yeshua uit te stijgen.
Toch is er een zonde gebleken die te groot is om te vergeven, en dat is als je ten volle overtuigd bent, en uiteindelijk toch niet vergeven willen worden. De bijbel noemt dit zonde tegen de Heilige Geest.
"Want het is onmogelijk om hen die eens verlicht zijn geweest, die de hemelse gave geproefd hebben en deelgenoot zijn geworden van de Heilige Geest, en die het goede Woord van God geproefd hebben en de krachten van de komende wereld, en die daarna afvallig worden, weer opnieuw tot bekering te brengen, omdat zij voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigen en openlijk te schande maken." Hebreeën 6: 4-6

Wat als de Geest van Yeshua ons heeft overtuigd: "En als Die (de Trooster) gekomen is, zal Hij de wereld overtuigen van zonde, van gerechtigheid en van oordeel: van zonde, omdat zij niet in Mij geloven; van gerechtigheid, omdat Ik heenga naar Mijn Vader en u Mij niet meer zult zien; en van oordeel, omdat de vorst van deze wereld veroordeeld is." Johannes 16: 9-11

Als je die overtuiging uiteindelijk bewust naast je neerlegt dan is het einde in zicht, zelfs van bekering kan dan geen sprake meer zijn. Alsof deze mensen zich nog zouden willen bekeren, maar los van dat, het zou niet eens kunnen. 

Bottom line is deze: Als jij wilt, kunnen al je zonden vergeven worden, het betreft al die zonden die gebracht worden bij de voeten van onze Hogepriester Yeshua. Als wij ze voor Yeshua brengen dan zullen onze zonden van ons weggenomen worden en gebracht worden in het hemels heiligdom, in het heilige. Let wel, als we onze zonden niet belijden dan kan Yeshua ze niet wegdragen en kan Hij ons niet volledig schoonwassen met Zijn vergoten bloed en zullen we strafwaardig blijven en de eeuwige dood over ons afroepen. 

David begeerde en heeft gemoord, Petrus verloochende Yeshua, leiders van het Sanhedrin hebben Yeshua uit pure haat laten vermoorden, Paulus heeft de gemeente van Yesua vervolgd, Abraham loog over zijn vrouw, Jakob was een man van list en bedrog, Salomo was arrogant en Mozes werd ten onrechte boos. Roddel en achterklap is ons niet vreemd, elkaar onheus bejegenen overkomt ons vaker dan we zouden denken en passen we ook vaak genoeg zelf toe, maar de Heer vergeeft als wij met een berouwvol hart tot Hem komen.

Zijn offer was een krachtig offer, en waardig gebleken. Daarom kan de Allerhoogste ons vergeven en daarom maakt Hij straks alles nieuw. G´d is liefde.

"De liefde is geduldig; de liefde is vriendelijk; de liefde is niet jaloers. Zij doet niet gewichtig en is niet trots; zij kwetst niet, is niet egoïstisch en voelt zich nooit beledigd; zij neemt niemand iets kwalijk; zij is niet blij met onrecht, maar juist met de waarheid. De liefde beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen, verwacht het altijd van God en houdt stand. Aan de liefde komt nooit een einde." 1 Korinthe 13: 4-8