genesis 22: het offer van abraham
"En het gebeurde na deze dingen dat G'd Abraham op de proef stelde."...
"Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op één van de bergen die Ik u noemen zal."
Ik probeer me voor te stellen wat het met mij zou doen als dit aan mij gevraagd zou worden. We lezen natuurlijk niet wat er in Abraham allemaal omgaat als hij met deze oproep van G'd wordt geconfronteerd. Als ik mij probeer te verplaatsen in zijn situatie dan heb ik ineens heel veel stress, heel veel zorg, heel veel vragen en misschien ook wel heel veel verdriet. Komt dat voort uit het feit dat ik G'd niet vertrouw? Nee dat is absoluut niet aan de orde, maar het begrijpen schiet ernstig te kort. Het begrijpen zou bij mij persoonlijk nog wel eens twijfel kunnen oproepen en bij twijfel zou ik toch wel eens sterk de neiging kunnen hebben om een andere weg te gaan dan de weg die G'd voor ogen heeft, hmmm wordt het dan toch een gevalletje gebrek aan vertrouwen?
Abraham zet alles in het werk en neemt alle maatregelen die nodig zijn om aan G'ds verzoek te voldoen. Hij gehoorzaamt en gaat samen met Izak op weg naar het land Moria. Zijn vertrouwen is in ieder geval groter dan zijn twijfel, zijn zorg, zijn verdriet en al zijn vragen.
Pap. Ja mijn geliefde zoon. We hebben vuur, we hebben hout, we hebben een altaar, waar is het offer? Pap zei: "G'd zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer mijn zoon."
De vraag die het bij mij oproept is; was Abraham daar echt van overtuigd, of was de wens de vader van de gedachte. De woorden blijken profetisch te zijn en zagen op een verre toekomst, een hoopvolle toekomst. G'd had dit aan Adam en Eva al belooft. Jullie daad van ongehoorzaamheid, heeft jullie in een zondige positie geplaatst, en de wet zegt dit hierover; ten dage dat jullie ongehoorzaam zijn, zullen jullie voorzeker sterven. Oorzaak en gevolg, actie en reactie, ongehoorzaamheid en dood. Geen speld tussen te krijgen, geen wet die om te buigen viel of enig escape kon opleveren. De mens was niet instaat om hier enige verandering in aan te brengen. Pas als we dood zijn dan zijn wij vrij van de veroordeling, vrij van de wet.
Maar ja wat heb je aan de dood als het geen vervolg mag hebben. Wat heeft een ziek iemand die veel te lijden heeft aan de dood, als het niet meer is dan een verlossing van het lijden van dat moment. Door de ongehoorzaamheid aan G'd heerst van nature de dood in ons en komt er voorzeker een dag, een moment in ons leven dat wij zullen komen te sterven. Een oplossing voor dit probleem moest van G'd zelf komen. Niemand is instaat om de wet teniet te doen, en niemand dan G'd is instaat om de werken, de eis van de wet te niet te doen. Buiten de wet om moest er een oplossing komen en die werd gevonden in de Zoon van G'd die als het beloofde zaad aan Adam en Eva onze plaats in zou nemen. Wij waren schuldig door onze daden van ongehoorzaamheid en Hij nam die plaats in en nam de schuld, de prijs die voor de zonde betaald moest worden op zich, terwijl Hij geen zonde heeft gedaan. En daar zit de oplossing, als een onschuldige sterft voor een schuldige zal Hij opstaan uit de dood en mogen wij deel hebben aan zijn zondeloze natuur. Daardoor zal onze relatie met G'd hersteld worden en kunnen wij weer naderen tot Zijn troon. Daardoor is onze levenslijn weer verbonden met de bron en mogen we uitzien naar een eeuwige toekomst in G'ds eeuwige liefdes koninkrijk. Door Jezus Christus, door het offer aan het kruis van Golgotha.
"G'd zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon."
Johannes zegt het zo in het evangelie het eerste hoofdstuk vers 29: "De volgende dag zag Johannes Jezus naar zich toe komen en hij zei: Zie het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt!"
"Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op één van de bergen die Ik u noemen zal."
Ik probeer me voor te stellen wat het met mij zou doen als dit aan mij gevraagd zou worden. We lezen natuurlijk niet wat er in Abraham allemaal omgaat als hij met deze oproep van G'd wordt geconfronteerd. Als ik mij probeer te verplaatsen in zijn situatie dan heb ik ineens heel veel stress, heel veel zorg, heel veel vragen en misschien ook wel heel veel verdriet. Komt dat voort uit het feit dat ik G'd niet vertrouw? Nee dat is absoluut niet aan de orde, maar het begrijpen schiet ernstig te kort. Het begrijpen zou bij mij persoonlijk nog wel eens twijfel kunnen oproepen en bij twijfel zou ik toch wel eens sterk de neiging kunnen hebben om een andere weg te gaan dan de weg die G'd voor ogen heeft, hmmm wordt het dan toch een gevalletje gebrek aan vertrouwen?
Abraham zet alles in het werk en neemt alle maatregelen die nodig zijn om aan G'ds verzoek te voldoen. Hij gehoorzaamt en gaat samen met Izak op weg naar het land Moria. Zijn vertrouwen is in ieder geval groter dan zijn twijfel, zijn zorg, zijn verdriet en al zijn vragen.
Pap. Ja mijn geliefde zoon. We hebben vuur, we hebben hout, we hebben een altaar, waar is het offer? Pap zei: "G'd zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer mijn zoon."
De vraag die het bij mij oproept is; was Abraham daar echt van overtuigd, of was de wens de vader van de gedachte. De woorden blijken profetisch te zijn en zagen op een verre toekomst, een hoopvolle toekomst. G'd had dit aan Adam en Eva al belooft. Jullie daad van ongehoorzaamheid, heeft jullie in een zondige positie geplaatst, en de wet zegt dit hierover; ten dage dat jullie ongehoorzaam zijn, zullen jullie voorzeker sterven. Oorzaak en gevolg, actie en reactie, ongehoorzaamheid en dood. Geen speld tussen te krijgen, geen wet die om te buigen viel of enig escape kon opleveren. De mens was niet instaat om hier enige verandering in aan te brengen. Pas als we dood zijn dan zijn wij vrij van de veroordeling, vrij van de wet.
Maar ja wat heb je aan de dood als het geen vervolg mag hebben. Wat heeft een ziek iemand die veel te lijden heeft aan de dood, als het niet meer is dan een verlossing van het lijden van dat moment. Door de ongehoorzaamheid aan G'd heerst van nature de dood in ons en komt er voorzeker een dag, een moment in ons leven dat wij zullen komen te sterven. Een oplossing voor dit probleem moest van G'd zelf komen. Niemand is instaat om de wet teniet te doen, en niemand dan G'd is instaat om de werken, de eis van de wet te niet te doen. Buiten de wet om moest er een oplossing komen en die werd gevonden in de Zoon van G'd die als het beloofde zaad aan Adam en Eva onze plaats in zou nemen. Wij waren schuldig door onze daden van ongehoorzaamheid en Hij nam die plaats in en nam de schuld, de prijs die voor de zonde betaald moest worden op zich, terwijl Hij geen zonde heeft gedaan. En daar zit de oplossing, als een onschuldige sterft voor een schuldige zal Hij opstaan uit de dood en mogen wij deel hebben aan zijn zondeloze natuur. Daardoor zal onze relatie met G'd hersteld worden en kunnen wij weer naderen tot Zijn troon. Daardoor is onze levenslijn weer verbonden met de bron en mogen we uitzien naar een eeuwige toekomst in G'ds eeuwige liefdes koninkrijk. Door Jezus Christus, door het offer aan het kruis van Golgotha.
"G'd zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon."
Johannes zegt het zo in het evangelie het eerste hoofdstuk vers 29: "De volgende dag zag Johannes Jezus naar zich toe komen en hij zei: Zie het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt!"
Dit was vlak voor zijn doop, en dit is wat G'd als getuigenis aan ons meegeeft in Matteus 3: 17, "En zie, een stem uit de hemelen zei: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb!"
Izak is hier het type beeld van Jezus, hij is geliefd en de enige zoon en geeft zich als vrijwillig offer over aan G'd. Abraham's zoon hoeft niet te sterven, G'd vraagt geen menselijke offers van ons en al helemaal geen offers die niet voldoen, offers die niet instaat zijn het beoogde effect te sorteren. Het zou dus een zinloos offer zijn geweest en ondanks dat gehoorzaamt Abraham, en dit handelen uit geloof is hem tot gerechtigheid geworden.
G'd voorzag zich op dat moment zelf in een offer en een ram mocht dus de plaats innemen van de zoon. Ook de ram is het type beeld van de Verlosser en sterf in onze plaats om ons vrij te kopen met Zijn bloed. "Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon." En Abraham gaf die plaats de naam: de Heere zal erin voorzien."
"En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent."
Nageslacht staat hier met een hoofdletter en slaat op de beloofde Messias, op het Lam dat de zonde van de wereld zou wegnemen.
Onze oplossingen, onze pogingen, onze vijgenbladeren zullen nooit afdoende zijn om het koninkrijk van G'd te beërven, maar in Christus en door het aannemen van Hem als onze verlosser zullen wij erfgenamen en medeburgers van zijn eeuwig koninkrijk van Liefde zijn, zonder verdriet, zonder tranen, zonder pijn en zonder de dood. De dood is overwonnen in de Zoon, het Lam, onze Koning.
Izak is hier het type beeld van Jezus, hij is geliefd en de enige zoon en geeft zich als vrijwillig offer over aan G'd. Abraham's zoon hoeft niet te sterven, G'd vraagt geen menselijke offers van ons en al helemaal geen offers die niet voldoen, offers die niet instaat zijn het beoogde effect te sorteren. Het zou dus een zinloos offer zijn geweest en ondanks dat gehoorzaamt Abraham, en dit handelen uit geloof is hem tot gerechtigheid geworden.
G'd voorzag zich op dat moment zelf in een offer en een ram mocht dus de plaats innemen van de zoon. Ook de ram is het type beeld van de Verlosser en sterf in onze plaats om ons vrij te kopen met Zijn bloed. "Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon." En Abraham gaf die plaats de naam: de Heere zal erin voorzien."
"En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent."
Nageslacht staat hier met een hoofdletter en slaat op de beloofde Messias, op het Lam dat de zonde van de wereld zou wegnemen.
Onze oplossingen, onze pogingen, onze vijgenbladeren zullen nooit afdoende zijn om het koninkrijk van G'd te beërven, maar in Christus en door het aannemen van Hem als onze verlosser zullen wij erfgenamen en medeburgers van zijn eeuwig koninkrijk van Liefde zijn, zonder verdriet, zonder tranen, zonder pijn en zonder de dood. De dood is overwonnen in de Zoon, het Lam, onze Koning.
Niemand anders is waardig, geen Boedha, Alla, Daila Lama, Mohammed, Petrus, Paulus of de Paus. Geen Zen, Taoisme, Katholicisme, Islam of welke vorm van Christelijke religie ook, noch ons bidden en smeken, hard werken of goede daden verrichten, zullen ons kunnen verlossen uit de greep van de wet, uit de greep van de dood.
Er is maar één Weg, één Leven en één Waarheid en dat is Jezus Christus onze Verlosser.
Reacties
Een reactie posten