genesis 21: izak geboren, ismael weggestuurd
Omdat G'd Abraham en Sara een belofte had gedaan, omdat G'd naar Sara omzag, aandacht voor haar had en altijd Zijn beloften houdt is de tijd aangebroken dat Sara zwanger zou worden. Niet zomaar als een onopmerkzaam onderdeel van het leven. Nee op vastgestelde tijd, en zelfs heel erg opmerkzaam, Sara kon nl geen kinderen krijgen, maar G'd voorziet.
Izak wordt geboren en volgens het gebod werd hij besneden op de achtste dag. Een essentieel onderdeel van het verbond, een merkteken aan het lichaam met als doel: afzondering van het wereldse en lid van G'ds volk. Izak werd besneden om als koningskind door het leven te gaan, als zijn dienstbare knecht, als getuige van de G'd van hemel en aarde.
Sara is nog steeds onder de indruk, maar bovenal intens gelukkig, ze getuigt: "G'd heeft mij doen lachten." Je leven wordt als het ware verlengt in je kinderen, jouw afdruk wordt geeft een blijvende indruk die je als mens mag achterlaten, jij wordt als het ware daardoor gecontinueerd, hij of zij is jouw echo uit het verleden. Maar het was ook haar zekerheid, en ondanks haar hoge leeftijd was het ook haar pensioen in meerdere opzichten. Haar pensioen van het moment van het nu en ook heel lokaal, maar het was ook haar pensioen voor de langere termijn, voor een verre toekomst, voor haar aandeel in het verlossingsplan. Uit haar nageslacht en door haar nageslacht zouden alle volken gezegend worden. Dit wees indirect op de Zoon van G'd, onze Verlosser en Zaligmaker Jezus Christus die aan Eva al was beloofd. Wellicht zal met name die gedachte een grote smile op haar gezicht getoverd hebben.
Hagar die eens de foute maakte om Sara vanwege haar kinderloosheid te minachten, krijgt een vervolg in haar zoon Ismael. Ismael spotlachte om Sara, om Izak en voor de tweede keer schiet dat in het verkeerde keelgat bij Sara en eist ze ook nu weer vergelding. En ondanks het feit dat Abraham het dit keer niet eens is met de eis van Sara, dat Ismael weg moet, spreekt G'd tot Abraham en vertelt hem dat het goed is dat hij doet wat Sara van hem vraagt door Ismael weg te sturen, met als reden: "want alleen het nageslacht van Izak zal uw nageslacht genoemd worden."
Ondanks het feit dat G'd het eens was met Sara, of was Sara het misschien onbewust eens met G'd, beloofd G'd dat hij de zoon van deze slavin tot een volk zal maken, omdat hij uw nageslacht is.
Abraham gehoorzaamt G'd, vertrouwt op de belofte aan zijn zoon Ismael en bereid alles voor om hem samen met Hagar weg te sturen.
De reis wordt een ware doodstrijd, het water raakt en op Hagar kan niet aanzien dat haar zoon zal sterven en legt hem onder de struiken om hem nog enigszins tegen de alles verzengende hitte van de zon te beschermen op voldoende afstand om de doodstrijd die zich voltrekt in haar bloed en vlees niet te hoeven aanschouwen van dichtbij.
G'd ziet om naar Hagar en Izak, G'd komt zijn belofte na en in hun nood komt Hij hun te hulp, zoals G'd altijd in nood zal omzien en zal blijven omzien naar zijn kinderen. Hij biedt uitkomst en als door een wonder ziet zij omdat G'd haar iets laat zien wat ze anders niet gezien zou hebben een waterput.
Water staat symbool voor leven en speelt een meer dan cruciale rol in ons dagelijks leven. Als G'd onze ogen opent zullen wij het werkelijke leven ontdekken en het echte leven zien zoals G'd wil dat wij het zien, en zoals wij het behoren te leven, met als zijn uitkomsten, dieptepunten en zegeningen.
"G'd was met de jongen en hij werd groot." Ismael is tot een groot volk geworden omdat G'd doet wat hij belooft. Als wij ons dagelijks richten op G'd en Zijn woord, ons vertrouwen op Hem stellen, Zijn wil zoeken, willen begrijpen en Zijn wil doen, dan kan G'd zijn belofte ook in ons leven waar maken, G'd is getrouw, de Ik Ben en voor altijd dezelfde!
-El HaNe'eman - De Trouwe God-
Izak wordt geboren en volgens het gebod werd hij besneden op de achtste dag. Een essentieel onderdeel van het verbond, een merkteken aan het lichaam met als doel: afzondering van het wereldse en lid van G'ds volk. Izak werd besneden om als koningskind door het leven te gaan, als zijn dienstbare knecht, als getuige van de G'd van hemel en aarde.
Sara is nog steeds onder de indruk, maar bovenal intens gelukkig, ze getuigt: "G'd heeft mij doen lachten." Je leven wordt als het ware verlengt in je kinderen, jouw afdruk wordt geeft een blijvende indruk die je als mens mag achterlaten, jij wordt als het ware daardoor gecontinueerd, hij of zij is jouw echo uit het verleden. Maar het was ook haar zekerheid, en ondanks haar hoge leeftijd was het ook haar pensioen in meerdere opzichten. Haar pensioen van het moment van het nu en ook heel lokaal, maar het was ook haar pensioen voor de langere termijn, voor een verre toekomst, voor haar aandeel in het verlossingsplan. Uit haar nageslacht en door haar nageslacht zouden alle volken gezegend worden. Dit wees indirect op de Zoon van G'd, onze Verlosser en Zaligmaker Jezus Christus die aan Eva al was beloofd. Wellicht zal met name die gedachte een grote smile op haar gezicht getoverd hebben.
Hagar die eens de foute maakte om Sara vanwege haar kinderloosheid te minachten, krijgt een vervolg in haar zoon Ismael. Ismael spotlachte om Sara, om Izak en voor de tweede keer schiet dat in het verkeerde keelgat bij Sara en eist ze ook nu weer vergelding. En ondanks het feit dat Abraham het dit keer niet eens is met de eis van Sara, dat Ismael weg moet, spreekt G'd tot Abraham en vertelt hem dat het goed is dat hij doet wat Sara van hem vraagt door Ismael weg te sturen, met als reden: "want alleen het nageslacht van Izak zal uw nageslacht genoemd worden."
Ondanks het feit dat G'd het eens was met Sara, of was Sara het misschien onbewust eens met G'd, beloofd G'd dat hij de zoon van deze slavin tot een volk zal maken, omdat hij uw nageslacht is.
Abraham gehoorzaamt G'd, vertrouwt op de belofte aan zijn zoon Ismael en bereid alles voor om hem samen met Hagar weg te sturen.
De reis wordt een ware doodstrijd, het water raakt en op Hagar kan niet aanzien dat haar zoon zal sterven en legt hem onder de struiken om hem nog enigszins tegen de alles verzengende hitte van de zon te beschermen op voldoende afstand om de doodstrijd die zich voltrekt in haar bloed en vlees niet te hoeven aanschouwen van dichtbij.
G'd ziet om naar Hagar en Izak, G'd komt zijn belofte na en in hun nood komt Hij hun te hulp, zoals G'd altijd in nood zal omzien en zal blijven omzien naar zijn kinderen. Hij biedt uitkomst en als door een wonder ziet zij omdat G'd haar iets laat zien wat ze anders niet gezien zou hebben een waterput.
Water staat symbool voor leven en speelt een meer dan cruciale rol in ons dagelijks leven. Als G'd onze ogen opent zullen wij het werkelijke leven ontdekken en het echte leven zien zoals G'd wil dat wij het zien, en zoals wij het behoren te leven, met als zijn uitkomsten, dieptepunten en zegeningen.
"G'd was met de jongen en hij werd groot." Ismael is tot een groot volk geworden omdat G'd doet wat hij belooft. Als wij ons dagelijks richten op G'd en Zijn woord, ons vertrouwen op Hem stellen, Zijn wil zoeken, willen begrijpen en Zijn wil doen, dan kan G'd zijn belofte ook in ons leven waar maken, G'd is getrouw, de Ik Ben en voor altijd dezelfde!
-El HaNe'eman - De Trouwe God-
Reacties
Een reactie posten