wanneer ben jij betrokken?
Indrukwekkend, onder de indruk, bewogen, geraakt, verbijsterd, onbegrip en een dag van nationale rouw. Bijzonder hoe Nederland er is voor zijn Nederlanders. Maar ik ben ook onder de indruk om compleet andere redenen. Hoeveel slachtoffers vallen er dagelijks op andere plekken, hoeveel vuurhaarden zien we dagelijks als nieuwsflitsen via een pluimage aan media aan ons geestes oog voorbij trekken.
Behoefte om kritiek te uiten heb ik ook, niet in directe zin aan wat ik vandaag heb gezien, aan medeleven, maar wat ik vooral andere dagen niet zie en waarneem aan medeleven. De roep dat dit niet kan en niet mag klinkt in Nederland luider dan op andere dagen. Het respect voor elkaar, voor het verlies en vooral voor de nabestaanden is terecht en gepast.
Wat ik alleen niet begrijp is dat we gewend zijn geraakt aan wat er dagelijks in het midden oosten plaatsvindt, dat er miljoenen kinderen dagelijks de hongerdood sterven. Dat we ons niet al te druk maken over wat er überhaupt in de Oekraïne plaatsvindt tot op de dag van vandaag. En nu, nu zijn we onder de indruk, omdat (onze) onschuldige landgenoten door het conflict in de Oekraïne het slachtoffer zijn van een laffe misschien wel zwaar politieke getinte misdaad.
Natuurlijk moet al het leed stoppen, de hongersnoden moet gestild worden, rampen daar waar het kan vermeden, maar ook Nederland draait al sinds jaar en dag voedsel weg door de machines om de prijzen kunstmatig hoog te houden. Medicijnen die te duur zijn voor onze mede aardbewoners in onder ontwikkelde landen mogen niet aangeboden worden omdat het economisch niet verantwoord is ze uit liefde en respect voor de medemens voor een habbekrats van de hand te doen.
Let wel ik ben niet tegen dit soort massale gedenkingen, dit geeft gelukkig aan dat we nog geraakt worden door het leed in de wereld, maar de nadruk op vandaag vindt ik persoonlijk iets te overtrokken omdat we dagelijks vanuit Schiphol onderweg naar onze vakantie bestemmingen vliegen over noodgebieden en brandhaarden in welke vorm dan ook. Van oorlogsgebieden tot rampgebieden, van landen waar etnische zuiveringen plaatsvinden tot het confiskeren van olievelden of pijpleidingen en het op bloedige wijze schoonvegen van pleinen waar vredesdemonstraties plaatsvinden, en laten we vooral de schoonmaak acties niet vergeten tijdens de voorbereidingen voor een WK evenement in het WK land. Gebroederlijke Olympische spelen met elkaar in een land waar de mensen rechten met voeten wordt getreden, maar dan kijken we gek genoeg even de andere kant op, want het zijn nl niet de onzen die daar dagelijks geslachtofferd worden.
Zoals verwacht was het ook maar een eenmalige actie van onze koning en koningin en andere hooggeplaatsten. Je mag als nabestaande dus je handen dichtknijpen als jouw familie leden als eerste in Nederland zijn aangekomen want dan verdien je koninklijk bezoek. Bij de rest gaan we zachtjes aan weer over tot de orde van de dag.
Gezien in dit licht en gegeven het feit dat we aan een heleboel leed keihard en zorgeloos voorbij rennen vindt ik dit theatrale spektakel behoorlijk overdone. Het is dan ook mijn persoonlijke wens dat we dit ook gaan en vooral blijven doen voor al onze naasten, los van het feit waar het gebeurd, en waar ze thuis horen of vandaan komen. Ik hoop van harte dat we weer een beetje emotioneel wakker zijn geschud en dat onze gedachten weer wat vaker betrokken zal zijn bij welk leed dan ook.
Behoefte om kritiek te uiten heb ik ook, niet in directe zin aan wat ik vandaag heb gezien, aan medeleven, maar wat ik vooral andere dagen niet zie en waarneem aan medeleven. De roep dat dit niet kan en niet mag klinkt in Nederland luider dan op andere dagen. Het respect voor elkaar, voor het verlies en vooral voor de nabestaanden is terecht en gepast.
Wat ik alleen niet begrijp is dat we gewend zijn geraakt aan wat er dagelijks in het midden oosten plaatsvindt, dat er miljoenen kinderen dagelijks de hongerdood sterven. Dat we ons niet al te druk maken over wat er überhaupt in de Oekraïne plaatsvindt tot op de dag van vandaag. En nu, nu zijn we onder de indruk, omdat (onze) onschuldige landgenoten door het conflict in de Oekraïne het slachtoffer zijn van een laffe misschien wel zwaar politieke getinte misdaad.
Natuurlijk moet al het leed stoppen, de hongersnoden moet gestild worden, rampen daar waar het kan vermeden, maar ook Nederland draait al sinds jaar en dag voedsel weg door de machines om de prijzen kunstmatig hoog te houden. Medicijnen die te duur zijn voor onze mede aardbewoners in onder ontwikkelde landen mogen niet aangeboden worden omdat het economisch niet verantwoord is ze uit liefde en respect voor de medemens voor een habbekrats van de hand te doen.
Let wel ik ben niet tegen dit soort massale gedenkingen, dit geeft gelukkig aan dat we nog geraakt worden door het leed in de wereld, maar de nadruk op vandaag vindt ik persoonlijk iets te overtrokken omdat we dagelijks vanuit Schiphol onderweg naar onze vakantie bestemmingen vliegen over noodgebieden en brandhaarden in welke vorm dan ook. Van oorlogsgebieden tot rampgebieden, van landen waar etnische zuiveringen plaatsvinden tot het confiskeren van olievelden of pijpleidingen en het op bloedige wijze schoonvegen van pleinen waar vredesdemonstraties plaatsvinden, en laten we vooral de schoonmaak acties niet vergeten tijdens de voorbereidingen voor een WK evenement in het WK land. Gebroederlijke Olympische spelen met elkaar in een land waar de mensen rechten met voeten wordt getreden, maar dan kijken we gek genoeg even de andere kant op, want het zijn nl niet de onzen die daar dagelijks geslachtofferd worden.
Zoals verwacht was het ook maar een eenmalige actie van onze koning en koningin en andere hooggeplaatsten. Je mag als nabestaande dus je handen dichtknijpen als jouw familie leden als eerste in Nederland zijn aangekomen want dan verdien je koninklijk bezoek. Bij de rest gaan we zachtjes aan weer over tot de orde van de dag.
Gezien in dit licht en gegeven het feit dat we aan een heleboel leed keihard en zorgeloos voorbij rennen vindt ik dit theatrale spektakel behoorlijk overdone. Het is dan ook mijn persoonlijke wens dat we dit ook gaan en vooral blijven doen voor al onze naasten, los van het feit waar het gebeurd, en waar ze thuis horen of vandaan komen. Ik hoop van harte dat we weer een beetje emotioneel wakker zijn geschud en dat onze gedachten weer wat vaker betrokken zal zijn bij welk leed dan ook.
Reacties
Een reactie posten