was de tijd maar stil blijven staan!

Een bezige bij, geen moment van rust,

als een razende reporter van het westen tot de oostkust.
Handen te kort om te helpen waar ze kon,
bij haar bestond geen einde, omdat waar zij was altijd weer iets begon.

Gedreven stond ze in het leven, en gedragen door de Heer,
getuigen van haar leven in Christus, iedere dag weer.
Bij alles wat zij deed was er motivatie, een wil en een drive,
ze kende geen kantoor dagen van negen uur in de ochtend tot een uur of vijf.

Vele positieve sporen heeft ze achterlaten in levens van anderen,
haar grote passie, haar Verlosser en Heer, daarmee kon ze jou veranderen.
natuurlijk was er pijn, verdriet en soms ook wel geklaag en gezeur,
maar wat haar het meest kenmerkte was het altijd geven van veel levenskleur.

Doorgaan en aanpakken, maar vooral breien en praten tegelijk,
zorg voor anderen, altijd een luisterend oor, niemand was aan haar gelijk.
Met veel vertrouwen in het elkaar weer zien is zij troostend heengegaan,
ze is nu in de handen van de Heer, dat was haar geloof, daar kon zij van op aan.

rust zag lieve tante