genesis 13: abram en lot scheiden van elkaar
Abram was noodgedwongen uitgeweken naar Egypte en keert nu terug naar Kanaän. Hij is een bijzonder rijk man en niet alleen aan vee, maar ook aan zilver en goud. Zijn neef Lot gaat met hem mee ondanks het feit dat G'd tegen Abram had gezegd dat hij uit zijn familie kring moest gaan.
Op zijn terugreis door Kanaän komt Abram langs de plek waar hij eerder zijn tent opgeslagen had. Daar aangekomen stopt hij bij het altaar welke hij [voordat hij naar Egypte vetrok in verband met een heersende hongersnood], voor G'd had gebouwd. Abram maakt een bijzondere pit stop. De reden waarom autocoureurs een pit stop maken behoeft verder geen duiding. De reden dat Abram een pit stopt maakt verdient meer dan alleen maar vluchtig langs op lezen. Hij stopt niet zo maar ergens, hij stopt bij de Heer, hij roept de Heer aan, brengt hem lof en dank, offert zoals hij eerder gedaan heeft. Abram weet van wie hij het mag verwachten, Hij brengt eer aan Diegene die hem geroepen heeft voor een reis naar een onbekende maar zeer rijkelijk gezegende toekomst. Wat maakt deze pit stop nu zo bijzonder? Hij vergeet zijn Schepper niet, dat maakt het bijzonder. Daar waar Abram een altaar bouwde voor G'd daar is hij voor heel even thuis, daar in G'ds aanwezigheid, daar komt alles samen wat hem bindt met zijn Hemelse Vader, wat hem bindt aan zijn reis en wat hem verbindt met zijn uiteindelijke doel in zijn leven. Daar is vrede, vreugde, dankbaarheid, liefde en eerbied, daar ervaart Abram in dankgebed en diep respect intense geborgenheid.
Dit kunnen we niet direct terug vinden in de tekst, maar ik ben er persoonlijk van overtuigd dat Abram als geen ander begreep dat iedere stap die hem dichter bracht bij de belofte aan Adam en Eva, zijn oorsprong en vervulling zou vinden in deze vorm van aanbidding, in dit wandelen met G'd.
Abram en Lot zijn ieder afzonderlijk te groot met hun families en vervolg om bij elkaar te blijven. Onderlinge ruzies tussen de herders dwingt Abram tot keuzes. Hier scheiden zich de wegen van deze twee rijke mensen, van een oom en neef. Abram lost het conflict op voordat het uit de hand loopt. Dit getuigt van inzicht, goed leiderschap, maar ook van nederigheid en misschien is de combinatie wel de formule voor groot leiderschap. Lot mag als eerste kiezen waar hij naar toe wil, en hij kiest dan ook het beste deel. Langs het water, maar achteraf beschouwd in een omgeving waar je met goed fatsoen niet je kinderen wilt laten opgroeien. De tekst zegt nl dat Sodom en Gomorra nog niet ten gronde waren gericht door G'd. Dat suggereert nogal iets en inmiddels weten we dat als G'd iets ten gronde richt, dan is het er echt slecht, daar is het niet goed toeven voor rechtschapen mensen. Het kwaad heeft ook net als voor de zondvloed excessieve vormen aangenomen, op allerlei gebied en met name op seksueel gebied zullen we later lezen. Sodomie kent een diepe nare en intense echo die duizenden jaren later nog zijn klank niet heeft verloren, tot op de dag vandaag.
Lot gaat wonen met zijn familie waar grote zondaars wonen, de mensen daar waren echt slecht. Het was daar uitzonderlijk mooi, maar ook uitzonderlijk slecht, dat deze twee samen gaan is op zich ook al bijzonder te noemen.
Abram krijgt de rest, van het westen tot het oosten en van het zuiden tot het noorden zal hem toebehoren, en in uitzonderling op Lot zegt G'd tegen Abram: "Want het land dat u ziet, zal Ik voor eeuwig aan u en uw nageslacht geven. En Ik zal uw nageslacht maken als het stof van de aarde; als iemand het stof van de aarde zou kunnen tellen, dan zou ook uw nageslacht geteld kunnen worden".
Zo lang en zo breed als het land is, het is van jou Abram, en hij vestigt zich bij de eiken van Mamre en het eerste wat Abram doet is....... je raad het al, hij bouwt een altaar voor de Heere.
Lot kiest op het eerste oog het beste deel, een plaats aan de hof van Eden gelijk, zo mooi en vruchtbaar en laat dat absoluut niet over aan Abram, nee dat is van hem en gaat zijns weegs. Hier scheiden hun wegen en hier verlaat Lot de familie kring en vindt plaats wat G'd vanaf het begin aan Abram heeft gevraagd, ga op weg naar het land dat ik je wijzen zal en verlaat je familie kring, en het geschiedde naar het woord.
Op zijn terugreis door Kanaän komt Abram langs de plek waar hij eerder zijn tent opgeslagen had. Daar aangekomen stopt hij bij het altaar welke hij [voordat hij naar Egypte vetrok in verband met een heersende hongersnood], voor G'd had gebouwd. Abram maakt een bijzondere pit stop. De reden waarom autocoureurs een pit stop maken behoeft verder geen duiding. De reden dat Abram een pit stopt maakt verdient meer dan alleen maar vluchtig langs op lezen. Hij stopt niet zo maar ergens, hij stopt bij de Heer, hij roept de Heer aan, brengt hem lof en dank, offert zoals hij eerder gedaan heeft. Abram weet van wie hij het mag verwachten, Hij brengt eer aan Diegene die hem geroepen heeft voor een reis naar een onbekende maar zeer rijkelijk gezegende toekomst. Wat maakt deze pit stop nu zo bijzonder? Hij vergeet zijn Schepper niet, dat maakt het bijzonder. Daar waar Abram een altaar bouwde voor G'd daar is hij voor heel even thuis, daar in G'ds aanwezigheid, daar komt alles samen wat hem bindt met zijn Hemelse Vader, wat hem bindt aan zijn reis en wat hem verbindt met zijn uiteindelijke doel in zijn leven. Daar is vrede, vreugde, dankbaarheid, liefde en eerbied, daar ervaart Abram in dankgebed en diep respect intense geborgenheid.
Dit kunnen we niet direct terug vinden in de tekst, maar ik ben er persoonlijk van overtuigd dat Abram als geen ander begreep dat iedere stap die hem dichter bracht bij de belofte aan Adam en Eva, zijn oorsprong en vervulling zou vinden in deze vorm van aanbidding, in dit wandelen met G'd.
Abram en Lot zijn ieder afzonderlijk te groot met hun families en vervolg om bij elkaar te blijven. Onderlinge ruzies tussen de herders dwingt Abram tot keuzes. Hier scheiden zich de wegen van deze twee rijke mensen, van een oom en neef. Abram lost het conflict op voordat het uit de hand loopt. Dit getuigt van inzicht, goed leiderschap, maar ook van nederigheid en misschien is de combinatie wel de formule voor groot leiderschap. Lot mag als eerste kiezen waar hij naar toe wil, en hij kiest dan ook het beste deel. Langs het water, maar achteraf beschouwd in een omgeving waar je met goed fatsoen niet je kinderen wilt laten opgroeien. De tekst zegt nl dat Sodom en Gomorra nog niet ten gronde waren gericht door G'd. Dat suggereert nogal iets en inmiddels weten we dat als G'd iets ten gronde richt, dan is het er echt slecht, daar is het niet goed toeven voor rechtschapen mensen. Het kwaad heeft ook net als voor de zondvloed excessieve vormen aangenomen, op allerlei gebied en met name op seksueel gebied zullen we later lezen. Sodomie kent een diepe nare en intense echo die duizenden jaren later nog zijn klank niet heeft verloren, tot op de dag vandaag.
Lot gaat wonen met zijn familie waar grote zondaars wonen, de mensen daar waren echt slecht. Het was daar uitzonderlijk mooi, maar ook uitzonderlijk slecht, dat deze twee samen gaan is op zich ook al bijzonder te noemen.
Abram krijgt de rest, van het westen tot het oosten en van het zuiden tot het noorden zal hem toebehoren, en in uitzonderling op Lot zegt G'd tegen Abram: "Want het land dat u ziet, zal Ik voor eeuwig aan u en uw nageslacht geven. En Ik zal uw nageslacht maken als het stof van de aarde; als iemand het stof van de aarde zou kunnen tellen, dan zou ook uw nageslacht geteld kunnen worden".
Zo lang en zo breed als het land is, het is van jou Abram, en hij vestigt zich bij de eiken van Mamre en het eerste wat Abram doet is....... je raad het al, hij bouwt een altaar voor de Heere.
Lot kiest op het eerste oog het beste deel, een plaats aan de hof van Eden gelijk, zo mooi en vruchtbaar en laat dat absoluut niet over aan Abram, nee dat is van hem en gaat zijns weegs. Hier scheiden hun wegen en hier verlaat Lot de familie kring en vindt plaats wat G'd vanaf het begin aan Abram heeft gevraagd, ga op weg naar het land dat ik je wijzen zal en verlaat je familie kring, en het geschiedde naar het woord.
Je zou kunnen denken dat Abram minder gezegend wordt omdat Lot het beste deel lijkt te pakken. Bijna respectloos en zonder nadenken neemt hij wellicht iets te makkelijk en iets te gretig het bod van zijn oom aan en gaat wonen in de Jordaan streek.
Abram kiest dat deel wat G'd hem geeft, de rest, maar misschien blijkt de rest wel meer te zijn dan we in eerste instantie vermoeden. Zoals ik het lees lijkt het wel of Abram alles krijgt. Alles windstreken in dat nieuwe land behoort Abram toe en Lot is inwoner niet meer en niet minder.
Wat doet Abram als eerste als hij zich vestigt?
Hij buigt in dankbaarheid voor G'd en brengt Hem eer. Eer voor zijn G'd die met hem meegaat ieder moment van zijn leven, eerbetoon aan G'd die hem zegent. Hij bouwt voor G'd een plaats van aanbidding, een uitvalsbasis voor zijn dagelijks leven. Een altaar.
Abram leert ons hier op niet mis te verstane wijze hoe je eerbied en respect, liefde en trouw betoont aan je Maker en Leidsman. Een altaar bouwen voor G'd is op z'n plaats voor de Allerhoogste.
Jouw gebedsleven, jouw studeren in G'ds woord, is jouw wandelen met G'd, een beter altaar om G'd te dienen is er niet.
Wandel met G'd, Zijn wil leren kennen en uitleven, de weg vervolgen die Hij je wijst is een G'de welgevallig offer, dat is jouw eredienst, jouw erepodium, jouw altaar voor de Allerhoogste.
El Elyon - De Allerhoogste God
Abram kiest dat deel wat G'd hem geeft, de rest, maar misschien blijkt de rest wel meer te zijn dan we in eerste instantie vermoeden. Zoals ik het lees lijkt het wel of Abram alles krijgt. Alles windstreken in dat nieuwe land behoort Abram toe en Lot is inwoner niet meer en niet minder.
Wat doet Abram als eerste als hij zich vestigt?
Hij buigt in dankbaarheid voor G'd en brengt Hem eer. Eer voor zijn G'd die met hem meegaat ieder moment van zijn leven, eerbetoon aan G'd die hem zegent. Hij bouwt voor G'd een plaats van aanbidding, een uitvalsbasis voor zijn dagelijks leven. Een altaar.
Abram leert ons hier op niet mis te verstane wijze hoe je eerbied en respect, liefde en trouw betoont aan je Maker en Leidsman. Een altaar bouwen voor G'd is op z'n plaats voor de Allerhoogste.
Jouw gebedsleven, jouw studeren in G'ds woord, is jouw wandelen met G'd, een beter altaar om G'd te dienen is er niet.
Wandel met G'd, Zijn wil leren kennen en uitleven, de weg vervolgen die Hij je wijst is een G'de welgevallig offer, dat is jouw eredienst, jouw erepodium, jouw altaar voor de Allerhoogste.
El Elyon - De Allerhoogste God
Reacties
Een reactie posten