lijden, oorzaak en gevolg, maar met een doel

"Verder, mijn broeders, word gesterkt in de Heere en in de sterkte van Zijn macht. Bekleed u met de hele wapenrusting van God, opdat u stand kunt houden tegen de listige verleidingen van de duivel." Ef. 6: 10, 11

Waarom is er leiden en waarom gebeuren nare zaken vaak precies op momenten dat wij ze er even helemaal niet bij kunnen hebben. Waarom nu, er komt al zoveel op mijn bordje. Daar komen de vraagtekens, en natuurlijk mogen we G'd altijd vragen naar het waarom. Heer waarom nu, wat wilt U mij duidelijk maken, kan ik er iets mee, ligt er een reden aan ten grondslag met wellicht een doel?

De bijbel laat dit vallen onder de noemer, "in wijsheid te kort schieten". We missen inzicht in Zijn handelen, Zijn wegen zijn tenslotte niet onze wegen, en Zijn gedachten zijn niet onze gedachten. Daar zit een wereld van verschil, maar waar het uiteindelijk omgaat is dat G'd nooit loslaat, in de omstandigheden altijd dichtbij is en ons omringd met kracht en liefde.
Satans werk om ons te vernietigen zal altijd door G'd voor ieder persoon door een uniek filter gegooid worden, zodat wij in het lijden niet omkomen, maar ondanks onze pijnen groeien naar G'ds beeld en G'ds gelijkenis. Het doel van satan is helder, maak alles stuk wat van G'd is, wat met G'd te maken heeft en zonder mededogen. Satan is niet geïnteresseerd in ons dan alleen om van ons slachtoffers te maken en als het enigszins kan medestanders om het werk van G'd ten gronde te richten.

Van meet af aan was het natuurlijk niet G'ds bedoeling dat wij lijden zouden, maar de omstandigheden zijn zo gruwelijk veranderd door de ongehoorzaamheid van de mens, dat Adam en Eva en zo ook wij allemaal een aangepast rollen patroon hebben gekregen, waardoor wij gegeven de omstandigheden zo goed mogelijk kunnen "over' leven en in staat worden gesteld om te groeien in geloof en liefde. Niets wat op ons pad komt zal boven ons vermogen zijn, alles kunnen wij dragen in de kracht van de Geest. De vader van de leugen zal nooit zo dichtbij kunnen komen, dat wat hij ook doet ons zou kunnen scheiden van G'ds liefde. G'ds liefde voor ons is Zijn filter tegen het grote kwaad, tegen wat satan ons aan wil doen, en dat levert alleen maar mooie mensen op die passen in Zijn koninkrijk.

Jezus zei ik ben met jullie tot aan het einde van deze wereld, ik zal jullie niet als wezen achterlaten, de Geest van G'd zal als een bron van kracht en liefde ons begeleiden de rest van ons leven. G'ds Geest is een goed werk in ons begonnen en zal dat ook tot een goed einde brengen. Satan's werk is om ons te vernietigen, om ons te scheiden van G'ds liefde. G'ds werk is om ons naar huis te halen, ons te laten groeien in geloof en liefde, om ons sterk te maken in de Geest zodat als wij straks thuis zijn nooit meer in herhaling zullen en willen vallen.

Dit helpt mij heel erg om te dragen wat er op mijn pad komt en in alles G'ds hand te zien, niet in het leed, maar wel in de mate dat het leed op mijn pad komt, dat het nooit te veel zal zijn, dat G'd mij beschermd. Ja ik mag vragen stellen aan G'd en geloof mij ik heb er heel veel, dagelijks, maar ik wil dat nooit dwingend doen, omdat ik ervan overtuigd ben dat G'd het goede met mij voorheeft en Hij satan op redelijk afstand zal houden.

"Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden." Rom 8: 18

Wellicht dekt dat voor ons gevoel niet altijd de lading, omdat het ook met wijsheid, inzicht en groei te maken heeft om te kunnen berusten en vrede te leren hebben met de omstandigheden. Als het allemaal goed gaat in alle omstandigheden, je gelukkig bent in je relatie, huisje boompje, en beestje, als je gezond bent en een goede baan en daar komt dan een verstoring in, dan valt het altijd rauw op je dak. Ik ben dan het type dat ik zoek naar; wat heb ik verkeerd gedaan. Maar G'd wil niet dat wij zo denken, helaas dat is wel één van mijn grote persoonlijke valkuilen.
Ik denk dat wij niet goed beseffen hoe boos satan is, en hoe geweldig hij briest als een uit de kluiten gewassen leeuw met een iets te grote bek voor zijn narcistische schoenmaat, maar het feit blijft dat hij veel macht heeft, en veel kwaad kan aanrichten, mede door het feit dan ons vaak veel te klein geloof, te veel twijfel en te veel zorgen wij hem een voet tussen onze geloofsdeur geven. Satan is erg waakzaam en erg trouw aan zijn taak en dat vierentwintig/zeven.

G'ds gemeente kan daarin een grote hulp zijn, zij zou een ondersteunende, verlichtende, dragende, zegenende en zalvende taak moeten verrichten in de levens van haar leden. Dat vraagt van jouw kant weer een kwetsbaar opstellen, en dat is mijn inziens wel een "dingetje" waar de meeste mensen angst voor hebben, soms echt een brug te ver, en geloof mij dat is niet alleen een "handicap" voor mannen.

Kijk maar eens goed rond in je vriendenkring, aan hoeveel mensen kun je echt je verhaal kwijt, bij wie kan je echt, maar dan ook echt, kwetsbaar zijn tot op het bot, wie blijft je echt trouw als ze ook je minder mooie kanten zien van je karakter, wie blijft trouw aan jou als ze je "lasten" zien, lasten die niet alleen te maken hebben met je financiële problemen, maar ook lasten die te maken hebben met wie je bent, je karakter?

Ik had ongeveer drieduizend kennissen binnen de kerk en meer als kennissen is het uiteindelijk ook niet gebleken, vaak door omstandigheden gedreven ontpopt dit soort vriendschap zich als een nog minder dan facebook friends status. Mijn familie laat ik even buiten beschouwing, en kom dan tot de conclusie dat naast mijn partner (en een betere vriendin is er niet te vinden), blijft er voor mij nog één aardse vriend over waar ik alles aan kan vertellen en waarbij ik kwetsbaar mag zijn en dus ook durf te zijn en alles kan delen omdat ik weet dat het veilig genoeg is. Klinkt toch een beetje triest als je er van uitgaat dat wij "gemeenschapsdieren" zijn. Er is zoveel gebakken lucht, zoveel pakketjes dun laagje chroom. Je hebt vrienden ook onder broeders en zusters, buren, collegae etc..., totdat ze je echt leren kennen. Dan nog kun je de vraag stellen of juist dan zou je de vraag moet stellen, kennen, wat is echt kennen? 

Zolang je in het patroon loopt wat voldoet aan andermans verwachting dan mag je er zijn. Je mag er zijn, ook met je fouten en gebreken, maar we willen niet met die kant geconfronteerd worden, daar willen wij even niets meet te maken hebben, daar willen ze dan liever even niet mee geïdentificeerd worden, ze lopen er voor weg, ze lopen voor jouw weg, die blaam is te groot, mijn fouten en gebreken, mijn zonden en tekortkomingen zijn van mindere kwaliteit als die van een ander blijkbaar. 

Persoonlijk ben ik wel eens geconfronteerd met het gegeven dat een persoon zich niet meer veilig voelde bij mij,  omdat de angst bestond, dat privé gesprekken zomaar op internet zoals facebook terug te vinden zouden zijn. 

Ja soms schrijf ik uit het leven gegrepen blogs, soms bezondig ik mij eraan om iets persoonlijks te delen, iets wat mij diep tot op het bot geraakt heeft. Als anderen in die omstandigheden gefigureerd hebben dan zal ik nooit naam en toenaam noemen. De goede verstaander (degene wie het betreft en leest) zal het herkennen, misschien zelfs begrijpen. Dat dit een gevoel van onveiligheid oproept begrijp ik best wel, maar volstrekt onnodig. Als je dit houdt tegen de achtergrond dat deze personen zelf vaak in ruime mate zich schuldig maken hieraan, door het "delen" van namen, voorbeelden en "veilige" zaken, dan begrijp ik de kwetsbaarheid, onzekerheid en het onveilige gevoel, omdat dit bewust of onbewust een gevalletje is van; "zoals de waard is.....", en "als ik straks maar niet door de mand val"of aan de beurt ben.  Met andere woorden, sommige mensen zijn roddel ziek, anderen opvliegend, deze weer verlegen en gene weer ontoerekeningsvatbaar, etc...., dat heb ik vanuit G'ds woord mogen leren zien als lasten, lasten die wij als gemeente met elkaar en voor elkaar mogen dragen, en dat dragen zorgt voor hervorming en vernieuwing bij elkaar.

Maar terug naar de meer algemene praktijk van alledag. G'd is dan de enige trouwe, echte Vriend, Heiland en Vader gebleken, waarbij je echt jezelf, volledig transparant, naakt en kwetsbaar kunt zijn. Van G'd weten we dat Hij onze lasten kent, onze vragen, zorgen, twijfels en ongeloof, ons vaak gebrek aan geduld, respect en liefde en toch houdt Hij van ons, ondanks dat houdt Hij onvoorwaardelijk van ons, wat mij betreft een begrip die mijn verstand ver te boven gaat.  Die liefde wil ik graag hebben en delen, waarmee ik mijn eigen lasten verlicht en die van de ander, en het ergste van alles is, ik heb die liefde in mij door G'ds Geest. Geen excuses, geen maar, rest mij persoonlijk alleen nog maar schaamte, o ja en groei :-)  

Lijden helpt mij om te leren dragen, in het licht dat G'd helpt, mijn hand vasthoudt en nooit zal loslaten. De lasten die G'd ons oplegt zijn licht en Zijn juk is zacht, dus het anderen lijden komt niet van G'd maar van satan en G'd steekt daar iedere keer weer een "stokje", Zijn filter van liefde voor. Lijden heeft een oorzaak, nl onze ongehoorzaamheid, waardoor wij in een zondige en verderfelijke wereld leven en iedere dag ten prooi dreigen te vallen aan de "grappen en grollen" van satan, die onze ongehoorzaamheid, onze liefdeloosheid, zorgen, twijfel en angst als ingang gebruikt. 

Lijden heeft ook een doel, nl om ons sterk te maken, om ons te laten groeien in geloof en liefde, zodat wij meer op Jezus gaan lijken en pasklaar gemaakt worden voor de plek die Jezus ons belooft heeft, die plek die Hij voor ons zou bereiden, ons thuis. 

"Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal. Mijn hulp is van de HEERE,
Die hemel en aarde gemaakt heeft." Psalm 121: 1, 2