psalm 13: vast vertrouwen op G'd

"Hoelang nog, HEERE? Zult U mij voor altijd vergeten? Hoelang zult U Uw aangezicht nog voor mij verbergen?"

Ken je die twijfel, de angst die je om het hart slaat, de gedachte dat je er alleen voor staat. Twijfel over het feit dat G'd toch niet zo dichtbij is als Hij belooft heeft, in de omstandigheden niet aanwezig is, dat je bidden niet verder gaat als het plafond en de hemel van koper lijkt?

David heeft een triomfantelijk leven gekend. Toen hij nog diende onder Saul, waren zijn successen groots, vele malen groter dan die van Saul. Saul versloeg zijn duizenden, maar David zijn tienduizenden. Het volk droeg hem op handen. Dat zet natuurlijk kwaadbloed bij je vijanden, bij de volken rondom jou, maar ook van heel dichtbij ervaarde hij haat en nijd. Saul was ziekelijk jaloers op David's succes, zijn aanzien moest door de triomftochten van David flink inboeten. David heeft blijkbaar daardoor vele benauwde momenten meegemaakt. 

Twijfel en angst waren dus ondanks zijn successen sterk aanwezig in zijn leven, en in zijn angst en tijdens deze twijfel momenten roept hij de Heer aan. Hij vraagt G'd waarom Hij hem heeft vergeten, en of dat voor altijd zal zijn.

De vraag die het bij mij oproept is of hij dit werkelijk zo zag of dat zijn gevoel hem parten speelde. Geloofde David werkelijk dat G'd hem om welke reden dan ook had verlaten, of kwamen zijn gedachten voort uit angst, uit het gevoel dat zijn vijanden een grotere rol lijken te spelen in zijn leven dan zijn hemelse Vader? Was het zijn overtuiging of was het zijn gevoel wat de overhand had gekregen?

David weet beter, ondanks hoe hij zicht voelt. Natuurlijk stelt hij deze vragen, ze komen op mij over als overdenkingen die hij uitspreekt op de enige juiste plek, bij de troon van G'd, met de enige juiste houding, op zijn knieën. "Zie mij aan, verhoor mij, HEERE, mijn God! Verlicht mijn ogen, anders ontslaap ik in de dood," Hij is in doodsangst en de Enige die hem daar van kan verlossen is G'd. Op welke manier? Dat G'd zijn ogen verlicht, dat hij mag zien dat het anders is, dan hoe hij zich voelt en hoe hij de situatie van dat moment ervaart. Kijk naar mij mijn Vader, laat Uw aangezicht over mij lichten, schijn op mij, geef mij aub de aandacht van U die ik nodig heb en laat mij zien dat het anders is dan zoals ik het nu onderga? 

In dit soort tijden is er maar één plek die uitkomst biedt, één plek waar je je hart kunt luchten in de verwachting dat G'd ons hoort. In vertrouwen naar G'ds troon gaan, met een gebogen hart en gebogen knieën, wetende dat G'd ons verhoort, antwoord, en ons draagt met Zijn sterke armen van liefde en trouw. David heeft onderzoekende vragen, die richt hij tot G'd omdat hij ondanks zijn benauwende situatie weet, van wie hij het mag verwachten, zijn vertrouwen brengt hem in een biddende en nederige houding tav de Schepper van hemel en aarde.

"Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid, mijn hart zal zich verheugen in Uw heil, ik zal voor de HEERE zingen, omdat Hij goed voor mij geweest is."