Psalm 6: nu zal de Heer ons smeken horen.

Verlaten voelen door G'd, doodsangsten die je parten spelen, omdat je weet dat als het leven hier en nu ophoudt er niets meer is wat je bindt er geen mogelijkheden meer zijn om iets van je te laten horen, er geen opties meer over zijn je mede mens, je geliefden of de Bron van je leven, iets te vragen, enig teken van leven te geven. Je zelfs niet meer in staat bent om je hemelse Vader te loven, te eren en te danken. Als je moe bent, moe van het leven, als je "uitgeleefd" bent, als alles je teveel is, als deze en gene je naar het leven staan, je diep van binnen weet, je hart en hoofd je er weer van weten te overtuigen en is maar één Heere die je smeekbede hoort, en dat is de Heer van de Legermachten, Hij die sprak en het was er, uw Wachter, en Beschermer die niet slaapt, noch sluimert.

Keer terug, HEERE, red mijn ziel,
verlos mij, omwille van Uw goedertierenheid.
6Want in de dood is er geen gedachtenis aan U,
wie zal U loven in het graf?
7 Ik ben moe van mijn zuchten,
heel de nacht maak ik mijn bed nat,
doorweek ik mijn rustbank met mijn tranen.
8 Mijn ogen zijn verzwakt van verdriet,
ze zijn oud geworden vanwege al mijn tegenstanders.

10 De HEERE heeft mijn smeken gehoord,
de HEERE zal mijn gebed aannemen.