genesis 14: veldtocht van abram
Geschiedkundig gezien krijgen wij hier een mooie en nauwkeurige blik in de tijd, in een moment van toen. Een heel aantal koningen passeren de revue, die vervolgens ook nog eens van plan zijn om in slagorde tegen over elkaar te gaan staan voor een onnozele krachtmeting en helaas niet zonder slachtoffers.
Ook de koningen van Sodom en Gomorra hebben er zin in en trekken ten strijde, maar kiezen voordat je met je ogen kunt knipperen ook al best wel weer heel snel het hazenpad. Zonder succes verlaten ze in blinde paniek het strijdtoneel met de vijanden op hun hielen en worden met man en muis buit gemaakt. Lot de zoon van Abrams broer wordt ook krijgsgevangen gemaakt omdat hij in Sodom ging wonen. Zoals we wellicht nog weten uit het vorig hoofdstuk krijgt Lot de eerste keus van zijn oom Abram om zich ergens te vestigen. Lot verkiest de Jordaan streek en gaat in Sodom wonen. Zoals ook al eerder aangegeven was het misschien op het eerste oog een goede en slimme keuze, maar gezien de levensstijl van de mensen daar, blijkt het achteraf toch niet de beste keuze te zijn.
Hoe dan ook, Lot is als krijgsgevangen afgevoerd en Abram krijgt dat uiteraard te horen. Iemand die ontkomen was komt Abram vertellen dat zijn neef Lot is weggevoerd.
Abram bedenkt zich geen moment, trommelt een klein legertje op van driehonderd en achttien man en zet met deze getrainde mannen de achtervolging in. Mijn gevoel zegt, dat dit idd een klein legertje is en niet in verhouding kan staan tot de legermachten van die andere 4 koningen die de strijd met Sodom en Gomorra succesvol tot een einde hadden gebracht.
Is Abram overmoedig, is hij te boos omdat zijn neefje is weggevoerd en denkt even niet verder na dan zijn neus lang is? Is hij nou zo slim en zijn zij nou zo dom?
Abram is niet alleen een fijne leider voor zijn familie en zijn gevolg, hij is niet alleen een goede oom gebleken voor zijn neefje, gelet op het feit dat hij Lot de eerste en "beste" keus gaf. Hij houdt echt van zijn familie en gaat er voor om zijn familie te bevrijden uit deze benarde positie. Abram is meer dan een oom, meer dan een priester voor zijn gezin, meer dan een leider voor zijn gevolg. Abram is ook nog eens een strateeg gebleken. De wijze waarop hij deze driehonderd en achttien geoefende mannen inzet, geeft blijk van militair inzicht.
"Abram verdeelde zich 's nachts tegen hen in groepen, hij en zijn manschappen, en versloeg hen; en hij achtervolgde hen tot aan Hoba, dat links van Damascus ligt. En hij bracht alle bezittingen terug, en ook zijn broeder Lot en zijn bezittingen bracht hij terug, evenals zijn vrouwen en volk".
Een beetje stil wordt ik hier wel van. Ik probeer me voor te stellen hoe dat in zijn werk is gegaan. Dat hij in de nacht op deze strategische wijze de overhand krijgt, by suprise wel te verstaan, maar briljant. Daar blijft het niet bij, Abram gaat verder, hij jaagt ze op, hij achtervolgt ze waarschijnlijk zo ver dat ze wellicht voor jaren niet meer in de buurt durven te komen van deze krijgsheer. Wat een staaltje oorlogskunst en wat een succesverhaal.
Abram en Melchizedek
Melchizedek die Koning is maar ook Priester van de Allerhoogste komt Abram opzoeken, brengt hem brood en wijn, en zegent hem door G'd de Allerhoogste, die hemel en aarde bezit.
Natuurlijk weet ik formeel op dit moment nog niet goed wie Melchizedek is, maar gelukkig gaat mijn bijbel kennis een stukje verder en kan ik nu al vertellen dat de bijbel ons leert in het boek Hebreeën van het nieuwe testament dat Melchizedek de Heilige Geest is.
Was Abram misschien daarom wel met zijn maar driehonderd en achttien man zo succesvol en was koning Melchizedek heel "toevallig" niet zijn trouwe onbekende, niet zichtbare heer van de legermachten, aan zijn zijde in de strijd en achtervolging, van deze aardse slecht handelende koningen?
G'd zelf komt naar Abram toe, geeft hem te eten en te drinken en zegent hem. Als we via deze gift van Melchizedek een blik in de toekomst mogen werpen dan staat brood voor het lichaam van Jezus Christus en de wijn voor Zijn bloed wat ons reinigt van de zonde en ons vrij koopt van de dood, dat leidt tot zegen in overvloed,
Hier mag ik de belofte aan Adam en Eva gegeven in terug zien. Het brood en de wijn en de zegen, zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden en het antwoord van Abram is deze: "En hij gaf Hem van alles een tiende deel".
Ik heb onvoldoende kennis van de grondtekst om te achterhalen of het nu Melchizedek is die aan Abram een tiende deel geeft of andersom. Volgens de priesterdienst die later in de bijbel vorm en invulling krijgt weten we dat priesters tienden kregen omdat zij de dagelijks dienst verzorgde en geen land hadden als erfgoed. Dus lijkt het logisch dat ook hier in aanloop op de heiligdomsdienst de priester en in dit geval Melchizedek de Priester van de Allerhoogste, ook de tiende krijgt. Melchizedek komt vanuit het niets, geen land is aan deze man te koppelen dan dat Hij koning is van Salem. Salem staat voor vrede en behoren tot de laatste letters van Jeruzalem, stad van de vrede.
Zover ik weet bestond Jeruzalem nog niet, wat ik wel weet is dat er een Jeruzalem in de hemel is, en dat G'd die straks getooid als een bruid op de nieuwe aarde zal vestigen. Ik denk dat Melchizedek van boven komt, Abram eert en zegent en vervolgens ook weer met de noorderzon vertrekt. Voor mij is het een signaal van; G'd is met je Abram, zoals belooft toen Hij je riep om op pad te gaan naar een onbekend land, het beloofde land.
De koning van Sodom wil Abram ook bedanken en hem overladen met goederen en bezittingen, maar Abram weigert omdat hij zich niet wil verrijken met bezittingen van anderen volken en is daar erg vasthoudend in. "Ik zweer bij de Heere, G'd, de Allerhoogste, die hemel en aarde bezit, dat ik niets, van draad tot schoenriem toe, ja, niets van alles wat van u is, zal nemen, zodat u niet kunt zeggen: Ik heb Abram rijk gemaakt. Verre daarvan".
Abram was a self made man, en door G'ds zegen is hij een rijk man en wil niet dat anderen zich op zijn rijkdom kunnen beroemen of achteraf daar enig aanspraak op maken. Abram wil wellicht ook niet op de een of andere manier in de schuld staan bij anderen en weigert in alle toonaarden ook maar iets van deze koning aan te nemen. Maar ook hier getuigt hij weer een goede vader, leider, priester etc... te zijn. Hij zegt tegen de koning van Sodom, die mannen die met mij mee zijn gegaan die gun ik het van harte, laten zij hun deel nemen. Net als bij Lot denkt Abram niet in eerste instantie aan zichzelf, maar absoluut en zonder twijfel aan de ander. Wat een voorbeeld, wat een bijzondere Aartsvader.
Het is beter te geven dan te ontvangen. Abram geeft ons hier een mooi voorbeeld van onzelfzuchtige handelen. G'd zoekt Abram op en geeft. Hij geeft brood, wijn en zegen, en Abram beantwoord dat weer met iets terug te geven, het geven van een tiende deel van wat hij heeft.
Het gaat hier niet om de tienden, het gaat om Abrams reactie op de liefde, de trouw en de zegen van zijn hemelse Vader. Abram beantwoord liefde met liefde. Hoe beantwoord jij G'ds liefde?
Elohay Mikarov - God Die Dichtbij Is
Ook de koningen van Sodom en Gomorra hebben er zin in en trekken ten strijde, maar kiezen voordat je met je ogen kunt knipperen ook al best wel weer heel snel het hazenpad. Zonder succes verlaten ze in blinde paniek het strijdtoneel met de vijanden op hun hielen en worden met man en muis buit gemaakt. Lot de zoon van Abrams broer wordt ook krijgsgevangen gemaakt omdat hij in Sodom ging wonen. Zoals we wellicht nog weten uit het vorig hoofdstuk krijgt Lot de eerste keus van zijn oom Abram om zich ergens te vestigen. Lot verkiest de Jordaan streek en gaat in Sodom wonen. Zoals ook al eerder aangegeven was het misschien op het eerste oog een goede en slimme keuze, maar gezien de levensstijl van de mensen daar, blijkt het achteraf toch niet de beste keuze te zijn.
Hoe dan ook, Lot is als krijgsgevangen afgevoerd en Abram krijgt dat uiteraard te horen. Iemand die ontkomen was komt Abram vertellen dat zijn neef Lot is weggevoerd.
Abram bedenkt zich geen moment, trommelt een klein legertje op van driehonderd en achttien man en zet met deze getrainde mannen de achtervolging in. Mijn gevoel zegt, dat dit idd een klein legertje is en niet in verhouding kan staan tot de legermachten van die andere 4 koningen die de strijd met Sodom en Gomorra succesvol tot een einde hadden gebracht.
Is Abram overmoedig, is hij te boos omdat zijn neefje is weggevoerd en denkt even niet verder na dan zijn neus lang is? Is hij nou zo slim en zijn zij nou zo dom?
Abram is niet alleen een fijne leider voor zijn familie en zijn gevolg, hij is niet alleen een goede oom gebleken voor zijn neefje, gelet op het feit dat hij Lot de eerste en "beste" keus gaf. Hij houdt echt van zijn familie en gaat er voor om zijn familie te bevrijden uit deze benarde positie. Abram is meer dan een oom, meer dan een priester voor zijn gezin, meer dan een leider voor zijn gevolg. Abram is ook nog eens een strateeg gebleken. De wijze waarop hij deze driehonderd en achttien geoefende mannen inzet, geeft blijk van militair inzicht.
"Abram verdeelde zich 's nachts tegen hen in groepen, hij en zijn manschappen, en versloeg hen; en hij achtervolgde hen tot aan Hoba, dat links van Damascus ligt. En hij bracht alle bezittingen terug, en ook zijn broeder Lot en zijn bezittingen bracht hij terug, evenals zijn vrouwen en volk".
Een beetje stil wordt ik hier wel van. Ik probeer me voor te stellen hoe dat in zijn werk is gegaan. Dat hij in de nacht op deze strategische wijze de overhand krijgt, by suprise wel te verstaan, maar briljant. Daar blijft het niet bij, Abram gaat verder, hij jaagt ze op, hij achtervolgt ze waarschijnlijk zo ver dat ze wellicht voor jaren niet meer in de buurt durven te komen van deze krijgsheer. Wat een staaltje oorlogskunst en wat een succesverhaal.
Abram en Melchizedek
Melchizedek die Koning is maar ook Priester van de Allerhoogste komt Abram opzoeken, brengt hem brood en wijn, en zegent hem door G'd de Allerhoogste, die hemel en aarde bezit.
Natuurlijk weet ik formeel op dit moment nog niet goed wie Melchizedek is, maar gelukkig gaat mijn bijbel kennis een stukje verder en kan ik nu al vertellen dat de bijbel ons leert in het boek Hebreeën van het nieuwe testament dat Melchizedek de Heilige Geest is.
Was Abram misschien daarom wel met zijn maar driehonderd en achttien man zo succesvol en was koning Melchizedek heel "toevallig" niet zijn trouwe onbekende, niet zichtbare heer van de legermachten, aan zijn zijde in de strijd en achtervolging, van deze aardse slecht handelende koningen?
G'd zelf komt naar Abram toe, geeft hem te eten en te drinken en zegent hem. Als we via deze gift van Melchizedek een blik in de toekomst mogen werpen dan staat brood voor het lichaam van Jezus Christus en de wijn voor Zijn bloed wat ons reinigt van de zonde en ons vrij koopt van de dood, dat leidt tot zegen in overvloed,
Hier mag ik de belofte aan Adam en Eva gegeven in terug zien. Het brood en de wijn en de zegen, zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden en het antwoord van Abram is deze: "En hij gaf Hem van alles een tiende deel".
Ik heb onvoldoende kennis van de grondtekst om te achterhalen of het nu Melchizedek is die aan Abram een tiende deel geeft of andersom. Volgens de priesterdienst die later in de bijbel vorm en invulling krijgt weten we dat priesters tienden kregen omdat zij de dagelijks dienst verzorgde en geen land hadden als erfgoed. Dus lijkt het logisch dat ook hier in aanloop op de heiligdomsdienst de priester en in dit geval Melchizedek de Priester van de Allerhoogste, ook de tiende krijgt. Melchizedek komt vanuit het niets, geen land is aan deze man te koppelen dan dat Hij koning is van Salem. Salem staat voor vrede en behoren tot de laatste letters van Jeruzalem, stad van de vrede.
Zover ik weet bestond Jeruzalem nog niet, wat ik wel weet is dat er een Jeruzalem in de hemel is, en dat G'd die straks getooid als een bruid op de nieuwe aarde zal vestigen. Ik denk dat Melchizedek van boven komt, Abram eert en zegent en vervolgens ook weer met de noorderzon vertrekt. Voor mij is het een signaal van; G'd is met je Abram, zoals belooft toen Hij je riep om op pad te gaan naar een onbekend land, het beloofde land.
De koning van Sodom wil Abram ook bedanken en hem overladen met goederen en bezittingen, maar Abram weigert omdat hij zich niet wil verrijken met bezittingen van anderen volken en is daar erg vasthoudend in. "Ik zweer bij de Heere, G'd, de Allerhoogste, die hemel en aarde bezit, dat ik niets, van draad tot schoenriem toe, ja, niets van alles wat van u is, zal nemen, zodat u niet kunt zeggen: Ik heb Abram rijk gemaakt. Verre daarvan".
Abram was a self made man, en door G'ds zegen is hij een rijk man en wil niet dat anderen zich op zijn rijkdom kunnen beroemen of achteraf daar enig aanspraak op maken. Abram wil wellicht ook niet op de een of andere manier in de schuld staan bij anderen en weigert in alle toonaarden ook maar iets van deze koning aan te nemen. Maar ook hier getuigt hij weer een goede vader, leider, priester etc... te zijn. Hij zegt tegen de koning van Sodom, die mannen die met mij mee zijn gegaan die gun ik het van harte, laten zij hun deel nemen. Net als bij Lot denkt Abram niet in eerste instantie aan zichzelf, maar absoluut en zonder twijfel aan de ander. Wat een voorbeeld, wat een bijzondere Aartsvader.
Het is beter te geven dan te ontvangen. Abram geeft ons hier een mooi voorbeeld van onzelfzuchtige handelen. G'd zoekt Abram op en geeft. Hij geeft brood, wijn en zegen, en Abram beantwoord dat weer met iets terug te geven, het geven van een tiende deel van wat hij heeft.
Het gaat hier niet om de tienden, het gaat om Abrams reactie op de liefde, de trouw en de zegen van zijn hemelse Vader. Abram beantwoord liefde met liefde. Hoe beantwoord jij G'ds liefde?
Elohay Mikarov - God Die Dichtbij Is
Reacties
Een reactie posten