genesis 18: G'd verschijnt aan abraham bij mamre
De Heer verschijnt aan Abraham, bij de eiken van Mamre op een hete dag terwijl hij aan de ingang van de tent zit. Wat een details en hoe kan het dat als drie mannen voor Abraham staan hij ze ook nog eens tegemoet kan snellen, en wat doet Abraham er toe bewegen om te buigen voor deze drie mannen?
Ik heb er een paar vertalingen op nageslagen, zoals de king james version en de lutherse vertaling en ze zeggen allemaal zo'n beetje hetzelfde dus daar zou ik niet veel wijzer van zijn geworden. Tijdens het lezen voltrekt zich een plaatje aan mijn geestesoog en zie ik drie mannen op gepaste afstand staan vlak voor het kamp van Abraham. Hij was tenslotte een nomade die zijn tenten kamp had opgeslagen in een soort van dorpachtige opstelling. Hij ziet die drie mannen vanuit zijn eigen tent staan aan de rand van zijn camp, snelt op hen toe om ze uit te nodigen.
Abraham moet of door hebben dat deze drie mannen niet zomaar mannen zijn of hij bedient zich van een standaard gewoonte om gasten op die manier welkom te heten. Zover ik het verhaal lees, lijkt het er op dat Abraham heel goed weet dat de Heer bij hem op bezoek is.
Hij haast zich om in rap tempo, samen met Sara en zijn knecht om deze drie "mannen" van heerlijk eten te voorzien, en Abraham blijft staan terwijl zij eten. Abraham eet niet mee, wat eens te meer aangeeft dat het eten niet voor hem zelf was, dat het niet om hem ging, maar voor zijn bijzondere hooggeëerde gasten tot eer van Hem.
Even kort terug komend op het menu, het was vlees, brood, boter en melk. Dit menu staat anno 2014 behoorlijk onder druk. Vlees wat door de bioindustrie zo vergiftigd is dat wij dit eigenlijk niet meer behoren te eten, melk wat geen melk meer is vanwege de manier waarop we met onze koeien omgaan, maar ook de manier waarop wij melk verwerken in onze fabrieken, zo ook het brood, waarvan de granen op een hightech manier en dus op genetisch niveau zoveel geweld is aangedaan dat het niet meer als gezond eten kan worden gezien en voor boter geldt het hetzelfde als voor vlees en melk.
Dit menu zou ik nooit voorzetten aan deze drie "mannen", dus eet ik het zelf ook niet toch? Komt nog bij dat ons lichaam een tempel is van de Heilige Geest en die behoren wij geen schade toe te richten.
De drie "mannen" komen met een boodschap voor Sara en Abraham. Over een jaar zal Sara een zoon hebben. Vanwege haar hoge leeftijd en het feit dat het haar niet meer naar de wijzen der vrouwen gaat, zien ze eerder de onmogelijkheden en de humor ervan in dan de mogelijkheden en zekerheden.
Een aantal malen eerder had G'd hen toegezegd dat ze een groot nageslacht zouden krijgen. Ze hebben moeite met dat toekomst beeld. Ze doen zelfs een poging via een andere jongere vrouw, Hagar de slavin van Sarai, om voor nageslacht te zorgen, maar dat is niet in overeenstemming met G'ds plan.
Sara en Abraham zijn zo'n veertien jaar verder vanaf het moment dat ze voor het eerst G'ds belofte krijgen. Wellicht zagen ze toen nog wel mogelijkheden, maar nu veertien jaar later heeft de natuur niet stil gezeten en is het krijgen van kinderen op een natuurlijke manier volledig uitgesloten. Blijkbaar kan Sara niet eens meer het gevoel op roepen bij haar zelf om in gepassioneerde liefde voor Abraham te ontbranden, "zal ik nog liefdesgenot hebben, nu ik oud geworden ben en ook mijn heer oud is?" Haar lichaam is op meerdere fronten er niet meer aan toe om nog kinderen op de wereld te zetten. Deze drie "mannen" zien dit anders en zijn hier helder in, volgend jaar om deze tijd zullen jullie een zoon hebben, punt. Sara moet er om lachen, wat best wel begrijpelijk is, oud, moe en lichamelijk er niet meer aan toe, los van het feit of het überhaupt nog kan. Ze wordt op haar gedrag aangesproken, ontkent in alle toonaarden, maar wordt toch gewezen op het feit dat ze liegt. Ergens lijkt het er alle schijn van te hebben dat G'd haar best wel begrijpt, ze kijkt nl te veel naar het probleem en niet naar de oplossing, waarmee ze alles behalve kijkt naar de Oplosser.
Voor G'd is niets onmogelijk en die les mogen we hieruit leren. Soms lijkt het probleem ons zo groot dat we er niet meer langs heen kunnen kijken, we niet eens meer instaat zijn om ons hoofd en hart omhoog te richten, waardoor wij de Allerhoogste die voor ons zorgt en ons leven leidt uit pure G'ddelijke liefde, niet meer zien en uit het oog verliezen, waarmee we dan ook zijn belofte uit het oog dreigen te verliezen.
G'd zegt dan, ik zie je wel lachen, huilen, boos worden, twijfelen, depressief of overspannen raken, stop daarmee dat is absoluut onnodig, vertrouw op Mij, Ik zal altijd mijn belofte aan jou waarmaken.
Genesis 17:4 - "Wat Mij betreft, zie, Mijn verbond is met u!"
- El HaNe'eman - De Trouwe God -
Ik heb er een paar vertalingen op nageslagen, zoals de king james version en de lutherse vertaling en ze zeggen allemaal zo'n beetje hetzelfde dus daar zou ik niet veel wijzer van zijn geworden. Tijdens het lezen voltrekt zich een plaatje aan mijn geestesoog en zie ik drie mannen op gepaste afstand staan vlak voor het kamp van Abraham. Hij was tenslotte een nomade die zijn tenten kamp had opgeslagen in een soort van dorpachtige opstelling. Hij ziet die drie mannen vanuit zijn eigen tent staan aan de rand van zijn camp, snelt op hen toe om ze uit te nodigen.
Abraham moet of door hebben dat deze drie mannen niet zomaar mannen zijn of hij bedient zich van een standaard gewoonte om gasten op die manier welkom te heten. Zover ik het verhaal lees, lijkt het er op dat Abraham heel goed weet dat de Heer bij hem op bezoek is.
Hij haast zich om in rap tempo, samen met Sara en zijn knecht om deze drie "mannen" van heerlijk eten te voorzien, en Abraham blijft staan terwijl zij eten. Abraham eet niet mee, wat eens te meer aangeeft dat het eten niet voor hem zelf was, dat het niet om hem ging, maar voor zijn bijzondere hooggeëerde gasten tot eer van Hem.
Even kort terug komend op het menu, het was vlees, brood, boter en melk. Dit menu staat anno 2014 behoorlijk onder druk. Vlees wat door de bioindustrie zo vergiftigd is dat wij dit eigenlijk niet meer behoren te eten, melk wat geen melk meer is vanwege de manier waarop we met onze koeien omgaan, maar ook de manier waarop wij melk verwerken in onze fabrieken, zo ook het brood, waarvan de granen op een hightech manier en dus op genetisch niveau zoveel geweld is aangedaan dat het niet meer als gezond eten kan worden gezien en voor boter geldt het hetzelfde als voor vlees en melk.
Dit menu zou ik nooit voorzetten aan deze drie "mannen", dus eet ik het zelf ook niet toch? Komt nog bij dat ons lichaam een tempel is van de Heilige Geest en die behoren wij geen schade toe te richten.
De drie "mannen" komen met een boodschap voor Sara en Abraham. Over een jaar zal Sara een zoon hebben. Vanwege haar hoge leeftijd en het feit dat het haar niet meer naar de wijzen der vrouwen gaat, zien ze eerder de onmogelijkheden en de humor ervan in dan de mogelijkheden en zekerheden.
Een aantal malen eerder had G'd hen toegezegd dat ze een groot nageslacht zouden krijgen. Ze hebben moeite met dat toekomst beeld. Ze doen zelfs een poging via een andere jongere vrouw, Hagar de slavin van Sarai, om voor nageslacht te zorgen, maar dat is niet in overeenstemming met G'ds plan.
Sara en Abraham zijn zo'n veertien jaar verder vanaf het moment dat ze voor het eerst G'ds belofte krijgen. Wellicht zagen ze toen nog wel mogelijkheden, maar nu veertien jaar later heeft de natuur niet stil gezeten en is het krijgen van kinderen op een natuurlijke manier volledig uitgesloten. Blijkbaar kan Sara niet eens meer het gevoel op roepen bij haar zelf om in gepassioneerde liefde voor Abraham te ontbranden, "zal ik nog liefdesgenot hebben, nu ik oud geworden ben en ook mijn heer oud is?" Haar lichaam is op meerdere fronten er niet meer aan toe om nog kinderen op de wereld te zetten. Deze drie "mannen" zien dit anders en zijn hier helder in, volgend jaar om deze tijd zullen jullie een zoon hebben, punt. Sara moet er om lachen, wat best wel begrijpelijk is, oud, moe en lichamelijk er niet meer aan toe, los van het feit of het überhaupt nog kan. Ze wordt op haar gedrag aangesproken, ontkent in alle toonaarden, maar wordt toch gewezen op het feit dat ze liegt. Ergens lijkt het er alle schijn van te hebben dat G'd haar best wel begrijpt, ze kijkt nl te veel naar het probleem en niet naar de oplossing, waarmee ze alles behalve kijkt naar de Oplosser.
Voor G'd is niets onmogelijk en die les mogen we hieruit leren. Soms lijkt het probleem ons zo groot dat we er niet meer langs heen kunnen kijken, we niet eens meer instaat zijn om ons hoofd en hart omhoog te richten, waardoor wij de Allerhoogste die voor ons zorgt en ons leven leidt uit pure G'ddelijke liefde, niet meer zien en uit het oog verliezen, waarmee we dan ook zijn belofte uit het oog dreigen te verliezen.
G'd zegt dan, ik zie je wel lachen, huilen, boos worden, twijfelen, depressief of overspannen raken, stop daarmee dat is absoluut onnodig, vertrouw op Mij, Ik zal altijd mijn belofte aan jou waarmaken.
Genesis 17:4 - "Wat Mij betreft, zie, Mijn verbond is met u!"
- El HaNe'eman - De Trouwe God -
Reacties
Een reactie posten