vijandschap tussen de mens en satan

Satan roept zijn hele legermacht bij één en werpt zich met al zijn kracht in de strijd.
Waarom stuit hij niet op meer tegenstand? Waarom zijn de strijders van Christus zo traag en onverschillig?

Omdat ze zo weinig echt contact met Christus hebben. Omdat ze zo weinig door Zijn Geest worden geleid. Zij vinden de zonde niet zo weerzinwekkend en afschuwelijk als hun Meester haar vond. Zij verzetten zich niet zo vastberaden tegen de zonde als Christus dat deed. Ze beseffen gewoon niet hoe verschrikkelijk kwaadaardig de zonde is en zo zijn verblind door het karakter en de kracht van de vorst der duisternis. Er is weinig vijandschap tegen satan en zijn werken omdat de mensen zo weinig weten van zijn kracht en boosaardigheid en van de ontzaglijke omgang van de strijd die hij tegen Christus en zijn gemeente voert.

Mensen die zich christenen noemen - zelfs predikanten - spreken uiterst zelden over satan. Zijn naam wordt af en toe terloops in een preek vermeld. Ze zien de bewijzen van zijn voortdurende activiteit en zijn succes over het hoofd. Zij slaan de vele waarschuwingen in verband met zijn sluwheid in de wind. Zij schijnen zelfs het bestaan van satan te negeren.

Terwijl de mensen in onwetendheid verkeren over zijn listen, zit deze waakzame vijand ze elk ogenblik op de hielen Hij dringt zich op in gezinnen, in alle straten van onze steden, in kerken, in nationale instellingen, in rechtbanken, overal zaait hij verwarring, overal bedriegt en misleidt hij, overal verwoest hij de geesten en lichamen van mannen, vrouwen en kinderen, overal ontbindt hij gezinnen, zet hij aan tot haat, wedijver, ruzie opstand en moord. De christelijke wereld schijnt te denken dat deze dingen van G'd komen en moeten bestaan. Satan probeert voortdurend de overwinning te behalen op G'ds kinderen door de grenspalen die hen van de wereld scheiden omver te werpen.

bron: het grote conflict, ellen g. white

El De'ot - De God Van Kennis


Reacties

Populaire posts