maakt Christus vrij of is Christus een placebo?
Het wil nog wel eens voorkomen dat ik niet voldoe aan het verwachtingspatroon van de anderen. Als ik van te voren had geweten dat dat de bedoeling was dan was ik natuurlijk heel anders met een bepaalde zaken omgegaan, maar nu lieg ik :-).
Oké, als ik de inschatting van te voren kan maken dat wat ik doe, schrijf, zeg of nalaat een hele negatieve impact op iemand heeft dan houd ik daar graag rekening mee. Dat zal niet altijd aanleiding zijn om te zwijgen, maar dan wil ik wel graag beter en langer wegen hoe ga ik dit aan de man brengen.
"Mijn niet voldoen aan andermans verwachtingspatroon", leidt dan vervolgens ook nog eens tot het feit dat ik genegeerd wordt, uitgesloten, op afstand gehouden, gemeden etc....
De waarheid gebied mij om te zeggen dat het dus pijn doet. Het doet pijn om te zien hoe mensen, "vrienden" je weet wel mij in het leven toch ietwat opgedrongen illusie, hieronder lijdt. Dit is onwenselijk en eigenlijk onacceptabel, dit zou niet mogen plaatsvinden, en zeker niet door en bij iemand die het evangelie -blijde boodschap- van Jezus verlossing van zonde en schuld, aanhangen.
De blijde boodschap over wat Hij voor ons gedragen heeft en voor ons weggedragen heeft. Hij heeft de dood moeten ondergaan om ons vrij te kopen. Wij zijn vrij van schuld, verlost met een mooie toekomst in het verschiet.
Wij zijn vergeven, wij zijn een heleboel, wat zeg ik, alles vergeven. "Kleine nuancering; alles waar wij vergeving voor willen hebben en als wij dus anderen ook kunnen vergeven".
En wijzelf, wij kunnen niet vergeven? Hmm das jammer en zeker niet de bedoeling.
In de bijbel staat een mooi voorbeeld over vergeven.
Er was eens een rijk man die iemand een astronomisch bedrag had geleend, een bedrag welke die iemand nooit van zijn lang zal ze leven terug zou kunnen betalen. Op een gegeven moment moet deze iemand bij die rijke man komen met als eis dat hij het geleende per direct terug moest betalen. Dat was een onmogelijkheid en die iemand smeekt en pleit en smeekt en smeekt nog meer dan meer, of hij nog wat tijd krijgt om alles terug te betalen, wat hij overigens helemaal niet kan.
Die rijke man besluit om die iemand zijn schuld volledig kwijt te schelden, en voor het eerst in mijn leven klinkt schelden mij goed in de oren, maar dat terzijde.
Dat astronomische bedrag rust niet meer op de schouders van die iemand, hij is een vrij man en gaat zonder schuld naar huis. Je kunt je hopelijk voorstellen hoe dat voelt. Maar wat wil het geval, het geval wil, dat deze man een andere man tegenkomt en die is hem nog 100 florijnen schuldig.
Hij grijpt die andere man bij de keel en schreeuwt dat hij die 100 florijnen terug wil hebben en wel nu, en hoe die andere man ook smeekt en pleit en smeekt, die iemand is onverbeterlijk en laat die andere man in de gevangenis gooien. Volgen jullie het nog, proef je hier het onrecht en groeit ook bij jullie het onbegrip?
De rijke man komt dit ter ore en laat die iemand oppakken, en gooit hem in de diepste kerker, onder de aanklacht: ik heb jou zo verschrikkelijk veel kwijtgescholden, waar haal jij de hardheid en gemeenheid vandaan om een ander die jou iets kleins schuldig is dit niet kwijt te schelden.
Al kan ik het niet uit mijzelf, toch wil ik die ander vergeven om de reden dat G'd mij veel meer heeft vergeven, en ik weet dat ik afhankelijk daarin ben van Hem die mij de kracht daartoe geeft.
Dat heeft mij genezing gegeven dat heeft mij werkelijk vrij gemaakt, Zijn vergeving.
Ik begrijp van het christen zijn soms helemaal niets, en hoe meer ik weet, hoe meer verdriet ik ervaar en bespeur. Maar als ik met die wijsheid (G'ds Woord) gericht blijf op Hem die mij liefheeft dan is er louter vrede en vreugde en kan ik blijven bidden voor diegene die niet los kunnen laten, die hun eigen fouten verbergen om te rechtvaardigen dat ze jou zo behandelen als zij doen, zodat ook hun ogen geopend mogen worden en ze zullen zien waar de schat van echte vrijheid te vinden is.
Ik ben van nature niet zo'n bidder, ik wandel met G'd, ik spreek de hele dag door met hem te pas en te onpas, en breng graag alles wat mij voor ogen komt aan Zijn voeten bij Zijn troon, en een deel daarvan slinger ik het publieke domein in. Dagelijks te zijn bij Zijn troon is mijn stukje hemel op aarde, daar is liefde, daar is troost en daar laad ik mij op om er ook voor diegene te zijn die onnodig vaak afdalen in de sponde, in de groeven der aarde waar ze oneigenlijk vertoeven.
G'd maakt vrij!
Oké, als ik de inschatting van te voren kan maken dat wat ik doe, schrijf, zeg of nalaat een hele negatieve impact op iemand heeft dan houd ik daar graag rekening mee. Dat zal niet altijd aanleiding zijn om te zwijgen, maar dan wil ik wel graag beter en langer wegen hoe ga ik dit aan de man brengen.
"Mijn niet voldoen aan andermans verwachtingspatroon", leidt dan vervolgens ook nog eens tot het feit dat ik genegeerd wordt, uitgesloten, op afstand gehouden, gemeden etc....
De waarheid gebied mij om te zeggen dat het dus pijn doet. Het doet pijn om te zien hoe mensen, "vrienden" je weet wel mij in het leven toch ietwat opgedrongen illusie, hieronder lijdt. Dit is onwenselijk en eigenlijk onacceptabel, dit zou niet mogen plaatsvinden, en zeker niet door en bij iemand die het evangelie -blijde boodschap- van Jezus verlossing van zonde en schuld, aanhangen.
De blijde boodschap over wat Hij voor ons gedragen heeft en voor ons weggedragen heeft. Hij heeft de dood moeten ondergaan om ons vrij te kopen. Wij zijn vrij van schuld, verlost met een mooie toekomst in het verschiet.
Wij zijn vergeven, wij zijn een heleboel, wat zeg ik, alles vergeven. "Kleine nuancering; alles waar wij vergeving voor willen hebben en als wij dus anderen ook kunnen vergeven".
En wijzelf, wij kunnen niet vergeven? Hmm das jammer en zeker niet de bedoeling.
In de bijbel staat een mooi voorbeeld over vergeven.
Er was eens een rijk man die iemand een astronomisch bedrag had geleend, een bedrag welke die iemand nooit van zijn lang zal ze leven terug zou kunnen betalen. Op een gegeven moment moet deze iemand bij die rijke man komen met als eis dat hij het geleende per direct terug moest betalen. Dat was een onmogelijkheid en die iemand smeekt en pleit en smeekt en smeekt nog meer dan meer, of hij nog wat tijd krijgt om alles terug te betalen, wat hij overigens helemaal niet kan.
Die rijke man besluit om die iemand zijn schuld volledig kwijt te schelden, en voor het eerst in mijn leven klinkt schelden mij goed in de oren, maar dat terzijde.
Dat astronomische bedrag rust niet meer op de schouders van die iemand, hij is een vrij man en gaat zonder schuld naar huis. Je kunt je hopelijk voorstellen hoe dat voelt. Maar wat wil het geval, het geval wil, dat deze man een andere man tegenkomt en die is hem nog 100 florijnen schuldig.
Hij grijpt die andere man bij de keel en schreeuwt dat hij die 100 florijnen terug wil hebben en wel nu, en hoe die andere man ook smeekt en pleit en smeekt, die iemand is onverbeterlijk en laat die andere man in de gevangenis gooien. Volgen jullie het nog, proef je hier het onrecht en groeit ook bij jullie het onbegrip?
De rijke man komt dit ter ore en laat die iemand oppakken, en gooit hem in de diepste kerker, onder de aanklacht: ik heb jou zo verschrikkelijk veel kwijtgescholden, waar haal jij de hardheid en gemeenheid vandaan om een ander die jou iets kleins schuldig is dit niet kwijt te schelden.
Al kan ik het niet uit mijzelf, toch wil ik die ander vergeven om de reden dat G'd mij veel meer heeft vergeven, en ik weet dat ik afhankelijk daarin ben van Hem die mij de kracht daartoe geeft.
Dat heeft mij genezing gegeven dat heeft mij werkelijk vrij gemaakt, Zijn vergeving.
Ik begrijp van het christen zijn soms helemaal niets, en hoe meer ik weet, hoe meer verdriet ik ervaar en bespeur. Maar als ik met die wijsheid (G'ds Woord) gericht blijf op Hem die mij liefheeft dan is er louter vrede en vreugde en kan ik blijven bidden voor diegene die niet los kunnen laten, die hun eigen fouten verbergen om te rechtvaardigen dat ze jou zo behandelen als zij doen, zodat ook hun ogen geopend mogen worden en ze zullen zien waar de schat van echte vrijheid te vinden is.
Ik ben van nature niet zo'n bidder, ik wandel met G'd, ik spreek de hele dag door met hem te pas en te onpas, en breng graag alles wat mij voor ogen komt aan Zijn voeten bij Zijn troon, en een deel daarvan slinger ik het publieke domein in. Dagelijks te zijn bij Zijn troon is mijn stukje hemel op aarde, daar is liefde, daar is troost en daar laad ik mij op om er ook voor diegene te zijn die onnodig vaak afdalen in de sponde, in de groeven der aarde waar ze oneigenlijk vertoeven.
G'd maakt vrij!
Reacties
Een reactie posten