met wie wil je liever niet gezien worden in de hemel?

Als er dan enige bemoediging is in Christus, als er enige troost is van de liefde, als er enige gemeenschap is van de Geest, als er enige innige gevoelens en ontfermingen zijn, maak dan mijn blijdschap volkomen, doordat u eensgezind bent, dezelfde liefde hebt, één van ziel bent en één van gevoelen. Filippenzen 2: 1,2

Denk jij wel eens na over je familie leden, je vrienden- en kennissenkring en bijvoorbeeld de mensen uit je kerk, je buren en collega's ? En vraag jij je wel eens af hoe jouw onderlinge verhouding is tot hen? Hoe sta jij in de gemeenschap, lig je goed bij de mensen in jouw directe omgeving, ga je goed met elkaar om, komen ze graag bij je thuis en kom jij graag bij hen thuis, vindt je het fijn als je elkaar opzoekt en dat ze regelmatig iets van elkaar laat horen? Zijn er misschien ook mensen bij die je liever niet ziet, die je liever ziet gaan dan komen? Wie hier als vriend naar binnen huppelt, wordt er door ons, weer heel snel uitgeknuppeld?

Als gezin, werden wij een keer niet uitgenodigd voor een feestje waar we een paar jaar daarvoor nog wel voor zouden zijn uitgenodigd. Zover ik het kon overzien lagen daar natuurlijk (en hoe kan het ook anders) een aantal redenen aan ten grondslag.

De eerste reden was, dat technisch gesproken de familie relaties een wijziging hebben ondergaan, laten we zeggen een andere juridische status heeft gekregen. Een andere reden is, dat de onderlinge verhoudingen door deze veranderde omstandigheid lichtelijk ontspoort/ontwricht waren.

Hoewel de omstandigheden in zekere zin zijn "opgelost", (stappen gezet in de context van excuses en vergeving vragen en geven), zou je de verwachting kunnen hebben dat het weer goed zit t.a.v. de onderlinge verhoudingen, maar niets blijkt minder waar en niets menselijks is ons vreemd, zeg ik dan maar.

Laat ik het zo definiëren; er is een soort van fatsoen ontstaan, in de zin van; als het uitkomt, beter gezegd, als je er niet onderuit kunt, wordt er weer gegroet en wordt er niet meer krampachtig naar wegen gezocht om elkaar te omzeilen. Voor die tijd leek de levenszee helaas net niet groot genoeg te zijn om elkaar op ruime afstand te passeren, dus dan doe je net of je elkaar niet ziet, of je "toevallig" iets aan het zoeken bent, iemand anders net "toevallig" op dat moment nodig moet groeten of dat je veter van je schoen "toevallig" op dat moment jou een hoog irritatie punt heeft doen laten bereiken en die status moet nu direct gecorrigeerd, die veter schreeuwt dan blijkbaar zogenaamd nu om jouw aandacht.

Ben ik nu zuur aan het doen, dan zeg ik met de hand op mijn hart, neen. Dit zijn gewoon feitelijke waarnemingen, maar ik schrijf ze wel met een reden op.

Er zijn nl. veel meer zaken die mijn geestes oog passeren, dan alleen maar zaken waar ik ook echt last van heb. Dit is gelukkig van een andere orde, dit is er één van registreren, overdenken en laten varen, of ter lering als een spiegel de ether in knallen.

Maar het heeft mij wel tot nadenken gestemd over mijn toekomst en dan doel ik op mijn toekomst straks in de hemel en daarna op de nieuwe aarde.

En de titel van dit stukje plopte zo maar op, "met wie wil je liever niet gezien worden in de hemel"?

Gegeven het aanloopje van dit stuk kwam er dus nog een gedachte bij mij op en wel deze: met wie van diegene die jij kent uit jouw gemeente, uit jouw omgeving, zou jij niet een feestje willen vieren, wie zou jij dus niet daarvoor uitnodigen?

Ik kan mij zo voorstellen dat bij het lezen van dit stuk en bij het lezen van deze vragen, wellicht een aantal mensen in je gedachten op komen. Ik zal dan ook heel eerlijk zijn, bij mij kwamen ze wel langs, van diegene die ik niet zo heel goed ken, tot redelijk en kwam tot de volgende conclusie; ik wil jullie allemaal straks graag weer zien in de hemel en op de nieuwe aarde, maar op dit moment voel ik er niet zoveel voor om met jullie allemaal vandaag of vanaf vandaag een feestje te bouwen. There goes the neighborhood zou je zeggen. :-(.

Ik kan je vertellen, ik voel me daar niet fijn onder, dit roept toch wel een heel naar gevoel bij mij op, een gevoel wat ik heel erg goed ken, maar waar ik absoluut niet blij mee ben.

Let wel ik zeg niet dat ik met die bewuste personen die ik in gedachte voor mij zie, nooit en te nimmer een feestje zou willen bouwen of kunnen vieren, maar op dit moment kan ik die behoefte niet oproepen omdat wel te doen, of te kunnen op een eerlijke en ontspannen manier.

Persoonlijk keur ik dit soort gedachten en houdingen af zowel bij anderen als ook bij mijzelf. Maar helaas ze zijn er en daar moet ik mee aan de slag en dat wil ik ook en dat doe ik ook, omdat God het wil en van mij vraagt. Daar is mijn spiegel, daar is mijn loodlijn en daar is dus mijn maatstaf, niet meer en niet minder. Gods onveranderlijke wet, Gods onveranderlijke karakter vraagt dit van mij, en ik wil daar voor de duidelijkheid nog wel even aan toevoegen dat ik het hier heb over de wet van liefde.

Als we Gods tien geboden bestuderen dan zijn het niet domweg beperkende maatregelen, maar is het een wet die samen te vatten is in 2 regels: heb God lief boven alles en je naasten als jezelf.

Dat is een zware niet zomaar te volbrengen taak, dit vraagt inzet, energie en offers. Maar volgens de bijbel, Gods woord is dat zeker te realiseren, met steun en bijval van de Allerhoogste zelf. Beter gezegd; zonder die steun en bijval van Gods Heilige Geest in eigen persoon is het sowieso gedoemd te mislukken.

Hoe ga ik dit nu realiseren en hoe zou jij dat realiseren?

Mijn antwoord op deze vraag is terug te vinden in de bijbel. Mijn, en ik durf wel te zeggen HET antwoord op deze vraag ligt besloten in het verlossingsplan van God voor de mens.

De rol van de Vader die de wet vertegenwoordigd en handhaaft, Die recht spreekt omdat Hij van ons houdt.

De rol van de Zoon die onze schuld op zich nam, daardoor is gestorven en opgestaan en ons daardoor vrij heeft kunnen kopen van de eeuwige dood.

De rol van de Heilige Geest die ons troost, onderwijst, leidt, kracht, wijsheid en inzicht geeft, ons vernieuwd en hervormd, om van ons als slaaf weer een vrij mens te maken, een mooier mens die past in een omgeving van liefde en licht.

Als we overtuigd zijn van het feit dat Jezus Christus het "Lam" van God is dat de zonde van de wereld wegneemt en dat Hij de Weg is, terug naar de Troon van God, terug naar Zijn koninkrijk en dat dit de Weg is tot herstel van de relatie tussen God en ons, en wij ja en amen zeggen op dat aanbod van Jezus, dan zijn wij bekeert, wedergeboren en worden wij door de doop erfgenaam van dat nieuwe eeuwige Koninkrijk van God.

Zolang wij hier nog op aarde rondlopen, worden wij door Gods Geest instaat gesteld om na gered te zijn ook dagelijks overwinnend te leven en kunnen wij groeien naar dat punt dat wij niet alleen van God houden, niet alleen van onszelf, van onze vrienden en van onze naasten houden, maar ook van die naasten die wij stiekem en soms ook helemaal niet stiekem als onze vijanden beschouwen. We hebben en koesteren soms zelfs nare gevoelens over deze en gene en schromen niet om dit schaamteloos met anderen op subtiele, genuanceerde en verhullende wijze te delen.

De Heilige Geest geeft ons de mogelijkheid om weer te kiezen, wat tevens inhoud dat het excuus om niet lief te kunnen hebben ons volledig ontnomen wordt. Hoe?

Hij faciliteert ons met de:

1) Vrucht van de Geest: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Het karakter van God!

2) Gave van de Geest: als eerste apostelen, als tweede profeten, als derde leraars, vervolgens krachten, daarna genadegaven van genezingen, vormen van hulpverlening, bestuurlijke gaven, allerlei talen.

3) Wapenrusting van God: om stand te houden, je middel omgord met de waarheid, en bekleed met het borstharnas van de gerechtigheid, en de voeten geschoeid met bereidheid van het Evangelie van de vrede. Neem bovenal het schild van het geloof op, waarmee je alle vurige pijlen van de boze zult kunnen uitblussen. (we vechten tenslotte niet tegen elkaar, maar tegen de duistere macht en kracht van satan). En neem de helm van de zaligheid en het zwaard van de Geest, dat is Gods Woord, terwijl je bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daarin waakzaam bent met alle volharding en smeking voor alle heiligen. 

Alle heiligen? Wij dus, wij samen!

Wat mij betreft zie we hier na onze bekering, wedergeboorte en doop, hoe God ons voorziet om te kunnen leven op de manier en op het niveau van God, niet door kracht nog door geweld maar door Zijn Geest, wandelend in de voetsporen van onze Verlosser Yeshua.

Het goede werk wat God in ons is begonnen en zal ook tot een goed einde worden gebracht. De hervorming en vernieuwing is een feit, het opvoeden is begonnen, je kan ervan genieten, door groeien, sterker worden en delen met je omgeving, rijkelijk delen met je omgeving, want in en door de Geest is er blijkbaar overvloed.

Als God met ons klaar is dan zijn we instaat om een feestje te vieren met onze naasten, als God met ons klaar is zijn wij in staat om lief te hebben en ook diegene waar wij nu nog geen feestje mee willen bouwen. Dan zijn wij instaat om nu met elkaar hemel op aarde te delen. Maar jij moet wel willen, ik zeg niet kunnen, ik zeg je moet willen, en als jij ja zegt tegen God dat je Zijn wil wil doen en uitleven, maar je zwakheid daarin herkent, erkend en beleid, zal dat ruimte geven aan Zijn Geest om in ons Zijn liefde uit te werken en Zijn wet in ons te vervullen. En wil je niet, dan vraagt ook dat erkenning, om vervolgens de Geest te vragen ook het willen, je naaste te willen liefhebben, in je uit te werken. Kies dan heden!

Accepteer jouw zwakheid daarin, en accepteer de kracht en de voorzieningen die Gods Geest jou geeft, want Hij geeft jou wat Hij voor jouw geboorte al had voorbereid. Daar ligt tevens jouw sleutel voor het loslaten, het loslaten van de strijd om het zelf te doen.

Zijn opvoeding, hervorming en vernieuwing zou je zomaar eens in staat kunnen stellen om met al diegene waar je nog geen warm gevoel bij krijgt, toch het feest van de Heer te kunnen vieren, in het hier en nu, en in het straks en daar.

Elohay Mauzi - God Van Mijn Kracht