hoe, waar en wanneer beantwoord je kritiek?
Kritiek is niet fijn, althans zo wordt het ervaren, kritiek in het publieke domein ventileren is blijkbaar al helemaal not done.
Persoonlijk deel ik die visie niet, maar ik begrijp waar het zwaarte en pijn punt zit, waar de schoen zich kan gaan wringen.
Waarom kritiek altijd of vaak wordt ervaren als vuile was buiten hangen kan ik niet helemaal plaatsen. Transparant zijn is toch een vorm van je kwetsbaar opstellen en je kwetsbaar opstellen zou op z'n minst een toegankelijke houding moeten leveren t.a.v. kritiek, de wil om te luisteren en zo nodig te willen veranderen.
Kritiek is in de eerste plaats een signaal, niet meer en niet minder.
Of je deze kritiek nu deelt of niet met de gever, of je het nu eens bent of niet met de gever en of je je nu wel of niet kunt vinden in de vorm en de manier waarop en waar dit geuit wordt, voor mij is en blijft het een middel om tot verandering over te kunnen gaan.
Als je blind uitgaat van het feit dat de massa altijd gelijk heeft dan zou het wel eens kunnen zijn dat onze geschiedenis er heel anders had uitgezien als een uitverkoren deel van die massa haar stem niet had laten horen, geen kritiek had geuit en niet gevochten had voor betere omstandigheden in de breedste zin van het woord.
Van de massa moet je het vaak niet hebben, van de leidinggevende moet je het ook vaak niet hebben, je moet het hebben van de wijzen en verstandigen onder ons die ook nog eens haar op hun tanden hebben, die met liefde voor beter, met liefde en passie voor anders, met gedrevenheid voor het hogere, diepere en intensere, en dus gaan voor het verschil.
Uitgaande van het feit dat kritiek niet kan en dat het zoeken naar een effectieve plek in het publieke domein not done is, schept dit op z'n minst de verwachting dat de gever aangesproken wordt en gevraagd wordt dit anders te doen, op z'n minst het verzoek krijgt de gebaande wegen hiervoor te bewandelen, los van het feit en/of vraag of dit een zinvolle of zinloze weg is.
Het zoeken van het publieke domein is alles behalve laf, het is jezelf heel erg transparant profileren, jezelf strijdbaar maar ook heel erg kwetsbaar opstellen.
Maar we zouden er van uit gaan dat het not done is. Waarom wordt dan door diegene die dit not done vinden gekozen voor een weg van oplossingen die des te meer getuigen van slap, laf, lauw en schimmige geloofs- ondermijnende en geloofs-beschadigende tactiek.
Waarom wordt er dan niet gesproken met de gever op de manier zoals gepast, met de boodschap hoe het dan blijkbaar wel zou moeten, maar ipv dat kiest men liever voor een onverwachte en onontkoombaar podium, met wellicht de hoop dat de gever en onontkoombare hoorder is, de schoen die hem onder de gordel wordt aangereikt als passend zal aantrekken.
Laten we ervan uitgaan dat het not done is om met kritiek in de eerste plaats het publieke domein te zoeken. Wat ligt er dan aan ten grondslag dat zij die die manier van kritiek uiten not done vinden, ook het publieke domein zoeken en op een slinkse en achterbakse wijze je even de les willen lezen en daar, een podium voor gebruiken die daar niet voor bedoelt is.
Is het done dat je via het platform "openbare voorbede" iemand terecht wijst of is dat not done?
Voor mij is het geen vraag, maar besef mij ten zeerste dat mijn normen en waarden niet die van de ander zijn, en dat verschillen juist de krenten uit de pap kunnen zijn en dat de reuring die vaak door de verschillen ontstaan ook tot vermaak maar zeker ook tot lering kunnen dienen.
Maar de vraag blijft, wat is nu not done en wie denkt in zijn wijsheid te menen wat not done is en denk dan even voor het gemak buiten het kader van wat te doen gebruikelijk is of wat de massa vind.
Wat ik zelf mooi maar tegelijk natuurlijk ook best wel ongemakkelijk had gevonden was, dat ik als gever van kritiek in het publieke domein, kritiek had gekregen via het het zelfde podium. De manier waarop het platform gebed werd ingezet voor een counter actie vind ik op z'n zachts gezegd, echt op z'n zachts gezegd not done.
Persoonlijk deel ik die visie niet, maar ik begrijp waar het zwaarte en pijn punt zit, waar de schoen zich kan gaan wringen.
Waarom kritiek altijd of vaak wordt ervaren als vuile was buiten hangen kan ik niet helemaal plaatsen. Transparant zijn is toch een vorm van je kwetsbaar opstellen en je kwetsbaar opstellen zou op z'n minst een toegankelijke houding moeten leveren t.a.v. kritiek, de wil om te luisteren en zo nodig te willen veranderen.
Kritiek is in de eerste plaats een signaal, niet meer en niet minder.
Of je deze kritiek nu deelt of niet met de gever, of je het nu eens bent of niet met de gever en of je je nu wel of niet kunt vinden in de vorm en de manier waarop en waar dit geuit wordt, voor mij is en blijft het een middel om tot verandering over te kunnen gaan.
Als je blind uitgaat van het feit dat de massa altijd gelijk heeft dan zou het wel eens kunnen zijn dat onze geschiedenis er heel anders had uitgezien als een uitverkoren deel van die massa haar stem niet had laten horen, geen kritiek had geuit en niet gevochten had voor betere omstandigheden in de breedste zin van het woord.
Van de massa moet je het vaak niet hebben, van de leidinggevende moet je het ook vaak niet hebben, je moet het hebben van de wijzen en verstandigen onder ons die ook nog eens haar op hun tanden hebben, die met liefde voor beter, met liefde en passie voor anders, met gedrevenheid voor het hogere, diepere en intensere, en dus gaan voor het verschil.
Uitgaande van het feit dat kritiek niet kan en dat het zoeken naar een effectieve plek in het publieke domein not done is, schept dit op z'n minst de verwachting dat de gever aangesproken wordt en gevraagd wordt dit anders te doen, op z'n minst het verzoek krijgt de gebaande wegen hiervoor te bewandelen, los van het feit en/of vraag of dit een zinvolle of zinloze weg is.
Het zoeken van het publieke domein is alles behalve laf, het is jezelf heel erg transparant profileren, jezelf strijdbaar maar ook heel erg kwetsbaar opstellen.
Maar we zouden er van uit gaan dat het not done is. Waarom wordt dan door diegene die dit not done vinden gekozen voor een weg van oplossingen die des te meer getuigen van slap, laf, lauw en schimmige geloofs- ondermijnende en geloofs-beschadigende tactiek.
Waarom wordt er dan niet gesproken met de gever op de manier zoals gepast, met de boodschap hoe het dan blijkbaar wel zou moeten, maar ipv dat kiest men liever voor een onverwachte en onontkoombaar podium, met wellicht de hoop dat de gever en onontkoombare hoorder is, de schoen die hem onder de gordel wordt aangereikt als passend zal aantrekken.
Laten we ervan uitgaan dat het not done is om met kritiek in de eerste plaats het publieke domein te zoeken. Wat ligt er dan aan ten grondslag dat zij die die manier van kritiek uiten not done vinden, ook het publieke domein zoeken en op een slinkse en achterbakse wijze je even de les willen lezen en daar, een podium voor gebruiken die daar niet voor bedoelt is.
Is het done dat je via het platform "openbare voorbede" iemand terecht wijst of is dat not done?
Voor mij is het geen vraag, maar besef mij ten zeerste dat mijn normen en waarden niet die van de ander zijn, en dat verschillen juist de krenten uit de pap kunnen zijn en dat de reuring die vaak door de verschillen ontstaan ook tot vermaak maar zeker ook tot lering kunnen dienen.
Maar de vraag blijft, wat is nu not done en wie denkt in zijn wijsheid te menen wat not done is en denk dan even voor het gemak buiten het kader van wat te doen gebruikelijk is of wat de massa vind.
Wat ik zelf mooi maar tegelijk natuurlijk ook best wel ongemakkelijk had gevonden was, dat ik als gever van kritiek in het publieke domein, kritiek had gekregen via het het zelfde podium. De manier waarop het platform gebed werd ingezet voor een counter actie vind ik op z'n zachts gezegd, echt op z'n zachts gezegd not done.
Reacties
Een reactie posten